Op maandag heb ik altijd veel computerwerk voor de webshop. Ik zet mijn laptop dan in de keuken en schuif er een barkruk bij. De keuken grenst aan de webshop en zo kan ik steeds heen-en-weer van de shop naar de keuken en weer terug.
Als eerste maak ik altijd de weekbestelling voor de molen klaar. Maria en ik picken dan alle orders die er nog van vrijdagavond en zaterdag liggen. Daarna loop ik langs de stellingen en noem op, wat er besteld moet worden. Maria schrijft dat op en daarna schuif ik achter de laptop om de bestelling in te voeren. De molenaar moet de bestelling altijd uiterlijk om 12.00 uur hebben en liefst eerder. Dat is daarom altijd ons eerste werk.
Daarna doen we zo´n zelfde verhaal met twee, drie, of soms vier andere leveranciers. Dat kost meer tijd, dan je denkt.
Gisteren was er heel veel éxtra computerwerk. Er stonden namelijk van verschillende leveranciers binnengekomen goederen, die uitgepakt en geprijsd moesten worden. Dat prijzen is tegenwoordig een crime. Echt bij élke levering zijn er prijzen veranderd! En ja, helaas is het in 99 procent van de gevallen, dat iets duurder is geworden :-(. En al die prijzen moeten één voor één handmatig in de computer worden aangepast.
Het begon met een lijstje van de molenaar. Bijna alle broodmixen zijn duurder geworden. Echt zo níet leuk! Daarna pakten we een bestelling met bijen-producten uit. Bijna alles duurder geworden. Vervolgens waren er dozen met keukenspullen om uit te pakken. Hetzelfde verhaal. Sommige spullen gingen maar 9 cent omhoog. Andere meer dan een euro. Niet te geloven. Tenslotte hadden we nog een doos met eco-spullen. Gelukkig was daar bijna niets in prijs veranderd. Maar het moest natuurlijk wel nagekeken worden. Al met al zat ik dus de hele ochtend achter de laptop. Pfff. Dat is niet mijn favoriete bezigheid :-(. Maar gelukkig waren er de afgelopen week heel veel ándere en leukere bezigheden ;-). Ik scroll maar even door m´n fotomapje. Dan rolt er vanzelf het één en ander uit:
Jan en Amarantha zijn op 1 februari verhuisd van Brandwijk naar Papendrecht. Ze hebben daar een schattig, oud dijkhuisje kunnen huren. Het leuke is, dat het huisje helemaal opgeknapt is en voorzien is van zonnepanelen en een warmtepomp. Hypermodern dus. Maar waar Jan en Am écht blij om zijn (en waar ze ook voor verhuisd zijn), is, dat ze nu anderhalf uur minder reistijd per dag hebben! In hun verhuisweek hadden we juist onze vrienden te gast en konden we dus niet zoveel helpen. Maar toen we gingen kijken, kon Willem in elk geval nog even een lamp ophangen :-).
Op maandagavond brengen Willem en ik Henk altijd naar de catechisatie. We hebben dan een uur wachttijd en meestal gaan we dan even hier of daar een bakkie koffie doen. Bij mijn zus, bij Maria, bij Leendert, bij Maaike, of wie dan ook. Soms brengen we bestellingen weg of halen wat boodschapjes. Dat uurtje vliegt altijd om en we vinden het eigenlijk wel een fijn uurtje, zo. Vorige week maandagavond reden we richting Rotterdam. We wilden even bij Willem z´n jongste broer om het hoekje kijken. Helaas was hij niet thuis. Maar nu we toch al richting Rotterdam reden, deden we gewoon een klein tourtje door de stad.
Eerst over de van Brienenoordbrug. Daar scheen de maan in een brede strook over het water.
De maan was trouwens verschillende nachten op rij zó mooi en licht! Prachtig! Het was wel bijzonder, dat ik juist dinsdagochtend een preek beluisterde, waarin de maan als voorbeeld werd gesteld van Gods kinderen. Die kunnen alleen zo prachtig schitteren, vanwege het licht van de Zon der Gerechtigheid. Mooi beeld. Ook de maan kan alleen maar schitteren vanwege het licht van de zon.
Er volgden nog meer bruggen: de Willemsbrug en de Erasmusbrug. Alles mooi verlicht. Tenslotte reed Willem naar de Euromast en daar hebben we een poosje langs het water gestaan. Met uitzicht op de SS Rotterdam. Op dat schip heeft Willem z´n oom vroeger gevaren.
Het was een leuk uurtje ;-).
Dinsdagavond gingen we alwéér naar Rotterdam. Nu samen met Henk. Hij ging samen met Daniël zijn profielwerkstuk presenteren. Spannend hoor! De jongens hebben een werkstuk gemaakt over robotchirurchie. Ik heb destijds een oproepje gedaan, of er iemand was, die de jongens mochten interviewen. Er hadden heel veel mensen gereageerd. De jongens hebben toen mw prof. dr. Consten geïnterviewd. Zij is een expert op het gebied van robotchirurchie in Nederland. Nu was het dus het laatste onderdeel van het hele traject: de presentatie.
Daniël z´n ouders en z´n huiswerkbegeleiders waren aanwezig. Ook Jaap, Maaike en Naomi waren er. Nadat er even technisch gedoe was met het scherm, konden de jongens van start. Om de beurt vertelden ze iets over hoe ze te werk waren gegaan en wat ze hadden geleerd. Het ging echt heel goed.
Na afloop werd er meteen beraadslaagd over de behaalde punten. Ze kregen maar liefst 26 van de 30 punten toegekend! Al met al hebben ze 72 punten behaald voor hun PWS, waarmee ze dus een hele dikke V hebben gescoord. Wat een heerlijkheid, dat het achter de rug is!
We hadden Henk beloofd, dat we na afloop een ijsje zouden gaan eten bij McDonalds. Jaap, Maaike en Naomi gingen ook mee. Dat was leuk!
Woensdag is dan altijd de dag, dat ik de weekbestelling bij de molen ga halen. Ik rijd, als het even kan, in de tweede helft van de ochtend. Dan heb je de minste kans op file. Ik ben er sowieso meestal een anderhalf uur aan kwijt. Maar als er geen file is en het is ook nog eens prachtig weer, dan is dat ritje echt geen straf!
Woensdagavond aten we weer rode zuurkool. Ik denk, dat hij nu toch wel een week of 7 staat. En hij is heerlijk van smaak. Het smaakt totaal anders dan gewone zuurkool. Het heeft meer de smaak van lekker frisse rode kool. De kleur is prachtig en door het fermenteren is de kool zacht geworden.
Ik maak eerst verse aardappelpuree. Daar schep ik de rode kool bovenop.
Intussen heb ik dan ook spekjes uitgebakken en in het vet wat gesnipperde appels aangezet. De appels en spekjes gaan ook in de pan.
En daarna stamp ik het tot een heerlijke stamppot. Mmm! (de rode kool wordt dus niet gekookt)
Met dat heldere weer zijn de avonden en ochtenden zó mooi! En zomaar ineens zitten we aan het avondeten, terwijl het nog licht is!
Donderdag had ik het druk met het voorbereiden van de workshop ¨Bak je eigen brood¨, die ik vrijdag zou geven. De eerste keer weer dit jaar. Dat is toch altijd een beetje ´inkomen´. Bovendien werd deze dag ook eindelijk de nieuwe voorraad wonderpannen bezorgd. Het waren er ruim 600. Ze komen zó van de fabriek en moeten hier nog schoongemaakt en geassembleerd worden. Maar die wagen moest dus handmatig gelost worden: ruim 600 binnenpannen en ruim 600 buitenpannen moesten uit grote houten kratten, naar binnen, naar de lift en boven naar hun plek gesjouwd worden. We waren met z´n drieën: de chauffeur, Maria en ik. In stapeltjes van 20 was dat heel wat heen-en-weer geloop!!!
Maar ze staan er! Ben er zo blij mee. We kunnen weer vooruit.
De workshop van vrijdag was weer echt leuk om te doen.
Maar toen ik vrijdagmiddag om vijf uur terug kwam van het wegbrengen van de pakjes, had ik het wel even helemaal gehad. Ik heb mijn telefoon ingeleverd bij Willem en gezegd, dat ik een uur lang niet gestoord wilde worden. Hè, hè, wat had ik dat even nodig!
Vrijdagavond vierde Jaap z´n verjaardag en zaterdagochtend zijn we Willem z´n moeder gaan feliciteren, die 87 is geworden. Zo was er het nodige te vieren, maar was er ook verdrietig nieuws in de familie. Willem z´n zus is ziek en is nu in spanning van uitslagen van onderzoeken. En vorige week overleed de laatste broer van mijn vader. Gisteren was de begrafenis. Van het hele gezin van 11 kinderen zijn nu alleen nog maar twee zussen over. Het ene geslacht gaat, het andere komt...
 |
| Vera |
 |
| Naomi |
 |
| Julian |
 |
| Vesper |
