We zitten middenin de jaarlijkse vier-vierdaagse. Zaterdag was Maria jarig. Gisteren Wim. Vandaag de verjaardag van ons huwelijk. En dan hoopt morgen Geertje jarig te zijn. En dat allemaal in de drukte van verhuizen/verbouwen. Het is net een rollercoaster.
Vorige week is er natuurlijk ook weer hard geklust in ons huis in Bles.
Dakpannen schrobben (nog 175 te gaan, nu), behang van muren trekken, de keldermuren egaliseren. Dat.
Al het technische werk, waar je niet zoveel van ziet, is bijna klaar. Je weet wel: de loodgieter en de electriciën enzo. De stukadoor is nu begonnen. En dat is werk, waarvan je het direct ziet opknappen. Het gaat nu in grote stappen richting de verhuizing.
We hebben ook weer het één en ander ingepakt. Niet zo heel veel, maar toch wel een doos of zes, denk ik. Die zijn ook direct al naar Bles gebracht. Verder kwamen we niet zo aan inpakken toe, want er was andere drukte.
Maria kreeg een bril. Haar rij-instructeur vroeg zich af, of ze niet een bril nodig had, omdat ze zo zat te turen. Na een meting bij Roukens Optiek bleek Maria inderdaad wel een bril te kunnen gebruiken. Willem was hem met haar gaan uitkiezen en vrijdag gingen we hem ophalen. Fijn!
Intussen merkte Henk Roukens op, dat mijn bril ´helemaal niet goed´ stond. Maar hij zou het even voor me in orde maken. Hij pakte meteen mijn gegevens er bij en zei: ¨Weet je, dat je die bril al vijf jaar hebt?¨ Hè? Echt?? Ik dacht, dat ik hem nu een jaar of twee had. Maar dan begreep ik wel, dat het tijd was voor een meting. Ik zag al een tijdje niet zo scherp meer. Lezen lukt me prima, maar in de auto had ik steeds meer moeite met ver vooruit kijken, borden lezen enzovoorts. Vooral ´s avonds in het donker. Ik dacht dat ik last had van nachtblindheid. Het was niet heel druk, dus ik kon meteen wel plaatsnemen voor een meting. Bingo. Het ene oog was 0,5 achteruit gegaan en het andere 0,75. Tja, dat is niet echt veilig natuurlijk. Dus bestelde ik maar nieuwe glazen. Mijn montuur is nog prima en ben ik ook nog helemaal niet zat. Alleen glazen dus. Dat is dan ook wel weer even kostbaar genoeg.
Zaterdag was het dan Maria´s 18e verjaardag. En dat kostte enige voorbereiding. We zouden haar verjaardag tussen half 5 en half 9 vieren en wie wilde kon blijven mee-eten. We hadden na telling 32 eters en dat is dus een serieuze klus :-). Ik maakte ruim van tevoren twee pannen soep. Op vrijdag bakte ik alvast een grote appelplaatcake en deden Maria en ik de boodschappen. Zaterdag maakten we met z´n allen de rest klaar. Het was de moeite meer dan waard, want het was heel gezellig. Vooral omdat iedereen er wás en we zo blij zijn, dat het met Maria zoveel beter gaat dan de voorgaande twee jaren. En natuurlijk ook omdat ze een lieve vriend kreeg ;-).
Deze week willen we wel wat méér inpakken. Maar vandaag en morgen gaat dat alvast niet lukken. Ach, we zien wel. Ik heb er nog geen stress van, dat het niet goed komt.
Vandaag genieten Willem en ik van ons rondje Nederland. Vanmorgen heb ik alleen het hoogstnoodzakelijke gedaan: de keuken en huiskamer ontrommeld, de webshopbestellingen klaargemaakt en een grote pan hutspot gekookt voor de thuisblijvers. Dat laatste was een beetje schuldgevoel afkopen :-). Ik vind het nu eenmaal nooit leuk om de kinderen alleen te laten. Zelfs niet al is dat vooral voor nuttige zaken.
We rijden nu al in de buurt van Lelystad en de eerste stop gaat dus al opschieten. Ik ga m´n laptop dichtklappen en even genieten van de rit!
