dinsdag 13 januari 2015

Drie jaar zitten wachten...

Aan het ontbijt:

Henk: Hoe oud bent u nu?
Ik: 47
Hij: O, dan moet u nog drie jaar zitten wachten.
Ik: ???
Hij: Nou, voordat u 50 bent.
Ik: O, maar ik was niet van plan om daar drie jaar op te gaan ZITTEN wachten, hoor :-)))

Dirk lag in een deuk. Hij zag het al helemaal voor zich: Daar is het hokje. Gaat u daar maar zitten. Er liggen tijdschriften :-))

De dag was verder business as usual met de twee grote routines: de was én 10 dingen uit mijn huis verwijderen.



Ik was zó blij, dat het zomaar lukte, dat ik verder niet zo heel veel uitvoerde.
Vanmiddag moest ik extra hard aan de slag, want ik zou om half 3 wegrijden voor controle in het ziekenhuis met Maria. Ik wilde dan de boel aan kant hebben en ook het avondeten klaar hebben staan. Precies om half 3 zat ik in de auto. Het vlees stond op. Jan (die al een paar dagen ziek thuis is) moest het gas na een kwartiertje uitdraaien. De aardappels stonden geschild klaar en ook de prei zat gewassen en gesneden in de pan. Zelfs al zou het vet uitlopen in het ziekenhuis, zou het met het eten wel goedkomen, want er lag een briefje klaar, dat alles om half 6 opgezet moest worden enzo.

Ik haalde Maria op van haar school in Rotterdam en tufte naar Dirksland. We hoopten dat dit toch heus de laatste keer zou zijn. We zijn al vanaf half oktober in de weer met die gebroken arm!

Helaas. De dokter was nog steeds niet tevreden. We zijn nóg niet klaar. Nu moet Maria 6 tot 8 weken fysiotherapie. Als de therapeut tevreden (of 'content', zoals de dokter zei. Zou het een Vlaming zijn?) is, dan hoeven we niet meer terug naar het ziekenhuis. Maar anders ziet hij ons graag terug. Ok dan. Laten we hopen dat de fysiotherapie afdoende gaat zijn.

Al  om kwart over 5 waren we weer thuis. Een meevaller. Ik ging meteen de keuken in om het eten verder klaar te maken. Maar ik zag bijna sterretjes. Ik was ineens zó moe! In de auto had ik al moeite om mijn ogen open te houden. Ik ben daarom na het eten nog maar snel een half uurtje plat gegaan. Heerlijk! Toen ik beneden kwam was de boel aan kant!

En dan nu nog maar even de breipennen ter hand nemen.