Ondanks hier en daar wat strubbelingen maak ik toch vorderingen in het opruimwerk. Het leuke van opruimen vind ik, dat je weliswaar een hoop troep, maar daarnaast toch ook leuke dingen tegenkomt. Langzaam maar zeker komt er weer orde in de chaos. Er ontstaat ruimte en overzicht. En dat simpelweg door elke dag een klein stukje beet te pakken!
Vorige week heb ik de planken met mijn weckvoorraad leeggehaald, schoongemaakt en teruggeplaatst. Ik heb daarbij geconstateerd, dat ik wel erg veel jam op voorraad heb. Ik moet dit jaar maar iets anders met het zomerfruit doen, want er staat nog wel voor twee jaar genoeg :-). De potten staan weer glimmend en wel op de planken en de kastrandjes zijn helder wit en gesteven.
Onder de planken staat een grote tafel met daarop een paar open kastjes (uit een winkelinventaris). Ik heb daarin mijn drie broodbakmachines staan en wat keukenspullen. De tafel is al 27 jaar oud. Wij kochten hem toen we trouwden. Wij vonden hem toen heel groot (1,75 m), maar op een gegeven moment was hij toch te klein voor ons gezin. Wij hebben nu een drie meter lange tafel, waar we met 14 (en met een beetje passen en meten met 16) mensen aan kunnen eten. Onze oude tafel doet alweer 9 jaar dienst in de garage. Als ons gezin kleiner wordt kan hij zo weer terug in de kamer :-). De kastjes en de tafel heb ik helemaal leeggeruimd. Het oude, vies geworden dekbedovertrek wat over de tafel lag heb ik vervangen door een gezellig rood/wit geblokt tafelzeiltje bij Zeeman vandaan. Daarna heb ik alles weer teruggeplaatst en nu geniet ik van mijn nieuwe schone werkplek.
Tenslotte was de ruimte onder de tafel aan de beurt. Ik heb daar de aardappelvoorraad staan en ook bierkratjes en een doos met mutsen, sjaals en wanten. Het kostte heel wat gymnastiekoefeningen om de boel eerst leeg en daarna schoon te maken. Ik ben ontelbaar veel spinnen tegengekomen! De vloer heb ik eerst gestofzuigd en daarna met een borstel met heet sop schoongeboend. Je kunt er nu van de grond eten :-) (en niet omdat er ´genoeg ligt´, zoals wij altijd grappen).
Ik heb een flinke voorraad aardappels. Nog wel voor een week of vier, schat ik. Dat komt omdat ik oude aardappels heb opgekocht. Nieuwe aardappels vinden wij echt wel lekker, maar ze zijn niet te betalen. Dus eten we nog een poosje oude. De uitlopers haal ik gewoon weg. We zijn er nog nooit ziek van geworden ;-).
Intussen is er nóg een werkje wat ik graag voor de vakantie af wil hebben: het haken van kussenhoesjes. Ik ben nu het laatste exemplaar aan het haken. Eigenlijk wilde ik er 12, maar het worden er uiteindelijk 10. Eén van de vier kleuren katoen is op en het is een kleur die uit het assortiment is. Het geeft niet. De achterkanten maak ik van een gezellig katoentje en daarvan naai ik dan meteen de twee ontbrekende kussenhoesjes. Het hoeft allemaal niet zo precies hetzelfde, vind ik.
En zo verveel ik me geen moment :-). Zo op het einde van het jaar is er ook veel schoolwerk. Er zijn gesprekjes, een schoonmaakavond, vragen voor hulp bij excursies, grote kinderen die toetsen moeten maken, een zoon die een tripje naar Engeland maakt, de schoolfotograaf die komt enzovoorts enzovoorts.
Wat zullen we straks genieten van de rust!