Jarenlang vierden we rond 5 december Pakjesavond volgens eenzelfde patroon. Het begon altijd met kaasfondue. Iets wat vreselijk onlogisch was, want van kaasfondue zit je altijd erg ´vol´ en er moest die avond nog van alles bij: warme chocolademelk met slagroom, warme banketletter, strooigoed, pepernoten. Pffff. Maar ja. Tradities zijn tradities en zéker in een huis vol auti´s moet alles het liefst zo veel mogelijk hetzelfde blijven. We aten ons gewoon één keer per jaar helemaal klem aan kaas en zoetigheden, omdat dat nu eenmaal hoorde. Ha, ha.
Wat betreft de pakjes: ook dat ging volgens een vast patroon. Ik zorgde ervoor, dat er voor iedereen 3 pakjes waren: iets leuks, iets lekkers en iets nuttigs. En omdat de groep steeds groter werd, werd de pakjesberg ook steeds groter. Ik begon altijd al in januari pakjes te verzamelen (in de uitverkoop!). Gedurende het hele jaar keek ik altijd uit naar koopjes, kringloopvondsten, of maakte dingen zelf. Zo spreidde ik niet alleen de onkosten, maar ook de tijd die er voor nodig is, om al die aankopen/vondsten te doen. En dan was het eind november toch altijd nog een hele toer om alle ontbrekende pakjes te scoren en voor iedereen een chocoladeletter of ander lekkers te bemachtigen. En, o ja, dat ben je ook nog uren bezig om minstens 40 kadootjes in te pakken...
Vorig jaar besloten we om pakjesavond een keer aan ons voorbij te laten gaan. Eind oktober waren Trijnie en Gerwin getrouwd en dat had een hoop kosten met zich mee gebracht en ook veel voorbereidingstijd gevergd. Voor de Sint was er domweg geen geld en geen tijd ;-). Als ik me goed herinner, hebben we wel gefondued (of hoe schrijf/zeg je dat?), trouwens.
Dit jaar had ik me totaal niet bezig gehouden met pakjesavond. Het eerste half jaar stond geheel in het teken van de ziekte van mijn ouders en de rouw na hun overlijden.
Ergens begin oktober opperde iemand om dit jaar pakjesavond eens anders aan te pakken: lootjes trekken. Er waren er een paar die stonden op hun achterste benen. Pakjesavond moest gewoon pakjesavond blijven, zoals het altijd was geweest. Maar de meesten vonden het een goed plan. Ik ook. Want al die pakjes verzamelen begon me een beetje boven het hoofd te groeien. We spraken af om lootjes te trekken, voor maximaal 15 euro een kado te kopen voor wie je had getrokken én een gedicht en/of suprise te maken.
Eerst wilden we pakjesavond op 2 december doen. De dag, dat we 30 jaar getrouwd waren. We wilden dan voor een keer eens eten aan huis laten bezorgen. Dat is iets wat we nog nooit gedaan hadden :-). Maar op 2 december zat Leendert op Lanzarôte en zou Gerwin op oefening zijn. Na wat heen- en weer geapp bleek zaterdag 17 december een datum te zijn waarop iedereen van de partij kon zijn. En dat was dus afgelopen zaterdagavond.
En jeuj! Wat is het geweldig leuk geweest!!! Rond zessen verzamelde iedereen zich verwachtingsvol in de woonkamer. Alle kinderen, met aanhang én de kleinkinderen. We waren met z´n achttienen. Iedereen was heel benieuwd wat voor eten ik besteld had. Want dat had ik voor een verrassing gehouden. Ik dekte een buffettafel met een stapel borden, bestek, salade, glazen, drinken, stokbrood, kruidenboter. En om kwart over zes, precies zoals ik had afgesproken, belde de bezorger van Montana aan en ging er hier een gejuich op :-). De tafel werd vol gezet met lekkers. De kinderen waren vol verbazing. Dit hadden ze echt niet verwacht! Wat was dat enorm feestelijk!
Na het eten begon de pakjesavond nieuwe stijl. En o, wat was dat leuk. Al die gedichten en surprises en leuke kadootjes.
Zelf had ik Leendert getrokken. En ik had zowel een gedicht als een surprise voor hem gemaakt. Het ging over het behalen van z´n diploma. Sint wilde dat eerst zien, voordat hij het zou geloven. Dus moest Leendert een deksel op een houten kist spijkeren. Daarna moest hij in het toilet op zoek naar een volgende opdracht. Dat was echt zoeken geblazen. Leendert riep al, of hij soms de Kangoo erbij moest halen. Maar nee, hoor, de opdracht zat onder de toiletpapierhouder geplakt. In een gedicht werd Leendert gesommeerd een vierkant uit de kist te zagen. De decoupeerzaag lag al klaar en het vierkant was op de kist getekend.
Toen het vierkant eruit was, zat op de achterkant daarvan het laatste papier geprikt: z´n ´diploma´ met daarop de aanwijzing waar hij zijn kadootje kon vinden. Wat heb ik een pret gehad. Eerst voorpret bij het bedenken. Daarna de pret van de timmerende en zagende Leendert. En tenslotte de napret toen Leendert me met twee zoenen bedankte voor het ´meest originele kadootje wat hij ooit gehad had´.
Zelf kreeg ik mijn kado van Sinterkoos. Compleet met gedicht. Heel leuk! Ik kreeg iets wat ik nog maar pas aan mijn verlanglijstje had toegevoegd: een boek over handletteren.
Dit boek viel niet alleen bij mij in de smaak. Hans maakte zondag meteen al iets moois:
Koos zat er maandagochtend uit te werken. En Maaike is bezig om menukaartjes voor het kerstdiner eruit te maken. Super!!
We hebben al met al een reuze gezellig avondje gehad en vinden het allemaal voor herhaling vatbaar. Ook de kinderen, die er eerst niets in zagen ;-).
ordinaire drukte
Sinds maandag heb ik het ordinair druk. Vorige week was er het nodige werk blijven liggen, doordat we twee dagen weg geweest waren én ik vrijdag de laatste workshop van het seizoen had. Tel daarbij nog een verjaardag en het heerlijk avondje bij op en de dingen die ik alweer vergeten ben en dan weet je het wel...
Er was was. Er was strijk. Er was rommel. Er moest van alles in de webwinkel opgeruimd worden. Er was de jaarlijkse vertelling in de kerk (maandagavond). Er was het kerstfeest bij kleinzoon Willem op school (gisterenavond). Er waren kerstkaarten die geschreven moesten worden. O ja, er waren ook 45 kerstpakketten in te pakken (bestelling), wat heel leuk was, maar ook veel werk.
En En En En. Ordinair druk dus :-). Maar goed. Werken is niet erg. Wel jammer dat inmiddels de griep ook Luijkensteijn heeft aangedaan. Er waren er vandaag twee ziek thuis. Hopelijk wordt het geen plaatselijke epidemie.
kaakchirurg
En morgen moet het er dan toch van komen: de behandeling bij de kaakchirurg. Ik moest vandaag alvast beginnen met antibiotica. Ik ging de antibiotica en de voorgeschreven pijnstillers halen bij de apotheek. Daar vroeg de assistente wat er ging gebeuren. Poeh, wat keek ze serieus. En ik kreeg uitgebreid uitleg en advies over de medicatie. Wat ik wel en niet moest doen. En wat ik erbij moest eten. En hoe laat ik ze het beste kon innemen enzovoorts.
Daarna ging ik het plaatje ophalen bij de tandarts. Daar werd ik gewoon zenuwachtig van, want de assistente zei, dat het misschien toch niet zo handig was, zo vlak voor de kerst. En ook dat ik vrijdagochtend om 8 uur maar moest bellen, want de tandarts wilde dan de wond/hechtingen controleren. Ok. Ok. Ik had er allemaal nog niet zo diep over nagedacht, maar ´de omgeving´ vat het behoorlijk serieus op allemaal. Ik ben benieuwd. Hopelijk valt het mee. In elk geval heeft Willem vrij genomen. Die gaat met me mee. Dat is toch een hele geruststelling :-)).
