Vandaag ben ik in gedachte 39 jaar terug in de tijd: onze trouwdag! Het was die dag heel mistig. En altijd als het rond deze tijd van het jaar mistig is, grappen we even tegen elkaar: ¨Zullen we vandaag gaan trouwen?¨
De tijd samen wordt steeds kostbaarder. Wat hebben we veel meegemaakt in al die jaren!
We begonnen in een bovenhuis in het centrum van Alblasserdam, wat we van mijn ouders huurden. Wat waren we gelukkig met ons kleine paleisje! We hebben er heerlijk gewoond. In die tijd nog zonder centrale verwarming en zonder dubbel glas. Maar wel met een fijne badkamer en er was ook een fijn dakterras.
Later verhuisden we naar het huis ernaast. Van nummer 6 naar nummer 8. Daar hadden we een extra verdieping, want dat was geen bovenwoning.
Nog weer later kochten we ons eerste huis. Toen waren we al 18 jaar getrouwd en hadden we een hele kinderschare. We bleven nog steeds in Alblasserdam wonen, maar kregen toen een huis met een tuin(tje)! Dat vond ik zó heerlijk. Van balkon naar tuin!
Tenslotte zijn we in 2019 naar onze huidige woning in Bleskensgraaf verhuisd.
We hebben veel meegemaakt. Heel veel mooie en fijne dingen. Maar ook veel diep verdrietige en ingrijpende dingen. We mochten tien kinderen opvoeden tot de volwassenheid. Maar zes kleine kindjes overleden rond hun geboorte. Die liggen allemaal in Alblasserdam begraven. En er gaat geen dag voorbij, of dat is wel een keer in je gedachten.
Willem is een keer ernstig verbrand geweest. Zelf liet ik bijna het leven bij de geboorte van ons jongste kind. Dat zijn gebeurtenissen die toch nooit vergeten worden.
Vandaag zijn we blij, om alles wat we kregen. Kinderen, schoonkinderen, kleinkinderen, een fijn huis, onderlinge liefde en nog veel en veel meer. Als we onze zegening één voor één zouden moeten gaan tellen, komen we niet uitgeteld.
Straks drinken we koffie met een stukje gevuld speculaas om deze dag bescheiden te vieren.
