Ziek is een te groot woord voor hoe ik me voel. Ik voel me niet fit. Ook niet leuk.
Het begon gisterenmorgen toen ik opstond. Ik had bonkende hoofdpijn. Maar ja. Dat gebeurt weleens vaker. Ook had ik spierpijn. Mjah, kan gebeuren. En ik voelde me niet uitgerust. Ook al niet raar, want de dag ervòòr was intensief (met een workshop broodbakken) en 's nachts waren we twee keer wakker geworden van het lawaai van enorme hagelbuien op het platte dak waaronder wij slapen.
Dus...
Gewoon aan de slag maar. Ook al ging het stroperig.
Maar toen ik om een kleinigheid Willem afsnauwde, begreep ik dat er toch iets niet in de haak was! Ik besloot maar toe te geven aan mijn gevoel van 'niet fit'-zijn. Ik appte m'n vriendin af met wie ik die morgen had afgesproken om naar de Kringloopwinkel te gaan. En zodra iedereen de deur uit was kroop ik terug in bed.
De hele dag heb ik maar een beetje gehangen. Van bed, op bed, geen puf om wat dan ook ter hand te nemen. Nou ja, zegge en schrijve één wasje gedraaid en één keer de vaatwasser gevuld en aangezet. We hadden gelukkig eten wat alleen maar opgewarmd hoefde te worden. En Jan was zo lief om wat boodschapjes te doen.
Vanmorgen was de hoofdpijn nagenoeg verdwenen. Enkel nog een zeurderig gevoel ergens op de achtergrond. Ik heb nog maar even rustig aan gedaan en me met Henk, die al de hele week niet fit is, op de bank genesteld. Hete chocolademelk gedronken. Warm bad genomen. En warempel, aan het einde van de morgen toch een strijkje gedaan.
Vanmiddag heb ik me nuttig gemaakt door een hoop papierwerk te doen. Fakturen betalen, formulieren invullen, dat soort dingen. Ook al om mijn hoofd leeg te maken, want er zat wel het één en ander bij, wat ergens in mijn hoofd rondspookte op mijn interne to-do listje. Mooi. Nu dan maar gaan proberen of de rest vandaag ook een beetje lukken gaat. Raar hoor, dat gelummel. Dat ligt me eigenlijk niet zo.
