Maandag belde de groentenman van de markt, dat hij weer wat groenten en fruit had, waar hij graag vanaf wilde. Behalve rijpe bananen (waar ik o.a. heerlijk jam van maak), gevallen appels (die nog prima zijn voor appelmoes en appeltaart) en andere gangbare zaken, kreeg ik ook schorseneren mee. Schorseneren zijn een zogenaamde 'vergeten groente' en de laatste jaren weer helemaal hip.
Vandaag maakte ik ze voor de tweede keer klaar. Het is even een handigheidje om ze klaar te maken zonder dat je nog dagenlang met bruin verkleurde handen loopt. Je kunt dat voorkomen door keukenhandschoenen te dragen, maar die heb ik niet. Ik kan echt niet werken met van die enge plastieken of rubberen dingen aan. (Daarom imker ik ook met blote handen).
Maar handschoenen zijn niet echt nodig. Ik doe het zo: eerst leg ik de schorseneren even in de week in de aanrechtbak. Ik schrob er met een borstel het zand vanaf. Ik vul de aanrechtbak opnieuw met schoon water en schil de schorseneren ónder water met een dunschiller. De geschilde schorseneren gaan vervolgens in een bak schoon water met citroensap (tegen het verkleuren).
Ik heb er niet echt op gelet hoe lang ik ermee bezig was om 2 1/2 kilo schorseneren zo klaar te maken, want intussen was onze thuiskapper er en kletsten we vijf kwartier in een uur :-). Maar het duurt beslist niet langer dan het schaven van een rode kool, om maar iets te noemen.
Schorseneren hebben trouwens verschillende bijnamen. Omdat je door het schillen bruine handen kunt krijgen worden ze wel 'Keukenmeidenverdriet' genoemd. Een andere naam is 'Armeluisasperges'. En ja, ze zien er, eenmaal klaargemaakt, wel een beetje uit als asperges. Ze smaken echter totaal anders.
Ik heb de schorseneren heel traditioneel klaargemaakt: gewoon gekookt (ongeveer 15 minuten) en geserveerd met een witte saus. Witte saus komt natuurlijk niet uit een pakje, hé ;-). Ik maak dat gewoon van zonnebloemolie, bloem, (soja)melk en een snuf zout. Maar je kunt schorseneren ook wokken, verwerken in een ovenschotel, er soep van koken en nog veel meer. Google maar eens op 'schorseneren recepten'.
Omdat hier niet iedereen schorseneren zo geweldig vindt, maakte ik er ook een grote schaal salade bij. Daarin ging ijsbergsla, paprikareepjes, tomatenpartjes, een restje rucola en wat olijven. Voor de vleeseters maakte ik schouderlappen klaar. Wat een rijkdom weer!
Schorseneren zijn een wintergroente en ze zijn dus nog maar heel even verkrijgbaar. Woon je in (de buurt van) Alblasserdam? Kijk dan maandagmiddag eens op de markt bij Van der Rhee. Die heeft biologische schorseneren in pakjes van 500 gram voor slechts 1,25. Dat is een leuk prijsje om ze eens uit te proberen, als je ze nog niet kent.
Willem en ik hebben trouwens wel de hele avond luid rommelende en borrelende darmen gehad. Het blijkt dat schorseneren in hetzelfde rijtje passen als kool en spruitjes enzo: ze veroorzaken winderigheid. Je bent gewaarschuwd :-)).