Ziezo. De kop is er weer af. Wat me deze dag nog rest is een stukje strijkwerk en een wandeling. Op maandag-, woensdag- en vrijdagavond is het de vaste wandelavond van Willem en mij. We maken er weleens een uitzondering op, omdat er dan andere bezigheden zijn. Maar als het even kan proberen we het ritme erin te houden. We wandelen een uur. We moeten ons soms even over een drempel heenzetten. Vooral als het koud en/of nat is. Maar als we een kilometertje onderweg zijn en ons in de stilte van het gebied bij de molens bevinden is het heerlijk.
Het was vandaag een gewone maandag in Huize Luijkensteijn. En soms denk ik: wat zou ik daar ooit over moeten bloggen. Toch hoor ik van lezers dat juist de huis-tuin-en-keuken-logjes erg worden gewaardeerd. Dus vooruit dan maar. Bij deze zo'n heel gewoon logje over mijn maandag :-).
Ik ben vandaag niet bijzonder vroeg opgestaan. De wekker stond op vijf uur. Maar ik ben er toen niet meteen uit gegaan. Ik heb nog lekker even genoten van mijn warme bed en vast mijn gedachten laten gaan over de komende dag en de komende week.
Tegen zessen werd het hoogtijd om op te staan. Het hele ochtendritueel kwam langs: De houtkachel aanmaken, de wasmachine aanzetten, Leendert weghelpen, de rest van de familie wakker maken, ontbijttafel dekken, twee hele broden snijden en ontbijten. De grote kinderen maken dan altijd meteen hun lunchpakketten klaar. Willem eet sinds een paar maanden bijna geen brood meer. Hij neemt een salade mee naar zijn werk. Vrijdag had ik er vast een stuk of wat in glazen potten klaargemaakt, zodat hij een paar dagen vooruit kon. Voor vandaag had ik daarom een makkie. Willem hoefde enkel een pot uit de koelkast te pakken. Hij neemt dan nog wat fruit mee en een bakje met dadels, abrikozen en wat noten.
Na het ontbijt legde ik kleding voor de basisschoolkinderen klaar en hielp Henk met aankleden. De tanden werden gepoetst, haren gekamd, schoolbekers en pauzebakjes gevuld en, hup, om kwart over 8 ging het spul de deur uit. Zelfs Dirk was vandaag al bijtijds de deur uit en zodoende was de stilte om half 9 oorverdovend. Ja, dat vind ik heus altijd, na een weekend vol getetter en getater.
Voordat ik naar boven ging om even een bad te nemen en me aan te kleden noteerde ik nog even de meterstanden. Dat doe ik zo al meer dan 10 jaar. Altijd op maandagochtend noteer ik de stand van de twee electriciteitsmeters, van de gasmeter en van de watermeter. Zo kom ik nooit voor verrassingen te staan en weet ik de vinger aan de pols te houden. Twee weken geleden had ik een hoger electriciteitsgebruik dan normaal. Die week was er door de grote jongens veel gebruik gemaakt van het grote computerscherm, omdat er een nieuw spel was uitgekomen wat ze hadden aangeschaf. Kijk, zoiets valt dan meteen op.
Toen ik was aangekleed ging ik eerst maar aan de was. Sinds een maand of twee heb ik geen droger meer. Ik gebruikte die echt niet vaak, maar toch moet ik er nu nog steeds aan wennen, dat ik er niet meer op kan terugvallen. Als mijn droogrekken en waslijnen binnen vol hingen en mijn wasmanden waren nog niet leeg, dan deed ik toch regelmatig een baddoeken/ondergoed was in de wasmachine en vervolgens in de droger. Het kon dan allemaal dezelfde dag weer schoon de kasten in. Nu moet ik het wassen strak plannen en kan geen dag spijbelen, anders loopt het veel te veel op. De was die ik zaterdag had opgehangen kon nu allemaal afgehaald worden. Ik sorteerde meteen op vouw- en strijkgoed. Het vouwen kan meestal wel in een verloren kwartiertje gedaan worden. Daarna zorgde ik ervoor dat de lege waslijnen weer zo snel mogelijk vol hingen.
Het was tijd voor een kop thee. Ik smeerde er heerlijk een paar rijstwafels met pindakaas bij. Over pindakaas gesproken: vorige week was die in de aanbieding bij de Lidl. Slechts 99 cent voor een pot van 600 gram! Ik heb schaamteloos ingeslagen. Pindakaas is hier een heel geliefd broodbeleg en de pindakaas van de Lidl is lekker en bevat geen suiker. Wij verbruiken toch wel een pot of 10 in de maand. En dus liep ik met twee volle trays à 12 potten pindakaas naar buiten. Onwillekeurig moest ik denken aan het verhaal over de pot pindakaas wat ik las op het blog Mee op de wind...Daar was één enkel potje pindakaas een groot feest. Tja, dan voel ik me toch wel een big spender met mijn 24 potten pindakaas, hoor!
Ik las mijn mail, beantwoordde er een aantal, nam vast foto's voor spullen voor mijn marktplaatswinkeltje en moest me toen nodig weer van mijn laptop losscheuren, want ik zat middenin de rommel! Ik koos er vanmorgen voor om overal een beetje op te ruimen. Het is net hoe mijn pet staat hoe ik te werk ga. Soms kies ik ervoor om één ruimte helemaal spic en span te maken alvorens aan een volgende ruimte te beginnen. Deze keer dus overal een beetje. Om bij de les te blijven tel ik. Ja, misschien heel kinderachtig hoor. Maar voor mij werkt het :-). Eerst 30 dingen beneden opruimen, dan 20 op de eerste verdieping en dan 10 op de tweede verdieping. Dit doe ik zo omdat beneden de meeste rommel ligt en boven het minst. En als je dan 60 'dingen' hebt opgeruimd dan is dat alvast een heerlijk begin! Na zo'n begin laat ik het tellen voor wat het is. De vaart zit er dan wel in. En zo werkte ik door tot de kinderen thuiskwamen voor de lunch.
Lekker even pauze met de kinderen. Boterhammen met ... pindakaas :-)
Na de lunch toen de kinderen alweer naar school vertrokken waren, haakte ik nog 'even' twee sterren, ging ook nog 'even' achter mijn laptop en besloot om (ook weer 'even') mijn ogen dicht te doen. Wat een luxe! En dat terwijl ik niet eens echt vroeg was opgestaan. Maar evengoed was het heerlijk. Het hoeft ook maar een kwartiertje te zijn en dan kan ik er weer volop tegenaan.
De middag vulde zich met nog meer opruimerij, stofzuigen, hier en daar een natte doek erdoor halen. Gewoon al die dingen die elke dag terugkeren. Niets spannends dus. De post bracht me een boek van Marieke Henselmans. Dat ga ik deze week lezen en hier recenseren. Ik krijg het nog druk met lezen, want ik ben ook bezig aan een prachtig opvoedboek wat ik hier wil bespreken. En daarnaast lees ik voor ontspanning het boek ¨Mensen die in eenvoud leven¨ van Joh. G. Veenhof. Dat kocht ik pas in de Kringloopwinkel.
Al vroeg begon ik met het keukenwerk. Er stond een flinke vaat. We hebben al bijna 2 1/2 jaar geen vaatwasser en doen de vaat dus met het handje. Met z'n tweeën is dat zo gefikst, maar alleen gaat er aardig wat tijd in zitten. Gewoon verstand op nul en blik op oneindig :-). Intussen kwamen één voor één de kinderen thuis en was het tijd voor wat drinken, een snoepje, een praatje, Jan naar fluitles sturen, Koos naar gitaarles enzovoorts.
Normaal gesproken begin ik tegen 5 uur met koken, want we eten om kwart over 6. Vandaag moest het anders. Ik moest om 5 uur klaar zijn! Maaike had een proefles cello-spelen op een muziekschool in Nieuw-Lekkerland en die begon om half 6. Aangezien Maaike pas om 5 uur thuiskwam uit school kon ze onmogelijk op de fiets. Ik zou haar rijden. Ik braadde schouderlapjes, schilde en kookte aardappels, sneed een kilootje snijbonen in ruiten en kookte ook nog snel een pan appelmoes. Mét een kweepeer die ik van mijn schoonmama kreeg. Rap, rap dekte ik de tafel en precies op tijd stapten Maaike en ik de auto in. Ik had de kinderen instructie gegeven, dat papa, als hij thuiskwam, even nog twee potten bruine bonen erbij moest opwarmen en dat ze maar gewoon om kwart over 6 moesten gaan eten ook al waren wij nog niet thuis. Op maandagavond gaan er namelijk 5 kinderen naar catechisatie en die moesten daarom op tijd klaarstaan.
Maaike was vol verwachting over de celloles en gelukkig bleek die verwachting uit te komen. De lerares was aardig, bekwaam en voortvarend. De proefles is goed bevallen. Nu moeten we nog een ei leggen over het vervolg, want er hangt uiteraard een prijskaartje aan. Ik mocht bij de proefles aanwezig zijn, maar heb me er natuurlijk wel buiten gehouden! Dat ging prima, al sterren hakend :-) Weer twee sterretjes klaar.
Toen we thuiskwamen stonden er nog drie borden op tafel. De rest van het gezin had al gegeten. Trijnie was nog niet thuis uit haar werk. Maaike en ik schoven met z'n tweeën aan tafel. Ook weleens leuk, hoor!
Na het eten hebben we pas op de plaats gemaakt. Ik nam even de tijd om lekker te lezen. Toen ik iemand langs het raam zag lopen herinnerde ik me ineens dat er iemand om 7 uur mijn regenton zou komen ophalen. Ik had hem gelukkig 's middags al klaar gezet. Ik had er helemaal niet meer om gedacht. Ik las nog lekker wat bladzijden weg en zette een eerste bakkie koffie. Henk had eigenlijk allang naar bed gemoeten, maar die genoot stiekem van onze spijbelarij. Maar nu was het gedaan met het lanterfanten. Ik bracht Henk naar bed, las een verhaal voor en bad met hem. Hij had nog helemaal geen slaap! Ik zei dat ik een was ging ophangen en dat ik dan nog even bij hem zou kijken. Ook toen was er nog geen spoor van slaap te bekennen. Hij had een zootje gemaakt van zijn bed en zat er achterstevoren in. Meneer had 'honger'! Ach, wat weten wij van honger...Omdat ik weet dat een hongerig gevoel de slaap soms behoorlijk kan weghouden heb ik bij wijze van uitzondering een banaan gegeven. 'En nu niets meer horen'.
Ik ging aan de strijk een zette een tweede rondje koffie voor de grote kinderen die uit catechisatie kwamen. Leen nam meteen nog twee vrienden mee. Ok hoor.
En zo is de kop van de week er weer af. Willem zit inmiddels klaar om te gaan lopen. Daar gaan we dan maar. Ben benieuwd of ik vanavond nog achter de strijkplank geraak. Wellicht schuif ik het fijn door naar morgen...
