We parkeerden vlakbij de St. Jan en stapten die even later verwachtingsvol binnen. Het eerste wat altijd in me opkomt als ik zo´n grote oude kerk binnenstap, is: wat hoog!! Direct daarna gevolgd door: hoe hebben mensen dit eeuwen geleden ooit zo kunnen maken?!
Zelfs de grote knullen, die eerst niet met ons mee de kerk in wilden, waren onder de indruk. We drentelden op ons gemak langs de enorme gebrandschilderde ramen en de prachtig bewerkte preekstoel.
De jongens waren wel wat sneller uitgekeken dan wij en gingen vast naar buiten. We hadden ze koffie met een Bossche Bol beloofd. Tja, als je naar Den Bosch gaat, hoort dat er toch echt wel bij! Even later zochten we een gezellig plekje uit om die belofte in vervulling te laten gaan. Nog voordat ik tegen Willem kon zeggen, dat ik geen Bossche Bol hoefde (is vanwege de slagroom nu niet bepaald plantaardig te noemen), had Willem er al vier besteld. Ik besloot daarop om er dan maar lekker van te genieten. Mmm, héérlijk!
Na de koffie gingen de jongens samen verder aan de boemel. Willem en ik gingen op stap voor een kadootje voor kleine Willem z´n tweede verjaardag. We kwamen over de markt en lieten ons verleiden door een schreeuwende marktkoopman: twee kilo asperges voor drie éuroooooooo. OK, het waren soepasperges natuurlijk voor dat geld. Maar het waren wel echt Hollandse, uit Schijndel. Ik besloot spontaan om aspergesoep op het zondagmenu te zetten :-).
Het was een erg gezellige middag zo. Eigenlijk doe je het veel te weinig.
Overigens hangt er altijd wel een staartje aan zo´n uitstapje. Het was racen om ´s avonds voor de koffie aan kant te zijn. Vooral ook vanwege de grote hoeveelheid was die er op zaterdag altijd weggewerkt wordt.
Maar ´t werd zaterdagavond. En er was koffie. En er was een huis vol mensen. Kinderen met veel vrienden. Oma op bezoek. Wat wil je nog meer. Nou, aspergesoep natuurlijk. Die werd dan ook nog en passant gekookt. En toen was het toch wel tegen twaalven ;-).
Vandaag was zo´n dag van vroeg uit de veren, de hele dag bezig, en toch het gevoel hebben niet veel gedaan te hebben. Ken je dat? Gewoon wassen, strijken, bedden opmaken/verschonen, kleren opruimen, de afwas, schoenen kopen met Maria, naar de kinderpsychiater met Maria, eten koken, naar de verjaardag van kleine Willem, wassen afhalen, nog weer wat opruimen, wat betalingen doen, een bestelling bij een webshop plaatsen, een mailtje naar een vriendin en voorbij is het weer. Hopelijk heb ik morgen meer het gevoel wat opgeschoten te zijn in mijn werk. Of moet je dat gewoon niet (meer) willen?
