Gaarkeuken!

Vandaag was het de eerste dag na de vakantie dat iedereen weer naar school en werk verdwenen was. En eigenlijk liep ik maar wat verloren rond. Ik kon m'n ei niet zo kwijt. Op zulke momenten ga ik meestal maar gewoon aan de slag in de keuken. Nu we weer op volle sterkte zijn is het hier toch al net een gaarkeuken. Ongelofelijk wat een hoeveelheden er doorheen gaan. Eerst ben ik maar gaan broodbakken. Het laatste sneetje brood was bij het ontbijt verdwenen en ik wilde daarom zes broden bakken. Ik bakte vijf gewone volkoren broden en één fantasiebrood. Voor dat fantasiebrood maakte ik een normaal bruinbrooddeeg, maar dat vulde ik op met een restje in blokjes gesneden kaas, een schaaltje versgeplukte daktomaatjes, een flinke snuf oregano en wat knoflookpoeder. Bovenop de deegrol legde ik een bolletje mozzarella dat op moest. Mmm, wat rook dat lekker, toen dat in de oven stond! Ik ben benieuwd hoe het smaakt.



Vanmiddag al bleek, dat ik vast een vooruitziende blik had gehad met die broodbakkerij. Eén voor één kwamen de kinderen met rammelende magen thuis. Vooral de middelbare scholieren, die iedere dag toch zo'n 17 kilometer heen en terug moeten fietsen. "Maham, mag ik een ei bakken?" vroeg er één. "Ja, hoor, ga je gang maar." Het ei lag nog niet in de pan, of nummer twee stond er achter: "Mag ik ook een boterham met ei?" en nummer drie kwam uit het kantoor: "Hé, bak je eieren? Bak je er voor mij ook één?".



Ik heb vanavond tegen Willem gezegd, dat hij nog maar even goed naar me moest kijken, want nú zitten m'n oren er nog aan. Grote kans, dat die er binnenkort vanaf gegeten zijn :-).

Intussen ben ik ook voor een weeshuis soep aan het koken. En wel heel bijzondere! In de laatste vakantieweek ging Hans nog een paar dagen werken bij Van der Waal. Op een dag waren er zúlke onweersbuien, dat Hans naar Willem belde, of hij hem misschien wilde komen ophalen. Dat was geen punt. Willem reed naar Rijsoord om Hans met fiets en al in te laden. En ja, 'een vliegende kraai heeft altijd wat', zegt het spreekwoord. Willem kwam niet met lege handen thuis. Hij kreeg van Hans z'n baas een enorm 'geval' mee naar huis:



Eerst dacht ik, dat het een enorme courgette was. Maar nee. 's Avonds hebben we nog even er over opgebeld en het is een Tsi Kwa, een wintermeloen. Het is trouwens wel een neefje van de courgette. Ik heb gegoogled voor recepten en vond vooral soeprecepten met Tsi Kwa. En daarom ben ik nu een grote pan kippenbouillon aan het trekken. Morgen gaat een deel van die Tsi Kwa in de soep. Van de rest ga ik in elk geval een deel op zoetzuur zetten. Dat vinden we van courgette heel lekker en zal van Tsi Kwa vast ook wel smaken. Wie weet verwerk ik dan nog een rest in één of andere groentenschotel. Je kunt in elk geval wel even vooruit met zo'n joekel :-). En dan te bedenken, dat dit nog maar een kleintje is. Een Tsi Kwa van normale grootte weegt wel 15 kilo. Het doet me denken aan de pompoenen die straks weer los komen. Daar kan je soms ook met de hele familie van eten ;-).