We hadden het al een tijdje geleden bedacht: na de drukte van de decembermaand én na de inventarisatie van de webshop, wilden Willem en ik er een paar dagen tussenuit. Éventjes opladen en aandacht voor elkaar.
In de achterliggende drukke weken, herinnerden we elkaar er regelmatig aan: In januari...dan...
Vandaag was het dan eindelijk zover. En hoewel ik er enorm naar uitgekeken had, vond ik het gewoon super lastig om vanmorgen écht te vertrekken. Je laat zoveel achter. Maar we hadden geboekt en dus móesten we wel. O, o.
Het allerlaatste wat we nog moesten doen, was even bij Druk & Print in Sliedrecht langsgaan, voor dozen, die niet goed op maat gemaakt waren en wat opnieuw gedaan zou worden. Maar daarna draaiden we toch snel de A15 op en langzaam maar zeker ontspande ik.
We reden richting het Noorden. Het was mooi weer. Willem had de navigatie ingesteld op Alkmaar. Eigenlijk komen we nagenoeg nooit noordelijk van Amsterdam, dus dat voelde toch wel echt ´weg´ :-).
We parkeerden in Almaar in een parkeergarage in de buurt van een ANWB-winkel. Willem had een nieuwe outdoorjas nodig, want zijn oude was totaal versleten. We slaagden snel. Willem paste een fijne, praktische, donkerblauwe jas, wind- en waterdicht en met een mooie korting. We stonden al bij de kassa, toen ik me ineens herinnerde, dat hij ook nog nieuwe veters voor zijn wandelschoenen nodig had. Ook die waren zó gevonden en we stonden dus al snel weer buiten.
Willem trok z´n nieuwe jas meteen aan en de oude brachten we nog even terug naar de auto. We lunchten in de auto met de broodjes die ik van thuis had meegenomen. Kop koffie uit de thermoskan erbij. Lekker! Daarna liepen we de stad in. Willem had een mooie stadswandeling gedownload. Het was zo´n 4,5 kilometer lopen. Onderweg stopten we hier en daar bij opmerkelijke gebouwen of iets wat we leuk, grappig, of opmerkelijk vonden. We genoten.
Tegen drieën waren we rond en stonden we weer in de buurt van de parkeergarage. Het volgende reisdoel was de veerboot van Den Helder naar Texel. Ik dacht, dat we de pont van 15.30 misschien zouden kunnen halen. Maar eenmaal in de auto, vertelde het navigatiesysteem, dat we er pas 15.42 zouden arriveren. We zouden dus de pont van 16.30 moeten nemen. Ook goed.
Ik was nog nooit op Texel geweest en voor Willem was het meer dan 40 jaar geleden. We waren best nieuwsgierig naar de overtocht. Eenmaal door de slagbomen reden we naar de wachtrij. We stonden bijna vooraan. We hadden dan ook nog een drie kwartier de tijd. We besloten even een kijkje in de terminal te nemen en daar meteen naar het toilet te gaan. De toiletten waren heerlijk schoon. Je kon in die terminal ook iets te eten kopen, maar er hing zó´n vettige walm, dat we er niet zo´n trek in hadden. We liepen terug naar de auto en ik grabbelde nog maar een keer in mijn voorraad. Intussen las ik op de website van de pont, dat je aan boord ook van alles en nog wat aan eetbaars kon kopen. Dat leek ons wel handig. We hoefden dan niet meer ergens heen voor ons avondeten, maar konden meteen naar het hotel en lekker naar onze kamer.
De overtocht ging sneller dan we dachten. We aten een broodje, liepen nog even naar buiten, keken naar de grijze lucht en gingen alvast in de auto zitten.
