vrijdag 25 februari 2011

Therapie en thema's

De maandag en dinsdag gingen een beetje verloren aan allerlei (school)dingen. Bovendien raakte ik behoorlijk van slag door een telefoontje op dinsdagmiddag. Al met al heb ik me woensdag helemaal moeten herpakken om de huishouddraad weer op te pakken. Het was daarbij een geluk bij een ongeluk dat ik dingen die mij bezighouden graag letterlijk verWERK. En dus heb ik me fanatiek op mijn werk gestort. Ik ben maar gewoon 'ergens' begonnen. Mijn vader zegt in zo'n geval altijd:"Waar je hem raakt, doe je hem zeer." Nou, ik raakte hem in de keuken. Eerst de boel heerlijk opgeruimd, zodat ik een fijn groot en schoon werkvlak had. En daarna begon ik aan een bak- en braadmarathon. O, wat kan huishoudelijke bezigheden toch een goede therapie zijn! Voor mij dan in elk geval. En terwijl ik zo bezig was overlegde ik hoe ik de rest van het werk over de dagen van de week zou verdelen. En zo kwam ik er ineens op om het deze week eens anders dan anders te doen en 'themadagen' te maken. Voor woendag was het thema geen vraag meer: de keuken :-). Ik braadde hazeboutjes, een pan rundvlees (lekker op het petroleumstel), schaafde 3 1/2 kilo rode kool en stoofde dat met een paar kilo appels gaar. Een deel daarvan heb ik meteen geweckt. Ik bakte zes broden en koek voor bij de koffie. Ik schilde vijf kilo aardappels en moesde een paar kilo appels. Het leek hier wel een gaarkeuken ;-).

Voor donderdag was het thema ook niet zo moeilijk:



Ik heb 's morgens eerst alle was verzameld. Alle lijnen leeggehaald en alle bakken wasgoed bij elkaar gezet. Overzicht.
Maar voordat ik achter de strijkplank ging, ging ik op verjaarsvisite bij mijn vriendin. Gezellig samen met Jan, die thuis was. Ook maakte ik nog even een korte stop bij de Kringloopwinkel en zo was het een erg aangenaam ochtendje :-).
's Middags had ik me nog maar nét achter de strijkplank geïnstalleerd, toen de voordeurbel ging. Visite. Oké, de koffie staat klaar, toch? Ik sneed het laatste stukjes notenkoek in plakken en samen met A., Dirk en Hans dronken we gezellig een bakkie. Daarna drukte ik m'n turboknopje in en om 5 uur was de stapel wasgoed tot een aanvaardbare hoeveelheid afgenomen.



's Avonds hadden we een gezellig uitstapje. Alle kinderen van boven de 12 mogen één keer per jaar een keer samen met ons (Willem en ik) op stap en iets leuks doen. We zoeken dan meestal een speciaal momentje uit. Bijvoorbeeld als het kind een opkikkertje nodig heeft, of een bijzondere prestatie heeft geleverd. Voor Leendert was deze week bijzonder. Hij is klaar op de Rebound en is nu weer helemaal terug op de gewone school. Als uitstapje had hij ervoor gekozen om ergens onbeperkt spareribs te gaan eten. Leuk! Dat hadden we nog nooit gedaan. Trijnie en Dirk zouden met de andere kinderen eten en oppassen en wij trokken met z'n drieën naar Rotterdam. We hebben heerlijk gegeten en hadden een gezellige avond.

Vandaag is het thema: OPRUIMEN. Ik ben op alle plaatsen in huis aan het opruimen geweest. Ik ben nog niet klaar. Maar eerst even wat ontspanning, want ik word dol van de hoofdpijn. Er heerst hier een soort hoofpijngriep ofzo. Kan dat? Dirk heeft er al drie dagen last van en ook Maaike is vandaag thuis. Willem loopt sinds een paar dagen op paracetamol. En nu is het mijn beurt. Eigenlijk zou ik het heerlijk vinden om eens een dag op bed te gaan liggen. Maar ja, dat is zo lastig he. Dus hobbel ik maar een beetje voort.

Voor morgen is het thema: Poetsen. En dan zit de werkweek er weer op. DV volgende week hebben de kinderen vakantie. HOERA! Jammer dat Willem geen vrij heeft :-(

maandag 21 februari 2011

Het verjaardagsfeestje van Trijnie en Hans

Zaterdag was er weer geen uitslapen bij voor mij. Nou ja, een piepklein beetje dan. De wekker stond op 6.30 u. Waarom ik er zo vroeg uit wilde? Ik moest een belofte inwisselen. Een hele tijd geleden kreeg ik van De Bakwinkel een doos met fijne bakspulletjes. Er zat ook een doosje suikerroosjes bij. En Trijnie bedelde meteen: "Houdt u die voor op mijn verjaardagstaart?" "Ja, oké", beloofde ik grif. Nu had ik al wel op donderdag twee appeltaarten en op vrijdag een peren/noten/chocoladetaart gebakken, maar dat waren niet meteen de taarten waar die roosjes op konden. Daar had ik wat anders voor in gedachten. Ik had (ook op vrijdag) vast een taartbodem gebakken en daarvan 'moest' ik op de vroege zaterdagmorgen een mooie verjaardagstaart mét roosjes maken voor Trijnie's 21ste verjaardag. Ik had een beetje de kriebels in mijn buik, want het was de eerste keer dat ik een taart zou gaan bekleden met rolfondant. Maar goed. Ik sprak mezelf moedig toe:"Gewoon doen!" En inderdaad, moeilijker bleek het niet te zijn. Je moet het gewoon doen. Ik sneed de taart in drie lagen en smeerde er royaal jam en room tussen. Daarna besmeerde ik de hele taartbodem met room. Ziezo, dat stond klaar. Nu het rolfondant. Dat had ik van mijn zus voor mijn verjaardag gekregen. Samen met een soort letterset, waarmee je mooie letters op je taart kunt maken én verschillende kleurtjes schrijfstiften. Ook de deegroller, die ik van mijn schoonzus kreeg, kwam goed van pas. Ik rolde er de fondant prachtig dun en glad mee uit tot de lap de gewenste grootte had. Die lap legde ik over de taart en voorzichtig streek ik de boel rondom glad. Ik had gedacht dat dat veel moeilijker zou zijn. Maar het viel alles mee. Ik sneed de fondant netjes af en begon daarna aan het gepriegel met de letters. HAPPY BIRTHDAY kwam er op de taart te staan. Als laatste plakte ik de suikerroosjes met een beetje slagroom er op vast en zette de taart klaar op de kast. Ik was erg benieuwd hoe Trijnie erop zou reageren. Ik had het helemaal nooit meer over die roosjes gehad. Waarschijnlijk was ze het allang vergeten. Even na achten kwam Trijnie naar beneden. En bijna linea recta liep ze naar de kast: Oh, wat gaaf! Wat mooi! O, wat leuk! Nou ja, ze was helemaal verguld. Een schot in de roos dus. Het was het begin van een erg leuke dag. Trijnie is helemaal verwend. Ze kreeg van ons zo'n bakkersrek met rieten mand voor op haar opoefiets. Is ze weer helemaal hip. En verder kwamen twee bloemisten met bij elkaar drie prachtige boeketten. Ook Hans viel in de prijzen. Er kwam een reusachtige verrassing over de post. Van iemand die precies weet wat een knul, die een ladenkastje voor z'n verjaardag vraagt, graag heeft. Hij kreeg een labelprinter! WOW. Inmiddels is hier alles van labels voorzien. Dat begrijp je wel. De anonieme afzender (we kunnen het wel raden ;-)) leest hier ook mee. Hans gaat nog mailen!
's Avonds zou er visite komen. Niet te weinig, want het was natuurlijk voor twee kinderen tegelijk. Er zou een mannetje of 30 komen, schatte Trijnie. Oké. Ze had zelf al voor twee statafels gezorgd. Die mocht ze lenen van haar werk. En ook leenden we 20 klapstoelen. Voor de rest was ik zo'n beetje de hele dag bezig met hapjes klaarmaken. Ook maakte ik nog twee yoghurttaarten. We zouden niets te kort komen :-). Trijnie zorgde voor de decoratie: lampionnen, papieren kleedjes over de statafels en kaarsen enzo. Wat was het gezellig om zo met elkaar bezig te zijn.
's Avonds kwamen de gasten. En ja het was erg gezellig. Familie en vooral ook veel jongelui. Super.
Ook Hans werd nog erg verwend. Hij kreeg vooral veel geld. Dat legt hij bij de mobiel waarvoor hij spaart.
Al met al is het erg leuk om erop terug te kijken. En als je er even bij stilstaat welke simpele ingrediënten er gebruikt zijn, dan besef je weer dat geluk niet te koop is met geld. De hapjes waren gewoon gevulde eieren, worst met augurk, kaas met gember, bladerdeeghapjes met gehakt en dat soort dingen. Als warme hap frituurde ik zo'n doos met allerlei snacks. Verder normale drank en zelfgebakken taarten. Moeilijker hoeft het allemaal niet te zijn!


donderdag 17 februari 2011

Een jarige en de grote schoonmaak die langzaam vordert

Vandaag is onze Hans jarig. Dertien jaar is hij nu. En in het afgelopen jaar is hij me voorbij gegroeid!



Wekenlang heb ik steeds gevraagd wat hij voor zijn verjaardag wilde hebben. Maar hij mompelde dan: "Ik weet het niet, hoor. Ik heb alles al." Een tevreden joch dus :-). Maar vorige week zei hij ineens:"Ik geloof dat ik weet wat ik voor mijn verjaardag wil hebben. Ik wil graag een ladenkast met heeeeel veel laden. Dan kan ik in elke lade de spullen van één schoolvak doen." Da's inderdaad een kado wat helemaal bij Hans past. En dus ging ik op zoek. Het verjaardagsbudget is 50 euro per kind en daarmee ging ik maar eens aan het shoppen op marktplaats. Ik vond er precies de goede kast, binnen het budget en ook nog eens binnen 10 kilometer afstand. Met een dag was alles rond. We konden de kast komen ophalen. We hebben nog wel even gepast of Hans z'n dikste schoolboek erin paste, want hoewel deze kast inderdaad heeeeeel veel laadjes heeft (30!), zijn ze wel erg laag. Maar zowel z'n dikste als z'n grootste boek passen erin en Hans is er de koning te rijk mee! Hij heeft alle laadjes van labeltjes voorzien en geniet van het overzicht wat hij nu heeft.



Er wordt hier vandaag niet echt gefeest. Zaterdag hoopt Trijnie namelijk ook jarig te zijn en Hans en Trijnie vieren hun verjaardag in alle gezamelijkheid. Vandaag houden we het op een gezellig kopje koffie met wat lekkers vanavond. En eigenlijk zou ik vanmorgen daarom hard gaan bakken. Niet alleen voor dat lekkers voor vanavond, maar ook alvast wat voor zaterdag. Maar vanmorgen kriebelden m'n grote schoonmaakhormonen weer :-). Ik wilde voordat ik aan het bakken ging eerst weer een klein stukje van de garage doen. Maar het zonnetje ging zó lekker schijnen en het was zó prettig werken met de buitendeur open, dat dat 'stukje' een echt stuk is geworden. Al doe je steeds maar 1 plank, of 1 vak, uiteindelijk krijg je dan toch iets klaar. Vanmorgen heb ik twee kasten afgerond. Wat een heerlijk gevoel! Het zijn twee stalen rolluikkasten. Van die kasten waar heel veel in kan en waar het al snel een rommeltje in wordt. Want als je de luiken laat zakken, zie je toch niets :-).



Maar nu mogen de luiken gerust open. Er is weer veel weggedaan: lekke kaplaarzen, kapotte skeelers, kapotte zandbakspeeltjes enzovoorts. We krijgen steeds meer ruimte!





Maar nu ga ik toch heus de keuken in.

woensdag 16 februari 2011

Weer een diploma verder

Vandaag mocht Maria afzwemmen voor haar C-diploma. En, HOERA, ze heeft het gehaald. Weer een diploma verder. Nog twee kinderen te gaan :-). Maria wilde graag op m'n blog. Bij deze dan, lieve knappe meid!



Vanmorgen heb ik een stukje van de garage opgeruimd. Gewoon verstand op nul en gáán. Daarna heb ik mezelf getrakteerd op een half uurtje in m'n tuintje werken. Heerlijk in de zon! Vorig jaar kreeg ik van zwager Johan een mooie Japanse Esdoorn. Ik zag dat er al wat leven in de brouwerij kwam: heel kleine rode bladknopjes. Hoogtijd (of eigenlijk al een beetje te laat!) om het boompje een beetje te snoeien. Daarna heb ik wat opgeruimd en ook de oude, houtige stengels van de munt en de citroenmelisse eruit geknipt. Die kruiden komen al mooi op. Van de Oregano is nog weinig te zien. Ik ben benieuwd hoe die de winter heeft overleefd. Ik heb erover nagedacht welke kruiden ik erbij wil hebben. In elk geval wil ik er rozemarijn bij. En verder heb ik een keuze gemaakt uit de zaden van Diana. Diana heeft een erg leuke tuinensite. Ik heb er uren zitten lezen, kijken, kiezen en kwijlen ;-). Ze wint zelf de zaden van haar bloemen en planten en verkoopt die voor een klein centje. Voor iets meer dan 4 euro kocht ik 7 zakjes zaad bij haar. Volgende week wil ik de pepers zaaien. Dat moet echt vroeg. De rest zaai ik pas in de tweede helft van maart. Wat heb ik er zin in! De jongens zeiden vanavond dat er weer koud weer op komst is. Arch! Van mij mag de lente nu wel komen. Maar ja. Dat laatste staartje van de winter kan soms nog zó lang duren en zó venijnig zijn. We moeten dan de kachel nog maar eens lekker opporren :-).

maandag 14 februari 2011

Ik verveel me niet

Nee, ik verveel me niet :-). De dagen zitten flink vol geboekt. Er zijn daarom mensen die wat langer op een antwoordje moeten wachten. Nog even en er moet hier echt een nummertje getrokken worden. Geintje, hoor!

Zaterdag is hier sowieso altijd een eerste klas rommeldag. We slapen die dag eerst altijd een beetje uit. 's Is maar wat je uitslapen noemt natuurlijk. Later dan 8 uur wordt het voor mij eigenlijk nooit. Afgelopen zaterdag haalde ik dat niet eens. Ik stond al om kwart voor 8 in een enorme pan erwtensoep te roeren. Ja, op m'n nuchtere maag! Dat zit zo: normaal eten we op zaterdag altijd onze beroemde, eigengemaakte frieten. "De lekkerste van de hele stad" zeggen we dan tegen elkaar à la vader Stamper van Pluk van de Petteflet. Maar de zaterdag zat deze keer zó vol gepland, dat ik voorzien had, dat er niets van frietenbakkerij zou komen. Daarom had ik bedacht om een grote pan snert te maken. Vrijdag had ik de erwten en het vlees al gekookt. Zaterdagmorgen pureerde ik de erwten, pelde het vlees van het bot, deed de erwtensoepgroenten erbij en roeren maar! Ik zette de pan op een kleine pit om nog even te garen en begon in rap tempo aan het ontbijt. Dat verloopt bij ons op zaterdag ronduit rommelig. Het is de enige dag van de week dat we niet met het hele gezin aan tafel ontbijten. Op zaterdag komt iedereen op een eigen tijdstip (maar uiterlijk half 10) beneden en verlangt dan pap of brood. De kinderen maken dat dan meestal zelf klaar en de groteren helpen daarbij de kleintjes. Maar zaterdag moest er een aantal kinderen op tijd de deur uit en speelde ik zo'n beetje voor buffetjuffrouw. De eersten die weg moesten waren Trijnie en Hans. Zij zouden als vrijwilliger gaan helpen op de Opvoedmarkt in Werkendam. Eigenlijk zouden Trijnie en Leendert gaan. Maar Leendert was vrijdag ziek thuis gekomen uit school. En één blik zaterdagmorgen op het zwetende hoopje ellende was genoeg om te zien dat hij níet naar die markt zou kunnen. Daarom snel Hans wakker gemaakt. En ja, die wilde Leendert wel vervangen. Improviseren maar weer. Trijnie wilde een broodje, Hans maakte wat pannenkoeken van de vorige dag warm. Intussen liepen Jan en Henk al rond te springen. Zij beliefden havermout. Daarna moesten Koos en Maria weg geholpen worden. Zij werden om half 10 opgehaald om met de natuurclub bomen te gaan planten in het Beverbos in de Biesbosch. Behalve hulp bij het ontbijt hadden ze ook hulp nodig bij het aantrekken van oude kleding, laarzen, handschoenen etc. Precies op tijd stonden ze klaar. En half 10 was dan ook nog het tijdstip waarop Maaike op een feestje werd verwacht. Die moest dus juist feestelijke kleding, mooi gekamd haar, een kadootje, een tas met zwemkleding én ook een ontbijtje. Hè, hè. Om half 10 waren Willem en ik dan toch eindelijk zelf aan de beurt. Een kop koffie, een bordje havermout en een krantje. Even een relaxmomentje. Niet te lang, want het werk in de keuken wachtte. Ik had drie brooddegen gemaakt en de volgende drie moesten snel in de kneders. Ik had tot 13.00 uur de tijd voor het bakwerk van deze zaterdag. Dat waren niet alleen zes volkorenbroden, maar ook nog eens 48 muffins. Twaalf voor onszelf voor bij het zondagse kopje koffie en 36 om mee te nemen naar het verjaardagsfeestje van Willem z'n moeder. Maar goed. Met twee ovens (één gewone en één combimagnetron) gaat zoiets toch ook wel weer snel. En tussendoor moest er natuurlijk ook gewoon opgeruimd worden enzo.
Het lukte om om half 1 met een halve bezetting aan de lunch te zitten. Daarna vertrokken Willem en ik met twee kinderen naar Werkendam. We wilden graag bij de forumdiscussie op de Opvoedmarkt zijn. Willem parkeerde net z'n auto bij de school waar de markt was, toen Trijnie opgewonden belde:"Zijn jullie er bijna? Het gaat beginnen, hoor. Iedereen is er al!" Ja, ja, we komen er aan ....:-). Hijg puf, en dan beland je (dat is altijd zo als je ergens laat aankomt) op de voorste rij in een volle aula. Maar leuk was het! Het thema was: de professionalisering van de opvoeding. Het ging daarbij over onzekerheid in de opvoeding. Eén van de forumleden vond dat het erg belangrijk is, om veel boeken te lezen over de ontwikkeling van kinderen. Een ander was het daar niet mee eens. Die vond dat je van al dat lezen alleen maar onzekerder wordt en dat je beter meer vanuit je gevoel te werk kunt gaan. Wat is een uur dan kort, als daar lekker over heen en weer gesproken wordt. Ook de zaal kwam goed aan de beurt. Heel leuk.
Na die forumdiscussie was de markt eigenlijk voorbij. Maar ik ben nog snel even langs de kraampjes gestekkerd. Dat was ook nog wel leuk voor de kinderen. Want hier kregen ze een ballon, daar een pen en verderop een kleurplaat. Geweldig toch?
Mijn zus Maria, die de markt heeft georganiseerd, vroeg ons, of we op de terugweg twee vrijwilligsters wilden thuisbrengen. En zo speelden we nog even voor taxi. Een ritje naar Hardinxveld en een ritje naar Nieuw-Lekkerland en daarna dan naar huis. Het was inmiddels half 5. De planning was, dat we om half 6 aan de erwtensoep zouden gaan, want om 6 uur moesten we in de auto zitten om naar het zaaltje te gaan, waar schoonmama haar 75ste verjaardag zou vieren. Ik had dus nog precies een uur de tijd om niet alleen de boel, maar ook de kinderen op te kalefateren. Nu heb ik het tijdperk van 'zondagse' jurkjes en pakken voor naar zulke feestjes al lang achter me gelaten. Niemand wordt daar immers blij van. De kinderen mogen niet knoeien, maar worden tóch vies. Dan moet moeders dat allemaal maar weer schoon zien te krijgen. Enzovoorts. Nee hoor, gewoon schone kleding en verder roepen we dan:"Als je haar maar goed zit." En daar besteden we dan wel even aandacht aan. Een vlechtje hier, een gelletje daar en gaan met die banaan.
Compleet van de leg vond Willem het zelfs niet nodig om voor de erwtensoep aan tafel te gaan. Dus zakte iedereen op een bank of in een stoel en kreeg een bakje erwtensoep met een kadetje aangereikt. Het leek wel vakantie.
En 's avonds was dan het feestje van oma. Zo leuk, om iedereen weer eens te zien! We hebben een heel grote familie en het was dan ook erg bijzonder dat bijna iedereen er was. De grote verrassing was wel, dat de broer van mijn schoonmoeder stiekum was overgekomen uit Tenerife. Wat een big surprise!! Ik vond het zó leuk voor mijn schoonmama!
We hadden het erg gezellig. Het werk deden we met elkaar: koffie met taart serveren, hapjes en drankjes. En Willem was gestationeerd bij de sjoelbak die we hadden meegenomen. De halve familie heeft wel een poging gedaan om een reuzescore te gooien op die oude plank. Wat blijft zoiets toch leuk!
Na afloop van het feestje ruimden we alles op. Mijn zwager heeft zijn persoonlijk record afwassen verbroken. Want ja, met één vaatwassertje begin je niet zoveel, als je met een mannetje of 70 - 80 bent :-).
Om half 11 waren we thuis. En ja, toen was ik eens écht moe. Maar wel voldaan! Zo mogen dagen best vol en druk zijn.

woensdag 9 februari 2011

Mutsjes

Een poosje geleden schreef ik over babymutsjes breien voor India. Zestien mutsjes wilde ik breien. Symbolisch voor elk kindje dat we kregen. Vorige week schoof het laatste mutsje van de pennen. Inmiddels was ook mijn moeder en een aantal vriendinnen aan het breien geslagen. En op een dag lag er een tasje met twee mutsjes bij de voordeur. Al met al staat er een heel pakketje mutsjes klaar om morgen naar het postkantoor te brengen. Een mooie manier om van restjes wol af te komen!

Advertorial

Sommigen hebben de nieuwe adverteerder al opgemerkt en er zelfs al gewinkeld. Hij draait dan ook al weer een paar dagen mee: .
Wie vegetariër is kan wel stoppen met lezen. Wie vlees eet en daar graag bewust mee bezig is zal graag rondkijken op de site van Familie Tieleman. Bij veebedrijf Tieleman krijgen de koeien 's zomers alle gelegenheid tot scharrelen in natuurgebieden. En in de winter mogen ze fijn in een ruime stal, voorzien van het beste voedsel. Vlees van deze koeien is daardoor van de allerbeste kwaliteit. Nu is het algemeen bekend dat Nederlanders best graag scharrelvlees eten, maar daarvoor niet willen betalen. Toch kost een stukje scharrelvlees uiteraard meer dan een lap vlees uit de bio-industrie. Persoonlijk heb ik dan liever mínder vlees van goede kwaliteit, dan veel vlees van dubieuze kwaliteit. En dan heb ik het nog niet eens over het dierenwelzijn, dat toch minstens zo belangrijk is. Ben je geïnteresseerd? Informeer dan eens bij Tieleman naar de mogelijkheden en de prijzen.

Voorjaar

Inmiddels duren mijn voorjaarsschoonmaakkriebels voort. Nu met dat heerlijke weer is dat trouwens iets wat bijna vanzelf gaat. Zó fijn om de ramen en deuren weer lekker open te zetten. Ik probeer iedere dag iets extra's te doen. Op sommige dagen is dat een hele kast. Op andere dagen maar één plank. Maar dat geeft niet. Ik houd mezelf voor hoe fijn het moet zijn om straks alles weer helemaal schoon en op orde te hebben, zodat ik tijd zal hebben om buiten te zijn. In m'n tuintje rommelen, één van de houthokken verven, of gewoon met een handwerkje in de zon. Met dat idee buffelen we nu maar hard door :-).
Vandaag gaat ook de was weer naar buiten. Dat kan alleen als ik m'n kachel niet stook. Mijn waslijnen hangen namelijk op het dakterras, vlak onder het rookkanaal van de kachel. Als de kachel brandt komt er een rooklucht aan m'n wasgoed. Bah! Maar nu kan op de dag de kachel best uit. Vanmorgen heb ik hem even goed opgestookt. Nu heb ik overal de rolluiken omhoog gedaan, zodat de zon het huis verder kan verwarmen. Als tegen de avond m'n kachel weer aan moet, is de was wel droog. Er gaat wat mij betreft niets boven buitengedroogde was!
Ik ga vanavond er eens voor zitten om wat zaden te bestellen. Ik wil deze zomer weer tomaten kweken. Dat is vorig jaar goed gelukt. Ik wil wat bakken op het dakterras zetten, waar ik wat gemakkelijke groenten in ga kweken. Eens kijken of dat wat wordt. De kruiden in de tuin zie ik al gaan uitlopen. Ik heb nu drie jaar kruiden in mijn tuin en vind het geweldig. Citroenmelisse is favoriet vanwege de lekkere citroenmelisselimonadesiroop, die ik er van maak. Maar ook de oregano en munt zijn fijn. Nu ik mijn zwitserse droogapparaat heb wil ik van de zomer een voorraadje kruiden drogen voor de winter. Ik ga nog nadenken over welke kruiden er bij komen. Dan kan ik mijn eigen kruidenthee samenstellen. Lekker en gezond!
En over lekker en gezond gesproken: daar hoort wat mij betreft ook kiemgroenten bij. Ik zag bij de Boerenbont zóveel verschillende soorten. Ook daar wil ik wat meer mee gaan experimenteren. Werk aan de winkel weer :-)

zaterdag 5 februari 2011

De hooikist



Een ouderwetse truc om energie te besparen is gebruik maken van een hooikist. Een hooikist was vroeger letterlijk een kist gevuld met hooi. Dat hooi zat netjes verwerkt in de bekleding van de kist en diende als isolatiemateriaal. Het idee is heel simpel: je brengt voedsel aan de kook en afhankelijk van de kooktijd laat je het even (een paar minuten) koken. Daarna zet je de pan in de hooikist. Door de isolerende werking van het hooi blijft de inhoud van de pan goed warm en langzaam gaat het garingsproces door, zonder dat dat energie kost. In plaats van hooi is elk materiaal met een goed isolerend vermogen bruikbaar. Denk bijvoorbeeld aan schapenwol, fiberfill, oude kranten of iets dergelijks. Zelf heb ik bij gebrek aan een hooikist ook wel pannen tussen de kussen en onder de dekens in bed gezet. Op die manier 'kookte' ik bijvoorbeeld rijstepap of maakte ik yoghurt. Maar om nu iedere dag met je pannen naar boven te lopen om ze in bed te zetten...:-). Ook had ik een tijdje een geïmproviseerde hooikist, gemaakt van een bananendoos met daarin een oud dekbed.
Af en toe kon ik het niet laten om op Marktplaats te zoeken naar zo'n echte, oude hooikist. Maar ik kwam niet veel bijzonders tegen. De kisten waren te oud, te lelijk, te ver weg, enzovoorts. Ook keek ik weleens bij winkels zoals Xenos voor een geschikte, mooie kist, waarmee ik zelf een hooikist zou kunnen maken. Maar die kisten waren steeds te duur naar mijn zin. In het decembernummer van het blad Landleven stond een werkbeschrijving van een hooikist, waar ik helemaal wég van was. Deze hooikist zag er zó mooi uit! Maar ja, zowel Willem als ik zijn op timmergebied helemaal niet handig (eufemisme) en zelf maken zou het dus niet worden. Ik zon al op een manier om zo'n kist door iemand anders te laten maken, bijvoorbeel in ruil voor iets wat ik wél kan (eten koken, lekkers bakken of zo). Doordat ik in mijn hoofd nu regelmatig met 'hooikist' bezig was, besloot ik toch nog maar weer eens een poging op Marktplaats te wagen. En ja! Ik had beet. Ik vond een erg mooie, oude hooikist te koop in Haastrecht. Een prijs was niet genoemd en dus moest ik bieden. Nu had ik nog 25 euro verjaardagsgeld en ik bood daarom 25 euro. Nog geen dag later was de deal rond en twee weken geleden reden Willem en ik naar Haastrecht om mijn nieuwe aanwinst op te halen. En een nieuwe aanwinst is het zéker. Het is een plaatje deze kist! En het werkt als een trein. Ik ben lekker aan het experimenteren geslagen. Bruine bonen bleek bijvoorbeeld prima te gaan. Ik zette de gedroogde bruine bonen 's morgens vroeg in de week, bracht ze in de voormiddag aan de kook en liet ze 7 minuten zachtjes koken. Daarna gingen ze de kist in. Om 6 uur waren ze heerlijk gaar en ook nog goed warm. Ik kon de pan zó op tafel zetten. Ook yoghurt maken in de kist gaat uitstekend. Voor wie niet weet hoe dat gaat: je verwarmt (boeren)melk tot tegen het kookpunt. Daarna laat je de melk afkoelen tot 42 graden. Op die temperatuur kan je je vinger nét 10 tellen in de melk houden zonder 'au' te roepen. Dan roer je 1 eetlepel gewone, goedkope, magere yoghurt uit de winkel per liter melk erdoor en je zet de melk warm weg. Je kunt bijvoorbeeld een thermosfles gebruiken, of een (geïmproviseerde) hooikist. Na ongeveer 8 uur is de yoghurt klaar. Je hebt dan heel dikke, lobbige yoghurt met een heel milde smaak. HEERLIJK! Als je een beetje van deze yoghurt achterhoudt, kan je dat als nieuwe starter gebruiken. Dat gaat zo een paar keer. Daarna moet je weer eens nieuwe yoghurt uit de winkel kopen om genoeg melkzuurbacteriën te hebben. Mijn hooikist heeft plaats voor twee pannen en ik kan nu dus twee pannen yoghurt tegelijk maken. Dat vinden vooral de kinderen hier heel leuk, want dan krijgen ze yokidrink mee naar school :-). Ook zelfgemaakt natuurlijk ;-)
Ik zie mezelf nog niet iedere dag koken in de kist. Sowieso zijn de bijbehorende pannen niet groot genoeg voor een complete maaltijd voor ons gezin. Daarvoor gebruik ik liever mijn 6-liter snelkookpannen. Met het gebruik van die pannen verbruik ik ook nauwelijks energie. Om bijvoorbeeld aardappels te noemen: ik breng die alleen maar aan de kook, laat de pan in een paar minuten onder druk komen en daarna draai ik het gas uit. Na een 20 minuten zijn de aardappels dan gaar. Daar kan geen hooikist tegenop. Maar juist voor dingen die langzaam moeten garen is die kist wel heel geschikt. De kist is ook erg handig om te gebruiken als je van huis moet en pas tegen etenstijd thuis komt. Je zorgt er dan gewoon voor, dat het eten in de hooikist staat en als je thuiskomt kan je het meteen op tafel zetten.
Ook voor onze zaterdagmorgense havermoutpap blijkt de kist prima geschikt. Wij zijn namelijk dol op havermout van gewonen havervlokken. Dus niet de havermout uit de supermarkt. Dat is namelijk voorgekookte, snel-klaar havermout. Havermout van havervlokken moet langer koken om lekker zacht en gaar te worden. Ik breng nu de havermout op vrijdavond, voordat ik naar bed ga, aan de kook en zet de pan in de hooikist. 's Zaterdagsmorgens kunnen we meteen opscheppen. Relaxed begin van de dag :-)

woensdag 2 februari 2011

Zinnige (én leuke) zaterdagbesteding

SGJ Christelijke Jeugdzorg organiseert op DV 12 februari in de Ds. Joh. Groenewegenschool te Werkendam een informatiemarkt over opvoeden en opgroeien. Er is van alles te doen, zoals bijvoorbeeld het volgen van workshops als: Hé pa, heb je even tijd voor me? Of: Geloofsopvoeding Of: Het puberende brein. 's Middags is er een forumdiscussie over de professionalisering van de gewone opvoeding. Lijkt me leuk om daar bij te zijn! De Opvoedmarkt (er zijn ook diverse marktkramen) is gratis toegankelijk, er is een prettig geprijsde catering. Tijdens de workshopsronden is er oppas en er zijn diverse speelactiviteiten. Wil je er echt alles van weten, klik dan even op de banner hiernaast.

Tijd besparen met een appelschiller

Jaren- en jarenlang maak ik altijd zelf appelmoes. Soms maak ik een flinke voorraad. Maar in de winter maak ik meestal gewoon een paar keer per week een pannetje voor bij de warme maaltijd. Als je alle geschilde appels van al die jaren bij elkaar zou zien, zou dat een flinke lading zijn. Hoewel ik helemaal geen hekel heb aan het schillen van appels heb ik toch wel eens een blik geworpen op de appelschiller die ik bij van Os (de appelboer) zag staan. Ik vroeg me dan af:"Zou dat handig zijn? Zou dat sneller gaan dan schillen met een mesje? Hoe zou dat nu precies in z'n werk gaan?" Maar nog voordat ik m'n vragen stelde, bedacht ik: "22,50 euro? daar kan ik heel wat schilmesjes voor kopen. En bovendien: wat moet ik nu met nóg weer een apparaat." En zo kwam het, dat de appelschiller nooit door me werd gekocht.
Maar...ik heb heel veel lieve, aardige bloglezers. En één zo'n lieve lezer heeft zélf zo'n appelschiller en weet hoe handig zo'n ding is. En die lieve lezer weet ook hoeveel appeltjes er hier door gejast worden. Is het niet voor appelmoes, dan wel voor appeltaart, appelmuffins, gedroogde appeltjes, appelcompôte of wat dan ook. En daarom vond ze, dat ze mij zo'n handig apparaat kado moest geven! En wat een fijn kado!! Dit is echt een tijdbespaarder van formaat. En dus beveel ik zo'n appelschiller van harte aan bij iedereen die ook veel appeltjes te schillen heeft. Het apparaat is uiterst simpel. Ik heb er één met een zuignap, die je met één handbeweging vastzet op een gladde ondergrond (m'n aanrecht). Er zijn ook exemplaren die je met een schroef aan je werkblad vastzet. Je installeert het apparaat op je werkplek. Je prikt er een appel aan. Je draait aan de hendel. En in enkele seconden is je appel geschild en het klokhuis eruit gehaald. Als je ervoor kiest, is de appel ook meteen in schijven gesneden. Voor appelmoes of appeltaart hoef je dan enkel nog maar even die schijven in stukjes te snijden. En daarvoor kan je dan eventueel nog zo'n appelpartjessnijdertje gebruiken die voor een paar euro bij Xenos/Zeeman/Hema enzovoorts te koop zijn.
Het grappige is, dat de kinderen dit ook een erg leuk werkje vinden. Ik zet de appelschiller op het aanrecht, geef de kinderen een teil appels en draaien maar. Voor ik het weet hebben ze een 10-literpan appelstukjes voor me klaar staan!
Ik ben helemaal enthousiast. Behalve bij mijn fruitboer ben ik deze apparaatjes nooit in een winkel tegengekomen. Raar eigenlijk. Maar mocht je er één willen aanschaffen, dan kan je online in elk geval wel terecht bij De Brouwmarkt.



dinsdag 1 februari 2011

Advertorial

Vandaag wil ik aandacht vragen voor twee nieuwe adverteerders. De ene is de leverancier van onze kachel
. Eigenlijk behoeft die geen introductie meer, want ik heb de loftrompet al uitgestoken over deze mensen ;-). Bij van Roon kun je terecht voor alle soorten en maten houtkachels en haarden en dus ook voor CV-haarden. Voor dit laatste kun je zeker niet overal terecht, omdat het aanleggen van deze haarden specialistenwerk is. Het moet uiteraard heel veilig gebeuren. Bij van Roon heeft de zoon zich in deze tak van sport bekwaamd. Toen ze hier de kachel kwamen plaatsen hadden ze bovendien een ingehuurde CV-monteur bij zich. Zo waren alle specialismen aanwezig en kon alles goed en snel aangelegd worden. Wat ik ook erg sympathiek vond is dat ze voor wat betreft de installatie zéker niet het vel bij ons over de neus hebben getrokken. Ze hebben creatief gerekend, zodat de installatie voor ons behapbaar bleef. Ook werden we nadien prettig te woord gestaan, toen we tot twee keer toe nog hebben gebeld met vragen. Echt een bedrijf met ouderwetse service!

De tweede nieuwe adverteerder is wel heel speciaal :-). Dat is namelijk onze eigen zoon Dirk. Dirk treedt in de voetsporen van vader Willem en houdt zich bezig met Informatica. Hij is vorig jaar augustus begonnen met een HBO-opleiding Informatica in Den Haag. Hij wil proberen om daar cum laude af te studeren. Het beginnetje is er. Zowel het eerste als het tweede semester sloot hij af met een 8 en een 9! Dirk werkt naast zijn opleiding parttime bij HUSS, een softwarebedrijf hier in Alblasserdam. Maar daarnaast bleef hij nog wel wat tijd overhouden. Die werd als vanzelf gevuld met allerlei grotere en kleinere computerklussen voor mensen uit onze omgeving. Zo maakte hij een website voor Stichting Sosurwo. De Stichting Sosurwo Fonds is een christelijke stichting die zich inzet voor duurzame ontwikkeling van het oostelijke deel van de Marakwet district Kenya. Na het maken van deze website besloot Dirk om het professioneel aan te pakken. Hij heeft zich laten inschrijven bij de Kamer van Koophandel en heeft, logisch natuurlijk, een mooie eigen website: . Behalve voor het maken van websites kan hij ook adviseren, begeleiden, leveren, les geven enzovoorts als het gaat om aanschaf van hard- en/of software. Dirk, good luck jongen!