Gisterenochtend stonden we klaar om naar de kerk te gaan vanwege Biddag voor Gewas en Arbeid, toen er een schokkend appje van Hans in de gezinsapp verscheen:
Er was ingebroken in het huisje van Hans en Thirza en ál het gereedschap was gestolen!
Wát?? We schrokken ons naar! Ik heb Hans snel gebeld en ja hoor. Hij maakte echt geen misselijke grap ofzo.
Wat was er gebeurd? Er zit nog (steeds) geen voordeur in hun huis. Daar wachten ze echt al maanden op. Steeds beloven ze van dat bedrijf, dat hij echt bijna komt. Tot die tijd was de deuropening met een houten plaat dichtgemaakt. Die plaat zat echt wel heel solide en ook was hij van binnenuit bevestigd. Het was sowieso heel irritant, want ze moesten alles steeds via de achterdeur doen. Iets naar een auto brengen, of juist uit een auto halen, iets weggooien in de container voor het huis of wat dan ook. Maar nu was deze plaat dus geforceerd en al het gereedschap was weg.
Later hebben we de camerabeelden van buren (die overigens niets gehoord hadden) gezien. De dieven zijn een uur lang bezig geweest om alles uit het huis te halen en naar hun auto te brengen, die iets verderop stond. Dan zie je daar zo´n kerel op z´n gemakje met een zware zaag op zijn schouders voorbij die camera stekkeren. Dat is echt zó´n rare gewaarwording: daar gaan mijn spullen! Er is nog geen trap in het huis en ze hebben al dat gereedschap (waarvan het meeste boven lag) dus via een ladder naar beneden gesjouwd. Alle tijd genomen om de bijbehorende accu´s ook mee te nemen en om bijvoorbeeld een zaag van een statief te halen.
Nou goed. We schrokken ons allemaal een hoedje natuurlijk en vonden het meteen zó erg voor Hans en Thirza! Over twee weken is de bruiloft en nu zoiets akeligs! Het kostte al met al ook bijna een hele dag: de politie kwam de boel opnemen, ze gingen bij buren langs voor beelden, alles wat gestolen was moest genoteerd worden (met bijbehorende serienummers, die ze gelukkig ook allemaal hadden) enzovoorts.
Intussen waren wij in de kerk en daar werd Mattheüs 6 voorgelezen. Toepasselijker kan niet:
19 Vergadert u geen schatten op de aarde, waar ze de mot en de roest verderft, en waar de dieven doorgraven en stelen;
20 Maar vergadert u schatten in den hemel, waar ze noch mot noch roest verderft, en waar de dieven niet doorgraven noch stelen;
21 Want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn.
Nou, zo´n bijbelgedeelte komt dan toch wel even anders binnen, als je net met zo´n akelige diefstal geconfronteerd werd!
De preek ging trouwens over een andere tekst, hoor. En het was maar goed dat ik tijdens de preek steeds aantekeningen maakte, want anders waren mijn gedachten vast erg door andere dingen in beslag genomen.
Willem en ik waren dinsdag juist bij zijn broer in het ziekenhuis op bezoek geweest. En aangezien hij in Duitsland ligt (4 1/2 uur rijden bij ons vandaan), waren we best een tikkie gaar. Maar we waren erg blij, dat we hem gezien hebben. We blijven hopen op en bidden voor een gunstige wending in de situatie.
Al met al is de week nog maar halverwege en nu al heel enerverend. Daarom ben ik gisterenavond om half 10 nog een poosje gaan zaaien om op rust te komen. En tegelijk is het natuurlijk ook heel nuttig, want wie niet zaait, zal niet oogsten. Er komen al heel wat zaaisels op van die ik in de afgelopen twee weken heb gezaaid. Van sommige dingen heb ik al een tweede zaaibakje gemaakt. Bijvoorbeeld van bietjes. Vorig jaar had ik niet zoveel oogst en heb ik nauwelijks bietjes kunnen wecken. Daarom doe ik mijn best voor extra veel bietjes, dit jaar. Ook zaaide ik voor de tweede keer afrikaantjes. Ik heb een heel mooie soort met een oranje hart en een meer rood-achtige buitenkant. Vorig jaar hadden die het heel goed gedaan. Daarom wil ik die dit jaar ook wat méér zaaien. Er is plaats genoeg voor héél véél bloemen.
Volgende week wil ik ook beginnen met het voortrekken van dahlia´s. Mijn buurvrouw had vorig jaar voor het eerst een pluktuin met onder andere heel veel dahlia´s. Voor mijn verjaardag kreeg ik een tas vol knollen. Van sommige is het een verrassing wat er uit komt. Dat zijn léuke verrassingen!
Vandaag komt Maria me een poosje helpen. Ik ben er twee dagen tussenuit geweest. Dinsdag vanwege de reis naar Duitsland en gisteren vanwege Biddag. Nu loop ik dus flink achter. We willen proberen om alle bestellingen vandaag de deur uit te krijgen. En daarna wil ik de workshopzolder netjes gaan maken. Morgen geef ik (voor het eerst hier thuis) een workshop ´Waterkefir, melkkefir en komboecha maken´. Echt wel heel leuk om te doen, maar ook een beetje spannend, zo´n eerste keer. In elk geval ook iets waar ik mijn koppie even goed bij moet houden bij het klaarzetten van alles. Wat ga ik laten zien, wat ga ik laten proeven, wat bak ik voor bij de koffie, wat zet ik klaar om mee naar huis te geven, wat zet ik klaar in mijn shop. Dat. Bij de workshop ´Bak je eigen brood´ gaat dat toch wel op de automatische piloot na, na al die jaren, dat ik die workshop geef.
Nou ja. Wat je leert van al die gebeurtenissen? Dat alles relatief is. Er zijn veel dingen, waar we ons druk over maken, maar die echt niet zo belangrijk zijn. En ook: wat is het fijn om te merken hoe de kinderen dicht bij elkaar staan. Alle brussen stonden meteen klaar om Hans en Thirza te helpen en het leed te verzachten.
Wat zal de dag vandaag weer brengen?
