Gisteren was het dan eindelijk zover. De opening van het speeltuintje zou om 16.00 plaats hebben. Tegen drieën pakten zich echter donkere wolken samen in de al zó lang strakke lucht. Oei, oei. Het werd inktzwart buiten en rond half 4 was het donder en bliksem. De kinderen waren nét voor de bui thuis uit school. Ze zaten sip naar buiten te kijken. Want ja, hoe moest dat nu met het feest...We bestudeerden Buienradar. Mwah, daarop zagen we heel wat buien, compleet met rode vlekken, maar toch. Het leek erop dat het hier toch snel zou opknappen.
Tegen vier uur regende het weliswaar nog wat, maar het ergste was over. We staken allemaal een paraplu op en liepen naar de ingang van het speeltuintje. Daar waren inmiddels al heel wat buren gearriveerd. Het zag er allemaal best vrolijk uit met al die kleurige paraplu´s. En de stemming zat er goed in.
Nog voordat de wethouder zijn praatje ging afsteken werden de paraplu´s één voor één ingeklapt en verscheen er zelfs een voorzichtig zonnetje. De wethouder speechte en enkele buurkinderen mochten de linten doorknippen.
En daar holden de kinderen het speeltuintje in. De nestschommel is de favoriet. Het leuke aan dat ding vind ik, dat je er mee samenspeelt.
Ook de andere nieuwe speeltoestellen zijn leuk. Op het grote klimtoestel middenin de speeltuin verzamelden de kinderen zich voor een groepsfoto. Zie dat er niet geweldig vrolijk uit?
Twee buurvrouwen hadden het feestje rond de opening opgezet. Ze hadden een mail rondgestuurd met daarin de vraag wie er wilde meehelpen. Je kon spullen uitlenen (tafels en stoelen enzo), meehelpen pannenkoeken bakken, kinderen schminken enzovoorts. Ook kon je je inschrijven voor het bakken van cupcakes. Dat leek mij wel wat. Vijftig cupcakes moesten het worden. Leuk klusje! Ik bakte de cupcakes vast op donderdagavond. En gisterenochtend heb ik ze versierd. Eén deel kreeg roze botercrème opgespoten. Ik had er wat druppels aardbeiensmaak door gedaan. Er kwamen gekleurde balletje op. Een ander deel kreeg chocolade-botercrème met witte chocoladekrulletjes. En het derde deel bedekte ik met groene rolfondant waarop ik een marsepeinen voetbal of voetbalschoen plakte. Het zag er vrolijk uit en toen het sein ´tast toe´ werd gegeven zag ik de cakejes in luttele minuten in vele mondjes verdwijnen :-).
Terwijl de kinderen lekker speelden, zich lieten schminken en zich te goed deden aan pannenkoeken en ijsjes en nog veel meer lekkers, verdween ik in de keuken.
Er stond nog vaat en bovendien moest ik avondeten klaarmaken voor de groten die thuiskwamen uit school en werk. Ik dacht hardop na wat ik nu zou gaan klaarmaken. Of beter: voor wíe ik iets zou gaan klaarmaken. Maria, Jan en Henk zouden na al het lekkers in de speeltuin niets meer hoeven. Trijnie was ziek. Leendert eet nooit op vrijdagavond. Maaike stelde voor om gewoon een broodje hamburger klaar te maken. Geen gek idee. Ik piepte een heerlijk zadenbrood op uit de vriezer. Vond daar nog 7 hamburgers en 6 braadworstjes. In de koelkast stond nog een rest heerlijke pastasalade. Ik snipperde een uitje. En voilà, een maaltijd passend tussen twee feestjes in :-).
Na de vaat vertrokken we in étappes naar de jaarlijkse Molenmarkt. Het voelde wel anders aan dan anders. Al jaar en dag gaat mijn vriendin altijd mee. Maar die was dit jaar verhinderd. Een breuk in de traditie. Het leek wel of we de markt veel snel ´deden´ dan anders.
Het was zelfs nog licht toen we uitgeslenterd waren op de altijd zo gezellige markt en aankwamen bij de speeltuin. Die hele Molenmarkt wordt namelijk gehouden ten bate van het onderhoud van de Kinderdijkse speeltuin. Ze zijn op dit moment aan het sparen voor een nieuw hek. Jan en Henk vlogen de speeltuin in, terwijl wij bij het hek stonden toe te kijken en te kletsen. We kregen trek in een bakkie koffie. We riepen de kinderen uit de speeltuin en liepen naar de kerk. Daar zakken we altijd even lekker uit. Je krijgt er koffie of limonade voor het vooroorlogse bedrag van 0,50 en kan meteen even meekijken naar historische films die er doorlopend getoond worden. Prachtig om te zien hoe de mannen 80 jaar geleden strak in het pak op kantoor zaten. Stropdas voor, kaarsrechte scheiding in het haar. En indrukwekkend grote, zwartglimmende telefoontoestellen.
De kinderen zaten al helemaal op de wip. Ze wisten wat er ná het koffiedrinken op het programma stond. Naar de schiettent op de dijk.
Hun geduld werd dit jaar wel erg op de proef gesteld. Want toen we op de dijk kwamen, zag ik, dat de sing-in in de kerk bijna begon. Dat hadden we al enkele jaren overgeslagen, omdat we daar dan te laat bij kwamen. Maar nu wilde ik erbij zijn. Willem schoof ook in de bank met Jan en Henk in zijn kielzog. Later kwamen nog meer kinderen, maar die piepten halverwege weg ;-). We zongen, luisterden naar een stukje uit de Bijbel, naar een voorgedragen gedicht. Mooi toch, dat dat zomaar kan tijdens de feestelijkheden van de Molenmarkt?
Na afloop wisten de jongens niet hoe snel ze bij de schiettent moesten komen. Daar hadden ze echt zó naar uitgekeken. Allemaal mochten ze een paar keer schieten. Willem vindt het ook altijd leuk om te doen. Die gaf daarom eerst aanwijzingen en schoot daarna zelf ook een keer.
Het laatse programma-onderdeel is altijd: lopen langs de verlichte molens. Willem en ik hadden er deze week al twee keer langs gelopen tijdens onze avondwandelingen. Het blijft altijd sprookjesachtig mooi, die indrukwekkend oude molens zo prachtig verlicht. Vanwege het bijna windstille weer was het boezemwater spiegelglad. Zo zag je de molens schitterend weerspiegeld.
Maar aan alle leuke dingen komt een eind. We hadden met de grote kinderen afgesproken, dat we om kwart over 10 bij de auto zouden verzamelen. Met vermoeide, maar voldane kinderen liepen we naar de auto. Dahag molens, dahag Molenmarkt, hopelijk tot volgend jaar maar weer!
