Dat de zaterdagen hier flink vol gepland staan is geen nieuws. Maar toch kan vol nog altijd voller, lijkt het wel. Zaterdag was weer zover ;-).
De dag begon met een beetje uitslapen. Tot half 8. Nou ja, niet helemaal dan, want ik was er om 6.09 u. uitgegaan om te kijken of Koos wel wakker geworden was. Die moest om half 7 op z'n werk zijn. Maar daarna ben ik heerlijk nog even terug gegaan.
Om half 8 heb ik me op m'n zaterdagwerk gestort. Ik hoefde nog maar 3 broden te bakken, want vrijdag had ik er alvast 3 extra gebakken voor het weekend. Dat was beslist een vooruitziende blik geweest, want anders had ik het allemaal niet rond gekregen, denk ik. De wasmachine draaide inmiddels ook op volle toeren. En ik deed gewoon wat mijn hand vond om te doen, om het maar eens plechtig te schrijven.
Om half 9 werd Maria opgehaald. Ze zit sinds een paar maanden op een springgroep van turnen en had zaterdag haar eerste wedstrijd. Bloednerveus was ze. Al 100 keer had ze bekeken of ze alles bij zich had en ik moest haar haar invlechten, want pieken in je gezicht, betekent minpunten. We konden helaas niet bij de wedstrijd zijn, maar zouden om 13.00 naar de prijsuitreiking komen.
Om half 10 was het tijd om Jan naar de natuurclub in de Biesbosch te brengen. Ik had meteen m'n kofferbak vol kringloopspul, oude kleding, wergwerpglas en plastic geladen. Toen ik Jan in Dordrecht afgeleverd had, reed ik een rondje om de kofferbak leeg te krijgen. Zo, dat lucht op ;-).
Willem was intussen thuis bezig. Hij had een steigerhouten tafel gemaakt (zie m'n winkeltje op marktplaats) en die moest bezorgd worden. Het zat echter allemaal tegen met de aanhangwagen enzo en na wat heen en weer gemail werd besloten het bezorgmoment naar het einde van de dag te verzetten. Dat luchtte ook op ;-). Eigenlijk stonden we gewoon te strak gepland.
Om kwart voor 12 stapten Willem, Henk en ik in de auto om Jan weer op te halen en meteen door te rijden naar Gorinchem voor de prijsuitreiking van de springwedstrijd. Wat was dat leuk! We zagen ze weliswaar niet meer in actie, maar de sfeer en al die opgewonden kinderen/jongeren was geweldig. De groep van Maria had aan vier onderdelen meegedaan en ze hadden zowaar 4 keer de eerste prijs gewonnen! Super toch?
Het was al half 2 toen alle prijzen waren uitgereikt. Een trek dat we inmiddels hadden! Maar ik had niets meegenomen, want we zouden naar de Verkoping t.b.v. de Schutse in Alblasserdam gaan en daar wel 'iets' eten. Willem verheugde zich op kibbeling. De kinderen op een broodje hamburger. Helaas. Toen we daar aankwamen was dat allemaal al op. Er waren gelukkig nog wel belegde broodjes en ook puddingbroodjes en koffie. We vulden onze buikjes. Al snel zwierven de kinderen met vriendjes en vriendinnen over de markt. Ze hadden allemaal wat geld om te besteden en daar wisten ze best raad mee. Henk kocht een stickervel van brandweerman Sam, een suikerspin, een grote zuurstok en ook ging hij nog op het springkussen. Ik kwam een oude klasgenoot (van meer dan 25 jaar geleden) tegen, die met brillen op de markt stond (Roukens Oogzorg). Je kon in zijn kraampje een computeroogmeting doen. Omdat ik al een tijdje last heb van minder zicht, besloot ik meteen maar even zo'n meting te doen. Het is net wat ik dacht: vooral mijn rechteroog is flink achteruit gegaan. Dat wordt dus binnenkort een afspraak maken voor een uitgebreide test en dan maar nieuwe glazen. Ik vroeg, of hij ook bij kinderen zo'n meting kon doen. Dat kon. En dus riep ik Henk. Henk is best lichtschuw en ik twijfelde er al een tijd aan, of hij wel goed zag. Ik had al bedacht om dat met de schoolarts te bespreken. Maar zo kon het ook. Het was al snel duidelijk: ik moet met hem naar de oogarts. Oei, dat gaan we dan maar eens snel doen...
Het was gezellig om steeds bekenden tegen te komen en even te kletsen. Ook was het leuk om de kramen van de rommelmarkt af te struinen, ook al was er dit keer niets van mijn gading bij. Dat komt vooral doordat ik in standje 'opruimen' sta en drie keer nadenk voordat ik weer iets mee naar huis sleep.
We kwamen om half 4 thuis en voor mij betekende dat snel weer even een wasje afhalen en er nog maar eentje ophangen en dan weer de auto in op weg naar van Os. Ik had namelijk een nieuwe voorraad aardappelen nodig. We hadden al twee dagen geen aardappels gegeten, want ik was echt potje los. Ik had al 45 kilo in mijn karretje gedaan, toen van Os nog aankwam met een kilo of 25 wat uitgelopen aardappelen. Nou, die konden er voor een prikje ook nog wel bij, hoor. Komt wel op hier. Met een flinke voorraad AGF reed ik weer naar huis.
Daar begon de avondspits. We moesten vroeg aan tafel, want Willem had afgesproken om om half 7 in Ridderkerk te staan met de steigerhouten tafel. ¨Half 6 aan tafel¨ hadden we dus gecommuniceerd. En zo zaten we vroeg aan de zaterdagse patatten, die Willem tussen de bedrijven door geschild en gesneden had en die Dirk voor- en afgebakken had. Vele handen maken licht werk.
En weet je hoe blij ik was met zomaar een lege avond?! Het was heerlijk. Zomaar lekker wat lummelen en lezen. Ik had zelfs geen puf meer om mijn haakwerk te pakken. Dat heb ik niet zo snel! Maar goed. De week was dan ook wel extreem druk geweest voor mij. Maar lèkker druk. Dat scheelt! Eigenlijk weet je zulke 'gewone, drukke' weken maar nooit genoeg op waarde te schatten. Je hoort mij niet klagen.
