Wandelen en nóg meer bedrijvigheid in de familie :-)

Vorige week donderdag, Hemelvaartsdag, hadden Willem en ik bedacht om in de middag een flinke wandeling te gaan maken. We wilden van Bleskensgraaf naar Gorinchem lopen, via het Pelgrimspad. Dit stuk hebben we twee jaar geleden ook al eens gelopen en dat was prima bevallen.

Het is een tocht van 17 kilometer en voor het grootste deel onverhard. Willem maakte zich daarom een beetje zorgen om natte voeten, want het had woensdag nog goed geregend. Die zorgen bleken ongegrond.

Direct nadat we uit de kerk kwamen, maakten we ons gereed voor vertrek. Het was mooi droog weer, alleen stond er een serieuze bries en ik vond het ook best aan de frisse kant. We hadden er echt zin in. En zoals dat gaat met wandelen: je trekt je schoenen aan en nog voordat je het huis van de buren hebt bereikt zakt alle stress van je lijf en ben je echt wég.

Schuin achter ons huis staat in het land een wipmolen. Vanuit ons slaapkamerraam kijken we erop. Julian (2), die dol is op molens, moet dan ook altijd even kijken of de ´molen daait´.

In de weiden en bermen bloeide overal wat moois. Hier en daar moest ik me bedwingen om niet iets te plukken. Kamille bijvoorbeeld. Goed om er thee van te trekken.

De lucht was de eerste kilometers donker en dreigend. Maar meer dan een enkel piepklein spatje op m´n brillenglazen viel er niet.

Wij houden altijd een ritme aan van 50 minuten lopen en 10 minuten rusten. Dat is geen wet van Meden en Perzen, want het moet ook maar net uitkomen, dat je een geschikt bankje vindt. Dus liepen we ook wel een stuk anderhalf uur achter elkaar en namen daarná pas pauze. Rusten is even flink drinken en iets kleins eten. We hadden noten mee. Willem trekt dan graag even z´n schoenen uit. Ik houd ze juist altijd aan. En na tien minuutjes gaan we weer in de benen.

Zo´n LAW voert langs de mooiste plekjes, waar je normaal niet komt. Langs het spoor bij Hardinxveld-Giessendam is zo´n mooi pad, waar je niemand tegen komt. Nou ja, één meneer dan. Het was intussen warm geworden. Willem en ik hadden onze jassen uitgedaan. 

We kwamen veel ganzenfamilies tegen. Tenminste, wij dáchten dat het er veel waren. We wisten toen nog niet hoeveel we er bij Gorinchem tegen zouden komen. Daar gleed je bijna uit over de ganzenpoep.

Maar eerst moesten we nog van Hardinxveld naar Boven-Hardinxveld lopen. Je loopt dan kilometers lang over een dijkje door de weiden en langs het water. We hadden mazzel: we hadden de wind in de rug! Heerlijk! Het eerste stuk liepen we tussen de koeien, het tweede stuk tussen de schapen.

Na al dat geploeter is het heerlijk om weer wat kilometers over asfalt te lopen.

Het laatste deel is eigenlijk het minst mooi. Dat was het deel vol ganzen- en schapenpoep. Nu is dat geen probleem voor ons. We hebben eigenlijk nog hard gelachen. We kwamen een mevrouw tegen, die net over een hek was geklommen om een stukje van het wandelpad te lopen. Maar ze kwam weer terug en waarschuwde ons: ¨Er ligt overal strónt, hoor!¨ ¨Ja,¨ zei Willem, ¨dat weten we. Maar we vinden het niet erg. We komen uit Bleskensgraaf. Daar is ook stront :-)¨. 

Wat ik minder leuk vind aan dat laatste stuk, is, dat je in het geraas van de A15 loopt. Bah, die herrie. Maar goed. De reis ging opkorten en we appten naar Maria en Jan-Hendrik dat ze ons om kwart voor zes op het Stadhuisplein konden ophalen.

We hadden iets leuks bedacht: we zouden gaan wokken in Gorinchem. Samen met Maria en JH en de kids. Wat was dat super leuk!!

We hebben de wandelsmaak weer echt te pakken en hebben nu al zin in een volgende wandeling.

Vrijdag was het de opening van de winkel van Willemijn:  ´t Sfeerhuys. Ze heeft een bloemen- en kadowinkel geopend. Een wens, die in vervulling is gegaan! Koos is maanden aan het klussen geweest om van de oude, voormalige, snackbar een gezellige bloemenwinkel te maken. Willemijn heeft alles geverfd en de inrichting bedacht. Samen hebben ze er iets prachtigs van gemaakt.

Op vrijdag hadden we geen tijd om er heen te gaan. ´s Morgens moesten we in onze eigen shop aan de slag en ´s middags gingen we naar de verjaardag van onze oudste kleinzoon, Willem. Hij is al 14 geworden en steekt een kop boven me uit!

Daarom zijn we zaterdagochtend bijtijds naar Klaaswaal gereden om Willemijn d´r winkeltje te bekijken. Wat leuk! En wat geniet ik van al die bedrijvigheid bij onze (schoon)kinderen! Ik kocht twee mooie orchideeën. Heb ik weer eens iets nieuws voor in de vensterbank. Eerlijk gezegd koop ik niet zo vaak planten. Maar nu vond ik het een mooi moment om de boel eens wat op te frissen.

Om deze tijd van het jaar ben ik meer met bloemen en planten buíten bezig:

De héél oude klimroos naast ons huis staat weer in bloei

De plantenhanger, die ik van Maria voor Moederdag kreeg,
hangt eindelijk!
We hebben een poosje op de haak moeten wachten.
Die was steeds uitverkocht bij de Hubo op het dorp

De zelf gevulde plantenzak wordt steeds mooier.
Nog even en hij is helemaal vol.

Ook de zelf gevulde plantenhanger
wordt steeds voller. Genieten!

En zo vliegen de weken voorbij. Het is weer dinsdagavond, verpleeghuisavond. En het is ook al bijna de langste dag. Dat vind ik altijd zo´n aparte gewaarwording: voor je gevoel moet de zomer nog beginnen, maar eigenlijk gaat hij vanaf dat moment alweer aan het voorbijgaan. Wist je dat een bijenkoningin ná de langste dag langzaamaan minder eitjes per dag gaat leggen? Het volk wordt dan elke week weer wat kleiner. Net zolang tot het september is en het tijd is om ze in te winteren. De zomerbijen (die maar 6 weken oud worden) worden/zijn dan vervangen door de winterbijen (die 6 maanden ouden worden). En de darren (mannetjesbijen) worden afgestoken. Die hebben in de winter geen functie meer en dus maken de vrouwen korte metten met die mannen ;-). Bijzonder hè?!