Moesdak (of zoiets ;-) )

¨Wat doe je nou?¨, vroeg Willem verbaasd, toen ik van de week, vlak voordat ik mijn bed injumpte het dakterras op liep. ¨Ik dek m´n kindjes nog even toe,¨ riep ik terug. De dagen mogen dan wel heerlijk zonnig en warm zijn, de nachten zijn behoorlijk koud. Zeker voor mijn kleine slaplantjes. En daarom dek ik ze iedere avond even toe met een oud, gewatteerd boxkleed.
Ik heb het maar druk met m´n moesdak. Bijna elke dag zaai ik wel iets. Bijna elke dag verspeen ik plantjes. Elke dag ga ik met een gieter even langs alle bakken (binnen en buiten). Ik sleep met plantjes die overdag buiten mogen staan, maar ´s nachts naar binnen moeten.

Pepertjes gezaaid in kokertjes van toiletpapier

Ik verzamel elke dag kippenpoepjes, want er zijn nog heel wat bakken die bemesting nodig hebben (ik ben te gierig om dure bemeste aarde te kopen ;-)). En zo´n beetje elk uur van de dag ga ik kijken of ik iets zie groeien natuurlijk! En ja, met dit groeizame weer gaat dat prima. De bakken die vorige week nog leeg en kaal waren, vullen zich langzaam.

Snijsla, Rucola en Australian Yellow

Ik kocht van de week zaad van winterharde sla. Daar had ik nog nooit van gehoord. Je moet die sla in juli/augustus zaaien en dan kun je vanaf februari sla oogsten. Ik ben benieuwd! Om niet in de war te raken heb ik een heus zaaischema opgesteld. Nu hoef ik alleen maar op de kalender te kijken wat er wanneer gezaaid moet worden. Ik kan gewoon haast niet wachten op de eerste groente van eigen dak :-).

Mijn rozemarijn heeft de winter goed overleefd. Hij staat nu al vanaf januari in bloei! Zo mooi, met die tere blauwe bloemetjes. Er was pas een aardig groot takje afgebroken. Dat heb ik in een pot olijfolie gestoken. Rozemarijnolie voor door de sla of voor in bad. Toepassingen genoeg.

Ik heb het deze week ook een beetje druk met inmaken. Mijn vader heeft maandag wat groenten en fruit voor me opgekocht bij het scheiden van de markt. Er zat een paar kilo bieten bij. Die maak ik in in zoetzuur. Ook waren er doosjes rijpe mango´s. Een euro per doosje, dus haast voor nop. Ik maak er o.a. jam van. Op het moment heerst er een echte jam-manie in huize Luijkensteijn. Twee weken geleden maakte ik bosbessenjam van de bosbessen die ik tegenkwam toen ik mijn vriezer schoonmaakte. Vorige week maakte ik banaan-perenjam, omdat ik zowel een grote doos rijpe bananen als een grote zak rijpe peren had staan. Beide soorten jam zijn even geliefd en dus wisselen we het af. Als de bosbessenjam op is, mag er een pot banaan-perenjam op tafel en dan weer terug. Er gaat bijna een pot per maaltijd doorheen!

Vanmiddag was ik even bij de Lidl. Ik had de kinderen beloofd ijsjes te kopen. Ik heb op het moment drie zieken in huis met keelpijn, hoofdpijn en wat koorts. Dan is een ijsje wel lekker. Op de groentenafdeling zag ik nog van die witte en rode kolen liggen voor 89 cent. Die waren duidelijk over van de aanbieding van een week of twee geleden, want de buitenste bladeren oogden niet helemaal fris meer. Ik heb nog maar een flinke rode kool uitgezocht. Die paar buitenste bladeren haal ik wel weg. Ik maak er weer rodekoolsalade van. Dat vond iedereen zo lekker.

Met de was loopt het allemaal fantastisch. Wat is het fijn dat alles nu naar buiten kan om te drogen! De witte was bleekt zo mooi op in de zon. Daar kan ik echt van genieten. En als je dan staat te strijken of zit te vouwen, dan ruikt het allemaal zo lekker fris, dat ik er gewoon af en toe even mijn neus in stop. Even snuiven :-)

Het dakterras is multifunctioneel

Vanmiddag heb ik even in de zon zitten breien. Maar ik werd zó slaperig, dat ik even wegdommelde. Ja, ja, ik word (bén!) al een echte oma. Ha, ha.

De tuin in

Maandag en dinsdag had ik twee drukke, volle dagen. Maandagavond vierde Dirk zijn 21ste verjaardag en dus had ik het druk met taarten bakken enzo. En dinsdag was druk vanwege de folderwijk. Maandag was ik niet aan folderen toegekomen en dus moest ik dinsdag alles doen. Dat kostte me bijna de hele morgen. Toen ik moe en bezweet thuiskwam, wachtte me een leuke verrassing. Er hing een tas achter met daarin een kruidkoek en een lief briefje. Iemand schreef me zo blij te zijn, dat ik ben blijven schrijven en had speciaal voor mij een kruidkoek gebakken. En haar man had de eerste rabarber uit de tuin getrokken, ´omdat jij daar zo van houdt´. Is dat niet heel speciaal? Vandaag wordt er rabarbertaart gebakken :-).

Gisteren was het de eerste dag van de week zonder verplichtingen en ik werd met een opgetogen gevoel wakker. Ik zou heerlijk in de tuin gaan werken. Wat had ik daar een zin in!

Toen ik Henk op school had gebracht maakte ik snel de boel wat aan kant en daarna toog ik naar buiten. Er lag een bult werk te wachten en ik moest dus een keuze maken. Ik ben begonnen met het in orde maken van de zonnebloemolieblikken op het dakterras. Vorig jaar heb ik in die blikken tomaten gekweekt. Dit jaar wil ik er vooral sla in kweken. Ik had kippenmest opgespaard en dat sjouwde ik in een emmer naar boven.

Ik verdeelde de mest over 9 blikken en schepte het door de aarde. Daarna dekte ik de aarde af met een laagje verse grond en, ziezo, de blikken zijn klaar voor gebruik. Ze zijn trouwens wel aardig aan het roesten. Misschien kan ik ze deze zomer voor het laatst gebruiken.

In één blik plantte ik de eerste slaplantjes uit. Ik heb ze opgekweekt uit zaad. Ze zijn nog erg ieniemienie en ik heb ze afgedekt met plastic. Ik ben benieuwd of ze aanslaan. In twee andere blikken zaaide ik Rucola en Snijsla.

 Ik wil proberen om deze zomer elke week minimaal twee keer sla van eigen dakterras te eten en ben dan ook al een maand bezig om steeds wat te zaaien. Ik heb me daarbij laten inspireren door het boek ¨Een tevreden leven¨  door Helen en Scot Nearing. Deze mensen hebben 60 jaar zelfvoorzienend geleefd. Zij waren vegetarisch en aten het jaar rond van hun moestuin. Zij kregen het voor elkaar om in de herfst nog een compleet frisse, volle moestuin te hebben. Hun devies: gewoon blijven doorzaaien! Als andere mensen hun tuinen leeghaalden, zetten zij hun tuin nog gewoon vol met nieuwe aanplant. De jonge plantjes groeiden uiteraard veel langzamer, zo laat in het seizoen, maar bleken prima bestand tegen lagere temperaturen. Veel groenten verdroegen zelfs een aantal graden vorst. Ik ga daar ook eens mee experimenteren. Ik ga mijn tuinseizoen van voren en van achteren oprekken. DV volgend jaar wil ik dan ook al veel eerder gaan zaaien.

Nadat ik de blikken in orde had gebracht zaaide ik nog wat sla binnen. Vandaag wil ik nog wat bloemen zaaien. Er staan al heel wat kleine plantjes verwachtingsvol klaar om straks buiten uitgeplant te worden. Verschillende soorten tomaten, drie soorten pepers, sla, amaranth, papaver. Het is echt genieten. Ik ga dagelijks verschillende keren kijken naar hoe alles opkomt en groeit. Ik sta er letterlijk mee op en ga er mee naar bed
.
De volgende klus die ik deed was het snoeien van de Bolacacia´s. Dat werd hoogtijd. We hebben drie behoorlijk grote bomen en het was dan ook best een klus. De mooiste takken heb ik achter gehouden. Die kunnen straks dienst doen als steuntje bij bijvoorbeeld de tomatenplanten. De rest van de takken heb ik in stukken geknipt zodat alles in de groene container kon. Jammer dat ik geen plaats heb voor een compostbak/-hoop.

Voor ik het wist was het half 12. Tijd om mijn snoeischaar op te ruimen, de leghokken van de kippen nog snel even schoon te maken, de boel een beetje aan te vegen en binnen aan de slag te gaan. Daar stond de vaat nog op het aanrecht, de bedden waren nog niet opgemaakt, de wasmachine stond stil enzovoorts.

´s Middags waren er twee vriendjes. De kinderen speelden heerlijk buiten en dus kon ik lekker doorgaan met mijn werk binnen. Dat is het grote voordeel als de kinderen weer buiten spelen. Dan kan je binnen eens goed opruimen zonder dat achter je rug de boel weer overhoop getrokken wordt ;-).

De kinderen speelden indiaantje.  ´t Was kostelijk om te zien. In no time hadden ze met wat stokken en een oude dekbedhoes een wigwam in elkaar geflanst.

Ze raapten veren in het kippenhok en maakten hoofdbanden van stroken papier, waar ze de veren achterop plakten. Ze maakten pijlen en bogen en een grote knuffel werd als buit aan een stok gebonden en boven een ´vuurtje´ gebraden.
Het spel duurde de halve middag. Daarna zijn ze schooltje gaan doen. Daar werd de voorkamer voor geannexeerd. (Toch nog troep dus binnen, maar het werd keurig opgeruimd ;-) ). ´t Was komisch om te zien hoe natuurgetrouw school werd nagespeeld. Compleet met psalmgezang en het opmurmelen van de catechismus :-).

Het was een heerlijke dag. Als kers op de taart kwam mijn vriendin ´s avonds en genoten we van haar vakantiefoto´s. Een dag met een gouden randje.

Heerlijke rode kool salade

Een simpel receptje voor een heerlijke salade:

Rasp een (deel van een) rode kool fijn.
Roer een restje dikke (zelfgemaakte) yoghurt met een half potje crème fraiche, een scheut olijfolie, een scheutje azijn en een flinke snuf peper en zout tot een sausje.
Snijd een appel in blokje, kraak een aantal walnoten en neem een hand rozijnen.
Hussel nu alles door elkaar.
Eet smakelijk!

Ik nam het op brood. Heerlijk, gezond en voordelig broodbeleg!

Tijd

Als de dagen langer, lichter en vooral ook warmer worden, neemt mijn energiepeil rechtevenredig toe. Alles borrelt en bruist in me en ik loop over van de plannetjes. Ineens ´moet´ er van alles gedaan worden. En ja, al snel heb ik dan het gevoel dat ik een dag op een dag tekort kom.
Nu ben ik de laatste weken toch al veel aan het filosoferen over tijd en tijdsbesteding en vandaag moest ik ineens denken aan een tip die ik ooit in een boek over timemanagement las. De tip was: breng in kaart hoe je je tijd besteedt, zodat je weet hoeveel tijd een bepaalde werkzaamheid in beslag neemt. Eigenlijk een supersimpele aanbeveling voor iedereen die een planning op moet stellen. Maar hoe simpel ook, ik ben er nooit toe gekomen om deze tip eens op te volgen. Ik maak een planning op de gok. En eigenlijk loop ik continu tegen hetzelfde probleem op: mijn planning is bijna altijd veel te optimistisch. Aan het einde van de dag heb ik nog lang niet af wat ik wilde. Dat geeft dan toch een gevoel van falen. Natuurlijk is er altijd wel een oorzaak aan te wijzen waarom ik mijn planning niet af kreeg. Behalve dat dat vaak een verkeerde (te optimistische!) inschatting van mij is, is het ook vaak zo, dat mijn planning wordt onderbroken door iets onverwachts. Een kind dat ziek thuis komt of ergens opgehaald moet worden, een langdurig telefoontje, iemand die onaangekondigd op bezoek komt of wat dan ook. In die onverwachte dingen valt niet zoveel te sturen. Behalve dan dat je de mensen die je opbellen of op de koffie komen kunt afpoeieren. Maar daar ben ik heel slecht in en ik heb niet de wens dat drastisch te veranderen.
Maar aan een meer realistische planning zou ik natuurlijk wél kunnen gaan werken. Daarom legde ik vanmorgen een papier op de kast en een pen erbij en vanaf 9 uur heb ik steeds bijgehouden wat ik deed. Ben je er nieuwsgierig naar? Nou hier komt -ie dan:

ontbijtboel opruimen 14 minuten
voorkamer opruimen 16 minuten
achterkamer opruimen 30 minuten
bellen/mailen naar de school van Leendert 3 minuten
koffie zetten en kombucha verzorgen 6 minuten
koffiepauze met Dirk en even lezen 21 minuten
e-mail checken en nieuws lezen 7 minuten
2 wassen ophangen en 1 was afhalen 27 minuten
begane grond stofzuigen 22 minuten
keuken opruimen en een deel van de vaat doen 26 minuten
Boodschapje doen en Henk van school ophalen 20 minuten
brief van school lezen, tafel dekken, engels van Maria overhoren 18 minuten
lunch 33 minuten
Henk naar school brengen 14 minuten
tafel afruimen, rest van de vaat doen en de keuken verder opruimen 65 minuten
rond de tafel stofzuigen, keukenvloer stofzuigen en moppen 6 minuten
administratie 42 minuten
Henk halen, koffiepauze met de kinderen, post klaarmaken 55 minuten
bedden opmaken, slaapkamers opruimen, was afhalen, zaaisel begieten 55 minuten
warme maaltijd klaarmaken 90 minuten
avondeten 35 minuten
Henk naar bed brengen, inclusief bedritueel en even naast hem kruipen 50 minuten
Koffie zetten, koffie drinken 45 minuten
Hans z´n Frans overhoren 15 minuten
Strijken 90 minuten

Nou, dat was het dan. Wat schiet ik hier nu mee op? Als ik echt inzicht wil krijgen in bijvoorbeeld hoeveel tijd ik per week kwijt ben aan de was, of aan rommel opruimen, of aan eten koken of wat dan ook, dan moet ik eigenlijk wel een maand lang tijdschrijven. En nee, daar heb ik echt geen zin in.
Ik moet toegeven dat wanneer je je zo een dagje erg bewust bent van de tijd, je minder snel tijd vermorst. Net zoals wanneer je een kasboek bijhoudt. Dan ben je je ook veel meer bewust van ieder eurootje dat je portemonnee uitgaat en waaraan je dat uitgeeft. Toch is dat voor mij geen reden een kasboek bij te houden. Ik ben gewoon geen mens voor centjes en minuutjes, denk ik. Ik ben meer voor de grote lijnen. ´t Is leuk geweest, maar ik houd de tijdschrijverij maar weer voor gezien.

Actie-dag

Maandag is bij mij vaak een echte actie-dag. Lekker uitgerust van de zondag en vol nieuwe moed begin ik dan aan mijn taak. Het lenteweer van vandaag zorgde voor extra actie :-). Wat werkt dat toch altijd aanstekelijk, als het lekker weer is!
Het begon ermee, dat voor de eerste keer dit jaar mijn was lekker buiten kon drogen. Wat ruikt dat toch heerlijk, was die buiten aan de lijn gedroogd is! Het fijnste van buiten drogen vind ik, dat mijn huis een stuk leger is, als er niet overal volle rekken wasgoed hangen. Echt iets om van in een superstemming te komen ;-).

shame on me! een aanrechtbak vol ijs!

Tussen de normale maandagklussen door wurmde ik nog wat extraatjes. Als eerste was daar de vriezer die toch heus nodig eens ontdooid en schoongemaakt moest worden. Niet direct mijn lievelingswerk. Maar ja, de lades gingen steeds lastiger open en dicht. En zo´n aangekoekte vriezer gebruikt ook nog eens onnodig veel stroom. Ik heb weleens gelezen dat een aangevroren vriezer wel 10 procent meer stroom verbruikt. En verder was het ook hard nodig eens orde op zaken te stellen. Ik heb een vriezer met 8 lades en ik heb een systeem voor wat waar te vinden is. Zo is de bovenste lade voor brood, lade 2 voor fruit, lade 3 voor groenten, lade 4 en 5 voor vlees, lade 6 voor snacks, ijs en vleeswaren, lade 7 voor vis en diversen en lade 8 voor vrieselementen, ijsblokjes en restjes. Zoiets werkt prima, totdat er de klad inkomt. Bijvoorbeeld doordat je een te grote lading fruit of vlees hebt en daarom moet uitwijken naar andere laden. Dat is vaak het begin van mijn diepvrieschaos. Vastbesloten deze klus HIER en NU aan te pakken trok ik vanmorgen vroeg de stekker uit het apparaat. De inhoud van de lades sorteerde ik meteen goed en verdeelde die over verschillende emmers. Ik gooide er twee slaapzakken over, zodat de boel niet zou ontdooien. Al snel ging het druppelen in de vriezer en met kleine plofjes vielen stukken ijs naar beneden. Ik hielp de zaak wat door met een pannekoeksmes voorzichtig achter het aangekoekte ijs te steken en tussendoor sopte ik op de tuintafel de lades uit. Langzaam maar zeker vorderde de klus. Dat het langzaam ging had ook  te maken met het feit, dat ik van alles en nog wat tussendoor deed. Ik bakte brood en kookte bosbessenjam.

Die bosbessen had ik al sinds de zomer in de vriezer zitten. Destijds gunde ik me er geen tijd voor jam te koken en daarom had ik ze gewassen in zakjes van 500 gram in de vriezer gedaan. Maar nu hadden ze lang genoeg daar gelegen. Tijd om stante pe jam te koken.

Toen de vriezer van buiten en van binnen weer glom en blonk

en alles was ingeruimd, vond ik het tijd voor een leuker klusje. Ik ging mijn eerste zaaisels verspenen. Dit jaar ben ik voor mijn doen echt vroeg aan het voorzaaien gegaan. Ik heb verschillende soorten tomaten, een paar soorten sla, enkele soorten pepers, stokrozen, papavers en amaranth gezaaid. Een zaaibakje met sla en een bakje met tomatenplantjes waren aan verspenen toe. Ik potte de kleine plantjes op

en zaaide in de leeggekomen bakjes meteen weer nieuw spul. Ik wil dit jaar het moestuinieren in potten en bakken op het dakterras wat uitbreiden. Vorig jaar had ik vooral tomaten en een klein beetje sla. Dit jaar wil ik proberen minimaal twee keer per week sla van eigen dakterras te eten. Ik heb daarvoor drie verschillende slasoorten en wil elke twee weken opnieuw zaaien. Ik ben benieuwd of het gaat lukken. De pluksla die ik direct buiten in een oude fietsmand heb gezaaid zag ik al bovenkomen. Leuk! Spannend!

Naast de gewone, de leuke en minder leuke huishoudklussen moest er ook nog gefolderd worden. Tenminste, dat wílde ik graag. De afgelopen twee weken heb ik steeds alle folders op 1 dag bezorgd. Maar dat is niet goed voor mijn lijf. Ik sjorde daarom 6 pakken folders in de krantentas en op een holletje liep ik 80 adressen af. Ik kon het precies halen om om kwart over 3 bij het schoolhek te staan om Henk op te halen. Samen deden we nog even een klein boodschapje en daarna repte ik me naar huis. De kinderen gingen fijn buiten spelen en ik nam een pauze. Ik voelde me zo stijf als Haarlem. Dat kwam niet alleen vanwege de zware lichamelijke arbeid van vandaag, maar ook doordat ik bont en blauw ben. Ik kreeg gisteren namelijk een deur over me heen (hing uit de sponning). Dat was geen pretje :-(. Vooral mijn rug en mijn been is flink geblesseerd.

Op deze mooie lentedag kookte ik een wintermaaltijd. Lekker logisch, he. Maar ja, ik kwam nog twee zakken boerenkool tegen in de vriezer en vond het vandaag een mooie dag om die eens op te maken. Als toetje had ik zelfgemaakte yoghurt met mangosaus. Die mango lag ook in de vriezer. Voorraden hebben is fijn. Maar soms is het ook heerlijk om al die voorraden eens op te maken en met een soort schone lei te beginnen.

Vanavond heb ik aan mijn boek gewerkt. Ik zag het beslist niet meer zitten nog achter mijn strijkplank te gaan staan, of, zoals ik eigenlijk van plan was, achter mijn naaimachine te kruipen. En bovendien moet dat boek toch ook ooit een keer af. Morgen hopelijk weer een nieuwe mooie lente actie-dag.

Dat was even schrikken

Ik schoot vandaag niet zo op met mijn werk. Wellicht kwam dat, omdat er nogal wat tussendoortjes op mijn planning stonden. Een belangrijk telefoongesprek en een gesprek bij Leendert op school onder andere. Ook was er vanavond bij ons in de kerk een doopdienst en daar wilden we met het hele gezin naar toe. Zoiets vereist de nodige voorbereiding, al is het maar dat we eerder dan normaal aan tafel moeten zitten. Ik probeerde de noodzakelijke huishoudelijke klussen rond alles heen te breien, maar op de één of andere manier vlotte mijn werk niet zo.

Om 2 uur moest ik van huis naar Ridderkerk om daar Willem op te halen. Hij zou meegaan naar de school van Leendert. Leendert is pas aan een nieuwe opleiding (bbl) begonnen. En omdat hij zomaar middenin het schooljaar binnenrolde, wilden we graag geïnformeerd worden over de gang van zaken op de school en binnen de opleiding.

Om half 3 stapten we de school binnen. Eigenlijk dacht ik dat we met een half uur tot drie kwartier wel weer buiten zouden staan. Maar daar vergiste ik me in. Het gesprek duurde maar liefst anderhalf uur! Leendert reed meteen met ons mee naar huis. Toen we naar de parkeergarage liepen zei hij, dat hij zo´n hoofdpijn had. Thuisgekomen is hij meteen naar bed gegaan en toen we aan tafel gingen werd hij niet eens wakker van ons roepen. We hadden al bedacht, dat hij dan maar thuis moest blijven en dat we dan Henk ook maar niet mee zouden nemen naar de kerk. Maar het liep allemaal (weer eens) anders. We zaten net uit de Bijbel te lezen toen ik Leendert  hard hoorde roepen. Ik hoorde meteen dat het menens was. Leendert huilde van de hoofdpijn en dat is niets voor onze bikkel. Hij zag er vreselijk uit. Spierwit was hij. Dit was niet normaal. Zeker niet na de Ibuprufen 400 die ik hem gegeven had. Willem en ik hadden hetzelfde idee: zo snel mogelijk naar de dokter. Ik belde de huisartsenpost en in de tijd die het duurde voordat ze Leendert in de computer gevonden hadden, reed Willem de auto al voor. Leendert had inmiddels al overgegeven en ik was echt ongerust. We mochten meteen met hem komen. Onderweg naar de HAP gaf Leendert nog twee keer over en we waren blij dat we er waren. We mochten gelukkig meteen doorlopen en al snel kwam de dokter. Hij sloot in elk geval al snel hersenvliesontsteking uit. Nu, dat was ook niet meteen waar ik aan gedacht had. Maar wat het wel was, kon hij zo ook niet zeggen. Hij besloot ons voor de zekerheid door te sturen naar de neuroloog op de Spoedeisende Hulp. Leendert werd in een rolstoel gezet en naar de Spoedeisende Hulp gebracht. Inmiddels ging het gelukkig al een stuk beter met hem. De neuroloog heeft hem heel secuur onderzocht en daarna overleg gehad of het nog nodig was om een scan te maken. Maar nee, daar was geen aanleiding voor. Ze hield het uiteindelijk op een migraine-aanval. Pfff, wat een opluchting. Hoe naar zoiets ook is. Hopelijk is het eenmalig. Als het vaker gaat terugkomen, moeten we een afspraak maken. Dan wordt er gekeken naar medicatie. Voorlopig gaat hij maar eens de koffie laten staan. Morgenochtend drinken we dus gezellig een kopje thee of chocolademelk voordat hij naar zijn werk gaat.

O ja, nog even iets heel anders. Ik schoot vanmiddag op de terugweg nog even bij de Lidl naar binnen. Vanwege het uitlopen van het gesprek klopte er niets meer van mijn planning. Ik wilde daarom zuurkool kopen voor een snelle stamppot. Op de groentenafdeling zag ik rode kolen liggen voor maar 89 cent per stuk. Ik zocht een joekel uit. Thuis heb ik hem gewogen. Hij woog maar liefst 2300 gram! Dat is toch een leuk koopje. Ook de witte kolen kosten trouwens 89 cent per stuk. Twee heerlijke koolsoorten waar je werkelijk van alles mee kunt doen.

Opruimen en feestvieren

Sinds Leendert werk heeft en daarvoor al om kwart over 6 de deur uit moet, is mijn dagritme wat veranderd. Ik stond altijd om kwart over 6 op. Behalve op maandag, want dan was mijn gewone tijd kwart over 5. Ik vind het nu fijn om ´s morgens even met Leendert een kop koffie of chocolademelk te drinken, een praatje te maken (je moet met zo´n club toch altijd bewust momentjes 1 op 1 creëren) en hem weg te zien gaan. Misschien is dat overdreven, maar per slot van rekening is hij nog maar 15 en maakt hij lange dagen. Hij is ´s avonds meestal pas rond zessen weer thuis. Vanaf de dag dat hij ging werken is daarom mijn tijd van opstaan verplaatst naar 5 uur. Dat is geen straf voor mij. Ik ben een ochtendmens en vind het heerlijk om ´s morgens in alle rust op te starten. Janneke noemde dat vorige week zo mooi: de hele wereld voor jezelf hebben :-). Ik houd dan meteen stille tijd en in de tijd dat ik Leendert een paar keer maan om op te staan smeer ik een enorme doos vol brood en maak ik koffie of chocolademelk klaar. Als Leendert de deur uitgaat heb ik nog een half uurtje voordat ik de volgende wekronde doe. Ik maak de kachel aan, dek de ontbijttafel en vanmorgen had ik zelfs nog 20 minuutjes over om nog snel wat strijk weg te werken. Om kwart voor 7 gaat de ontbijtbel en tegen zevenen zitten we met zijn tienen aan tafel. Ik houd van het ontbijt en probeer er een rustmoment van te creëren. Wat is er fijner dan om de dag in rust en met een goed ontbijt te beginnen? Voor ons 25-jarig huwelijk kregen we een prachtig rood-wit geblokt ontbijttafellaken. Daar ben ik heel zuinig op. Het staat zo gezellig! Er is uiteraard zelf gebakken brood, thee, melk en sinds een aantal weken ook komboecha. De grote kinderen maken meteen hun lunch klaar om mee te nemen. Voor Willem maak ik het altijd klaar. Daar maak ik meestal een kleine verrassing van. Soms heb ik een restje koude kip met satehsaus, of een restje rundvlees met chilisaus wat ik op zijn brood doe. Op het moment krijgt hij gerookte makreel mee naar zijn werk en op de ´zoete´ boterhammen smeer ik lemoncurd. Dat kreeg ik vorige week van een bloglezeres. Mmm, dat wil ik binnenkort ook (weer) eens maken.

Als ik het hele ochtendritueel doorlopen heb en Henk naar school heb gebracht is het tijd om in mijn huishouden aan de slag te gaan. Vandaag overwoog ik om eerst eens lekker languit in bad te gaan en mijn haar te wassen. Maar nee, dat vond ik toch een beetje zonde van mijn tijd. Ik besloot eerst twee uitstelklusjes op te pakken. Zoiets moet ik echt aan het begin van de dag doen, anders komt het er weer niet van. Eerst een telefoontje wat gepleegd moest worden. Dat liep gesmeerd. De mevrouw die ik wilde spreken was er en bovendien kreeg ik een ´ja´ op mijn vraag. Heerlijk! Daar kon vast een streep doorheen. Het volgende wat op mijn to do lijstje stond: Twee kaarten schrijven. Dat ging verre van gesmeerd. En ik weet ook, waarom dat een uitstelklusje was: mijn kaartenbak was een zooitje. Wat ooit een mooie, georganiseerde houten wijnkist met kaarten was, was uitgedijd tot een bak (én een doos, én een doosje) met kaarten, enveloppen, postzegels, oude briefkaarten, gekreukelde kaarten, foto´s, poeziealbumplaatjes, stickertjes, labeltjes een half puzzeltje en weet ik wat nog meer. Tijd voor actie! De bak en de doos en het doosje maakte ik leeg en ik legde alles, mooi gesorteerd, op stapeltjes op tafel. Een grote stapel kon zo de papiercontainer in. De spullen die niets met post te maken hadden legde ik op hun goede plaats. Ik haalde de stofzuiger door de bak (de dozen bleken niet meer nodig) en deed de gesorteerde stapeltjes met een elastiek erom in de bak. Als ik nu een kaart moet hebben voor bijvoorbeeld de geboorte van een kind pak ik zo het stapeltje met ´geboorte´ en zoek een kaart uit. Schrijven met een pen uit het pennenzakje dat ook in de bak ligt, een postzegel erop uit het postzegelzakje en het adres opzoeken in het adresboek, dat er ook al keurig in ligt. Alleen is dat schrift zelf niet ´keurig´ meer. Ik zou de adressen eigenlijk eens netjes in de computer moeten invoeren en dan een uitdraai in de bak moeten leggen. Maar goed. Voor nu ben ik er wel tevreden over. Jammer dat ik het deksel van de bak niet meer heb. Het had zelfs dicht gekund :-). De kaarten waren nu snel gekozen en geschreven en daarmee was het tweede uitstelklusje uitgevoerd.

Ongemerkt was ik toch nog wel even zoet geweest met mijn onverwachte opruim-inval en daarom zette ik mezelf even in een hogere versnelling. Maria zou vanmiddag haar verjaardagsfeestje vieren en daarvoor moest ik nog wat boodschapjes doen. Maar eerst moest de kamer netjes gemaakt worden, de bedden opgemaakt en de gestreken was gevouwen en in de kast gelegd worden. Terwijl ik bezig was maakte ik het boodschappenlijstje. Telkens als me iets te binnen schoot, schreef ik het snel op. Tegen twaalven repte ik me naar de winkel. Maria wilde graag tosti´s eten en broodjes knakworst. Dus haalde ik casinowit, ham, kaas, broodjes en blikken worst. Ook wilde Maria graag chocoladefonteinen met witte chocola. Ik mikte wat repen witte chocola in mijn karretje en wat lekkers om te dippen: een hotelcake, bananen, kaakjes en marsh mellows. Nog wat flessen yokidrink en pakken Taksi en ik rende weer terug naar mijn auto. Precies om half 1 stond ik bij het schoolhek.

Zes kinderen mocht Maria op haar feestje nemen. Lastig kiezen is dat altijd weer. Maar ja, ik vind zes kinderen echt mijn max. Samen met de kinderen van mezelf heb ik dan mijn handen vol. Het duurde even voordat we allemaal thuis waren en aan tafel zaten, maar daarna was het smullen geblazen. De broodjes, knakworsten en tosti´s verdwenen als sneeuw voor de zon. Maria mocht uitkiezen welke Bijbelverhaal ik zou voorlezen. Ze koos de geschiedenis van Mefiboseth.
Na het eten was het kadootjestijd. Volgens traditie werden de kadootjes verstopt en mocht Maria ze opzoeken. O, wat was ze zenuwachtig! En was is ze heerlijk verwend!
Toen alle kadootjes opgespoord en bewonderd waren zette ik de kinderen aan het knutselen. Ik had bij de Action houten fotolijstjes gekocht en allerlei scrapbookspulletjes, die ze erop mochten plakken. Het was een gezellig werkje. Precies mooi voor kinderen van een jaar of 10. Ze maakten echt mooie lijstjes, ieder naar eigen smaak en inzicht. Leuk om te zien.

Eigenlijk had ik bedacht dat de kinderen na het knutselen lekker konden buiten spelen en dat ik in die tijd de chocofontein zou klaarmaken. Maar het regende pijpenstelen. Maaike bedacht, dat het verkleedspel wel leuk zou zijn. De meeste kinderen vonden dat een leuk idee, alleen Maria wilde het niet. Die ging met twee vriendjes in de gang zitten kwartetten. Ook goed. In de kamer speelden de kinderen het verkleedspel: er ging een zak kleding de kring rond terwijl de muziek draaide. Als Maaike de muziek stopte mocht degene die de zak in handen had er ongezien iets uithalen en aantrekken. Grote hilariteit natuurlijk!
Ik maakte alles klaar voor de chocoladefontein en zette die aan. De kinderen smikkelden heerlijk van de zoetigheid en daarna was het toch echt 4 uur en tijd om naar huis te gaan.
Ik had de lijstjes nog even snel ingepakt in een folietje en de kinderen kregen allemaal nog iets lekkers mee. Twee kinderen gingen op de fiets naar huis. De rest bracht ik thuis met de auto.

Het was bijna half 5 toen ik thuis kwam en tijd om uit te puffen was er dus niet. Ik moest aan het avondeten beginnen. Er stond iets simpels op het menu: pompoensoep met Turks brood. Voor het toetje sneed ik het restant van de hotelcake in blokken, klopte slagroom en mikte er wat ananas uit blik en peren op siroop uit eigen voorraad bij. Zo kwam alles mooi op.

Intussen loop ik een beetje tegen mijn gewijzigde dagritme aan. Als je zo vroeg opstaat, moet je eigenlijk óf vroeg naar bed, óf tussendoor ergens een hazeslaapje doen. Vroeg naar bed is hier geen optie, of ik zou altijd alleen naar bed moeten en het uurtje van ons samen missen. Vanaf 11 uur moet hier namelijk iedereen de woonkamer uit. Dan willen Willem en ik nog even samen zijn, om dingen te bespreken, even te nixen, of zomaar ieder voor zich nog wat te doen. Een hazeslaapje lukt lang niet altijd. Ook vandaag heb ik daar geen moment voor kunnen vinden. Maar ´s avonds na het eten ben ik dan echt even zo gaar als boter. Nu komt het mooi uit, dat Henk meteen na het eten naar bed gaat en dat hij altijd wil, dat je dan even naast hem kruipt. Heerlijk om na het hele ritueel van uitkleden, tanden poetsen, voorlezen en zingen even je ogen dicht te doen :-). Het duurt dan niet lang of mama en kind liggen gezamenlijk te ronken!

Toen ik tegen achten beneden kwam had Willem zich met de kinderen door de enorme vaat geworsteld en was alles weer netjes. Tijd voor koffie!

Vakantie-aktiviteiten

Vrijdagmiddag was het eindelijk zover: vakantie!!! He, wat hadden we daar met z´n allen naar uitgekeken! Even de druk van de ketel en niet steeds op de klok letten. Maria bracht meteen de eerst logée mee: haar nichtje en hartsvriendin Noah. Voor zaterdag stond er iets leuks op de planning. We zouden met z´n allen naar Scheveningen gaan. Lekker uitwaaien en daarna kibbeling eten aan de haven. Zo´n uitstapje maakten we ´vroeger´, toen ons gezin een stuk kleiner was, best vaak. Maar de laatste jaren komt er niet zoveel meer van. De zaterdagen zijn compleet volgeboekt met allerhande aktiviteiten en bovendien passen we niet meer in 1 auto. Een poosje geleden hadden we het er aan tafel over, dat de jongste kinderen dit soort uitstapjes dus helemaal niet kennen en dat dat best jammer is. De oudsten bewaren de mooiste herinneringen aan al die zaterdagmiddagen vol bos, strand en dierentuin. We hebben nu afgesproken dat we proberen elke maand tenminste 1 zaterdagmiddag-gezinsuitstapje te doen. Zaterdag ging het dan gebeuren. De dag begon erg vroeg, want Willem zou eerst Trijnie en 4 vriendinnen naar Schiphol gaan brengen. Die gingen met zijn vijven op wintersport naar Zwitserland. De wekker ging al om kwart over 4 en ik zette snel koffie en kookte havermout. Daarna zwaaide ik Willem en Trijnie uit, die in een gehuurd busje vertrokken om de andere meiden op te halen. Het was verleidelijk om terug in bed te kruipen. Maar nee, het was handiger om maar meteen aan de slag te gaan, zodat ik ´s middags relaxed mee zou kunnen naar Scheveningen. Ik deed mijn gewone zaterdagwerk: wassen, bakken, opruimen etc. Toen Willem terug kwam vertrok hij nog voor een paar uur naar de zaak. Hij werkt aan een grote klus die over 4 weken af moet zijn en heeft het gewoon even vreselijk druk. Om 1 uur zouden we vertrekken. Dat werd uiteindelijk half 2, maar daar gingen we dan toch! Eerst langs onze kachelleverancier Van Roon & Zoon in Spijkenisse. Ik was namelijk vrijdag zo dom geweest het kacheldeurtje dicht te slaan terwijl er een houtje uitstak. Pats! Daar lag het kachelruitje aan diggelen! Maar bij van Roon hebben ze een perfecte service. Ik mocht de maat doormailen en kon het ruitje, netjes op maat gesneden, zaterdag ophalen. Vanuit Spijkenisse was het nog maar een 40 kilometer naar Scheveningen. We waren met z´n achten en dat paste precies in 1 auto. Gezellig is het dan, zo´n autoritje. De kinderen vlogen meteen het strand op, toen we arriveerden. Maar Willem en ik hebben even heel opa&oma-achtig gedaan: onze stoelen naar achteren en slapen! Ons nachtje was dan ook wel superkort geweest, van 1 uur tot kwart over 4 :-). En o, wat lagen we daar lekker, in het zonnetje, achter het glas! Later kwamen de kinderen, drijfnat natuurlijk!, bij de auto en we hebben ze droog gewreven en van drinken en lekkers voorzien. We reden naar de haven voor de beloofde kibbeling.

Mmm, wat is dat fantastisch! Dirk, die ook mee was, legde er wat bij, zodat iedereen een hele portie had. Het was echt feest. Wat een fijn begin van de vakantie. We reden naar huis. Ik had ´s morgens al aardappelen geschild en in repen gesneden voor de patat en die voorgebakken. We zaten zodoende in no time aan de zaterdagse frieten. Lekker hoor. Dit hopen we beslist vaker te doen.

We brengen de dagen door met leuke, ontspannen dingen. Kinderen komen logeren, kinderen gaan logeren, we scrabblen, af en toe doe ik iets met 1 kind, er wordt gecomputerd en gisteren was mijn moeder jarig. Dat vierden we met de hele familie in een zaaltje. Dat is natuurlijk altijd feest! We kregen een heerlijke broodmaaltijd met soep, salade en fruit. Vandaag genieten we van de restjes.

Vandaag is het stil hier. Alleen Henk is maar thuis. De rest is zwemmen, met een vriendin mee naar de dierentuin of logeren. Wel lekker dat ik nu even de bezem erdoor kan jagen. Straks komt er een bloglezer langs. Gezellig! Dinsdag kwam collegablogster Janneke lang. Ook al zo gezellig. Hè, wat doet zo´n weekje me goed!

Ik ben er uit!

De maand is nog niet om. Maar ik ben er uit. Ik ga verder! Weliswaar in een gewijzigde vorm, maar mijn berichtjes blijf ik toch de wereld in sturen. Ik ben blij en opgelucht dat ik mijn besluit heb genomen. Toen ik pas gestopt was met bloggen had ik vooral het idee, dat het om een pauze ging. Later ging ik twijfelen. Zou ik toch maar niet helemaal gaan stoppen? De lol was er eigenlijk wel vanaf. De afgelopen dagen voelde ik de druk van de mensen die roepen: je moet doorgaan! Dat is natuurlijk leuk om te horen, maar als ik bij het schrijven die druk voel, zal de spontaniteit weg zijn. Ik twijfelde eraan of ik nog wel zou kunnen schrijven zoals ik tot nu toe deed. Toch ben ik nu om.

Het begon gisteren met een lief briefje van een al wat oudere mevrouw. Het was zo´n heerlijk ´recht-uit-haar-hart-briefje´ van een oudere moeder met ook 10 kinderen en net zo´n polderliefhebster als ik. Daarna kwam gisterenavond op de projectavond de vraag van een collega-schrijfster: ¨Hoe is het nu, zonder schrijven?" En ik hoorde mezelf zeggen: ¨Ik mis het! Het kriebelt bij me en ik heb mijn draai zonder schrijven nog echt niet gevonden.¨ Nog weer later die avond sprak een meneer me aan. ¨Teunie,¨ zei hij, ¨jouw blog is belangrijk als een getuigenis¨ en hij wenste me wijsheid in mijn beslissing.

Toen ik gisterenavond thuiskwam van de projectavond heb ik toegegeven aan mijn schrijfkriebels en fijn een logje geschreven. Het voelde ineens goed. Helemaal zoals het altijd was geweest.

Als een bevestiging vond ik vanmorgen een mailtje van een lezeres in mijn mailbox. Ze schreef me hoe ze vroeger kerkelijk is opgevoed, maar hoe ze later de kerk de rug had toegekeerd. Ze wist niet meer hoe ze ooit op mijn blog was gekomen, maar wel dat het haar zo raakte, dat ze ging terug verlangen. Ze is haar Bijbel weer gaan lezen en gaat weer naar de kerk. God gebruikt eenvoudige en soms tegenstrijdige middelen. Denk aan het slijk dat Jezus op de ogen van de blinde streek en waarmee hij hem genas.

Ik ga verder. Maar wel met een aanpassing. Ik houd de mogelijkheid tot reageren (nog) uit en haal ook mijn e-mailadres weg. Als ik simpelweg mijn berichtjes de wereld instuur is het genoeg. De tijd die stilletjesaan in het beantwoorden van mailtjes ging zitten en ook in het bijhouden van de contacten die uit mijn blog voortkwamen steek ik in andere zaken. Zo komt er meer tijd, aandacht en concentratie voor het houden van stille tijd, voor het wel en wee van Willem en de kinderen en voor het bestieren van mijn huishouding. Zo is het goed. De blogpauze heeft me goed gedaan en me nieuwe inzichten gegeven. Al met al ben ik er blij om.

Cupcakes

Deze week lijkt in het teken van cupcakes bakken te staan. Het begon maandagmorgen al om 4 uur :-). Trijnie was zondag jarig en ze wilde maandag op haar werk trakteren. Cupcakes en kruidkoek met noten en rozijnen wilde ze graag meenemen. Eerst was ik van plan geweest de cupcakes vorige week al te bakken en dan in te vriezen. Ik zou ze dan op maandag alleen maar hoeven versieren. Maar mijn week was vorige week domweg te vol om er nog cupcakes bakken in te proppen. Geeft niet. Nu moest ik er gewoon op maandag een beetje eerder voor uit mijn bed en had Trijnie lekkere, verse cupcakes om mee te nemen. Ik maakte cupcakes met witte rolfondant erop en daar bovenop een leuk, gekocht suikerbloemetje. Ik kocht die vorige week bij de Makro. Daar was ik in geen jaren geweest. Het was een verzoekprogramma van een vriendin met ook een groot gezin. Af en toe doen we samen iets leuks. De vorige keer gingen we kringloopwinkelen. Nu dus naar de Makro. Wat hebben ze daar toch lekker veel bakspullen! We hebben echt wel even staan kwijlen bij dat schap ;-). Ik bakte en versierde lekker op mijn gemakje 24 cupcakes en intussen was de kruidkoek in de wonderpan ook klaar. Trijnie kon haar ´bestelling´ warm meenemen. Maandagavond zou de verjaarsvisite komen. Niet alleen voor Trijnie, maar meteen ook voor Hans. Die is vorige week vrijdag 14 geworden. Ook voor de verjaarsvisite zou ik cupcakes en kruidkoek bakken. De cupcakes die ik ´s middags bakte versierde ik met twee laagjes rolfondant. Een grote bloem onderop en een kleine bovenop. Daar bovenop een suikerballetje. Het zag er erg sweet uit. Alles in roze en wit :-). Trijnie houdt er van op haar verjaardag lekker uit te pakken. Ze had statafels van haar werk geleend en ook een biertender. Nou, nou, wat een luxe. Ze had ook lekkere hapjes ingeslagen. Geitenkaasjes en olijven enzo. Lekker hoor. Het werd een gezellige avond met veel familie en veel jongelui. De basisschool heeft deze week projectweek. De hele school is in een winkelcentrum omgetoverd. De klas van Koos (groep 8) was een kunstgallery. De klas van Maria (groep 6) was een chocolaterie/taartenwinkel. De klas van Jan (groep 5) was een koffie- en theewinkel. En Henk z´n klas (groep 1/2) was een fotozaak. Vanavond was de eindpresentatie en aan de moeders van groep 6 was gevraagd om een taart te bakken, die verkocht zou worden voor het goede doel. In plaats van een taart had ik nog maar eens cupcakes gebakken. Deze keer in rood en wit. We hebben vanavond enorm genoten van de projectavond. Er was zoveel leuks te zien! Wat een fantastische prestatie is er weer neergezet. Iedereen is weliswaar versleten, maar het was de moeite meer dan waard. Je ziet die kinderen gewoon groeien. Maria had geluk bij de glasblazer. Drie kinderen mochten blazen. Wie de grootste bel had geblazen kreeg een door de glasblazer gemaakte zwaan. En ja, Maria blies eens fanatiek een scoorde het zwaantje. Koos zat heerlijk achter de piano en zorgde voor live muziek. Jan bediende ons in de koffiewinkel. We dronken een lekker bakkie bij hem. Maria pakte een paar punten taart voor ons in. En Henk was erg trots op zijn foto met zelfgemaakt fotolijstje die ik kocht. Rest me nu nog een flinke pannenkoekenvaat. Want we waren direct na het eten naar school gegaan. En ja, er ligt ook nog een pluk strijk. Maar of ik daar vanavond nog puf voor heb? Dat betwijfel ik. Volgens mij ben ik minimaal zo gaar als de kinderen. Want een hele week wiebelige kinderen hakt er behoorlijk in!

Emo

Wat een emo-week ligt er achter me. Of beter gezegd: een emo-anderhalve-week. Het is namelijk inmiddels alweer anderhalve week geleden, dat ik besloot het bloggen even te laten voor wat het is. Dat heb ik geweten! In twee dagen tijd verschenen er meer dan 200 reacties op dat bericht! Ik wist natuurlijk wel, dat dit blog door veel mensen gelezen werd, want daar hebben we de statistieken voor. Maar dat er zóveel mensen zijn die écht iets aan mijn blog hebben, dát had ik nooit verwacht. Hartverwarmend om te lezen hoe veel mensen (vrouwen meestal) inspiratie en bemoediging uit mijn schrijverijtje putten en graag willen dat ik ermee verder ga. Willem heeft de blog op slot gezet voor reacties. Dit om mij meer rust te geven in mijn keuze of en hoe ik verder wil. Maar de reacties bleven evengoed doorstromen. In mijn mailbox, per telefoon, over de post (met allerlei leuke en lieve kadootjes!), op straat. De echte hausse kwam op donderdag. Toen startte Sylvia Witteman een actie op Twitter: #freeTeunie. Het hek was van de dam :-). Als eerste belde het Nederlands Dagblad voor een commentaar. Daarna kwam de Trouw, het Reformatorisch Dagblad, regionale kranten, de Jakhalzen van het programma De wereld draait door...er leek geen einde aan te komen. Van rustig nadenken is daarom nog niet zoveel terecht gekomen ;-).

En natuurlijk ging alles in het gezin ook vrolijk verder. Maria hield haar allereerste spreekbeurt. Ze deed het over Kaas. Wat was ze zenuwachtig, mijn kleine grietje! We hebben hard geoefend en Willem had een Powerpoint voor haar gemaakt. We hadden alle materialen voor het thuis kaasmaken ingepakt en ook de kaasjes die we samen maakten gingen mee naar school. Bij Beemster Kaas had ik een spreekbeurtpakket aangevraagd. Dat leverde mooi beeldmateriaal op, maar ook een proeverijtje. Een aantal dagen voor haar spreekbeurt werd er een pakketje bij school afgeleverd met daarin voor elk kind van haar klas een stukje Beemsterkaas in een kuipje. Het werd uiteindelijk echt een succes en Maria haalde een mooie 8+!

Maandagmiddag mocht Leendert op gesprek komen bij Krijgsman Bouw in Dordrecht. En jawel! Hij mocht dinsdagochtend meteen komen. Wat ben ik blij, dat die knul een leerplek heeft.

En vandaag alweer emoties. Dirk haalde zijn rijbewijs!

Vanavond trakteerde hij op gebak. Dat was erg dubbelop hier, want we gingen juist chocoladefonduen met de chocoladefontein. De meester van Maria wil hem lenen voor op de projectavond en ik had gezegd, dat hij dan maar eens met zijn vrouw langs moest komen om hem uit te proberen. Dat was juist vanavond. We zijn nu dik en rond en we hebben een heerlijke chocoladeknoeierij :-). En Maaike werd vanmiddag gebeld, dat ze de hoofdprijs heeft gewonnen bij de Biesbosch tekenwedstrijd ¨Zie ze vliegen¨. Haar tekening komt in het centrum te hangen en ze krijgt een Bevertocht met het hele gezin (nu ja, in ons geval een deel, want het is maximaal 5 personen) aangeboden. Wat is dat leuk voor haar!

De schaatsen liggen nog breed uitgestald. Ik wilde ze vandaag opruimen, maar er is niet van gekomen. Hopelijk gaat dat morgen lukken. Alles schoonmaken, invetten, in de dozen en daarna op de til. Dat scheelt weer een kubieke meter troep.

Willem is nog samen met Hans bezig een vrachtje pallets te lossen. Met de koudegolf vloog het kachelhout er doorheen en nu kwamen we juist nog voor een paar weken hout tekort. We hebben nog wel een hele voorraad liggen, maar dat moet nog een jaartje drogen. En trouwens, dat moet ook nog gezaagd en gekloofd worden. Ik heb de afgelopen week steeds op MP gezocht naar een vrachtje pallethout in de buurt. Dat kan je namelijk meteen zagen en stoken. Eerst vond ik een adresje in Dordt, waar we twee bigbags konden afhalen. Die heeft zwager H. voor ons opgehaald. Nu vond ik een partij in ´s Gravendeel van een stuk of 40 grote pallets. Daarmee hoop ik het stookseizoen mee af te maken. Hè, wat geniet ik van mijn geweldige houtkachel!