Eindelijk was het zo ver: de fairweek!
We hadden er twee maanden lang naar toe gewerkt. ¨Twéé maanden?!!¨ vragen mensen, aan wie ik dit vertel, verbaasd? Jazeker! Ik zal een kijkje achter de schermen geven, hoe dat er dan uit ziet.
Eind april geef ik altijd de laatste workshop ´Bak je eigen brood´. Na april is het veel te warm op mijn workshopzolder. Bovendien zijn er tegen die tijd ook andere bezigheden, die mijn aandacht vragen. Mijn tuin bijvoorbeeld! Maar dus ook de fair.
In de eerste week van mei hebben Maria en ik het fair-schrift erbij gepakt. Dat is een dik schrift waar we elk jaar in schrijven wat we naar de fair meenemen. Maar we schrijven er ná de fair ook in wat we overhielden of tekortkwamen.
Als eerste gingen we uitrekenen hoeveel kruiden we moesten bestellen. We hebben twee verschillende kruidenleveranciers en dus maakten we twee lijstjes. Zoveel kilo van dit, zoveel kilo van dat. Die kruiden werden besteld, kwamen al snel binnen en moesten afgewogen en verpakt worden. Daarvoor heb je uiteraard verpakkingsmaterialen nodig. En dat was dus het derde lijstje wat we maakten. We maakten een hele waslijst, want we wilden meteen genoeg bestellen voor tot ná de zomer. Het handige is, dat alles dan thuis bezorgd wordt. We hoefden er dus niet voor op stap.
Alleen bedrukte papieren draagtassen moesten ergens anders besteld worden. Dat was een klusje voor Willem.
Intussen kon een begin gemaakt worden met het afwegen en inpakken van de kruiden. Gelukkig kregen we daarbij assistentie van Anne-Marie.
En steeds weer maaken Maria en ik nieuwe lijstjes voor steeds weer andere leveranciers. Elke week deden we 1 of 2 productgroepen. De bakmixen van de molen werden besteld, de keukenspullen, de wenskaarten, de zepen, het wasbaar maandverband, de bakmixen die we zelf verpakken, de Schulpsappen, de theetjes. de eco-huishoudproducten, de fermentatie-producten ....
En als er een categorie binnenkwam, moesten we daar actie op ondernemen. Sommige producten moesten, net als de kruiden, afgewogen en verpakt worden. Andere producten moesten voorzien worden van een barcodesticker of prijsstickertje, of beide. De producten, die helemaal klaar waren, gingen in kratten naar zolder. (Gelukkig hebben we een goederenlift!).
Intussen was ik ook bezig met de wonderpannen. Die krijgen we in onderdelen binnen en daar moet dan nog heel wat aan gebeuren. De binnenpan en buitenpan moeten gepoetst worden met Dasty om het smeer van de fabriek eraf te krijgen. Daarna moeten er oren aan de buitenpan en een knop op het deksel gezet worden. De vlamverdeler wordt ingepakt. Er komen twee foldertjes en een receptenboekje bij. Er wordt een doos in elkaar geplakt, de pan gaat erin, de doos gaat dicht en er wordt een hoes omheen gevouwen. Ik deed 20 pannen per week en was er een hele maand zoet mee, voordat er voldoende voorraad klaarstond.
We bedachten welke acties we gingen doen en stelden de tekst voor de (prijs)kaarten op. Willem maakte de kaarten op de computer en liet ze bij de druk&printshop printen.
Maria maakte een planning voor wie er wanneer op de fair zou staan. Willem bestelde een bakwagen voor de opbouwdag. Zelf maakte ik teksten voor op de website van Terdege, waar de mensen workshops konden boeken. Er waren twee voor mij nieuwe workshops bij, dus die moesten ´terdege´ voorbereid worden. Ook moest ik nadenken over welke spullen er nodig waren in de shopruimte en de workshopruimte, zoals water, elektriciteit, werktafel, biertafels enzovoorts.
Langzaam, maar sneller dan je denkt, komt de fairdatum dichterbij. In de week voor de fair zijn we bezig om de puntjes op de ´i´ te zetten. De schorten moeten gewassen en gestreken worden. Er moeten boodschappen besteld worden voor alles wat er nodig is om te kunnen bakken en voor de workshops. Er moet wisselgeld gehaald worden bij de Geldmaat. En ga zo maar door.
En dan is het eindelijk de maandag van de fairweek. Willem z´n eerste vakantieweek. Dat is met recht wat je een werkvakantie noemt! Henk had ook een week vrij genomen. Ook al werkvakantie! Willem en Henk laadden de caddy tot de nok vol en vertrokken vast met deze eerste lading naar Kasteel Groeneveld in Baarn, waar de fair zou zijn.
Maria en ik maakten de laatste weborders klaar. Daar hoefden we verder de hele week niet meer aan te denken, want in de fairweek zouden we geen pakketjes klaarmaken en versturen. Toen het laatste pakketje klaar stond, begonnen we met het inpakken van de spullen, die pas op het laatste moment ingepakt konden worden. Met name alle bak- en workshopspullen: de kefirpotten, de kombuchapotten, de Kitchen Aid, de handmixer, kookplaatjes, m´n wonderpannen, de inductieplaat, messen, scharen, lepels, plakband, touw, kleden, de hele reutemeteut. Alles werd in dozen klaargezet voor dinsdag. De opbouwdag!
Op de opbouwdag togen we met z´n achten naar Baarn. Maria, Julia, Anne-Marie, Jelinde, Henk, Jan, Willem en ik. Jan had er een vrije dag voor opgenomen. Én hij was nog wel liefst jarig!! Toen hij op z´n brommer aan kwam tuffen, hebben we natuurlijk eerst voor hem gezongen :-).
De bakwagen werd geladen. En daar gingen we.
 |
| En leeg dat het ineens was in de shop!! we hadden weer vloer-oppervlak! |
 |
| We richtten op de fair twee ruimten in. De verkoopruimte en de workshopruimte Dit is de workshopruimte. In de authentieke keuken van het kasteel. |
 |
| Al snel ging het er lekker ruiken, want ik testte even de inductieplaat met de wonderpan. |
 |
| Henk wilde dolgraag in die bakwagen rijden. Ik vond het best een beetje eng. Maar het ging prima! Hij reed de wagen van achter naar vóór het kasteel om de wonderpannen uit te laden |
 |
| Dit is de achterkant van het kasteel. Prachtig hé. De onderste ramen rechts zijn van de shop. De onderste ramen links van de workshopruimte. |
