De dagen in de Ardennen, vorige week, waren super leuk. Voor mij was het dan geen vakantie, maar ik genoot vanaf de zijlijn toch heerlijk met de mannen mee.
De tweede avond ging ik ze ophalen in Commanster. Dat is een klein gehucht in een prachtig gebied.
Heuvel op, heuvel af en dan steeds van die boerengehuchten, waar ik door moest. De mannen hadden ook deze dag weer heel wat hoogtemeters gehad en vooral Willem was flink vermoeid.
Ik had het eten bijna klaar. Het moest alleen nog even in de oven en ik moest nog aardappeltjes bakken, toen we thuis kwamen. Als toetje had ik iets erg ouderwets, wat met gejuich werd begroet: griesmeelpudding met bessensap. De pudding had ik thuis al gekookt en meegenomen in een yoghurtpot (hergebruik). De bessensap had ik van mijn buurvrouw gekregen. Hoe lief. En hoe lekker was dat!
Na het eten lag Willem uitgeteld op de bank en schoof eigenlijk al snel in bed. Dirk en Jan gingen gezellig aan tafel een spel doen. Henk ging nog even naar buiten. Het was een mooie avond.
De volgende dag bakte ik pannenkoeken voor ontbijt en lunch en bracht de mannen al vroeg naar het beginpunt van die dag. Ze waren allemaal bijtijds opgestaan, want moesten eerst hun tassen inpakken. Het was alweer de laatste dag. Ze besloten om deze dag wat korter te wandelen, zodat we vóór de files naar huis konden. Eigenlijk kwam het iedereen zo wel goed uit. Dirk wilde met het avondeten weer bij Miriam zijn. Willem en ik wilden ´s avonds, zoals gewoonlijk op vrijdagavond, naar schoonmama. En Henk had nog een verjaardag, waar hij naar toe wilde.
Terwijl ik het huis opruimde en alle spullen weer in de auto laadde, liepen de mannen hun laatste kilometers. Ik moest om 11.00 uit het huis zijn en daarna reed ik naar het punt, waar de wandeling zou stoppen. Daar heb ik nog een poosje op een bankje zitten borduren. Klokslag twaalf kwamen de mannen aanlopen. Een prachtige tijd om de thuisreis aan te vangen. Het was toch wel 3 1/2 uur rijden. Het eerste uur reed Willem. We maakten een stop om de laatste pannenkoeken soldaat te maken. Daarna reed Henk non-stop in tweeëneenhalf uur naar huis. Toch knap van hem. Hij heeft nog helemaal niet lang zijn rijbewijs, maar hij kan goed rijden en doet het ook graag.
En zo kwam er een eind aan drie mooie dagen en was ´s avonds alles als van ouds ;-). Maar dat duurde precies één avond. Want op zaterdag stond er ook weer het nodige op het programma. Het zaterdagwerk moest echt even met de Franse slag. En daarbij kreeg de tuin nog de meeste aandacht, want die was drie dagen niet begoten en dat was toch heus nodig. Toen snel alles in huis opgeruimd en de stinkwas van de wandelvakantie gedraaid. En in plaats van einde middag, reed ik al om 12.00 uur naar Sliedrecht voor de wekelijkse boodschappen én voor nog twee kado´s, die ik moest kopen.
Precies om 14.00 uur stonden alle boodschappen in huis, hadden Willem en ik ons netjes aangekleed en vertrokken we naar Apeldoorn voor de emigratieborrel van Koos en Marleen. Koos is een jongere broer van Willem en hij hoopt per 1 augustus met zijn gezin naar Frankrijk te emigreren. Op deze middag was er een bijeenzijn met familie en vrienden. Het weer was uitbundig en dat kwam wel erg goed uit, omdat het een buiten-evenement was. De tuin was leuk versierd, er was een koffietafel, een bar en er stonden overal statafels. Aan de schutting hingen grote fotocollages van hun Apeldoornse tijd, zo van 2017 tot nu toe. Er waren wel 100 mensen en het was heel gezellig. Na een bakkie koffie hebben Willem en ik op ons gemak de foto´s aan de schutting bestudeerd. Daarna was al snel het officiële moment met een speech van Koos.
We bleven daarna nog even met die en gene een praatje maken. Eń we gingen met een groepje familieleden op de foto. De foto (polaroid) ging meteen in een plakboek en daar konden we dan een wens of groet bij schrijven. Goed bedacht allemaal!
Precies toen de pizza-bus arriveerde, moesten Willem en ik er vandoor naar het vólgende feestje. Niet normaal, hè?! Maar het was toch heus zo. Bij Dirk en Miriam stond intussen de bbq gloeiend, want we zouden daar vier verjaardagen tegelijk gaan vieren. Ja, wel heel efficiënt zo :-). En Apeldoorn en Amersfoort liggen ook al niet ver bij elkaar vandaan. Het ging allemaal precies goed!
Bij Dirk en Mir was bijna de voltallige familie al aanwezig. Alleen Trijnie en Gerwin waren op vakantie, Hans en Thirza waren er niet en Maaike had geen vervanging op haar werk kunnen regelen, dus die was met haar gezin ook niet van de partij.
Wim hielp Dirk met bbq-en. En verder stond alles al gezellig klaar. Dat hadden Dirk, Miriam en Jan met z´n drieën die dag al gedaan. Dirk had het e.e.a. gehuurd en bij het verhuurbedrijf had hij een zeepbellenmachine zien staan. Dat leek hem wel wat voor alle nichtjes en neefjes. Nou, dat was inderdaad een schot in de roos, hoor.
Het was al met al heel gezellig. Het eten was heerlijk. En we boften heel erg met de mooie zomeravond.
Na afloop hebben we met elkaar opgeruimd en we waren mooi op tijd weer onderweg naar huis.
Zondag dan eindelijk alles gewoon? Nee hoor! Nog steeds niet! Zondagochtend werd kleine Lukas gedoopt. En dus reden we tegen negenen naar de gemeente in Alblasserdam, waar Leendert en Thea lid zijn. De kerk zat goed vol, want het was een speciale dienst. Niet alleen was het een doopdienst, maar ook een dankdienst, omdat de gemeente die dag 60 jaar bestond.
Lukas was het enige kindje wat gedoopt werd en de familie mocht mooi voorin zitten. Toch een heel bijzonder moment als het kindje, waar we met z´n allen zoveel zorgen om gehad hebben, nu gezond en wel ten doop gehouden mocht worden.
Maar zondagmiddag werd alles dan eindelijk toch weer ´gewoon´. En dat was ook wel weer heel fijn :-)
