Ik moest vandaag weer een aflevering voor de kookrubriek van familieblad Terdege inleveren. Het werken aan zo'n aflevering bestaat uit verschillende fases.
Eerst is er de fase van het bedenken wat je gaat koken. Dat moet aan bepaalde eisen voldoen. Ik mag niet bijvoorbeeld drie keer achter elkaar een hoofdgerecht doen, maar moet zorgen voor afwisseling tussen hoofd-, na-, voorgerecht en tussendoortjes. Verder moet het natuurlijk passen in het seizoen waarin het gepubliceerd wordt. En als er een bepaald themanummer is, is het extra leuk als het recept daarop aansluit. Soms borrelt het idee zonder enige moeite gewoon op. Dat is dan een kadootje. Meestal moet ik verzinnen. ¨Wat zal ik nu weer eens voor Terdege gaan koken?¨ vraag ik dan zoal eens hardop, in de hoop dat iemand een lumineus idee heeft. Helaas. Ik moet het meestentijds zelf maar bekijken ;-). Dolblij ben ik als ik dan eindelijk iets bedacht heb wat helemaal klopt. In de afwisseling, bij het seizoen, in mijn hoofd. Helemaal.
De volgende fase is: uitdenken hóe ik het ga klaarmaken. Vaak hoort daar ook een keer proefkoken of proefbakken bij. Het gezin is dan proefkonijn en bij het proeven ontstaan er vaak nog wijzigingen: een beetje meer of andere kruiden gebruiken, korter of langer koken of bakken enzovoorts. Uiteraard moet ik er dan ook voor zorgen dat de benodigde ingrediënten in huis zijn. Vaak kook of bak ik met producten die ik al in huis heb. Maar soms moet ik voor een aanvulling naar de winkel.
De derde fase is: het uitdenken hoe ik het gerecht ga fotograferen. Welk serviesgoed en welke accessoires ga ik daarvoor gebruiken? Vaak kan ik wel iets uit de kast trekken. Maar ik mag natuurlijk niet steeds hetzelfde servies gebruiken. En dus moet ik de laatste tijd, nu ik al meer dan een jaar de rubriek verzorg, steeds vaker iets in de winkel kopen. Een bord, een soepkom, een placemat, noem maar op. Ik bedenk dan eerst in welke kleur ik het servies wil hebben. En of het nostalgisch, strak, neutraal of nog weer anders moet zijn. En dan ga ik naar de winkel om het benodigde aan te schaffen.
De vierde fase is: het koken of bakken van m'n bedenksel 'in het echie'. En daar hoort dan meteen ook het fotograferen bij. Lopende het proces en natuurlijk ook van het eindresultaat.
De vijfde en laatste fase is: het uitschrijven van het recept, het schrijven van de column en het schrijven van tips. Die schrijverij moet aan bepaalde eisen voldoen. Voor het recept heb ik 209 woorden, voor de column 170 en voor de tips 37. Geloof me, dat is soms een heel gegoochel!
Vannacht spookte dus het werk door mijn hoofd. Fase 1 was achter de rug (gelukkig!). Het zou iets gaan worden met cacao.
Fase twee was in dit geval niet aan de orde. Maar ik strandde bij fase drie: hoe zou ik het gaan fotograferen? Kon ik toe met servies en accessoires in huis, of zou ik er nog voor naar de winkel moeten? En wanneer zou ik dan gaan? Direct om negen uur maar. Dan kon ik om 10 uur met het klaarmaken beginnen. En zo was ik er maar mee bezig...Pfff. Ik maakte gewoon overuren, zeg!
Een beetje brak stuntelde ik vanmorgen mń bed uit. En het eerste wat ik deed was: kijken of het serviesgoed en de accessoires, die ik bedacht had, écht bij elkaar zouden passen. Gelukkig! Het paste perfect. Ik hoefde dus niet naar de winkel.
Ik begon met m'n gewone dagprogramma en toen dat was afgewerkt en het inmiddels half 10 was, begon ik aan m'n Terdegewerk. ¨Fluitje van een cent,¨ dacht ik. Mis! Het lukte allemaal prima, behalve het fotograferen. Ik was totaal niet tevreden met m'n foto's. Anderhalf uur heb ik lopen zwoegen en zweten en veranderen. Niets hielp. De foto's waren donker. Er moest vast iets aan de instelling van m'n camera veranderd zijn. Ik belde Willem. Maar die wist het ook niet zo één, twee, drie. Hij belde even later terug: ¨Mail eens zo'n foto door, dan kijken we er hier even naar.¨ Hij heeft namelijk verschillende collega's, die fotografie als hobby hebben. Ik mailde en al snel kreeg ik een mailtje terug: ¨Ik zie niets bijzonders. Die foto's zijn gewoon goed.¨ Ik snapte er helemaal niets van. Hoe kon je zulke donkere foto's nu goed vinden? Ik tobde nog even door, totdat Dirk naar beneden kwam en ik hem deelgenoot van mijn probleem wilde maken. En terwijl ik hem liet zien hoe lelijk m'n foto's waren, viel ineens het kwartje: M'n beeldscherm stond donker!!! Nou jaaaaa, zeg!! Het probleem was meteen opgelost. De foto's waren gewoon goed. In een sneltreinvaart maakte ik nu de hele rubriek in orde. Inclusief de schrijverij. Precies om half 1 was ik klaar. Hè, hè, dat kindje is ook weer geboren...
Al met al klopte m'n planning natuurlijk voor geen meter meer. Ik sjeesde heen en weer naar school om daar de wekelijkse emmer verse boerenmelk af te halen, bakte voor de thuis-lunchende kinderen tosti's om van m'n oude brood af te komen en sprong opnieuw achter m'n aanrecht. Ik zou namelijk om half 3 door Willem opgehaald worden om met één van de kinderen op gesprek te gaan bij een 'peut'. Ik zou dan zorgen dat het eten voor 's avonds klaarstond, want wij drieën zouden op de terugweg een patatje eten, terwijl hier 7 personen de door mij klaargemaakte maaltijd zouden verorberen.
Ik ben nog steeds hard bezig om mijn voorraden op de maken. Voor vandaag betekende dat, dat ik de asperges zou verwerken. Asperges? In januari? Ja, erg hè. Uit Peru, als ik me niet vergis. Ik had ze vorige week maandag voor een prikje van de groentenman gekregen. Twee kilo asperges voor maar 3 euro. Het 'probleem' was, dat de bosjes asperges gevallen en de meesten gebroken waren. Probleem? Welnee! De hele asperges had ik er al secuur uitgevist en daar hebben we zondag van gesmuld. De gebroken exemplaren stonden in een Tupperware schaal te wachten tot vandaag. Ik maakte er een heerlijke, dikke maaltijdsoep van. Aspergesoep met...gerookte zalm! Toe maar. Doe maar duur!! Die zalm was over van de Nieuwjaarbijeenkomst van mijn familie en was dankbaar door Willem mee naar huis genomen. En vandaag lekkerde het de soep op :-). Samen met de laatste (geroosterde) oude boterhammen en met een mandarijn toe was het weer een vorstelijke maaltijd.
Receptje? Kook de aspergestukken in water met zout of een bouillonblokje gaar. Neem er wat mooie stukken uit (ik nam wat puntjes, die zijn het lekkerst) en houd die apart. Doe de rest door de roerzeef of zet er de staafmixer in. Maak een roux van gelijke delen margarine en bloem. Ik denk dat ik van elk zo'n beetje 50 gram had, maar ik weeg het nooit. Zodra de margarine gesmolten en de bloem erdoor geroerd is doe je scheut voor scheut de gladde aspergebouillon erdoor, terwijl je met een garde krachtig roert. Er mogen geen klontjes komen. Daarna gaan de aspergestukjes en de zalmsnippers erbij. Even proeven of er nog iets bij moet: zout? peper? beetje nootmuskaat? Klaar!
Vanavond stond het was- en strijkprogramma weer op me te wachten. Een never ending story...
En nu eerst maar eens kijken of het nachtje behalve kort, óók krachtig wordt :-).
