Toen ik mijn moeder vanmorgen belde, was ze in gedachten terug naar 55 jaar geleden. Wat ging het er heel anders aan toe dan nu! Mijn vader heeft op z'n trouwdag eerst nog een poosje gewerkt. Toen hij eindelijk, opgepoetst en strak in het pak, bij zijn bruid arriveerde, stond daar iedereen al op hem te wachten :-).
En toen ze 's avonds in een oud barrel van Nieuw-Beijerland naar hun nieuwe thuis in Ridderkerk reden, werden ze prompt aangehouden, omdat er iets aan de auto mankeerde. Mijn vader zei tegen de agent: ¨U gaat me nu toch niet bekeuren, hè? Want ik ben vandaag juist getrouwd!¨ En ja, ze mochten zonder bekeuring hun weg vervolgen.
Niets geen huwelijksreis, of honeymoon...de volgende morgen moesten het kersverse bruidspaar vroeg op. Om vijf uur waren ze gehakt aan het draaien in mijn vaders slagerij. De winkel moest open!
Een blinkend, glimmende keuken van een tienduizend euro of meer? Nee, hoor: drie oliestellen. Een éénpits, een tweepits en een driepits. Dat was het zo'n beetje. En die oliestellen hebben de tand des tijds doorstaan, want inmiddels heb ik ze in bezit én regelmatig in gebruik! Kom daar nu nog eens om!
Een wasmachine? Nee hoor, dat kon Bruin niet trekken. Gewoon een stamper, teilen en een wasbord. Ook die stamper en het wasbord zijn er nog steeds. Die heb ik vorig jaar van mijn moeder gekregen. Ze staan nog nutteloos te zijn in de garage. Ik wil ze een mooi plaatsje geven. Ter decoratie, maar ook uit respect voor die tijd van toen.
Ja, als je 55 jaar getrouwd bent, zijn er vele herinneringen. Herinneringen van een mensenleven lang. Mijn ouders zijn dan ook al bijna 80. Maar, zoals ze het zelf zeggen: het is allemaal omgevlogen.
