Mijn dag begon daarom toch aardig op tijd. Alhoewel half acht voor mij toch wel uitslapen is ;-). Ik zette een was aan en ruimde wat rommel op. Jan en Henk kwamen naar beneden en ik maakte bordjes Brinta klaar. En toen Maria even later arriveerde, kreeg zij ook een bordje. De kinderen moesten ervoor zorgen om om half 10 klaar te staan om naar de natuurclub in de Biesbosch te gaan. Ze zouden vandaag worden opgehaald door mijn neef, wiens zoon voor het eerst naar de club zou gaan. Het was stormachtig, maar gelukkig droog. Ze kleedden zich warm aan en waren met kaplaarzen aan voorbereid op modderige paadjes. Daar zouden ze zéker mee te maken krijgen, want er stond een grote speurtocht op het programma!
Toen de kinderen waren vertrokken was het al snel tijd om naar Willem z'n moeder te gaan. Daar doen we tegenwoordig op zaterdagochtend een bakkie en nemen dan meteen haar kranten mee naar huis. (Wij hebben geen abonnement).
We zaten net aan de koffie toen Dirk belde, dat mijn moeder was opgenomen in het ziekenhuis. Hè, wat jammer! Ze was al een paar dagen grieperig en in dat geval ligt er bij haar altijd een ziekenhuisopname op de loer. Het was nu best een poos geleden, maar helaas nu dan toch weer :-(.
Thuisgekomen belde ik mijn zus Maaike om meteen de bezoeken te regelen. We zorgen er altijd voor dat er elk bezoekuur bezoek is en niet de ene keer heel veel en de andere keer niets. Ik werd ingepland voor het laatste stukje bezoekuur van deze dag: van 19.00 uur tot 19.30. Prima.
Ik ging verder met m'n werk. Raar genoeg voelt dat toch altijd anders dan anders als er een geliefde zo ziek is. Dus maar op de automatische piloot.
Om het af te leren nog maar weer een mand vol wasgoed gestreken en gevouwen. Morgen is de rustdag. Dan wordt er hier niet gewassen. Dat hoeft ook niet. Er ligt van alles ruim voldoende in de kasten en maandag mogen we gewoon weer verder ;-).
Er moest ook brood gebakken worden. Voor morgen en voor maandagochtend. Ik bakte drie bruine, drie witte en ook nog een rozijnenbrood. Daar kunnen we voorlopig mee vooruit.
Normaal gesproken eten we op zaterdag patat. Gewoon van aardappels, zelf gesneden, zelf voorgebakken, zelf afgebakken. Mmm! Maar vandaag had ik iets anders bedacht: pizza! Zoals ik gisteren al schreef: de aardappels zijn aan het opraken. Voor patat snijden we altijd 5 kilo. Dan heb ik niet genoeg meer voor de komende week. Bovendien heb ik het oliebollenvet nog niet uit de pannen gedaan. Daar ben ik deze week niet aan toe gekomen. Pizza dus.
Ik deed weer een mooie greep uit m'n groentenvoorraad. Een ui, een prei, een paprika, wat snoeptomaatjes, een bekertje snoeppaprika's, een courgette, een ananas.
Verder wat olijven en wat gedroogde tomaatjes.
De bodem maakte ik van witbrooddeeg met oregano en in plaats van zonnebloemolie gebruikte ik olijfolie. De tomatensaus voor op de bodem maakte ik van twee pakjes gezeefde tomaten, gekruid met Italiaanse kruiden en ietsje gebonden met maizena. Als topping kwam er -behalve de groenten- op één plaat worst en kaas en op de andere plaat alleen kaas.
Terwijl de pizza's in de oven stonden deed ik heel, heel snel de weekboodschappen. Een heel klein beetje food: 2 flessen limonadesiroop, een pakje Mentos, een pakje Stophoest, twee kroppen ijsbergsla voor Willem z'n lunchsalades en een pakje boter. Verder kocht ik ook spul voor de vaatwasser. Na tweeëneenhalf jaar met de hand afwassen was Willem het vorige week ineens zat. Voor ik met mijn ogen kon knipperen zat hij in de auto om een tweedehands vaatwasser te kopen. Hans heeft het zaakje aangesloten. En nu moest ik voor vaatwasspul op stap. Geen idee (meer) wat ik het best kon kopen. Ik zag bij AH dat alle Sunproducten de tweede gratis was. Ik heb nog even gekeken of merkloos toch niet nóg goedkoper was, maar dat was niet zo. Wel vond ik de all in tabs vreselijk duur en ik heb dus gewone genomen, waar je dan nog zout en glansmiddel bij moet gebruiken. Ik zocht nog naar poeder, omdat je dat lekker zuinig kunt doseren. Maar dat zag ik nergens meer. Misschien uit de handel? Daar moet ik eens achterheen. De tabs kunnen natuurlijk wel doormidden gehakt worden. Dat ga ik dus maar doen. Ik vond het al met al een hele uitgave en dacht toch wat weemoedig aan het flesje Dreft van een euro waar we normaal mee werkten. Nou ja. Het aanrecht in een zucht leeg is nu toch wel even heel luxe! Daar ga ik toch maar van genieten :-).
Het verorberen van de pizza's duurde trouwens ook maar een zucht....
Om zes uur reed ik samen met Maria naar het Erasmus Centrum in Rotterdam. Ik trof mijn moeder wel ziek aan, maar ik vond het niet tegenvallen. Ze was gelukkig goed aanspreekbaar en niet (meer) in de war. Wel was ze heel moe en koud en krachteloos. Hopelijk slaan het vocht en de medicijnen snel aan!
