donderdag 17 februari 2011

Een jarige en de grote schoonmaak die langzaam vordert

Vandaag is onze Hans jarig. Dertien jaar is hij nu. En in het afgelopen jaar is hij me voorbij gegroeid!



Wekenlang heb ik steeds gevraagd wat hij voor zijn verjaardag wilde hebben. Maar hij mompelde dan: "Ik weet het niet, hoor. Ik heb alles al." Een tevreden joch dus :-). Maar vorige week zei hij ineens:"Ik geloof dat ik weet wat ik voor mijn verjaardag wil hebben. Ik wil graag een ladenkast met heeeeel veel laden. Dan kan ik in elke lade de spullen van één schoolvak doen." Da's inderdaad een kado wat helemaal bij Hans past. En dus ging ik op zoek. Het verjaardagsbudget is 50 euro per kind en daarmee ging ik maar eens aan het shoppen op marktplaats. Ik vond er precies de goede kast, binnen het budget en ook nog eens binnen 10 kilometer afstand. Met een dag was alles rond. We konden de kast komen ophalen. We hebben nog wel even gepast of Hans z'n dikste schoolboek erin paste, want hoewel deze kast inderdaad heeeeeel veel laadjes heeft (30!), zijn ze wel erg laag. Maar zowel z'n dikste als z'n grootste boek passen erin en Hans is er de koning te rijk mee! Hij heeft alle laadjes van labeltjes voorzien en geniet van het overzicht wat hij nu heeft.



Er wordt hier vandaag niet echt gefeest. Zaterdag hoopt Trijnie namelijk ook jarig te zijn en Hans en Trijnie vieren hun verjaardag in alle gezamelijkheid. Vandaag houden we het op een gezellig kopje koffie met wat lekkers vanavond. En eigenlijk zou ik vanmorgen daarom hard gaan bakken. Niet alleen voor dat lekkers voor vanavond, maar ook alvast wat voor zaterdag. Maar vanmorgen kriebelden m'n grote schoonmaakhormonen weer :-). Ik wilde voordat ik aan het bakken ging eerst weer een klein stukje van de garage doen. Maar het zonnetje ging zó lekker schijnen en het was zó prettig werken met de buitendeur open, dat dat 'stukje' een echt stuk is geworden. Al doe je steeds maar 1 plank, of 1 vak, uiteindelijk krijg je dan toch iets klaar. Vanmorgen heb ik twee kasten afgerond. Wat een heerlijk gevoel! Het zijn twee stalen rolluikkasten. Van die kasten waar heel veel in kan en waar het al snel een rommeltje in wordt. Want als je de luiken laat zakken, zie je toch niets :-).



Maar nu mogen de luiken gerust open. Er is weer veel weggedaan: lekke kaplaarzen, kapotte skeelers, kapotte zandbakspeeltjes enzovoorts. We krijgen steeds meer ruimte!





Maar nu ga ik toch heus de keuken in.