Nog steeds komen er dingen bij op de lijst van vermiste spullen. Zo ontdekte Koos gisteren, dat de dieven toch ook in de shop zijn geweest. Zo op het eerste gezicht was daar niets vreemds te zien. Ik was juist vrijdagmiddag het contante geld gaan storten. En bovendien lag het gelddoosje gewoon op zijn plek. Verder lag de vloer vol met stapels meelzakken. Die had ik vrijdagmiddag daar neergelegd met de gedachte: ¨Dat zien we morgen wel weer¨. En zo had ik de deur achter me dicht getrokken. Elk normaal mens zou er op z´n minst z´n benen gebroken hebben als hij bij de kast achterin wilde komen. Maar de dieven hebben het voor elkaar gekregen. Allebei Koos z´n spelcomputers en de bijbehorende spellen zijn uit de kast verdwenen!!
Vanmorgen bedacht ik, dat ik vorige week een Ikeabon voor Trijnie d´r verjaardag had gekocht. Helaas. Die zat in mijn gestolen tas. Grrrr. En zo komt er steeds meer bij :-(.
Daarnaast kom je voor allerlei praktische dingen te staan. Ik moest een leverancier betalen. Maar dat gaat moeilijk zonder bankpasje. Dus maar even gemaild. Ik moest met Maria naar het ziekenhuis. Maar de ziekenhuispas is ook verdwenen. Dus maar een kwartiertje eerder van huis, om eerst een nieuwe pas aan te laten maken. En, o ja, dat is waar ook: in de ziekenhuis-parkeergarage kun je alleen met je pinpas betalen. ¨Maria, heb jij nog geld op je bankpas staan? En kunnen we die even gebruiken om te parkeren? Je krijgt het van de week terug gestort.¨
Zo gaat het de hele dag door.
Vanmorgen heb ik Willem met het huurautootje naar zijn werk gebracht. Maar om 11 uur belde hij, dat ik hem maar moest komen halen. Op z´n werk kon hij niets beginnen, zonder computer. Vanaf zijn privé-computer kon hij wel inloggen om nog wat te werken. Dus ben ik hem weer gaan halen, zodat hij vanuit huis kon werken.
Vanmiddag werd er gelukkig een huurauto van zijn werk gebracht. Nu is Willem in elk geval weer mobiel.
Een lieve vriendin belde op, dat ze een pan nasi kwam bezorgen. Fijn! Daar hoefde ik vandaag dus lekker niet aan te denken.
Hans heeft vanmiddag nieuwe cilinders gekocht en die in de sloten op de deuren gezet.
Ik kocht in de boekhandel een nieuwe agenda. Gelukje bij een ongeluk was die agenda flink afgeprijsd. Tja, welke zot koopt er half februari nog een agenda voor het nieuwe jaar :-). Ik dus. En ik was blij, dat ik voor 5 euro klaar was. Nu nog naar dokters en kapper en en en bellen, om te vragen wanneer ik de afspraak precies had. Dan kan het in de nieuwe agenda opgeschreven worden.
We wachten nog heel even met het aanvragen van paspoorten/id-kaarten/rijbewijzen. We hebben nog een kleine hoop, dat er spullen worden teruggevonden. Wie weet wel in de auto??? Dat zou helemaal fijn zijn! Hans heeft bij Rijkswaterstaat camerabeelden opgevraagd van de brug en de tunnel. Wie weet, zien we daarop de auto langsrijden. Of we daar verder iets aan hebben, of mee kunnen?? Denk het niet, eigenlijk. Maar ja.
Het is me allemaal wat.
Het vervelendst is de onrust in huis. De kinderen willen ook echt niet steeds iets over die diefstal horen. Maar daar ontkom je haast niet aan. Steeds belt er iemand of komt er iemand en dan ga je toch weer het hele verhaal doen.
Henk maakte gisteren een tekening. Hij is helemaal niet zo´n tekenaar. Maar nu was ik er blij mee. Toch een stukje verwerking...
We worden enorm gesteund. Dat is heel fijn en hartverwarmend. We ploeteren nog maar even verder zo. En hopelijk is over een paar dagen alles weer een beetje normaal. Daar kijken we erg naar uit.
