Wandelen op Texel

Nog drie kwartier en dan moeten wij weer vanhier weggaan. Kan ik precies nog even verslag doen van onze heerlijke wandeling van gisteren!

We hadden gisteren een luie start van de dag en hebben op ons gemakje genoten van het heerlijke ontbijtbuffet. 

Het weer zag er goed uit en volgens de weersverwachting zou het pas in de loop van de middag wat gaan regenen. Terug op onze kamer hebben we die route opgezocht, die we al eerder uitgekozen hadden om te lopen. Het was een route van zo´n 15 kilometer door duingebied. Het was geen ronde route, dus we hadden bedacht om met de bus naar het ene punt te gaan en dan naar het andere punt te lopen en daarvandaan met de bus weer terug naar het hotel.

Omdat er nogal een straffe wind stond, hebben we gekeken wat de windrichting was en toen besloten om van noord naar zuid te lopen. Zo zouden we de wind voor het grootste deel in de rug hebben. Daarna gingen we dat met die bus uitvogelen. We moesten gebruik maken van een belbus, die je online kunt boeken. De halte is nota bene recht voor ons hotel. Dat is dus top. Alleen was de eerste mogelijkheid pas om 11.18 uur en moesten we nog 5 kwartier wachten. Toen hebben we bedacht om aan de noordkant een stukje van de route af te knippen. Anders zouden we te laat en wellicht ook nat terug zijn. Daarna bedacht ik om onze auto naar het eindpunt van de route te brengen en dan terug naar het hotel te lopen. Dan kon nog gemakkelijk in die 5 kwartier, die we nog hadden. Het was maar 2 kilometer lopen. Maar aan het einde van de wandeling is dat toch wel heel prettig, dat je dan niet alsnog 2 kilometer naar je hotel moet lopen. Het was allemaal wat geregel, maar uiteindelijk helemaal naar ons zin.

We reden met de auto naar de Cocksdorp, parkeerden onze auto en liepen terug naar het hotel. We hoefden toen niet heel lang meer te wachten en daar kwam het busje. Hoe leuk!

We waren de enige passagiers en Willem begon een heel praatje met de chauffeur. De beste man kwam helemaal op stoom en vertelde een prachtige anecdote. Hij moest op een zondagochtend ergens een passagier oppikken en die naar de halte van de boot naar Vlieland brengen. De passagier zag er nogal wonderlijk uit met een grote strohoed op en vertelde, dat hij net van Vlieland kwam gelopen. De chauffeur dacht dat er bij die man een steekje los zat en ging er dus niet op in. Zegt die man: ¨Je gelooft me niet, he?¨ Maar het was toch heus waar. Hij was een ervaren wadloper en was ´s morgens om 5 uur gaan lopen en precies voor het water uit op Texel aangekomen. Dat was een mooi verhaal. Vervolgens zegt de chauffeur: ¨Zal ik even laten zien, waar je Vlieland kunt zien liggen? Ik heb verder toch pas om 12 uur weer een passagier´. En zo kregen we gratis en voor niets een kleine sightseeing. 

Hij zette ons vervolgens bij het beginpunt van onze wandeling af. En daar gingen we! Het prachtigste weer van de wereld!! Zelfs de koude wind die voorspeld was, vond ik nog alles meevallen. Wat was het geweldig genieten!

We liepen door het mooiste natuurgebied van Texel: de slufter. Het grootste deel was wel behoorlijk nat. Maar met onze waterdichte wandelschoenen was dat geen enkel probleem. 

We kwamen langs een vogel-uitkijkpunt, waar een prachtige verrekijker stond. We hebben er een poosje genoten van de vogels die er aan het fourageren waren. Prachtig!

We liepen kilometers en kwamen maar heel af en toe iemand tegen. Dan maakten we een praatje. Op een gegeven moment komt iemand ons tegemoet lopen en zegt: Jullie zijn de vierde mens(en), die ik tegenkom en ik loop al twee uur. ¨Nou,¨ zei Willem, ¨waar wij vandaag komen lopen, waren er geen beren.¨ En zo begon het praatje en een paar zinnen later zegt die man: ¨Ik kom oorspronkelijk uit een klein dorpje in de Alblasserwaard.¨ Wij: ¨Neeeeeeee, wij wónen in een klein dorpje in de Alblasserwaard. In Bleskengraaf!¨ Bleek die man daar geboren te zijn, nu in Papendrecht te wonen en al vanaf 2000 op Texel vakantie te vieren. Nou ja, zeg!

Op een gegeven moment liepen we langs enkele runderen, die ons geen blik waardig keurden. Er was daar precies een bankje en het was tijd voor de lunchpauze. Dus zaten we daar prinsheerlijk te genieten in gezelschap van de runderen :-).

Ergens rond half drie zagen we in de verte donkere wolken, waar regen uit viel. Toen hebben we er toch maar even de sokken in gezet, want we wilden graag droog bij de auto  aankomen. We kwamen nog weer langs een uitkijkpunt, maar gunden ons niet te tijd om de vele traptreden naar boven te klimmen en liepen door. 

Het laatste stukje van de wandeling ging door het bos. En juist toen we daar waren, begon het flink te hagelen. De bomen hielden het meeste tegen en de hagelsteentjes die ons raakten, ketsten af op onze jassen. En zo kwamen we toch precies nog droog aan bij de auto. 

Wat hebben we een super fijne wandeling gehad! Het was gewoon schitterend!

Nu gaan we bijna naar huis. Maar we hopen echt nog wel een keer terug te gaan naar Texel. Het is echt geweldig. Misschien ook wel omdat het buiten het toeristenseizoen is. Hoe dan ook: we willen nog veel meer zien :-)