Maandag was meteen al een speciale dag. Die avond hebben we, als dames, de koppen lekker bij elkaar gestoken en hebben een gezellige avond gehad met een High Tea. Ja, niet helemaal zoals dat hoort, een High Tea 's avonds. Maar wat maakt dat uit? Het was Geertjes idee en Trijnie, Maaike, Maria en ik deden maar al te graag mee mee. We hebben allemaal voor wat lekkers gezorgd en zo was er een hoop te snoepen en een hoop te kletsen. Hoe leuk, om zo de werkweek te beginnen :-).
Ook op Dinsdagavond was er iets leuks. Onze kinderen mogen vanaf hun 12e jaar één keer per jaar een uitstapje bedenken, wat we dan met z'n drieën doen. Gewoon een exclusief moment voor dat ene kind in ons drukke gezin. Maria had al een maand of twee geleden bedacht, dat ze wel graag een workshop Bonbons maken wilde doen met ons. Leuk! We schreven ons in en vorige week dinsdag was het zover. Meteen na het eten reden we naar Ridderkerk naar chocolade-atelier Van Noppen.
Er stond op elk tafeltje een etagère klaar met heerlijke bonbons. Dat smaakte meteen al goed bij ons kopje koffie/thee!
We kregen een introductie met een video over hoe chocolade wordt gemaakt. Daarna vertelde Frits, de chocolatier, hoe we bonbons gingen maken. Het was niet moeilijk: iedereen kreeg een dienblaadje met daarop wat vullingen en een stuk marsepein. Uit het stuk marsepein mochten we met stekertjes figuren uitsteken. Daarna moesten we die vormpjes en de vullingen één voor één op een vork in vloeibare chocolade dompelen. We konden kiezen uit wit, puur, melk, rode en gele chocolade. Je moest zo'n natte bonbon dan heel voorzichtig van je vork op je blaadje laten glijden en daarna kon je versieren. Met allerhande versierseltjes, maar ook met een spuitzakje met vloeibare chocolade. Het was een gezellig werkje. Je liep daarbij steeds van tafel naar tafel omdat er op elke tafel een pan met andere chocolade stond. Als de bonbons klaar waren, mocht je ze in een doosje inpakken en dat doosje kon je ook weer versieren met linten, strikken en bloemen enzo. O ja, en natuurlijk mocht je de hele avond door proeven van alles wat je maar lekker leek. Er was ook het één en ander af te likken...mmm :-))
Het was tegen tienen toen we alledrie heel trots met ons eigen doosje zelfgemaakte bonbons naar buiten liepen. Maria had nog iets lekkers uit het winkeltje mogen kiezen. Ze koos een chocolade-tennisracket. Daar heeft ze voorlopig nog wel wat aan te smikkelen ;-).
Woensdagavond was het feest voor Jan: hij kreeg een pingpongtafel! Tafeltennis en zijn grote hobby. Hij doet het erg graag en zit ook op een vereniging. Eén van Willem z'n collega's vertelde, dat zijn ouders al heel lang een tafeltennistafel in de weg hadden staan en dat ze er graag van af wilden. Willem sprong, namens Jan, een gat in de lucht en regelde voor woensdagavond een grote aanhangwagen.
Nadat Jan klaar was met z'n eieren-wijk vertrokken de mannen naar Oosterland. Ik had dinsdagavond bij Van Noppen een mooie schaal bonbons uitgezocht om aan die mensen te geven. Ik hoopte maar dat die heel zou aankomen ;-).
Het begon al te schemeren toen de mannen terug kwamen. En hoewel het voor Jan natuurlijk allang bedtijd was, mocht hij nog wel heel even snel de tafel opzetten en één potje doen. Wat is hij blij!!
En toen was het donderdag. Tijd voor een mini-vakantie! Willem z'n manager had gezegd, dat er teveel vrije uren openstonden en gevraagd, of Willem er wat wilde opnemen. En zo kwam er een leuk plannetje oppiepen: we zouden een mini-vakantie doen en Maaike wilde wel oppassen. Super!
We boekten een bed&breakfast in de Ardennen. Daar wilde Willem altijd nog eens heen. Het plan was om donderdag meteen na de lunch te vertrekken. Maar dat liep een beetje uit. We hadden nog best veel te doen. Willem had programmeerwerk en Maaike en ik deden nog snel wat aan 'Project Garage'. Woensdagmiddag waren we ook al bezig geweest. We hebben echt een flink stuk gedaan en er kon weer flink wat naar de stort!
En dan wilde ik natuurlijk ook de was nog 'bij' hebben. Het lukte maar moeilijk om 'los' te komen. Maar tegen half 3 zaten we dan toch in auto.
Het was een lange rit naar Nadrin. Ik denk, dat het toch weg tegen zessen liep, voordat we er arriveerden. Intussen hadden we genoten van de rit, die steeds mooier werd.
En de B&B, La Fermette Blanche, zag er zó leuk uit!
Het was een oude boerenwoning. Tot onze verrassing bleek de B&B door een stel rasechte Amsterdammers gerund te worden. Gelukkig hoefden we dus niet ons beste Frans te berde te brengen :-). Het was gewoon Theo en Annemarie en we voelden ons meteen thuis.
Onze kamer was heel sfeervol en heel schoon.
 |
| uitzicht vanuit onze kamer |
Het was er heel rustig. Buiten ons zaten er nog twee stelletjes. De bediening sprak geen woord Nederlands, maar de kaart was tweetalig. We wisten dus in elke geval wat we op ons bord kregen ;-).
We aten lekker op ons gemakje en deden een luxe met niet alleen een dessert, maar ook nog een kopje koffie na.
We liepen weer terug naar de B&B en Willem stelde voor om nog even naar La Roche te rijden. Ja leuk! Jaren geleden zijn we daar in de buurt eens een midweek op vakantie geweest. La Roche is echt een leuk stadje. In de vallende avond reden we er naar toe. We parkeerden en boemelden een poosje door het stadje. Etalages kijken enzo. We hebben nog even staan kwijlen voor de etalage van een makelaar. Voor het geld waarvoor we hier in Nederland ons nieuwbouwhuis met postzegeltuin hebben gekocht, koop je daar een compleet landgoed met grond en eigen bos....
Het was jammergenoeg wel heel koud. Ik heb het sowieso snel koud en dan ben ik niet op m'n best. Willem kon me geen grotere lol doen dan terug te rijden naar onze B&B. Daar kroop ik fijn onder de dekens.
We waren de enige gasten in de B&B en de volgend morgen verschenen we laat aan het ontbijt. Dat was geen enkel punt. Terwijl wij genoten van de diverse zelfgemaakte jammetjes, de lekkere boterhammen, het eitje van de eigen kippen enzovoorts, praatten Theo en Annemarie honderuit. Over hoe ze hier zeven jaar geleden begonnen zijn, over de streek, de taal, de mensen, het huis, de verbouwing, de tuin. Oh, hoe leuk, hoe ze daar wonen!
Maar aan deze logeerpartij kwam ook een eind. We wilden gaan wandelen en hadden een wandeling op het oog, die begon in La Roche. Helaas was het erg somber en koud (13 graden). Dat maakte het niet zo aantrekkelijk. Daarom wijzigden we ons plan. We wilden wel graag een kasteel gaan bekijken. Willem vroeg, of Theo en Annemarie en tip hadden. ¨Bouillon¨, zeiden ze allebei meteen. Ok. Dan gingen we naar Bouillon. Annemarie toverde nog een folder met een kortingskaartje te voorschijn en daar gingen we.
Het was een ritje van zo'n 60 kilometer. Onderweg stopten we hier en daar om van het uitzicht te genieten.
En we stopten bij een Delhaize, want daar kon je volgens Annemarie geleisuiker 1 : 3 kopen. Dat heb ik in Nederland nog nooit gezien. Ik wilde daarom wel een vooraadje inslaan. Er stond daar echter nog maar 1 pakje in het schap. Jammer. Maar we kochten er wel meteen onze lunch. Fruit, smoothie en een tomaat-mozzarella salade. En voor de lekkere trek nog een zak studentenhaver. Lekker!
Bouillon is alweer zo'n prachtig stadje. Groter dan La Roche, maar wel hetzelfde ingedeeld: een riviertje in het midden, stadje er omheen en bovenop de berg een kasteel. We parkeerde onze auto beneden in het stadje en liepen via allerlei straatjes steeds hoger en hoger, totdat we bij de ingang van het kasteel kwamen.
Het kasteel was enorm groot, somber, killig, donker.
We bekeken alles op ons gemak. Juist toen we op de hoogste toren stonden te genieten van het uitzicht, zagen we dat er een schooklas de binnenplaats op kwam en dat er een roofvogelshow voor ze werd opgevoerd. Eerst keken we een poosje vanaf de toren toe, maar later zijn we naar beneden gegaan en erbij gaan zitten. Dat was een leuke bonus op ons kasteelbezoek :-).
Toen we terugkwamen bij de auto vroeg ik, of Willem even naar de Colruyt wilde rijden, die ik had gezien. Ik wilde daar opnieuw een poging doen voor de 1 : 3 geleisuiker. En ja hoor, daar hadden ze het ook. En genoeg :-). Ik nam een traytje van 10 stuks mee. Daar kan ik even mee vooruit.
Op de routeplanner zagen we dat we zo'n 3 uur rijden van huis zaten. Willem stelde voor om via een mooie route naar Dinant te rijden. Het weer was inmiddels lekker opgeknapt. Het was zonnig en een stuk minder koud. We reden eerst een stukje door Frankrijk en daarna via allerlei dorpjes naar Dinant. Het derde stadje vandaag met: een riviertje, een stadje erom, een kasteel bovenop de berg. Dinant is nog weer groter dan Bouillon. Het is een heuse stad. We zaten een poosje aan de waterkant.
Willem kreeg langzamerhand alweer trek. Maar ik vond het nog te vroeg. Het was nog maar vijf uur. We besloten wat voor de kinderen te gaan kopen. Belgisch bier voor de grote jongens en iets anders voor de rest. We zagen plakjes Belgische chocolade voor op brood. Dat vonden we wel leuk en origineel. We kochten drie pakjes: melk, puur en wit. Wat hebben wij met chocolade deze week?
We besloten om maar alvast een stuk richting huis te rijden en dan ergens onderweg te stoppen om een hapje te eten. Rond Antwerpen kwamen we in de file terecht. Het was inmiddels half 7. Willem kreeg een lumineus idee: zouden we bij Balls & Glory gaan eten? Ja, leuk! Balls & Glory zit middenin Antwerpen, aan een haven. Je kunt er dus ballen eten. Gehaktballen. Geen gewone, maar heel grote, heel lekkere en met een vulling binnenin. Het leuk is: ze hebben er ook veggie ballen!
Op vrijdagavond hebben ze er een soort 'schuif-maar-aan' concept. Je kunt dan kiezen uit twee soorten gehaktballen, óf de veggie bal. Je kiest vervolgens stoemp (stamppot) of salade. En daarnaast kies je wijn, bier of home-made limonade. Je neemt dan plaats aan een enorm lange tafel en na een poosje wordt je bestelling gebracht. Voor 12 euro (zonder drinken) eet je je buikje vol. En intussen kijk je lekker rond. Naar de aparte inrichting, naar de mensen, naar buiten. Heerlijk :-).
Toen we gingen afrekenen kocht ik nog twee ballen om mee naar huis te nemen voor mijn vader. Eén met aspergevulling en één met kaasvulling. Had ik meteen iets voor Vaderdag.
De files waren inmiddels opgelost en tegen half 10 reden we Alblasserdam weer binnen. Wat was dat even heerlijk geweest, onze mini-vakantie!
Alles was thuis goed gegaan. Alhoewel er wel een paar waren, die het maar niets vonden, dat we weg geweest waren ;-).
Maar zaterdag was alles weer 'gewoon'. Ik nam als een haas het was- en strijkwerk weer op me. En Willem was druk met allerhande klussen. Net alsof je niet weg geweest bent! Maar de herinneringen zijn er. En die koesteren we :-).
