Het kostte me nog wel wat hersenwerk om te bedenken wát de kinderen dan zouden trakteren. Normaal gesproken moet een traktatie aan enkele mij zelf opgelegde voorwaarden voldoen: het moet iets origineels zijn, het moet low budget zijn en liefst moet het (enigszins) gezond zijn. Nu was er nóg een voorwaarde waar de traktatie aan moest voldoen: het mocht niet al te tijdrovend zijn om klaar te maken, omdat ik er zo'n 150 stuks te gaan had. Ik kwam op het volgende: Koos zou bier gaan trakteren. Nee, natuurlijk niet echt bier. Dat zou me een lollige boel worden daar in groep 8 ;-). Het zouden plastic bierglazen zijn, gevuld met kaasknabbels (bier) en daar bovenop een laagje popcorn (de schuimkraag). Waarschijnlijk kennen jullie die traktatie wel. Het is tenminste een idee uit de oude doos. Maar omdat bijna niemand er ooit op trakteert op de school van de kinderen vond ik hem wel origineel genoeg ;-). Low budget en niet tijdrovend is het ook. Helemaal oké. Jan (groep 5) had een verzoekprogramma: hij wilde graag net als vorig jaar égels'trakteren. Mwah. Leuk en lekker is zo'n traktatie zeker wel! Maar daarbij kost het nog wel aardig wat tijd om ze te maken én het is ook niet heel goedkoop. Al ligt dat laatste vooral aan wat je aan de prikkers spietst. Het verzoek werd gehonoreerd. Dat was dan traktatie nummer twee. Restte me nog iets te bedenken voor Henk, die vijf jaar werd in de vakantie. Het zou zijn eerste traktatie zijn en hij had het er al wéken over. Ik kreeg een leuke oprisping: bekertjes aardbeienyoghurt, met daar bovenop een verse aardbei en in het bekertje een aapje aan een palmboompje. Die bekertjes en die aapjes had ik een paar maanden geleden gekregen en die zouden zo een heel leuke bestemming krijgen. Het idee voldeed aan de voorwaarden en zo had ik ook traktatie nummer drie rond in mijn hoofd. Nu de uitvoering nog!
Gisteren heb ik samen met Maaike de noodzakelijk inkopen gedaan en gisterenavond alvast wat klaargezet. Het echte werk deed ik echter vanmorgen vroeg. Dat werkt veel lekkerder in de rust en stilte van de vroege morgen. Ik had de wekker op 4 uur gezet, zodat ik op m'n gemakje kon werken(dacht ik). Ik begon inderdaad op m'n gemakje, maar de klok draaide toch angstig snel naar half 7. Dat is het moment dat ik altijd aan het ontbijt ga beginnen en iedereen wakker ga maken. Maar goed, tegen zevenen zaten we dan toch aan tafel en de traktaties stonden klaar. Voor Koos 40 glazen bier en 15 gehalveerde gekookte eieren in muffinvormpjes voor de meesters en juffen. Voor Jan twee egels met elk 20 'stekels' voor de kinderen en één egel met 15 'stekels' voor de meesters en juffen. En voor Henk 40 bekertjes yoghurt en een mandje met cup a soup-pakjes en geurige theezakjes naar keuze voor de meesters en juffen.
Uiteraard waren de kinderen behoorlijk opgewonden en zelf was ik in a hurry. Want ja, ze moesten nog schone kleren aan, haren mooi, zelf moest ik snel aankleden, alles in de auto laden, kortom 't was druk in m'n hoofd! Toen de kinderen klaarstonden om naar school te gaan wilde ik graag nog even een foto van ze maken. Mét de traktaties natuurlijk. Maar ineens werd het Henk teveel. Hij begon te huilen, wilde niet op de foto en zei, dat hij buikpijn had. Ach, wat een spanning toch eigenlijk, voor zo'n kereltje.
Onderweg naar school zei hij, dat de buikpijn over ging. Gelukkig! Maar op school was het van hetzelfde laken een pak. En toen er bovendien nog een huilend meisje in zijn klas was, werd het hem echt teveel. Hij begon ook een deuntje mee te doen en snikte: "Ik wil naar bed!" Ik had echt met hem te doen. Maar juf zei, dat ik maar snel de klas uit moest gaan en dat het heus goed zou komen en ik wéét dat dat ook zo gaat. Inderdaad was Henk z'n verdriet snel overgegaan en heeft hij een heel fijn verjaardagsfeest in de klas gehad. Tussen de middag straalde hij compleet met z'n feestmuts op. Geweldig!
Intussen had ik geen tijd om eens even lekker op m'n krent te gaan zitten, want ik had beloofd met Maaike naar de stad te gaan. Maaike moest nog een rugtas voor school. Het is traditie dat alle kleinkinderen van mijn ouders een mooie rugtas van hen krijgen als ze naar de middelbare school gaan. Vorige week hadden we al even bij V&D rondgeneusd en ook hadden we thuis op internet al wat zitten snuffelen. Eigenlijk had Maaike haar zinnen gezin op een Oilily-rugtas. Maar ik vond, dat ze dat niet kon maken. Zo'n duur ding uitkiezen van opa en oma's geld. Maar gelukkig treuzelde Maaike nogal met het maken van haar keuze, want zaterdag zaten er V&D-waardebonnen bij de post. Bij aankoop van 100 euro kreeg je 25 euro korting. Dit was de oplossing! Die Oililytas kostte 79,95. Met de rekenmachines die ik nog nodig had, zou ik gemakkelijk aan 100 euro komen en dus 25 euro korting krijgen. Daarmee zou de tas dan op 55 euro komen. Nog wel een flink bedrag, maar daarvoor heb je dan wel een kwaliteitstas die ook nog eens tijdloos is. Iets waarvan je echt jarenlang plezier kunt hebben. De actie begon vandaag en aangezien wij vorige week maar één zielig exemplaar van die tas hadden zien hangen, besloten we meteen erop af te gaan. We hadden geluk! Er hing er één. Eéntje maar, inderdaad! Is dat even mazzel hebben! De juiste rekenmachines (vorige week waren die er niet) hingen ook gewoon op ons te wachten. Nog wat ditjes en datjes en om kwart voor 10 rekenden we alles af. Dat is toch echt snelshoppen met hoofdletters, niet? We gingen onze aankopen vieren met een kopje koffie/glas sap en een lekkere punt taart bij La Place. Ik was daar in geen jaren geweest en ook Maaike wist niet wat ze zag. Wat luxe allemaal! Prachtige zitjes en allemaal heerlijke producten. We gingen er eens voor, hoor. Nu vond ik het reuze gezellig om zoiets eens met Maaike te doen. Daar wil ik niets van af hebben. Maar eerlijk is eerlijk. De appeltaart die ik had was droog en de koffie niet heet. Dat is dan toch wel jammer.
Na onze uitspatting liepen we nog even naar het RET-servicepunt om Maaikes OV-chipkaart te activeren en daarmee was ons stadsrondje compleet. Er komt heel wat voor kijken voordat een brugpieper in de startblokken staat!!
Vanmiddag had ik hier thuis een flinke prak werk liggen. We waren immers vanmorgen zó vertrokken. Wat een bende! Ik ben er zo rap mogelijk doorheen gevlogen. Er stond ook nog een grote pan gekookte tomatenprut, die door de roerzeef moest. Ik kon daar echt niet langer mee wachten, omdat ik dan het risico liep, dat de boel zuur zou worden. Ik zeefde de prut tot 6 literpotten vol tomatenbasissaus voor de Weck én een pan vol saus om daar soep van te maken voor zaterdag/zondag. Allemaal eigen oogst van m'n dakterras! De tomatenplanten worden nu met de dag lelijker. Maar het loopt dan ook tegen het einde van het seizoen. Ik oogst iedere dag een portie en zit nu al op een totaal van ruim 7 1/2 kilo. Ik kom met gemak aan de 10 kilo waarop ik hoopte.
Toen het tijd werd om te gaan koken, merkte ik wel dat ik er een lange dag op had zitten. M'n tempo kakte behoorlijk in. Pff, op zulke momenten voel ik me echt een oma hoor! Maar het eten kwam uiteindelijk heus op tafel. Ik had draadjesvlees gebraden en een rodekoolstamppotje gemaakt. Ik had daarvoor de kolen gebruikt, die vanmorgen dienst gedaan hadden als egels. We aten dus egelstamp! Rode kool, gebakken uienringen, gekookte aardappels en een hand rozijnen. Simpel en lekker!
Na het eten ben ik een half uurtje de binnenkant van mijn ogen gaan bekijken, zodat ik het avondwerk kon gaan oppakken. Sinds vorige week zaterdag heb ik steeds de was en de strijk strak bijgehouden. Wat is dat fijn, als er nergens teilen was op je staan te wachten ;-). Dat houd ik er nog maar even in.
