Zodra alle vrouwen vertrokken waren ruimde ik als een speer alles op. Ik wilde er helemaal klaar voor zijn om mijn vriendin Ellen (uit Zwitserland) te ontvangen. Ik wist niet precies hoe laat ze zou komen. Ze was die morgen al bijtijds op Schiphol geland en zou na een sightseeingtour door Volendam door Francine naar Alblasserdam gebracht geworden.
De kinderen waren al hard aan het kleuren en verven geweest. ¨Welkom tante Ellen¨ prijkte er op de voordeur, op de wc-deur, in de huiskamer :-).
Halverwege de middag reed er een voor mij onbekende auto door de straat. En jawel! Daar waren ze!
Ellen, m'n grote 'zus' en Francine, de moeder van Frank (onze vakantie'pleegzoon' uit 2012 :-).
Wat was het een heerlijk weerzien. We struikelden haast over onze woorden om van alles en nog wat uit te wisselen. Nu hoefde we helemaal niet zo haastig te zijn, want Ellen zou lekker tot vrijdagmiddag blijven en daarna op maandag ook nog weer voor een dag en een nacht terug te komen.
Francine ging na een kop koffie er snel vandoor. Ze wilde de files voor zijn. Eén voor één kwamen de kinderen en Willem thuis en steeds was daar het blije weerzien. Ellen had haar reistas volgepropt met kleding voor Maaike, met chocolade voor de oma's en al dat soort attente en lieve verrassingen. Daar heeft ze nu helemaal mee vanuit Zwitserland lopen slepen!
We hadden een gezellige maaltijd en vrolijke avond. Ellen zag zo langzamerhand sterretjes en was blij toen ze fijn in Trijnie d'r bedlade kon stappen.
Maar denk niet dat ze uitsliep, hoor. Nee, Ellen is net zo maf als ik. Wij staan
Ik had Ellen van tevoren gevraagd waar ze die donderdag naar toe wilde. Wilde ze ergens op de thee? Iets bezichtigen? Nee, niets hoor. Ik was 'bezienswaardig' genoeg, had ze geschreven. Maar we gingen toch ergens heen. Iets waar we allebei dol op zijn: de Kringloopwinkel. We schrarrelden heerlijk rond bij Opnieuw&Co in Dordrecht. Daarna stond de Action in Papendrecht op het programma, want Ellen had natuurlijk een hele boodschappenlijst bij zich. Daar stonden ook dingen van de Action op. Precies op tijd waren we weer thuis voor de lunch met de basisschoolkinderen.
's Middags is Ellen ook nog even met Maria gaan shoppen. Ze bracht een prachtige bos bloemen voor me mee. Zo lief!
Ik maakte 7 liter pannenkoekenbeslag en bakte me een slag in het rond. Ik moest notabene nog op de laatste drie pannenkoeken gaan zitten om die voor Trijnie, die later thuiskwam, te bewaren ;-).
Vrijdag bracht ik Ellen naar haar oma in Dinteloord. Ik had al zó vaak over 'oma' gehoord. Ik had haar echter nooit ontmoet. Nu ik Ellen daar heen bracht heb ik dan eindelijk ook oma gezien. En alles wat Ellen had verteld klopte. Wat een bijzondere oma heeft Ellen!!
Gelukkig was het een afscheid voor maar een paar dagen. Ellen had een heel programma en heel wat bezoekjes af te leggen. Maar op maandag mochten Willem en ik haar weer bij haar oma afhalen. Wat een feest.
Willem zette ons bij de Hema in Alblasserdam af. De Hema is een heimweewinkel voor Nederlanders in het buitenland. En dus moest Ellen beslist even door de Hema. Ook stond AH nog op de wensenlijst. Ellen wilde namelijk Old Amsterdam voor haar Marco meenemen. En laat dat nu juist in de aanbieding zijn bij AH. We deden een rondje over de weekmarkt en zetten koers naar ons huis. Halverwege zijn we nog even 10 minuutjes binnengeglipt bij mijn ouders. Die konden we meteen feliciteren, want ze waren juist 's morgens weer opa en oma geworden. Mijn zus en haar man kregen een meisje!
Het was gewoon warm, dat lopen in de zon! En dat op 31 maart. Wat een heerlijk voorjaar hebben we dit jaar toch.
En toen was het maandagavond. Alweer de laatste avond dat Ellen er was. De spingroep had ik ervoor afgezegd. We hadden nog zoveel te kletsen!
Dinsdagochtend om half 12 reden we de straat uit. Op weg naar Schiphol. Snik. Ellen is weer weg :-(. En ik ben weer aan de slag. M'n huis was na die paar dagen lummelen ongeveer een slagveld...
