De schrik weer een beetje te boven

Langzamerhand komen wij de schrik van de inbraak weer een beetje te boven. We hebben helaas niets meer gehoord van de politie. En elke dag dat dat langer duurt, ga je er méér vanuit, dat je je spulletjes definitief kwijt bent.

Stukje bij beetje organiseer ik de boel weer. Ik kocht een nieuwe agenda en een nieuwe portemonnee. Gisteren kwamen gelukkig de nieuwe bankpassen binnen. Vanmiddag ga ik maar eens op stap voor een nieuwe tas. En tussendoor ben ik allerlei telefoontjes aan het doen, om datums voor afspraken weer boven water te krijgen.

Er zat gisteren ook een brief van Slachtofferhulp bij de post. Ze hadden al naar ons gebeld, maar we namen de telefoon niet op. Dat kan kloppen. Zowel maandagmiddag als de hele dinsdagmorgen was ik met Maria in het ziekenhuis. Wat gaat daar toch altijd veel tijd in zitten! Maar nu kregen we dus een brief met het aanbod voor hulp. Fijn dat dat kan! Ook al maken we er geen gebruik van. Wij zijn niet zo'n praat-familie en verwerken de hele toestand wel op onze eigen manier met elkaar.

Dinsdagmiddag kreeg ik hulp van een vrouw uit onze kerk. Ze mailde me dinsdagochtend, of ik 's middags hulp kon gebruiken. Graag!! Behalve door het gedoe na de inbraak en de ziekenhuisbezoekjes, was ik ook niet echt aan werken toe gekomen vanwege het gebrek aan focus. Overal was het rommelig en kon je je naam schrijven. Ik was dan ook heel blij, dan N. me kwam helpen. Samen hebben we de begane grond glad getrokken, gestoft, gezogen. Wat kan je dan blij zijn!

Ook kookte ik voor het eerst sinds zaterdag weer eens een normale maaltijd. En 's avonds had ik zin om iets voor mezelf te doen. "Haken, of spinnen?", vroeg ik hardop. "Spinnen!", werd er geroepen. En later, toen ik achter m'n snorrende wiel zat: "Hè, gezellig!" En zo is dat :-).

We worden van alle kanten geholpen en gesteund. We krijgen e-mailtjes, post, bloemen, telefoontjes. Mensen maken iets over of gooien iets in de brievenbus. Het is zó hartverwarmend, dit! Ik schreef net al aan iemand:

Wat blijft: de warmte die we om ons heen ervaren. De mensen die rondom ons staan, zelfs al kennen we velen alleen maar van naam en niet irl. Dat is iets ongelofelijk moois en mag al die lelijke dingen in mijn hoofd nu mooi gaan verdringen.

Dus gaan we toch zo zachtjes aan weer over tot de orde van de dag. Het is bijna vakantie. Fijn wat uitrusten! Willem gaat weer twee dagen Pieterpad lopen. Het is nog de vraag of Jan mee kan. Hij kampt met de nasleep van Pfeiffer en is heel moe. Maar Maria hoopt deze keer sowieso mee te gaan.

Zelf hoop ik op donderdag samen met Maaike een vriendin te gaan helpen. We gaan met een ploegje vrouwen lekker soppen en hebben er al helemaal zin in. 

Verder geloof ik niet, dat er veel op de to-do lijst staat. Is ook een beetje lastig nakijken, nu, zo zonder agenda ;-). Ach, misschien is dat gewoon ook weleens makkelijk.

Vanmiddag eten we op Dirk z'n verzoek Lasagne. Het wordt Dirk z'n galgenmaal. Vanaf morgen gaat hij in zijn eigen huisje wonen. Weliswaar heel dichtbij. Maar toch...Er gaat weer een vogeltje uitvliegen. Onze derde! Ik moet nog erg aan het idee wennen en kan het beslist nog niet leuk vinden :-(.

De nasleep

Wat een impact heeft zo´n inbraak! Je gedachten buitelen maar over elkaar heen, steeds rond hetzelfde issue. Je zou er uit willen stappen, maar je zit op die trein en die rijdt maar door en rijdt maar door.

Nog steeds komen er dingen bij op de lijst van vermiste spullen. Zo ontdekte Koos gisteren, dat de dieven toch ook in de shop zijn geweest. Zo op het eerste gezicht was daar niets vreemds te zien. Ik was juist vrijdagmiddag het contante geld gaan storten. En bovendien lag het gelddoosje gewoon op zijn plek. Verder lag de vloer vol met stapels meelzakken. Die had ik vrijdagmiddag daar neergelegd met de gedachte: ¨Dat zien we morgen wel weer¨. En zo had ik de deur achter me dicht getrokken. Elk normaal mens zou er op z´n minst z´n benen gebroken hebben als hij bij de kast achterin wilde komen. Maar de dieven hebben het voor elkaar gekregen. Allebei Koos z´n spelcomputers en de bijbehorende spellen zijn uit de kast verdwenen!!

Vanmorgen bedacht ik, dat ik vorige week een Ikeabon voor Trijnie d´r verjaardag had gekocht. Helaas. Die zat in mijn gestolen tas. Grrrr. En zo komt er steeds meer bij :-(.

Daarnaast kom je voor allerlei praktische dingen te staan. Ik moest een leverancier betalen. Maar dat gaat moeilijk zonder bankpasje. Dus maar even gemaild. Ik moest met Maria naar het ziekenhuis. Maar de ziekenhuispas is ook verdwenen. Dus maar een kwartiertje eerder van huis, om eerst een nieuwe pas aan te laten maken. En, o ja, dat is waar ook: in de ziekenhuis-parkeergarage kun je alleen met je pinpas betalen. ¨Maria, heb jij nog geld op je bankpas staan? En kunnen we die even gebruiken om te parkeren? Je krijgt het van de week terug gestort.¨

Zo gaat het de hele dag door.

Vanmorgen heb ik Willem met het huurautootje naar zijn werk gebracht. Maar om 11 uur belde hij, dat ik hem maar moest komen halen. Op z´n werk kon hij niets beginnen, zonder computer. Vanaf zijn privé-computer kon hij wel inloggen om nog wat te werken. Dus ben ik hem weer gaan halen, zodat hij vanuit huis kon werken.

Vanmiddag werd er gelukkig een huurauto van zijn werk gebracht. Nu is Willem in elk geval weer mobiel.

Een lieve vriendin belde op, dat ze een pan nasi kwam bezorgen. Fijn! Daar hoefde ik vandaag dus lekker niet aan te denken.

Hans heeft vanmiddag nieuwe cilinders gekocht en die in de sloten op de deuren gezet.

Ik kocht in de boekhandel een nieuwe agenda. Gelukje bij een ongeluk was die agenda flink afgeprijsd. Tja, welke zot koopt er half februari nog een agenda voor het nieuwe jaar :-). Ik dus. En ik was blij, dat ik voor 5 euro klaar was. Nu nog naar dokters en kapper en en en bellen, om te vragen wanneer ik de afspraak precies had. Dan kan het in de nieuwe agenda opgeschreven worden.

We wachten nog heel even met het aanvragen van paspoorten/id-kaarten/rijbewijzen. We hebben nog een kleine hoop, dat er spullen worden teruggevonden. Wie weet wel in de auto??? Dat zou helemaal fijn zijn! Hans heeft bij Rijkswaterstaat camerabeelden opgevraagd van de brug en de tunnel. Wie weet, zien we daarop de auto langsrijden. Of we daar verder iets aan hebben, of mee kunnen?? Denk het niet, eigenlijk. Maar ja.

Het is me allemaal wat.

Het vervelendst is de onrust in huis. De kinderen willen ook echt niet steeds iets over die diefstal horen. Maar daar ontkom je haast niet aan. Steeds belt er iemand of komt er iemand en dan ga je toch weer het hele verhaal doen.

Henk maakte gisteren een tekening. Hij is helemaal niet zo´n tekenaar. Maar nu was ik er blij mee. Toch een stukje verwerking...

We worden enorm gesteund. Dat is heel fijn en hartverwarmend. We ploeteren nog maar even verder zo. En hopelijk is over een paar dagen alles weer een beetje normaal. Daar kijken we erg naar uit.

Over vandaag en over de kruidenactie

Vandaag
Wat een emotionele dag was het vandaag!

Gisteren was onze Hans jarig en gisterenavond hadden we een gezellig feestje met veel jongelui.

Om een uur of 12 was bijna iedereen vertrokken. Er zaten nog een paar gasten wat na te kaarten, buiten in de partytent. Willem was al naar boven en ik besloot ook naar bed te gaan. Moe van de hele week hard ploeteren. Ik zette mijn wekker op half 7. Dan zou ik de boel gaan opruimen, zodat alles weer aan kant zou zijn, als iedereen uit bed kwam.

Om kwart voor 7 ging ik naar beneden. Koos was toen ook al op, want die moest naar zijn werk. Het viel me meteen op, dat het beneden bibberkoud was. Ik keek op de thermometer en het was 16,5 graad. Zo koud wordt het bij ons nog niet eens als het hard vriest (heel goed geïsoleerd huis). Ik maakte er een opmerking over en toen zei Koos: ¨Ja, maar de achterdeur staat wagenwijd open!¨. Aanvankelijk dacht ik verontwaardigd, dat de lummels de boel zo achter gelaten hadden, toen ze naar bed gingen. Maar al snel ontdekte ik, dat Willem z´n auto niet meer op de oprit stond. En dat, terwijl Leendert die gisterenavond om half 12 daar nog keurig neergezet had.

Meteen liep ik naar boven, om Willem wakker te maken. We liepen samen terug naar beneden. Eerder had ik al gesignaleerd, dat er een keukenkast openstond en had ik me verbaasd over een doos oude kaarten, die op tafel stond. Maar nu, samen met Willem, kreeg ik pas echt door dat het niet klopte: Ook de grote kast stond open, de la was half open, de administratiekast stond open...En de achterdeur van de garage (die deur gebruiken wij nooit) stond ook wijd open.

Ik maakte Hans wakker om te vragen, of hij alles goed afgesloten had. Ja, dat wist hij zeker! Hij was om kwart over 2 nog naar het toilet geweest en toen was alles normaal en gesloten.

Er was dus ingebroken!

Ik belde de politie. Ze beloofden te komen. En ik werd meteen doorverbonden met een dienst die de vermissing van de auto in behandeling zou nemen. Daarna belde ik Interhelp om de bankpassen te laten blokkeren, want we ontdekten dat zowel Willem z´n werktas als mijn schoudertas verdwenen waren. Mét passen (en Willem z´n laptop). Hans ontdekte dat zijn telefoon en zijn portemonnee uit zijn jas gehaald waren. Zo sneu. Al z´n net gekregen verjaardagsgeld weg!

De politie kwam om alles op te nemen en vertelde, dat later op de dag de Technische Recherche zou langs komen voor mogelijke sporen. Zij lieten een papier achter, waarop we alles wat we misten konden invullen. Steeds kwam er iets bij en realiseerden we wat we nog méér kwijt waren. Zo zaten in onze tassen ook onze paspoorten, rijbewijzen en enkele id-kaarten van de kinderen. Maar dat zijn allemaal vervangbare spullen. Pas echt verdrietig werd ik, toen ik bedacht dat er ook de oude paspoorten van mijn vader en moeder in zaten. En dat mijn agenda weg is, en alle winkel- en biebpassen, is best lastig...

Vanmiddag kwam ik erachter dat ook mijn kerktas weg was. Dat vind ik zo´n beetje het ergste. Daarin zat mijn bijbeltje, wat ik al 30 jaar gebruik en wat ik van mijn ouders kreeg. En ook onvervangbare preek-aantekeningen.

De rechercheur ontdekte al snel, dat er met handschoenen aan was gewerkt. Braakschade is er niet en dus dacht die meneer, dat er gehengeld was via de brievenbus. Dat zou kunnen, omdat ik de nachtknip er niet opgedaan had, omdat Dirk nog niet thuis was. Wel raar is het, dat dan ook twee achterdeuren open stonden. In de ene stak de sleutel, die Hans er ´s avonds in had gelaten. Maar hoe is dan die andere deur open gemaakt?? Mijn theorie is, dat ze juist door die deur naar binnen zijn gekomen. Best vervelend, dat je zoiets niet gereconstrueerd krijgt.

Omdat mijn autosleutel in mijn gestolen tas zat en de reservesleutel uit de doorzochte kast is verdwenen, kan mijn auto nu niet gebruikt worden. En Willem z´n (werk)auto is dus weg. Gelukkig konden we een autootje huren en hebben inmiddels verschillende mensen al hun auto in bruikleen aangeboden. Dat is alvast heel fijn!

Sowieso kwamen we vandaag veel warmte en liefde tegen. Bij mijn vriendin thuis zijn ze met de pet rond gegaan en hebben Hans z´n verjaardagsgeld bij elkaar gebracht. Er kwamen bloemen van een bloglezeres. Iemand maakte geld over. Mijn zus en zwager kwamen een hart onder de riem steken en deden ook een bijdrage. Er kwamen belangstellende telefoontjes en lieve mailtjes. Echt zo fijn!!!

Vanmiddag heeft een vriend van Leendert Willem z´n auto zien staan in Ambacht (met mensen erin). Hij heeft meteen alarm geslagen. De politie is er nog met gillende sirenes op af gegaan. Maar helaas. De auto was er niet meer. De politie zei, dat het om een ander kenteken ging. Maar de jongens wisten zeker, dat het Willem z´n auto was.

Het zorgt voor heel veel onrust allemaal. Ook dat je hier met 10 mensen ligt te slapen en dat anderen dan in je huis zijn, is heel naar. Dat geeft een onveilig gevoel. Vooral voor sommige van de kinderen.

Al met al verliep de dag erg emotioneel en heel anders dan ik voor ogen had. Ik ben echt heel erg moe :-(.

De kruidenactie
En dan was er deze week ook nog de kruidenactie ten bate van KiKa. Wat is er geweldig op gereageerd!! Er zijn heel veel pakjes verkocht. Ook vandaag nog kwamen er bestellingen binnen. Ook zijn er mensen die extra geld gaven, of doneerden. En iemand stuurde een gift per post. De actie duurt tot 12 uur vanavond. Dan gaat de shop, zoals altijd op zondag, dicht. Maandagochtend hopen wij de stand van zaken te bepalen en weten we hoeveel er is opgehaald. Op Facebook had ik een wedstrijdje aangemaakt. Wie het juiste verkochte aantal zakjes raadt (of er het dichtstbij zit), krijgt van alle tien de soorten kruiden uit mijn shop een zakje kado. Die winnaar hoop ik ook maandag bekend te maken.

Voor nu nemen we onze rust en hopen we op een gezegende zondag. Ik heb vandaag gedacht, aan wat het ons allemaal te zeggen kan hebben, wat ons nu overkomt. Ik moest denken aan wat we lezen in Mattheüs 6:

19 Vergadert u geen schatten op de aarde, waar ze de mot en de roest verderft, en waar de dieven doorgraven en stelen;

20 Maar vergadert u schatten in den hemel, waar ze noch mot noch roest verderft, en waar de dieven niet doorgraven noch stelen;

21 Want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn.

Ongenode gasten

BLEH!!!

Er is vannacht bij ons ingebroken.
De auto is weg,
Portemonnee´s, computers, paspoorten.

Dit is zoooooo akelig :-((

Onze bijzondere buurmeisjes

Het is komende zomer 11 jaar geleden, dat ze voor het eerst bij ons binnenstapten: onze buurmeisjes Ashley en Celine. Henk was net geboren en ik lag nog in het kraambed. Onze Maaike was de meisjes op straat tegen gekomen en had ze meegetroond om naar haar broertje te komen kijken. Dat was prima, hoor. Ze mochten de baby zien :-). Maar ´zien´ en ´kijken´ bleek voor één van de meisjes, Celine, toch iets anders te betekenen, dan wat je op daar gewoonlijk bij denkt. Celine is namelijk blind en ziet dus niet met haar ogen. Ik zie nog haar kleine hand voorzichtig over Henk z´n hoofdje en lijfje gaan...

Maaike en de meisjes speelden regelmatig met elkaar. Soms gingen ze met ons mee, als we op zaterdag iets leuks gingen doen. En in een zomervakantie logeerden ze bij ons in de tent in de achtertuin.

Inmiddels was ik op de hoogte van hun bijzondere verhaal: Al heel snel na de geboorte van deze tweelingzusjes bleek, dat zij een zeer zeldzame vorm van kinderkanker hadden. Netvlieskanker. De ogen van Celine werden meteen al verwijderd. Ashley werd behandeld in Berlijn. Bij haar kon één oog gespaard blijven. Het belangrijkste was (en dat was een wonder!): de meisjes bleven in leven!

Sinds hun geboorte staan de meisjes (die inmiddels 19 jaar zijn) onder controle. Twee jaar geleden was het mis. Bij Celine bleek de kanker terug gekomen te zijn! Alweer in een heel zeldzame vorm. Ze had kanker in haar heupbot, met uitzaaiïngen in de longen. Wat een enorme schrik!

Celine draaide het ziekenhuis in en moest behandeling na behandeling ondergaan, tegenslag na tegenslag verwerken. In die tijd begon ze haar blog Power for a flower. Na elke behandeling kreeg ze een kraal aan haar kanjerketting. Maar het was haar te doen, om de allerlaatste kraal. De kraal, die je krijgt, als je genezen bent: een bloem! Vandaar: power for a flower.

Het was een verschrikkelijke en indrukwekkende strijd. Maar wel één die gewonnen werd! Celine ontving uiteindelijk The Flower!!

In de tijd dat Celine ziek was, is Ashley begonnen met hardlopen. Het werd een serieuze hobby. Al lopend ontstond er een mooi plan: rennen voor KiKa (Kinderen Kankervrij). Verschillende keren al deed ze mee aan de Run for Kika in Rotterdam. Op dit moment staat er voor in April een heel grote run op haar doelenlijst: de Run for KiKa - halve marathon te Madrid. Ja, toemaar! En natuurlijk allemaal om zoveel mogelijk geld op te halen voor KiKa! Want behalve dat Ashley zelf als baby kanker had en nog maar zo kort geleden het gevecht tegen deze ziekte van haar zus heeft meebeleefd, heeft ze óók gezien, hoe er kinderen waren, die het gevecht verloren. Zij zijn er niet meer...

Om aan de start te kunnen verschijnen is er 3700 euro nodig. En natuurlijk hoopt Ashley, dat dit bedrag (en liefst nog meer) bij elkaar komt. Er zijn allerlei acties op touw gezet. Zo kun je bij Albert Heijn in Alblasserdam je statiegeldbonnen tot en met 26 februari doneren voor dit doel. En op 9 maart kun je aan een bootcamp meedoen ten bate van het goede doel. En Ashley verkoopt heel leuke, zelfgemaakte sleutelhangers en armbandjes. Je leest er alles over op de site van Ashley: Run for KiKa, halve marathon Madrid.

Kruiden Kopen voor KiKa
Ik doe ook mee. Gewoon omdat KiKa natuurlijk een goed doel is. Maar vooral om onze bijzondere buurmeisjes een hart onder de riem te steken.

Een hele week lang 

(tot en met zaterdag 18 februari)

 gaat er

 0,25 euro 

per verkocht zakje kruiden

uit mijn webshop

 naar dit sympathieke doel!

De eenvoudigleven-kruiden(mixen) zijn allemaal e-nummervrij, lekker en heel voordelig. Ik heb heeeeeeel veel zakjes kruiden ingepakt. En ik hoop dan ook dat er veel mensen een voorraadje van inslaan. Er is keuze uit:

-Bruschettamix
-Ceylon kaneel
-Gehaktkruiden
-Hacheekruiden
-Inmaakkruiden
-Italiaanse kruiden
-Kurkuma
-Nasikruiden
-Piri Piri kruidenmix
-Speculaaskruiden

Klik hier

En uiteraard krijg je na afloop te horen, wat de actie heeft opgebracht. Ik ben benieuwd...

Een sprankje voorjaar

Yess! De eerste voorjaarsdag van 2017! Een temperatuur boven de 9 graden en een fijn zonnetje. Dat maakt dat de bijen weer gaan vliegen!!

De eerste keer, dat de bijen na de winter gaan vliegen, is de zogenaamde reinigingsvlucht. Bijen zijn heel propere diertjes en poepen niet in hun huis kast. Dat doet ze mooi buiten! Al vliegend poepen ze hun hele darmkanaal leeg. Als je pech hebt, poepen ze op je auto of op de was (gele stipjes).

De bijen vinden ook al wat stuifmeel. De wilgenkatjes bijvoorbeeld staan volop in bloei.

Ja, ja, ik weet het: er kan nog genoeg ´winter´ komen, maar dit dagje ´voorjaar´ hebben we maar alvast te pakken :-)

Ups en downs

Ik heb nooit zo heel veel last van ups en downs. Of eigenlijk moet ik zeggen: ik heb nooit zoveel last van downs :-). Ik ben doorgaans behoorlijk optimistisch en zie alles van de zonnige kant.

Dat wil niet zeggen, dat er nooit iets is, dat me drukt. Integendeel. Er is altijd wel iets waar ik me zorgen over maak, waar ik verdriet om heb, waar ik tegenop zie enzovoorts. Maar doorgaans zal je dat niet zo aan me merken. Ik ga zomaar rustigaan verder met m´n werk. Op die manier verwerk ik mijn stemming en mijn gevoelens en door het gestage werken komt alles vanzelf wel weer in balans.

Een enkele keer lukt het me niet om aan de slag te gaan. Dan ben ik overmand door de dingen die me drukken en bezighouden en val ik stil. Maandag was zo´n dag. Nee, ik heb niet de hele dag diep onder de dekens gelegen. Noch de hele dag op de bank of achter de computer gehangen. Dat niet. Ik heb me door het meest noodzakelijke werk heen gesleept en gedaan wat beslist gedaan moest worden. Maar verder heb ik het allemaal laten gebeuren. Af en toe moet je accepteren, dat zo´n dag kennelijk nodig is om de boel van binnen weer te resetten.

´s Avonds moesten we op oudergesprek komen op de school van Koos. We hadden een afspraak om 20.40 uur, maar dat liep nogal uit. Zodoende stonden we pas na half 10 weer buiten en waren we om 10 uur thuis. Ik had al bedacht, dat ik meteen naar bed zou gaan. Een keer uren maken :-). Niet dat ik al om 10 uur ging slapen. Maar ik lag dan toch. En volgens mij sliep ik toch al wel rond 11 uur en dat is voor mijn doen vroeg.

De volgende morgen was alles weer ´normaal´ :-).

Lekker hoor. Gewoon de dag opstarten met een vuurtje maken in de kachel.

En de broodbakmachines aan het kneden zetten.

De dozen met nieuwe voorraad voor de shop uitpakken, alles prijzen en in de rekken zetten.

De ontbijttafel dekken.

En voordat iedereen naar beneden kwam, had ik al heerlijk mijn draai te pakken en veel gedaan.

En zo komt alles ´vanzelf´ weer in orde :-).

Behalve dat ik iets had wat me bezig hield, had ik gewoon ook een té volle week voor de boeg. Dat kan er ook weleens voor zorgen, dat ik ´dicht sla´. Het zijn echt geen vervelende dingen, die in mijn agenda staan. Maar wel een beetje te veel. De verjaardag van een schoonzus, de verjaardag van mijn broer, een ouderavond, spinavond, de kleinkinderen te logeren, een kraambezoekje bij een nicht, met schoonmama naar het ziekenhuis, het (inmiddels gewone) mantelzorgochtendje op vrijdag, op ziekenbezoek bij een lieve vriendin, die geopereerd is, een gezellig avondje met mijn vriendin Wilma. Je ziet het: echt wel veel leuks en fijns. Maar ja....het huishouden moet daar toch tussendoor gefrommeld worden. En natuurlijk ook het werk aan de webshop.

Elke dag naar het postkantoor. Ze kunnen me er uittekenen :-). Maar wel ook heel tof!

En dan heb ik ook nog ´last´ van allerlei creatieve kriebels. Wol verven, iets doen met de krijtverfset die ik voor mijn verjaardag kreeg, borduren, handletteren....Het is allemaal zooo leuk...Soms is het gewoon jammer dat een mens elke 24 uur een poosje slapen moet ;-)