De herfstvakantie is alweer bijna voorbij. Wat was het heerlijk, om even uit het slaafse schoolritme te zijn en alles zomaar een beetje op ons af te laten komen!
Een terugblik op een fijne week.
Op zaterdag vierden we het feestje van Henk. Hij was in de zomervakantie jarig en het werd dus zo langzamerhand hoog tijd om het feestje met z´n schoolvriendjes en -vriendinnetjes te vieren.
We zijn met acht kinderen naar speelbos
¨De Boeverijen¨ in Breda gegaan. Hoewel het weer niet echt meewerkte, was het toch erg leuk in het bos. Er is daar van alles te doen. Eerst hebben de kinderen zich een poos vermaakt bij de waterpomp met watergoten.
We liepen verder het bos in en kwamen bij een kikkerpoel. Geen vooropgezette speelmogelijkheid natuurlijk, maar kinderen spelen meestal juist met iets wat ze zomaar tegenkomen. Dat is veel leuker :-).
De kinderen renden en ravotten. Steeds ontdekten ze iets nieuws.
Ik had allerlei lekkers meegenomen voor een uitgebreide lunch en stalde het uit op de natte tafel. Daarna spreidde ik opengesneden plastic zakken uit op de banken. Zo ging het best hoor ;-).
We kregen zelfs nog even de zon te zien! Na het eten speelden we met een bal en een lang touw. Tot onze verbazing constateerden Willem en ik, dat de kinderen tegenwoordig niet meer kunnen touwtje springen. Gewoon ouderwets: twee draaiers en dan ¨In spin, de bocht gaat in...enzovoorts¨. Ik moest nota bene voordoen hoe je in een draaiend touw springt. Ha ha.
We sloten het feestje thuis af met warme chocolademelk met slagroom. En in plaats van een verjaardagstaart met kaarsjes, mochten de kinderen één voor één een sterretje afsteken. Tien stuks, want Henk is tien jaar geworden.
Zondag de rustdag. Onze eigen dominee was aan de beurt om voor te gaan. In onze gemeente hebben we steeds twee zondagen achter elkaar dat de dominee voorgaat en dan één zondag dat er een preek wordt gelezen. De zondagen dat de dominee er is, zijn extra feestelijk.
Maandag was er het heerlijke gevoel van ´niet op de klok hoeven kijken´. Toen degenen die naar hun werk moesten waren vertrokken, bleef ik met een klein clubje vakantievierders achter. Natuurlijk waren er de gewone klusjes die gedaan moesten worden. Maar eerst dronken we lekker chocolademelk met een snee ontbijtkoek met boter erbij.
De was riep alweer natuurlijk. Dat is nu eenmaal de never-ending-story in een gezin.
Ik was blij dat een deel van de was lekker naar buiten kon.
Intussen zaten Jan en Henk in pyjama te luilakken. Lekker een spelletje achter de computer. Dat mag in de vakantie zomaar overdag :-).
Ik pikte middenop de dag een poosje voor mezelf om mijn boek uit te lezen. Oh, wat een mooi boek had ik van de bieb!
Ik maakte een eenpansgerecht met van alles en nog wat, wat ik in huis had. Aardappeltjes, kipfilet, courgette, ui, maïs. Lekker hoor.
Dinsdag kwam schoonmama koffie drinken. De kleinkinderen kwamen ook meteen een bakkie doen. Hadden ze twee vliegen in één klap: oma en oude oma.
De woensdag begon heel vroeg. Willem en Jan vertrokken al met de trein van vijf over zes naar het hoge Noorden. Ze gingen drie dagen op stap om het Pieterpad te gaan lopen. Ik bracht ze in alle vroegte, bepakt en bezakt, naar het station.
Ok. De mannen waren weg. De vrouwen gingen shoppen! Maria paste haast niets meer van vorig jaar en had dringend het één en ander nodig. We gingen samen naar Zuidplein en shopten totdat we het allebei helemaal beu waren en onze voeten brandden. Ongelofelijk dat er mensen zijn, die dit uit hobbyisme hele dagen kunnen volhouden! We waren echt blij, dat we alles, wat op ons lijstje stond, te pakken hadden gekregen. En natuurlijk hadden we genoten van even zitten met warme chocolademelk en een broodje.
Donderdag was het Henk z´n beurt om op stap te gaan. Ik had nog vrijkaarten voor Plaswijck en Henk en ik gingen samen met mijn zus Maaike en haar twee kinderen er een heerlijk dagje uit van maken! We vertrokken om 10 uur richting Rotterdam. Het weer viel alles mee en de kinderen speelden naar hartenlust. Om half 12 kon je mee met de voederronde. Daar keken de jongens helemaal naar uit en het was echt een succes. Ze mochten visjes geven aan de otters.
En appeltjes aan de Nandoe´s.
Graan aan de watervogels en aan de dieren op de kinderboerderij. Brokken aan de hertjes. De dierenverzorgster vertelde van alles over de dieren waar we langs kwamen en zo staken we er nog wat van op ook.
We gingen naar binnenspeeltuin ´Het huis in de heuvel´ om daar onze meegebrachte lunch te nuttigen. Intussen veranderde helaas het weer en werd het regenachtig. We besloten om maar in de binnenspeeltuin te blijven. Voor de kinderen was dat overigens beslist geen straf. Die vermaakten zich prima. En mijn zus en ik hadden alle tijd om lekker blij te kletsen.
Henk vond het heel leuk om te vissen. Er waren hengels met magneten, waarmee je ´vissen´ uit het ´water´ kon hengelen.
Ik moest wel grinniken toen ik Henk z´n vangst zag liggen: alles keurig gesorteerd, kleur bij kleur. Dat is typisch Henk, ja.
En zo brak de vrijdag aan. De laatste dag dat Willem en Jan aan het wandelen waren. We zijn drie dagen lang bestookt met foto´s via de app. De mannen hebben enorm genoten en kwamen zóveel moois tegen onderweg!
Voor wie niet weet wat het Pieterpad is: Een Lange Afstand Wandeling van Pieterburen in Groningen naar Sint-Pietersberg in Limburg. Totaal 488 kilometer. Willem en Jan zijn woensdag met het Openbaar Vervoer naar Pieterburen gereisd. Voor de treinreis hadden ze dagkaarten via Marktplaats aangeschaft. Op de heenreis hadden ze kaarten voor de Eerste Klas. Luxe hoor!
Vanaf Pieterburen stiefelden ze door het Groningse platteland.
En liepen door dorpjes.
De eerste dag hebben ze 30 kilometer gelopen. Dat was behoorlijk veel. Ze kwamen in het donker bij het het hostel in Groningen aan, waar ze een tweepersoonskamer hadden geboekt. Ze waren zó moe, dat ze niet eens meer avondeten hebben gehaald. Ze hebben wat van hun voorraad broodjes en yoghurt gegeten, een douche genomen en zijn gaan slapen.
De volgende dag begon beduidend later. Ze hebben op hun gemakje gedaan. Gelukkig hadden ze voor de nacht nog niets besproken, zodat ze de afstand konden afstemmen op hun protesterende spieren :-). Ze liepen van de stad Groningen naar Zuidlaren in Drenthe.
Ze verbaasden zich over de verandering in het landschap. Groningen en Drenthe zijn echt heel verschillend!
En ja, ze kwamen natuurlijk ook Hunebedden tegen.
Intussen zocht ik een Bed&Breakfast voor hen op in Zuidlaren. Heel origineel werd dat:
Bed&Breakfast Zuidlaren. Daar kwamen ze (alweer in het donker!) ´s avonds aan. Blij dat Willem was met het bakkie koffie, dat hij daar meteen kreeg aangeboden! Z´n eerste bakkie koffie in twee dagen :-). In de B&B was het allemaal tiptop in orde. Alles lekker schoon. De mannen genoten. De warme maaltijd schoot er wederom bij in. Ze doken nog maar een keer in de voorraad in de rugzakken :-).
Na een heerlijke nachtrust was daar het uitgebreide ontbijt. Ze hebben gesmuld! En toen was het tijd voor de laatste kilometers. Ze liepen via een duinachtig gebied richting Gasteren. Daar was een bushalte voor de bus naar Assen en daarmee was dat een handig eindpunt voor deze keer. Ze hebben er nu ongeveer 60 kilometer op zitten en willen t.z.t. verder gaan.
Ook voor de terugweg waren er tickets van Marktplaats. Dat is echter nog een story op zich geworden. Laat ik er alleen dit over schrijven: je hebt behulpzame mensen en heikneuters!! Er was iets misgegaan met het verzenden van de e-tickets en de verkoper kregen we niet te pakken. Een heel aardige en behulpzame collega-treintickets-verkoper op MP stuurde me twee links om nieuwe kaarten mee aan te maken, voor het geval Willem onze verkoper niet op tijd zou bereiken. Dat ging dus geheel in goed vertrouwen! Willem heeft die links uiteindelijk niet hoeven activeren, want rond de middag kreeg hij alsnog contact met de verkoper die nu een goed mailtje met een goede bijlage stuurde. Maar...deze bijlage moest nog wèl geprint worden. Willem dacht dat dat geen probleem zou zijn. Dat bleek het wél. Hij heeft maar liefst ZES adressen in Assen moeten aflopen, voordat hij iemand bereid vond om even twee blaadjes uit te printen. Hij kreeg echt rotopmerkingen naar z´n hoofd. Een bits: ´We zijn geen printshop´, of: ´Daar had je maar eerder aan moeten denken´ enzovoorts. Pfff. Maar goed. Bij de VVV wilden ze al ´nee´ zeggen, maar toen Jan er met z´n grote bruine trouwe hondenogen bij kwam staan, werd het ´ja´ en konden de mannen eindelijk naar het station om in te checken voor de terugreis.
Daar stond al een pan lekkere stoofpeertjes te pruttelen. De eerste van het seizoen. Tijdens het schillen kwam ik een Siamese-Tweeling-peer tegen:
De timing was perfect. Om 18.19 kwam ik aanrijden bij het station in Dordrecht en om 18.20 doken mijn kanjers weer op :-). Wat een verhalen hadden ze! Het was een hele belevenis. Echt iets om nooit te vergeten.
