Ik licht er een paar dingetjes uit.
Dinsdagavond presenteerden de kinderen uit groep 8 hun project. We werden om 7 uur op school verwacht en dat was haasten. Normaal gesproken eten we pas om ongeveer kwart over 6 en rollen dan tegen zevenen van tafel. We lieten de boel over in de handen van de grote kinderen en vertrokken naar school. Maaike's klas had gewerkt over het heelal. In kleine groepjes hadden ze allemaal aan een onderwerp gewerkt en dat werd nu aan de ouders en grootouders gepresenteerd. Het was erg leuk en het raketijsje dat we na afloop kregen smaakte heerlijk ;-).
De volgende ochtend ben ik erg vroeg opgestaan. Er wachtte me een drukke dag. P. zou komen witten. We ruilen. Dat is echt iets waar ik heel enthousiast over kan zijn. P. komt witten en intussen strijk ik voor hem overhemden en geeft hij verstelwerk af. Geweldig toch, al je elkaar zo kunt helpen?! Het witten was al een paar keer uitgesteld, maar nu was het echt zover. De klus zou over twee dagen worden verdeeld. Dat was wel handig, want de boel kon niet naar buiten vanwege het regenachtige weer en nu zetten we gewoon de meubels eerst in de voorkamer en de tweede dag in de achterkamer. Ik had al het nodige voorwerk gedaan, omdat P. eerst op maandag zou komen. Nu ging ik vrolijk verder. Ik ruimde zoveel mogelijk leeg en voor de grote stukken riep ik de mannen uit bed. Aantreden!! Toen iedereen naar school en werk was verdwenen heb ik de klus afgemaakt door alles af te dekken en de muren met het borsteltje op de stofzuiger af te zuigen. Ik was bijna klaar toen P. arriveerde en het witten kon beginnen.
Intussen was ik alles aan het klaarmaken voor de (schoon)zussendag. Vorig jaar hebben we dat voor het eerst gedaan en het was zó leuk, dat we besloten er een traditie van te maken. Om de beurt organiseren we de dag en dit jaar was het mijn beurt. Het was een beetje een thuiswedstrijd, die ik had bedacht. We bleven namelijk in de buurt: in Dordrecht. Voordat ik echter goed en wel om kwart voor 1 kon vertrekken, kwam er iets vervelends tussendoor fietsen. Maria was tijdens de gymles gevallen. Ze was weggeraakt en gaan hyperventileren. Het was best heftig geweest allemaal. Ik haalde haar op bij school, maar vond haar zó traag en slap, dat ik besloot naar de huisarts te gaan. De schoonzussen moesten maar zonder mij aan het uitstapje beginnen. Om een lang verhaal kort te maken: Maria werd doorverwezen naar een traumatoloog en een neuroloog. Gelukkig kon Willem van zijn werk komen. We reden allebei naar de Spoedeisende hulp en daar droeg ik Maria aan Willem over. We zouden telefonisch contact met elkaar houden. Ik reed naar het restaurantje waar m'n 8 schoonzussen aan een High Tea zaten en schoof bij ze aan. Ik kon nog net het staartje meebeleven en daarna vertrokken we lopend naar de Domtoren, die we gingen beklimmen.
Dordrecht is echt een heel leuke stad om te wandelen. En een toren beklimmen is een echte aanrader. Zelfs als je 278 treden moet spurten, omdat de toren al snel sluit :-). Het uitzicht daar boven is magnifiek. Er hing net een flinke bui aan de lucht. Zo'n prachtige, dreigende lucht. Juist toen ik op de toren stond belde Willem (weer) op. Hij was met Maria onderweg naar huis. Haar knie is gekneusd en de neuroloog verwees door naar een kinderneuroloog. Daar krijgen we een afspraak voor thuis gestuurd. Ik vroeg Willem waar hij was. Hij reed juist over de Papendrechtse brug. "Nou," zei ik, "dan kunnen we even naar elkaar zwaaien. Ik sta op de toren."
Het was inmiddels al kwart over 4.
Toen we weer beneden stonden zijn we dwars door het winkelgebied naar de Waterbus gelopen. Heerlijk om zomaar overal wat rond te kijken. We deden het echt op ons gemakje. Met de Waterbus voeren we naar Papendrecht, waar onze auto's stonden. We reden naar de Wok of Fame en hebben daar wel 3 uur lang getafeld. Niet dat we zoveel werk hadden om onze magen te vullen (al was het wel heerljk allemaal!), maar we raakten gewoon niet uitgepraat. Echt waardevol hoor, om zo eens een dagje bij elkaar te zijn!
Thuis kwam ik natuurlijk in de zooi (van het witten) terecht. En de volgende morgen begon het hele spul weer van voren af aan: vroeg op, meubels sjouwen, voorbeidingen treffen voor de witter, enzovoorts. Alles is af gekomen. Echt super!
's Avonds mocht ik alweer om 7 uur op school zijn. Deze keer ging ik niet met Willem, maar met Maaike. Het was de avond van de schoolschoonmaak. Vele handen maken licht werk. En ja, er waren vele handen en het werk was om half 9 al zo'n beetje gedaan.
Vandaag had ik het weer eens druk met ongeplande schoolperikelen. Maar ja, dat hoort er hier min of meer een beetje bij. Bijna kwam de bakkerij in het gedrang. Ik had namelijk beloofd om 60 cupcakes te bakken voor een klein buurtfeestje. Negen maanden geleden was er bij onze achterburen een flinke binnenbrand. Het heeft erg lang geduurd, maar eindelijk is het hele huis weer bewoonbaar en spic en span. Hun overbuurvrouw wilde namens de buurt een verrassing voor ze organiseren. Er deden heel wat buurtjes mee. De overbuurvrouw had een smoes bedacht om ze om 7 uur naar hun huis te lokken en daar stonden we ze met z'n allen op te wachten. De boel was mooi versierd en er klonk een luid hoera toen hun auto de straat in draaide. Ze waren erg verrast. Ze mochten officieel een lint doorknippen
en er was koffie, thee en limonade met m'n cupcakes en daarna een glaasje Prosecco.
Er waren bloemen en kaartjes en warme woorden. Erg leuk allemaal!
En zo is dan hier al voor drie kinderen de vakantie begonnen. Hoera! Op naar wat rustiger tijden, hoop ik!
