Ik begin de dagen in de vakantie liefst gewoon vroeg. Net als anders. Ik 'sliep uit' tot 6 uur. Bij de jongens die als eerste naar hun werk moesten liepen de wekkers om kwart over 6 af. Terwijl zij bezig waren met brood smeren en spullen klaarzetten ging ik achter de strijkplank voor de dagelijkse portie strijk. Precies om half 8 was de teil leeg en had ik net genoeg tijd om een ontbijtje voor Willem en mij klaar te maken: speltpap van 2 kopjes water, 2 kopjes hazelnootmelk, 2 kopjes speltvlokken, 2 bananen in stukjes, handje rozijnen, flinke snuf kaneel en een klein beetje ahornsiroop. Mmmm, zó lekker! Zittend in bed genoten we samen van ons ontbijtje. Kijk, dat is zo leuk in de vakantie!
Terwijl Willem zich ging klaarmaken om naar zijn werk te gaan, maakte ik z'n lunchsalade. Baby Romainesla was vandaag de hoofdmoot. Als smaakmaker ging erdoor: banaan, rozijnen, paprika en komkommer. Een super simpele salade dus vandaag ;-). Ik legde nog een stuk komkommer en een banaan naast de saladepot klaar en Willem kon gaan.
Jan en Henk waren inmiddels ook opgestaan. Zij verdeelden eerst de 'computertijd'. Die is in de vakantie een stuk ruimer bemeten dan op schooldagen. Ik verwende ze met een bord Brinta en een beker warme chocolademelk.
Op m'n gemakje ging ik aan het werk. De bedden opmaken, één bed verschonen, was afhalen, was ophangen, wassen sorteren enzovoorts. Wat telefoontjes tussendoor en de ochtend was om voor ik het wist.
Om kwart voor 12 zou ik naar schoonmama vertrekken, die in het ziekenhuis ligt. Henk en Jan mochten samen mee en dan zou ik ná het bezoekuur met ze naar de Kringloopwinkel in Dordrecht gaan. Toen puntje bij paaltje kwam wilde Jan liever thuisblijven. Ook goed. Koos was er ook en samen met Dirk, die van zijn werk even naar huis zou komen, zouden ze lunchen.
Henk was nogal onder de indruk van zieke oma. En toen we er een half uurtje gezeten hadden, had hij het wel gezien. Hij moest nog even geduld hebben, want ik wilde tot 13.00 uur bij schoonmama blijven. Die had het niet zo breed :-(.
Maar om 13.00 was het genoeg. Voor Henk, maar ook voor oma, die zo langzamerhand wel weer aan een dutje toe was. We vertrokken naar de Kringloopwinkel. Henk mocht verzinnen wat hij daar wilde eten. Tosti misschien? Of soep? Of toch liever chocolademelk met een taartje? Het werd het laatste. Zelf had ik nog een koffiemunt en zodoende was ik voor nog geen 4 euro klaar voor een verwennerij voor samen.
Toen de buikjes gevuld waren en Henk ein-de-lijk zijn warme chocolademelk op had, was het tijd voor een rondje shoppen. Ik keek uitgebreid bij het rek met serviesgoed. Ik haal daar nogal eens wat vandaan voor de foto's van mijn kookrubriek in Terdege. Ook vandaag scoorde ik het één en ander voor een prikje. Bij de boeken vond ik ook wat van mijn gading. En bij het speelgoed nam ik twee dingen mee, die later thuis echt Bingo! waren. Een mooie grote (bijna complete) Spirograph doos voor Jan en een grote doos van 500 stuks dominosteentjes met bruggetjes en poortjes voor Henk. O ja, ik vond ook nog een heel mooie regisseursstoel voor maar 4,50. Die heb ik gekocht om van de zomer fijn mee te nemen naar het strand. Lekker compact.
Het was al 15.00 uur toen we tevreden naar buiten, de regen in, liepen.
Onderweg vroeg ik aan Henk wat we eens zouden gaan eten vanavond. ¨Poffertjes¨, stelde hij voor. Goed plan.
Thuisgekomen ben ik eerst nog maar weer even aan de slag gegaan. Verder waar ik vanmorgen was gebleven, zeg maar :-).
Ik kreeg een telefoontje van de baas van Hans. Of we nog interesse hadden in een portie hout voor de kachel. Daar zeggen we geen nee tegen! En zo werd er onverwachts een portie hout bezorgd wat Koos en ik samen in het houthok hebben gesjouwd. Het moet allemaal nog gezaagd en gekliefd worden en daarna drogen. Het is dus pas voor het volgend stookseizoen. Super!
Er was een pakje gebracht voor Willem. Ik vermoedde dat daar de stemsleutel in zou zitten, die hij van iemand had gekocht. We hebben namelijk twee weken geleden op Marktplaats een piano gekocht. We hadden een electrische, maar Willem wilde altijd nog eens een 'echte'. Zomaar onverwachts liep ik hier tegenaan. Van mensen bij ons van het dorp. Die piano moest echter wel gestemd worden. En aangezien ik ooit het boek Dat doen we zelf wel! heb geschreven was het een uitdaging (voor Willem) om hem zelf te gaan stemmen. Het had even wat voeten in aarde (lees: veel youtubefilmpjes kijken) voordat Willem wist hoe het moest en wat je ervoor nodig had. In elk geval dus een stemsleutel. En eigenlijk ook software, maar dat komt later. Ik verwachtte al dat Willem een gat in de lucht zou springen als hij zou zien dat de sleutel was gearriveerd. En dat was ook zo. Nog met z'n jas aan haalde hij het deksel van de piano en begon. Dirk die ook juist thuiskwam van z'n werk kreeg evenmin de tijd z'n jas uit te trekken. Hij werd er meteen bij 'gesleurd' om te helpen :-).
We zijn nu enkele uren verder en ik moet zeggen dat de piano al heel wat beter klinkt!
Terwijl de mannen aan het stemmen waren en Jan en Henk met de verworven Kringloopschatten speelden, ging ik aan het poffertjes bakken. Het beslag had al een uurtje staan rijzen. Geen poespas: 600 gram bloem, 1 liter lauwe melk, 1 1/2 tl zout en 1 1/2 el gist. Dat is alles wat je nodig hebt voor een mooi poffertjesbeslag. En een uurtje geduld om het spul te laten rijzen. Ik maakte een dubbele hoeveelheid. En dat was ruim voldoende, want we waren vanavond maar met z'n zevenen.
Na het eten kreeg Willem ineens de riebels en wilde nog snel even heen-en-weer naar zijn moeder in het ziekenhuis. Prima. Ik stapte bij hem in en zo keken we nog even een kwartiertje bij schoonmama om het hoekje. Gelukkig ging het nu veel beter met haar dan tussen de middag!
Vanavond kwam Maria thuis van haar logeerpartijtje. Fijn weer een kuiken onder moeders vleugels. De vakantie gaat alweer opschieten. Morgen al vrijdag...
