Jan

Vanmorgen moest Jan zich om half 9 in het ziekenhuis melden. Willem zou Jan en mij wegbrengen. Dat werd een hele onderneming. Vanwege de gladheid zaten alle wegen verstopt. Het duurde wel 20 minuten voor we het dorp uit waren. Normaal gesproken rijden wij dan via de A15 naar Dordrecht. Maar daar stond het helemaal vast. Veertien kilometer file, hoorden we over de radio. We wilden het via Papendrecht proberen. Ook dat bleek hopeloos. Daarom besloten we uiteindelijk via Hendrik Ido Ambacht en Zwijndrecht (over de dijk) te rijden. Dat ging gelukkig prima, al kwamen we pas tegen negenen op de afdeling aan. Daar stonden ze al op de uitkijk. Er moesten namelijk nog twee kinderen binnenkomen: Jan en het meisje wat voor het bed naast hem op de planning stond. Jan arriveerde als eerste. En hoewel hij eigenlijk ná dat meisje op het OK-schema stond, besloot de zuster hem snel klaar te maken en hem vóór te laten gaan. Eigenlijk was dat best fijn. Nu hoefden we helemaal niet lang te wachten. Al voor tienen gingen we naar de OK. Het is altijd even vervelend om je kind onder narcose te zien gaan, maar echt naar vond ik het pas, toen ik op de uitslaapkamer bij hem mocht. Bloed uit z'n mond en z'n neus, en huilen natuurlijk. Ach, wat is dat toch zielig! Na een poosje bedaarde hij en wilde hij op schoot zitten. Heerlijk, als je dan kunt troosten. Hij mocht een slokje water, wat goed naar binnen ging. Na een poosje kwam de zuster van de afdeling hem ophalen. Op z'n kamertje heeft hij vooral veel geslapen. Hij was zó moe, zei hij. Heel stoer dronk hij z'n beker limonade slokje voor slokje leeg. En ook het perenijsje kreeg hij op één hapje na naar binnen. Rond de middag kwam de dokter in z'n keel kijken en kreeg hij toestemming om naar huis te gaan. Ik belde Willem, die ons kwam halen. Ik heb een fijn bedje op de bank gemaakt en geef hem om de paar uur paracetamol. Het is best pittig, maar hij lijdt in stilte, zoals de zuster ook al opmerkte. Hij is intussen ook al best verwend! Willem had zijn 'nieuwe' fiets opgehaald en die staat nu in de kamer. Vrijdag mag hij weer naar buiten. En dan hopen we, dat hij fijn kan fietsen. Het is overigens soms meer lonend een fiets op Marktplaats op te zoeken, dan een fiets te (laten) repareren. We betaalden 25 euro voor de fiets, compleet met verlichting, goede banden, een slot, een bel, alles. Hij kwam dan ook bij een fietsenmaker vandaan en dan mag je verwachten, dat alles voldoet, toch? Verder kwam S. een schattig, zacht, pluchen hondje brengen, bracht Hans een kaart met kleurplaat en krijt mee van 'tante' J., en nam Maria chocola, een pakje drinken en een kaart mee van tante A. Opa en oma kwamen even kijken en gaven een lekker dik voorleesboek. Echt leuk voor hem. Vannacht ligt hij op een matrasje naast ons bed. Hij moet iedere twee tot drie uur wakker gemaakt worden om wat te drinken. En dan hopen we, dat we morgen het kwaaiste gehad hebben.