De podcast zou worden opgenomen in een studio op het oude Zwitsal-terrein. Dat terrein was niet zo moeilijk te vinden. Maar naar het gebouw, waarin de studio zit, hebben we toch wel even moeten zoeken. Het was donker en dat terrein wordt helemaal opgeknapt en lag voor een deel open. Ik voelde me net in het Openluchtmuseum in Arnhem. Al die oude gebouwen!
Na het bestuderen van een bord, waarop de gebouwen met de nummers aangegeven stonden, wisten we waar we zijn moesten en al snel stonden we in de studio. Gaaf zeg!
Het gesprek was om, voordat ik er erg in had. Over zo´n onderwerp zou ik dan ook wel uren kunnen praten. Er is meer níet gezegd, dat wél :-).
Er kwam nog even een videograaf wat opnames maken voor de teaser en daarna was ik klaar.
Het was nog redelijk vroeg in de avond en Willem appte zijn broer Koos, of het gelegen kwam, als we even een bakkie kwamen doen. Ja hoor, we waren van harte welkom. Leuk! Zo vaak zien we elkaar nu ook weer niet.
We deden gezellig een bakkie koffie en voordat we er erg in hadden was het hoogtijd om de terugreis eens te aanvaarden.
Na een voorspoedige rit kwamen we thuis. Het voelde alsof we een week weggeweest waren! Maar we hadden ook zóveel indrukken opgedaan. Op Urk hadden we een vuurduveltje opgehaald. Dat haalden we nu meteen uit de kofferbak. Samen met de heerlijke vis, die we meegekregen hadden. Wat een feest! Daar gaan we van smullen. Op Urk hing de vlag half stok, vanwege de twee vissermannen, die vrijdag omkwamen op zee. De vrouw, bij wie we de kachel haalden en waar we een ´bakkien´ dronken, zat er uiteraard ook vol van. Daarna waren we in Nunspeet om gordijnen geweest, hadden snel een veggie-burger bij McDonalds gegeten en hadden tenslotte twee adressen in Apeldoorn ´gedaan´. Geen wonder, dat die halve dag aanvoelde als een hele week :-).
Maar het feest was nog niet voorbij. We gingen naar boven, naar bed. Willem liep vooruit en riep ineens: ¨Teun, kom eens kijken, joh!¨ Nieuwsgierig liep ik naar boven. Kijk nou! Verrassing van de kinderen!
Een wijntje en wat lekkers. Kaarsjes voor de romantiek. Een lief kaartje. En dan hadden ze ook nog eens hutje bij mudje gelegd en gezorgd voor een dikke envelop met inhoud: een kado voor ons 33-jarig huwelijk en meteen ook voor onze verjaardag alvast. Om iets écht voor onszelf te kopen voor in ons nieuwe huis. Wat lief!!
Een bijzondere start van de werkweek, zo op maandag.
Vandaag en gisteren moest er weer gebuffeld worden. Weer op stap naar het Sophia met Maria. Weer dozen inpakken voor de verhuizing, brood bakken, wassen, webshopbestellingen klaarmaken enzovoorts.
Vandaag reden Willem en ik aan het eind van de middag nog even snel heen-en-weer naar Bles. Wat ging de zon prachtig onder! Het ritje alleen al was een feest.
Ons huis staat weer in de steigers. Nu voor het tweede deel van het dak. De stukadoor is hard bezig. Dat maakt, dat het er vreselijk vochtig is, ondanks dat er ventilators en kachels staan te horren. Maandag heeft Hans de enorme heg uit de voortuin weggehaald. Het is meteen een heel ander gezicht.
Er is voor het eerst sprake van een kleine uitloop op de planning. We zullen de eerste dagen, dat we er wonen, echt nog wel een beetje moeten kamperen. Maar dat is niet erg. Als ik maar kan koken en als het maar warm is en als we maar ergens kunnen slapen. Dan is het goed. Daar kan ik me nu echt niet druk om maken. Ik ben zó benieuwd naar de komende drie weken!
