Het werken met routines heb ik geleerd van Flylady. Maar toch merk ik dat routines die ik al heel lang heb, op den duur soms wegglijden. Nu, na de kerstvakantie, merkte ik dat als eerste met de was. Natuurlijk: in een periode van vakantie is het logisch, dat je je routines wat laat versloffen. Maar uiteindelijk heb je alleen jezelf er maar mee. Want als de vakantie dan voorbij is, word je geconfronteerd met achterstanden op allerlei gebied. En dan is het lastig om te beslissen waar je gaat beginnen om alles weer onder controle te krijgen. Je zou de neiging krijgen om je kop in het zand te steken en hard weg te rennen. Maar dat gaat natuurlijk niet.
Ik heb daarom besloten om als eerste die was weer op de rails te krijgen. Ik krijg altijd de zenuwen van overvolle was- en strijkmanden. Om nog maar niet te praten over kinderen die 's morgens van boven staan te blèren: ¨Ma, waar is m'n blauwe vest.¨ Of: ¨Ma, waar is m'n zwarte maillot¨. Ik heb dus m'n verstand op nul en m'n blik op oneindig gezet en ben gewoon vanaf 2 januari weer routineus gaan wassen en strijken en vouwen. Elke dag twee of drie wassen. En ja, vandaag kon ik eindelijk vaststellen, dat ik echt weer helemaal bij ben. Maar het is dan ook al 13 januari! Vanaf nu dus weer elke dag m'n vaste routine: bij opstaan een was aanzetten en een uurtje strijken. Na het ontbijt de tweede was aanzetten. Om 9 uur droge was (van de vorige dag) afhalen, de nieuwe wassen ophangen, het vouwgoed en het gestreken goed wegvouwen en twee of drie nieuwe wassen sorteren voor de volgende dag. Op die manier staat om 10 uur m'n dagelijkse portie schone was klaar om in de kast te leggen en heb ik m'n koffie weer verdiend :-).
 |
| het portie van vandaag |
Er kwam nóg iemand aan de deur, die dacht dat hij iets verdiend had: Schobbejak, het zwerfkatje. Het katje loopt hier al heeeeel lang rond. Het was altijd heel schuw. Maar een maand of twee geleden ben ik d'r stapje voor stapje gaan tam maken. Nu komt ze bijna elke dag langs. Ze gaat dan bij de deur zitten wachten tot ze wat krijgt.
Ik geef haar goedkope kattebrokjes en wat te drinken op een schoteltje.
Soms krijgt ze (of zou het een 'hij' zijn?) vis of een stukje worst of ander lekkers. Ze is nu zo ver, dat ze geaaid wil worden en tegen me miauwt. Ze laat zich heerlijk strelen en spint dan als een malle. Maar naar me toe komen en/of langs m'n benen strijken doet ze (nog) niet. Ook komt ze niet binnen. Ze is wel een keer binnen geweest, maar raakte helemaal in paniek en sprong hoog tegen de ramen op om naar buiten te kunnen, want ze kon de deur niet meer vinden. Dat doe ik niet snel nog een keer. Ze was zó vreselijk bang! Nou, kom dan maar, Schobbejak, dan kijk ik of ik nog iets voor je heb :-).
Een routine die vorig jaar lange tijd enorm goed werkte was: elke dag (ma,di,wo,do,vr) tenminste 10 dingen wegdoen. Minimaliseren dus. Ik heb dat heel wat weken volgehouden en er is echt veel overbodige ballast uit m'n huishouden verdwenen. Toen werd het zomervakantie en kwam de klad erin. En raar genoeg kreeg ik na de vakantie de draad niet meer te pakken. Ik heb tot twee keer toe een halfslachtige poging ondernomen. Toen dat niet lukte veranderde ik de formule: ik zou elke dag een half uur geconcentreerd aan de gang gaan in de garage (de vergaarbak van ons huis). Ook dat hield ik niet lang vol. Maar nu ben ik toch weer gemotiveerd om die oude routine op te pakken. Het moet toch mogelijk zijn om dat ritme weer te vinden? Vandaag heb ik een begin gemaakt en minstens 10 dingen zijn verdwenen. Eén en ander ligt in mijn auto om naar de Kringloop gebracht te worden. Andere dingen gingen de container in, deed ik op de post of zette ik in mijn marktplaatswinkeltje. Heerlijk!
 |
| één, twee, weg ermee |
We aten vandaag lekker basic. Nog steeds uit de voorraad. Die slinkt nu toch echt zienderogen. De groentenboer van de markt belde vanmiddag nog, of ik langs kwam. Maar ik ben streng. Ik koop echt niets voordat m'n oude voorraad helemaal op is. Als het moet, wacht ik gerust nog twee weken.
Gisteren verdween het laatste portie witlof. Vandaag moest een zak bieten eraan geloven. Ik kookte ze vanmorgen in de snelkookpan. Vanmiddag heb ik ze gepeld en geschaafd.
Ik maakte er een grote pan aardappelpuree bij (aardappels koken, wat afgieten, melk, margarine en nootmuskaat erbij en stampen maar). Er ging een heel fijn gesnipperd uitje door de bietjes en samen met de aardappelpuree werd dat een heerlijk stamppotje. Ik nam mijn deel alvast apart op een bord.
De rest wil er graag iets van vlees in. Daarvoor had ik 250 gram gerookte spekblokjes gebakken en 500 gram gehakt geruld en dat ging er doorheen. Zout en peper erdoor. Klaar. Mmm.
Ik had bij m'n werkplanning er al rekening mee gehouden, dat ik weer om 18.00 uur naar het ziekenhuis zou afreizen om m'n moeder te bezoeken. Maar ze belde vanmiddag op, dat ze vanavond naar huis mag. Hiephoi! Ze is natuurlijk nog niet beter. Maar uitzieken thuis is 100 keer fijner dan in het ziekenhuis! En zodoende hoefde ik ook niet halverwege de maaltijd weg. Wel zo rustig.
Het was een fijne, productieve dag. En dat is zeker ook te danken aan de routines. Hoe saai het misschien ook lijkt. Uiteindelijk spaar je er tijd en energie mee en heb je ruimte om leuke(re) dingen te doen.
Enne, iedereen die gereageerd heeft op mijn vaatwasspullen-overweging: dankjewel! Ik heb alle info zo weer op een rijtje!
