De draad is hier, na de ravage van de verstopping, weer opgepakt. Gelukkig hebben we er nauwelijks schade aan over gehouden. De vloer is prachtig opgedroogd. De plinten zijn niet krom getrokken. Donderdagochtend hebben Willem en ik samen op onze knieën op de vloer gezeten, om het vastgeplakte toiletpapier eraf te bikken. Wat nu nog rest is het maken van de afvoerpijp. Die is namelijk opengezaagd en moet weer dichtgemaakt worden. Maar daar moet een speciaal stuk pijp voor komen, geloof ik. Daar houden de mannen zich mee bezig en komt vast ook wel weer een keer in orde.
Donderdagochtend zou ik een workshop ¨Bak je eigen brood geven¨. Maar woensdagmiddag belde eerst iemand, die juist die morgen een coronatest had gedaan en dus in afwachting was van de uitslag. Die kon niet komen. Een uurtje later belde een mevrouw op, die in quarantaine moest, omdat ze in aanraking was geweest met een positief getest persoon. Die eerste mevrouw zou eigenlijk samen met haar vriendin komen. En die tweede mevrouw had met vier andere vrouwen afgeproken, waarvan één ook tot de risicogroep behoort en dus nu ook niet echt op een workshop zat te wachten. Ik heb toen de knoop maar doorgehakt en de workshop helemaal afgeblazen. Veiligheid voor alles. Natuurlijk vind niemand zoiets leuk. Maar we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en hebben allemaal te dealen met corona. Dat maakt dan dat iedereen vol begrip is en graag t.z.t. naar een verzette workshop komt.
En dan heb je ineens een vrije avond en een vrije ochtend. Want: geen voorbereiding en ook geen workshop. Nou, die vrije tijd werd héél snel ingevuld: wonderpannen schoonmaken en assembleren! Ik ben nog steeds niet door het uitleveren van de pré-orders heen. Al gaat het nu toch heus opschieten. Maar goed. Ik greep die paar uurtjes maar al te graag aan, om nog wat extra aan de pannen te werken.
En uiteindelijk merkte ik, dat ik zaterdag nu ook eens wat meer mijn handen vrij had. Ik had fijn de tijd om van alles klaar te maken voor de zondag. Ik bakte extra lekkere broden en maakte een gerecht in de slowcooker klaar. Ook maakte ik een ouderwetse griesmeelpudding met bessensap. Wat voelde dat allemaal feestelijk!
Aan het eind van de middag kwamen Wim, Geertje en de kleinkinderen. Hans en Wim hadden inmiddels een wel heel speciaal kampvuur gemaakt. Er lag hier al een hele tijd een stobbe, die te groot was om te zagen of te kloven. De jongens hakten er een soort schoorsteentje in uit en staken de stobbe aan. Het ding heeft maar liefst 7 uur gebrand! Toen heeft Hans hem uit gemaakt, omdat het bedtijd was en er een te harde wind stond om het vuur zomaar aan te laten.
En vandaag was het dan weer ´gewoon´ maandag, na een stormachtige nacht. Het kippenhok was zelfs omgewaaid! Maar dat is niet erg, want er wonen toch nog geen kippen in :-).
Eigenlijk wilde ik eens met de kippen op stok. Dat lukt niet helemaal meer. Maar als ik opschiet, kan ik toch om half 12 mijn ogen dicht doen. Heerlijk in ons bed, waar ik vorige week flanellen lakens op deed!
