Intussen is mijn nieuwe imkerpak binnengekomen. Ik voel me net een maanmannetje, als ik het aan heb :-). Gisterenochtend heb ik voor het eerst weer durven imkeren. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik het best een beetje spannend vond. Maar met dat pak, m´n handschoenen en laarzen aan, moet het wel erg raar lopen, wil ik gestoken worden. En toen ik eenmaal in de bijen bezig was, vergat ik m´n bangheid en kon ik er weer van genieten.
In de tuin is het nu een heel verschil met de afgelopen weken. Het is natuurlijk een zegen, dat het eindelijk is gaan regenen. Daar snakte de aarde naar. Maar het heeft de laatste dagen ook best flink gewaaid. En ik vond het ook koud. Dus dat onkruid wieden enzo moet maar even wachten. Op droge momenten doe ik snel wat nodig is. M´n peulen waren deels van het rek gewaaid. Daar kwam dus snel een touwtje langs. De peultjes doen het dit jaar heel goed. Vorige week heb ik al een handje peultjes geoogst om aan een traybake toe te voegen. Maar gisteren heb ik voor het eerst echt een schaaltje vol geplukt. Heerlijk!
De weken zijn hier behoorlijk volgepropt. Dat komt vooral omdat we nagenoeg alle avonden ´iets´ hebben. Het gaat ook wel erg snel met op dinsdagavond naar Willem z´n broer, op vrijdagavond naar schoonmama, zaterdagavond gezinsavond en op zondag de kerk. Dan blijven er maar drie avonden over. Vaak is er één van die drie avonden nog wel iets van de kerk (catechisatie of een weekdienst). En dan heb je dus nog maar twee avondjes.
We moesten vorige week zowaar verzinnen, wanneer we naar de kleine Lukas in het ziekenhuis konden gaan. Dat werd zaterdagochtend. En toen hebben we er ook wel alle tijd voor genomen om van dat kleine moppie te genieten.
Vanmiddag kregen we het goede nieuws, dat hij morgen naar huis mag! Wat fijn! Wat zal het een rijkdom zijn om dat mannetje in z´n eigen bedje te mogen leggen!
Nu het wat kouder is en je vanzelf wat meer op ´binnen´ georiënteerd bent, is het ook weer fijn om wat extra in de keuken bezig te zijn. Zaterdag kreeg ik spontaan zin om pompoensoep te maken. Zo´n lekkere, verwarmende kom pompoensoep! Mmmm! Ik heb nog een paar pompoenen liggen van de oogst van vorig jaar herfst. Ze liggen in de kelder en zijn nog puntgaaf. Het pannetje soep was dan ook snel gemaakt.
Ik heb vorige week ook eens een rabarbercake in de wonderpan gemaakt. Het was een experiment. En ik kan maar één ding zeggen: geslaagd! Ook de rabarber komt uit eigen tuin. Vijf jaar geleden kreeg ik drie stekken en sindsdien heb ik jaar op jaar een mooie rabarberoogst. Ik zag de rabarber vorige week in de reclame bij de Aldi. Het moest 1,49 per 500 gr. kosten. Dat zijn drie flinke stengels. Toch best serieus geld, vind ik. Ik voelde me acuut extra rijk met die rabarberplanten :-).
Vorige week is Annemarie ook weer begonnen ons een handje te helpen. Vorig jaar is ze voor een half jaar naar Bosnië vertrokken. Trouwe lezers weten het zich misschien nog te herinneren, omdat ik toen voor Annemarie en haar werk gehengeld heb. Annemarie vertelde, dat er toen zóveel geld ingezameld is, dat ze zelfs nog een maand langer haar werk in het vluchtelingenkamp heeft kunnen doen. Daarna heeft ze nog een tijdje gereisd en nu is ze weer op honk. In afwachting van een baan bood ze aan om te komen helpen. Nou, graag!! In juli hopen we weer naar de Terdege Zomerfair in Baarn te gaan en daar moet heel wat voor ingepakt worden. En zo zijn Maria en Annemarie samen begonnen om alle kruiden in te pakken en had ik zelf tijd om te beginnen met het poetsen en assembleren van de wonderpannen, die mee moeten. Wonderlijk dat zulke hulp altijd precies op het juiste moment komt.
 |
| De eerste kratten voor de fair staan klaar |
 |
| Esther komt even kijken bij het pannen poetsen |
 |
| De eerste 20 pannen staan ook klaar |
Ook heb ik vorige week de eerste honing van dit seizoen geslingerd. Het waren maar vijf ramen, maar bij elkaar toch ruim 3 kilo. Wat een feest! Voorjaarshoning van m´n eigen bijtjes. Dat zijn voor mij toch dromen, die uitkomen. Ik heb zóveel jaar verlangd om op het platteland te wonen met m´n eigen bedoeninkje. Had niet meer verwacht, dat het op mijn pad zou komen. En nu verwonder ik me er elke dag over, dat we hier zo fijn mogen wonen. Met een moestuintje, kippen en bijen. En zo fijn tussen de boeren.
 |
| Ramen met honing |
 |
| De eerste voorjaarshoning |
Intussen zijn we bijna bij het verpleeghuis. Tijd om de foto´s hierbij te uploaden. Het is weer een blogje met van alles wat ;-).
