Dinsdag kwam er ineens een krantenwijk op ons pad. Dat kwam zo: een vriendin van mij belde op. Eén van haar kinderen had een krantenwijk op proef gehad, maar ze had er uiteindelijk geen zin in om het voor vast te gaan doen. Mijn vriendin dacht, dat er bij ons misschien één van de kinderen zin had in een krantenwijk. Ik had een half uur om erover na te denken, want ze moest vòòr 5 uur naar de bezorging bellen. Eigenlijk had ik het krantenbezorgen zo'n beetje afgezworen. Onze oudste 3 hebben het allemaal wel een poosje gedaan. Dat was nog in de tijd, dat je alle folders los aangeleverd kreeg. Het kwam erop neer, dat ik een halve ochtend folders in elkaar zat te steken, dat vervolgens het betreffende kind 's middags ging bezorgen en dat ik vaak meeging (mee moest?), omdat ze het alleen toch niet goed voor elkaar kregen. Het kostte me op die manier veel tijd. Later, toen de kinderen niet meer geholpen hoefden te worden met bezorgen, bleef toch nog altijd het vouwwerk voor mij liggen. Want daar hadden ze niet genoeg tijd voor om dat zelf te doen. Dirk is ook nog een paar jaar bezorger geweest van een dagblad. Dat wil ik sowieso echt nooit meer. Het was een avondkrant en als Dirk (soms pas) om kwart over 5 thuis kwam uit school, moest hij meteen door om nog minimaal een uur te kranten. En dan het gezeur van bellende mensen, als de krant niet op tijd was enzo. Nee, dat wil ik écht niet meer. Maar de wijk, die nu vrijkwam, betrof een weekblad. En ja, Hans had daar toch wel reuze zin in. Nu is Hans best een doorbijter en hij heeft het voor school nog totaal niet druk (hij zit in groep 7). Dus heb ik besloten, om het maar eens te proberen. 't Is nu ook wel een erg gunstige tijd om te beginnen, want over een week of 6 mogen ze hun kerstfooitjes al gaan ophalen ;-). De pech is, dat pas toen ik alles rond had, hoorde, dat hij de industrieterreinwijk heeft! Dat is, volgens mij, de pittigste wijk, die je bedenken kunt. Maar goed, Hans begon gisteren dan toch welgemoed aan z'n CARRIERE!! :-). Hij had niemand om hem in te werken en daarom besloot ik, om Leendert met hem mee te laten gaan. Samen sterk. Achteraf pakte het goed uit, dat ik Leendert had laten meegaan. Leendert was namelijk groen van jaloezie, dat Hans (die 2 jaar jonger is) een krantenwijk had gekregen, en híj niet. Maar ten eerste heeft Leendert daar helemaal geen tijd voor (hij zit al op het VO) en ten tweede vind ik een krantenwijk niets voor Leendert. Nu, wat dat laatste betreft, daar is hij gisteren meteen achter gekomen. Hij is voorgoed genezen van kranten bezorgen :-). Hij is daar veel te ongedurig voor. Het duurde dan ook eindeloos, die eerste keer. Ze hebben er samen bijna 4 uur over gedaan! Hans is echter vol goede moed. De volgende keer zal het vast gemakkelijker gaan, denkt hij. Nu weet hij immers waar de brievenbussen zitten bij al die bedrijven. Toch heb ik net maar even naar de bezorging gemaild, met de vraag, of Hans kan ruilen met een gewone wijk, als die vrijkomt. Het industrieterrein moeten ze dan maar aan een ouder kind vergeven. En volgende keer laat ik Maaike met Hans meegaan. Die is, denk ik, meer geschikt voor kranten bezorgen dan Leendert. En zo moet je voor ieder kind steeds iets passends bedenken. We kregen juist gisteren post van de school waar Dirk op zit. Over de stageweek in februari. Dat is het volgende waar we over gaan nadenken ;-)
