Ouders die het er maar druk mee hebben. Met de scholen van de kinderen....

Tja, zes schoolgaande kinderen is wel wat bovengemiddeld. En daardoor is de drukte die je als ouders van schoolgaande kinderen hebt natuurlijk ook wel bovengemiddeld. Maar op het moment is het bijna wat teveel van het goede. Bijna elke dag wordt er acte de présence verwacht op één van de drie scholen waar onze kinderen op zitten. Heel leuk. Heel nuttig. Maar ook wel een beetje druk. En dan heb ik toch al twee uitnodigingen van bezinningsavonden aan me voorbij laten gaan.

Vorige week donderdag toog ik naar Rotterdam naar Maria's school. Maria werkte aan een project over de Middeleeuwen. De kinderen hadden in groepen een Middeleeuwse stad nagebouwd en donderdag was het kijkmiddag. De stadjes waren prachtig. Ze waren van klei gemaakt. Twee stadjes vond ik er met kop en schouders bovenuit steken. Eén van die twee stadjes was het stadje waar Maria aan had gewerkt. Ik hoefde dan ook mijn geweten geen geweld aan te doen om haar stadje te nomineren voor de eerste prijs. Het was lastig om het bouwwerk goed op de foto te krijgen, want er was veel zon en schaduw. Maar hier toch een indruk:

De kleifiguurtjes zijn allemaal door Maria gemaakt. Hier een moeder met haar baby.

Trotse Maria

Bij de waterput

Vrijdag kwam Maria blij thuis. Haar stadje had gewonnen! De eerste prijs! Alle kinderen van haar groepje hadden een mok gevuld met lekkers gekregen. Wat leuk.


Vrijdagmiddag startte meteen onze volgende schoolgerelateerde activiteit: Koos ophalen van z'n stage-adres. En aangezien dat een adres in Duitsland was, had dat even wat voeten in aarde. Maar we  hebben gewoon het nuttige met het aangename gecombineerd.
Koos heeft stage gelopen op vakantiepark Küstelberg (zie ook de banner links). Hij doet de opleiding Bouwtechniek en heeft tijdens zijn stage o.a. een hekwerk getimmerd om de vakantiehuisjes op het park. Koos is er twee weken geweest en mocht in die tijd in een huisje 'wonen'. Ruimhartig had zijn werkgever gezegd, dat als wij Koos kwamen halen, we gerust in dat huisje mochten overnachten. Strak plan. We zijn vrijdagmiddag met z'n vieren (we namen Jan en Henk mee) naar Küstelberg gereden, hebben daar overnacht en zijn zaterdag op ons gemakje terug gereden. Het leek wel een mini-vakantie!
Vooral het laatste deel van de reis (door Sauerland) was schitterend.

Juist tegen zonsondergang kwamen we bij het park aan.

Wat zijn we trots op onze kanjer!

Hij heeft het hem toch maar mooi geflikt: twee weken van huis, gewerkt, alleen gewoond etc. Hij is tenslotte nog maar 15. We pakten de boel uit, maakten de bedden in orde, praatten bij, aten een kom soep en schoven in bed. We waren best moe.

In het rechtse huisje 'woonde' Koos

De volgende morgen is Willem met Jan en Henk een stuk gaan wandelen. De omgeving is zó mooi.

Uitzicht vanuit het huisje. Hier en daar lag nog sneeuw!

In die tijd hebben Koos en ik samen het huisje schoongemaakt en alles ingepakt. Rond 11 uur begonnen we aan de terugreis. We hebben een ruime etenspauze genomen en tegen 16.00 reden we Alblasserdam weer binnen. Dat was de stage.

Maandag gingen de schoolactiviteiten vrolijk verder. Op de basisschool waar Jan en Henk op zitten werd de aftrap gegeven voor het project: (rest)afvalvrije school. Het verzoek was om als ouders daar getuige van te zijn. We werden om kwart voor 11 verwacht. Op het schoolplein lagen grote bergen lege drinkpakjes. Ze vormden de letters AFVALVRIJ.

De klassen kwamen één voor één naar buiten. Toen het spul compleet was speechte de directeur. Daarna was het woord aan de wethouder. En tenslotte was daar Koos de Vuilnisman. Elk van hen bracht op de eigen wijze het belang van afvalvermindering en afvalscheiding te berde. Het was de kinderen duidelijk. Er moet nodig iets gebeuren aan de afvalberg! De hele dag zijn de kinderen nog bezig geweest met het thema. Zo hebben ze o.a. een kunstwerk gemaakt van afval. En aan het einde van de dag was er voor iedereen een kado: een beker en lunchdoosje met de eigen naam erop.

Nu hoeft er nooit meer iemand een drinkpakje of verpakte koek mee naar school te nemen. Dat scheelt alvast heeeeeeel veeeeel afval. Overigens is dat voor onze kinderen niets nieuws. Ik ben nooit aan verpakte zooi begonnen en geef ze altijd al drinken in een beker en lekkers in een bakje mee. Maar ik heb begrepen dat onze kinderen daarmee zo ongeveer de uitzondering op de regel waren...

En toen dacht ik het qua scholen even gehad te hebben. Behalve dan dat er voor vandaag (donderdag) nog een 10 minuten gesprek gepland staat en dat Maaike vrijdagochtend om 4 uur op school verwacht wordt voor een dag naar Parijs. En dat we haar zaterdagochtend om half 6 weer mogen ophalen.

Maar...

Toen was daar een telefoontje van de school van Maria. Maria had (weer) een aanval van hyperventilatie gehad. En helaas hadden ze haar daarvoor met de ambulance naar de eerste hulp moeten laten afvoeren, omdat ze er na anderhalf uur nog steeds niet uit was. Ok. Dan laten we ons werk hier thuis maar weer uit handen vallen, regelen toezicht voor Henk en z'n vriendje en tuffen naar Rotterdam. Het is gelukkig allemaal meegevallen. Hyperventileren is wel eng. En zeker als het zo lang duurt. Maar het is niet gevaarlijk. Het was helaas wel erg druk op de Eerste Hulp, zodat er pas na half zes een kinderarts langskwam. Maar Maria was toen gelukkig weer helemaal de oude. De controles waren goed. En we mochten weer gaan.

Vanmorgen betekende dat: een briefje schrijven, dat Maria haar huiswerk niet heeft kunnen doen. Een e-mailtje om de docenten te bedanken voor het verlenen van eerste hulp. Een e-mailtje naar de begeleider met de vraag, of Maria vandaag eerder naar huis mag.
Daar kwam nog bij: een e-mailtje naar twee docenten van Koos, voor vakken waarvoor hij onvoldoende scoort, met de vraag hoe we hem kunnen helpen die cijfers op te vijzelen.

Je kunt het er maar druk mee hebben. In elk geval zó druk, dat er van bloggen even niets kwam...