Voor dinsdag was er lekker warm weer voorspeld en Willem en ik besloten er een stranddag van te maken. Wat was dat lang geleden, zeg! We hadden het plan om er met vijf kinderen heen te gaan, maar twee vielen af. Toen zijn we met maar drie kinderen gegaan: Koos, Jan en Henk. Wat bijzonder om eens een keertje een 'klein' gezinnetje te zijn. Eens niet de hele dag koppen tellen en overuren draaien als het om de catering gaat. Niet met twee auto's achter elkaar aan rijden, maar gewoon alles in één auto. Hoe overzichtelijk :-).
We reden naar ons geliefde Ouddorp en installeerden ons vorstelijk. Twee fijne stoelen voor Willem en mij, een parasol, een volle koeltas, een grote schep (de rest van het strandspeelgoed was vergeten, maar werd niet gemist!) en een breiwerkje. Meer was er niet voor nodig om de hele dag te genieten. De kinderen waren niet uit de zee te slaan. Wat een stel waterratten zijn het. 's Middags was het even een poosje aan de frisse kant, want de wind kwam uit zee. Ik had al spijt dat ik m'n warme vest niet had meegenomen. Ik ben nu eenmaal een koukleum. Maar later kwam de zon weer goed door en werd het zowaar weer warm. Omdat we met zo'n klein clubje waren hebben we een keer heel luxe gedaan door 's avonds patat bij een strandtentje te kopen. Weliswaar was ik nog wel zo zuinig geweest om de mayonaisepot van huis mee te nemen en natuurlijk hadden we ons eigen drinken bij ons. Anders is het zelfs voor vijf man nog een erg prijzige aangelegenheid. Henk vond het maar lastig, hoor, eten op het strand: al dat zand aan je handen en als je niet oppast zand in je eten ;-). Tja, dat hoort er nu eenmaal bij, he. Pas halverwege de avond kwamen we thuis. Zand in de haren, een beetje verbrand, lekker moe! Het was een dagje ouderwets genieten geweest!
Gisteren stond er iets heel anders op het programma. Allereerst de lang verwachte komst van Ellen, Marco en Svenja uit Zwitserland. We waren een beetje bijtijds opgestaan om de boel aan kant te hebben. Ik was juist bezig nog snel, snel een wasje te verzorgen toen er luidkeels werd geroepen:"Daar zijn ze!!" En ja hoor, ze waren gearriveerd. Wat heerlijk om elkaar weer te zien! Enerzijds leek het heel lang geleden, anderzijds net alsof we nog vorige week bij elkaar op de thee zaten. We pakten de draad van onze gesprekken naadloos op. Ellen en ik hebben het overal en nergens over, de mannen zitten altijd meteen verdiept in gesprekken over techniek, ict of fotografie en Svenja en Maaike communiceren steeds beter met elkaar. Leuk om te zien! Later die dag vonden ze trouwens een prima hulpmiddel: een laptop. Als ze iets niet wisten lieten ze er gewoon een vertaalprogramma op los. Dat leidde nog weleens tot komische situaties :-).
Ellen was zoals gewoonlijk weer eens helemaal overbeladen. Of liever, de auto waarmee ze kwamen ;-). Ze had allemaal nog nieuwe schroefdekselpotjes voor me bijeen vergaard uit de Kringloopwinkel daar. En ook had ze nog een aantal roosters voor m'n droogapparaat bij zich. Super! Nu kan ik een hele stapel roosters tegelijk gebruiken en gaat het drogen met flinke hoeveelheden tegelijk.
Er kwam ook heel wat kleding uit Ellen's toverdozen. Onder andere twee fijne overhemden voor Willem, die er meteen één van in gebruik nam :-). En via via kwam er een doos met positiekleding mee, die hier z'n weg alweer heeft gevonden. Geertje was namelijk inmiddels ook, samen met kleine Willem, gearriveerd en zij wist wel een paar zwangeren die er blij mee zouden zijn. Mooi is dat!
En ja...chocola hè. Die ontbrak ook niet! Mmm!
We kletsten vijf kwartier in een uur en lunchten gezellig met een tafel vol gasten. Na de lunch stond er voor Jan, Henk, Willem en mij iets speciaals op het programma. Ik had vier gratis toegangskaartjes voor Blijdorp gescoord via Eneco. En wij vieren gingen daar gebruik van maken. Jan en Henk zijn de enige kinderen hier, die deze zomer nergens gaan logeren en dus had ik dit uitstapje speciaal voor hen bewaard. Ik verheugde me er enorm op, want Henk was nog nooit naar de dierentuin geweest en voor Jan was het al zó lang geleden, dat hij het zich niet kon herinneren. Ik wist zéker dat ze dit enorm leuk zouden vinden! 't Was trouwens nog een hele tour om Jan zover te krijgen, dat hij mee zou gaan naar 'de verrassing', want hij wilde bij tante Ellen blijven! Maar we verzekerden hem ervan, dat die er nog zou zijn, als we zouden thuiskomen en ja, toen wilde hij wel mee. Wat waren die twee jochies enthousiast over alles wat ze zagen!Het was echt geweldig. Zelf vind ik de dierentuin trouwens ook altijd geweldig. Je kunt mij best een dagje loslaten daar, hoor. Ik verveel me niet :-).
Aan het begin van de avond begon het wat te regenen. Maar dat deerde de kinderen niet. Die gingen compleet los in de speeltuin.
Die is zo'n beetje overdekt en dus prima geschikt voor tijdens een buitje. Willem en ik aten vast een paar krentenbollen met kaas. We zaten een beetje onder een boom, maar op den duur werden we toch wel nat. Ik kreeg het met de minuut kouder en wilde daarom graag naar de warme Rivièrahal. Het duurde nog wel even voordat we Jan en Henk zover hadden, dat ze mee wilden. Maar na nog ééééééén keertje in de glijbaan én een snoepje gingen ze dan toch mee. Ik warmde me helemaal op daar in de Rivièrehal bij de reptielen :-).
Omdat deze ZOOmeravond was georganiseerd door Eneco stonden er overal in de dierentuin promotiestands van dit energiebedrijf. Bij één van de stands konden de kinderen een computerspel spelen. Voor wie weet wat het is: een augmented reality spel. Ze vonden het geweldig leuk. En ook de stand waar ze water omhoog op een rad konden pompen vonden ze interessant. Het was gewoon één groot feest voor ze. Ze werden al behoorlijk moe en ook Willem begon al over naar huis gaan te praten, maar ik wilde persé nog de olifanten zien. Dus gingen we op zoek naar de olifanten. Dat bleek nog een behoorlijke tippel, maar het was de moeite wel waard. Daar stonden ze dan: lekker in de avondzon en zo leuk aan het 'spelen' met een paar takken die ze van de bomen afbraken. We hebben er echt even de tijd voor genomen om er naar te kijken. Daarna was het dan toch heus tijd om naar de uitgang te lopen. De kinderen hadden gewoon zere benen!
Toen we thuis kwamen vonden we daar zoals gewoonlijk de zoete inval geopend :-). De kamer zat vol met koffie- en theeleutende mensen en limonadedrinkende kinderen en daar schoven we gezellig bij aan. Marco had zo'n beetje de hele middag in de keuken doorgebracht. Hij had vlechtbroden gebakken voor bij het ontbijt van vanmorgen en verder had hij de hele meute van zelfgebakken pizza's voorzien. Er stonden er ook nog twee op ons te wachten, maar wij hadden ons al tegoed gedaan aan broodjes en snoeperijen. Die pizza's waren echter niet voor niets gebakken, want bloglezeres C. kwam langs met een heel lief kadootje voor mij: een mooie rood glazen wespenvanger. Ik nodigde haar uit om wat te komen drinken en Ellen bedacht meteen dat we dan wel één van de pizza's aan haar konden meegeven. En zo kwam het kringetje weer rond. Veel te snel was het tijd om naar bed te gaan! We moesten eerst even aan het improviseren, want behalve Ellen, Marco en Svenja zou ook vriendje Björn blijven logeren. En Trijnie vond, dat als er dan tóch al zoveel logé's waren, haar vriendin er ook vast nog wel bijkon :-). Drie meiden gingen in de tent in de tuin. Svenja op haar eigen matrasje, Maaike en Maria samen op het logeermatras onder ons bed vandaan. Marco en Ellen annexeerden Willem z'n kantoortje en installeerden zich op hun meegebrachte matrasje. En Trijnie's vriendin sliep heerlijk in de onderschuifla van Trijnie's bedbank.
En zo kwam het dat we vanmorgen met 13 man (een paar waren al naar hun werk) aan de ontbijttafel zaten. Ik luidde de etensbel om half 9, want voor vandaag stond er alweer iets leuks op het programma: we zouden een rondleiding krijgen bijonze adverteerder Cowporation. Ellen, Marco en Svenja zouden meegaan. Dat kon nog net voordat ze weer naar hun vakantieadres zouden teruggaan, waar de poezen verzorgd moesten worden.
Even over tienen stonden we bij Cowporation in Bleskensgraaf. Bij Cowporation worden Limousinrunderen gefokt. Ik ben sowieso altijd geïnteresseerd in het boerenleven, maar zeker in het boerenleven in de Alblasserwaard en ik had dan ook echt naar dit uitstapje uitgekeken. We werden verwelkomd door Teus Dekker, de eigenaar van dit bedrijf. Hij heeft ons alles laten zien en we konden vragen wat we wilden. Eerst keken we uitgebreid bij het Limousinvee.
We kregen uitleg over het voer en over de drie bloedlijnen waarmee ze bij Cowporation fokken. Een volwassen Limousinstier kan zomaar een 1400 kilo wegen. Wat een geweldige dieren! Ik dacht altijd dat een stier een beest was om bang voor te zijn, maar je kon die dieren toch gewoon over hun machtige koppen aaien en dat leken ze nog fijn te vinden ook. Heel bijzonder. Wij kenden tot nu toe de Limousinrunderen alleen maar van het stukje heerlijke (!) vlees op ons bord. Maar nu zagen we ze 'in levende lijve'. Ik was er nieuwsgierig naar of Teus het zelf zou kunnen aanzien als zijn dieren worden geslacht. Maar nee, dat kan hij niet. En dat kan ik me ook helemaal voorstellen!
Na de runderen kwamen de schapen aan de beurt. Dit is de nieuwste 'tak van sport' van Teus. Hij is begonnen met het fokken van Zwartblesschapen. Het was erg leuk om die (kleine) kudde schapen zo fijn in de wei te zien grazen. Ze leken er ook plezier in te hebben om lekker met elkaar heen en weer te rennen. We hebben er een heel tijdje naar staan kijken.
Ik vroeg me af, waarom je nu schapen zou houden. Want ja, die wol brengt niets op, hè. Maar Teus vertelde ons, dat boeren graag 's winters schapen in hun grasland laten lopen. Ze houden het gras kort, bemesten het en verticuleren het met hun scherpe hoefjes. Weer wat geleerd. Teus heeft speciaal voor Zwartblesschapen gekozen omdat die gemakkelijk aflammeren en het goede moederdieren zijn. Net zoals dat het geval is bij Limousinrunderen. In 99 van de 100 gevallen kalven die zonder hulp.
Als laatste wachtte ons nog het pluimvee. Teus heeft zo'n 100 kippen: Barnevelders en Lakenvelders. Ze hebben een enorm stuk grond tot hun beschikking en lopen daar samen met kalkoenen, eenden, parelhoenders en pijlstaarteenden (als ik dat goed onthouden heb). De kinderen zijn het wel gewend om met kippen om te gaan en pakten al snel elk een kip om mee te kroelen. Vooral Jan kreeg geen genoeg van de kippen!
Intussen was het tijd geworden voor Ellen, Marco en Svenja om weg te gaan en we namen afscheid. We hopen elkaar volgende week fijn nog weer te zien. We bleven met z'n achten over en kregen wat te drinken aangeboden. En overal waar we kwamen was wel wat leuks te zien. In de keet waar we wat dronken stond een broedmachine. Als het goed is komen maandag de eieren uit en dan gaan de kuikens onder de lamp. Dat zal vast ook een leuk gezicht zijn! Ik zei al tegen Willem: als ik daar zou wonen, zou hij een hulp in de huishouding moeten zoeken, want dan zou ik alleen nog maar buiten bezig willen zijn, met de dieren.
Voordat we weg gingen moesten de mannen nog even de tractor bewonderen. Intussen had ik m'n oog laten vallen op een vlierstruik met rijpe bessen. Teus, mag ik die plukken? Ja hoor, ga je gang. En zo oogstte ik vandaag de eerste vlierbessen van dit seizoen. Vanmiddag zijn we nog even naar de Biesbosch gereden om te kijken of daar ook al rijpe bessen waren. En ja! Ik heb heel wat kilootjes geplukt en kan m'n lol weer op ;-)
Jammer dat de dagen zo enorm snel omvliegen...
