De druk van de ketel

Wij hadden heerlijk een paar dagen, dat de druk even wat van de ketel was. Daar waren we echt aan toe!

Vrijdag hebben Willem en ik het nuttige met het aangename verenigd. We moesten eerst naar de Achterhoek, naar de fabriek waar de Wonderpannen worden gemaakt. We gingen er een nieuwe voorraad vlamverdelers ophalen. Vorige keer hebben we ze laten bezorgen. Maar dat kostte bijna 30 euro. Die vlamverdelers zijn namelijk van staal en zijn heel zwaar. Daarom hadden we al bij het bestellen bedacht, dat Willem en ik ze deze keer zouden gaan ophalen. Dan zouden we er meteen een klein uitstapje van maken.

Het was een mooie rit.  Natuurlijk had ik een handwerkje meegenomen. Heerlijk om te doen, tijdens lange autoritten! En zo kwam er meteen eens schot in dat nieuwe paar sokken voor Willem ;-).

Nadat we de vlamverdelers hadden opgehaald, reden we naar en klant in Rijssen, waar we een aantal Wonderpannen gingen bezorgen. Het was een uurtje rijden vanaf de pannenfabriek en de rit was echt prachtig.

We kwamen door Vorden en we haalden herinneringen op, hoe we daar ooit een fair bezochten bij het kasteel. We waren met 10 kinderen per trein naar Vorden gereisd. In die tijd gingen we bijna nooit op vakantie, maar we maakten wel uitstapjes. Meestal naar dingen die gratis waren, of die we met korting bij elkaar gespaard hadden. Een dagkaart met de trein met een sleep kinderen onder de 12, die met een railrunner konden reizen, kostte niet zoveel. En als je haast nooit met de trein reist, is dat echt een belevenis. Toentertijd vonden we het heel normaal om met het hele koor op stap te gaan. Maar nú snap ik wel, waarom er altijd mensen spontaan aan het tellen sloegen, als ze ons zagen. We hebben heel wat opmerkingen gehad. Soms flauwe, op het schunnige af. Maar vaak kregen we ook nieuwsgierige vragen. Afijn, die fair kwam weer in onze gedachten. En toen we het kasteel zagen, konden we het niet laten om even van de weg te gaan en er langs te rijden.

Vlakbij het kasteel zag ik een prachtige boom. ¨Even wachten, Willem, even een fotootje maken voor Hans,¨ zei ik. Thuis liet ik de foto zien:

¨Hé, die boom ken ik,¨ zei Hans meteen. ¨Die kwam pas voorbij in mijn app¨. Hij swipete even wat en kwam al snel met informatie. Het is een eik van maar liefst 300 jaar!! Ik had terecht gezien, dat die boom iets bijzonders was. Hoe leuk is dat, om zo´n gezamenlijke interesse te hebben :-). Wie meer over de boom wil weten: bij dezen een link met info: Link

Nadat we in Rijssen even een praatje hadden gemaakt met de klant, zochten we een supermarkt om er een lunchsalade te kopen. Een afgeprijsde smoothie erbij en twee bekertjes ijskoffie om even op te peppen. Maar voordat we van onze lunch gingen smikkelen, reden we eerst alvast een stuk richting ons volgende reisdoel: Elburg. Ook daar moesten we Wonderpannen bezorgen.

Op een zonovergoten parkeerplaats aten we onze salade en pakte Willem even een kwartiertje rust. Dat was geen overbodige luxe na zoveel kilometers. Het bekertje ijskoffie kwam ook heerlijk van pas en opgefrist reden we verder. 

We reden een gedeelte van de Dellenroute. Wat is dat toch een prachtige route, zo dwars door de bossen! Het was inmiddels halverwege de middag en we besloten even een korte wandeling te maken door het mooie voorjaarsbos. Al snel zagen we een parkeerplaats. Je kon daarvandaan verschillende routes lopen. We pakten een korte, want zo heel veel tijd hadden we nu ook weer niet. Het was precies goed: 2,6 kilometer. We strekten lekker onze benen en snoven de boslucht in. 

Een half uurtje laten stapten we helemaal ontspannen weer in de auto. We waren al vlakbij onze bestemming. Ook bij deze klant maakten we een praatje. Wat kan dat onverwachts inspirerend zijn!

Eenmaal terug in de auto zagen we op de routeplanner, dat we om ongeveer 18.00 thuis konden zijn. En dat lukte ook. Precies op tijd om een gemakkelijke maaltijd in elkaar te flansen en na te genieten van deze fijne dag!

Ook vandaag was het een dag van ontspannen en de accu opladen. Mijn dag begon samen met Maria in de keuken. Maria had gisteren bladerdeeg gebakken voor tompoucen en die maakte ze vandaag af. Ik had gisteren een bescuitdeeg gebakken in de Wonderpan en maakte daar vandaag een koningsdagtaart van. Eerlijk gezegd ben ik meer van het broodbakken. Voor taarten bakken heb ik niet zoveel geduld. Maar uiteindelijk stond er een toch wel heel vrolijke oranje-rood-wit-blauwe taart.

Willem kwam thuis van zijn ochtendwandeling en hing de vlag uit. Ziezo. Koningsdag 2021! 

Om 10 uur kwamen Trijnie en Gerwin gezellig koffie drinken. Met daarbij keuze uit tompoucen van de oranjevereniging, tompoucen van Maria en de taart. Voor elk was wils.

Toen Trijnie en Gerwin weer opstapten, brachten wij Henk naar Alblasserdam. Hij ging een daagje naar neef Henk. We dronken meteen een theetje bij mijn zus en zwager en kregen daar sinaasappel-kwarktaart voorgeschoteld. Wat een verwennerij vandaag!

We hadden verder geen speciaal programma. Maar dat was nu juist wel een keer fijn. Ik wilde graag ook nog wat wassen draaien. Anders moet ik de rest van de week zo hard draven, om achterstand weg te werken. Sinds de houthokken bij ons terras geplaatst zijn, kon ik mijn droogmolen niet meer gebruiken. En dat is toch wel heel vervelend, als het zulk heerlijk weer is. Willem en ik besloten om daarom eindelijk eens die droogmolen te verplaatsen. Het plaatsje had ik al uitgekozen. Willem pakte de grondboor en boorde een mooi gat. De molen paste perfect. Het was een genot om m´n eerste wasje sinds weken weer buiten te kunnen drogen. En het was nog wel zo´n wasje, wat perfect bij Koningsdag paste. Ha,ha.

Vanmiddag heb ik extra lang met Ciara gewandeld. Dat was geen straf. Wat is het mooi in de polder!

Toen ik nèt thuis was, kwamen Leendert en Thea. Die waren een daagje wezen mountainbiken op de Veluwe. Ze hadden genoten. Nu kwamen ze lekker even uitzakken op het terras. En natuurlijk kwamen er nu ook weer tompoucen op tafel :-).

Intussen stond mijn oven al een poosje op vol vermogen aan. Een tijdje geleden had ik iets nieuws toegestuurd gekregen om uit te testen voor in de webshop. Het heet bakstaal en het is een stalen plaat, die je in de oven legt. Je laat die plaat gloeiend heet worden en daarna is hij perfect voor het bakken van pizza´s (en ook brood). Het werkt een beetje zoals een pizzasteen. Je schuift de pizza erin en na 4 minuten is hij klaar. De degen had ik aan het begin van de middag al gemaakt. Ik hoefde ze nu enkel maar even te beleggen. En zodoende konden we om 18.00 uur zo aanschuiven in onze eigen pizzeria op de workshopzolder. Het experiment is voor 100% geslaagd. We hebben nog nooit zo lekker pizza gegeten!

Na het eten trakteerden Maria en Jan-Hendrik op een ijsje. Daarvoor reden we met z´n vijven naar de ijsboer in Brandwijk. We mochten allemaal twee bolletjes kiezen en ik koos Malaga en Amarena-kwark. Oh, wat was dat lekker!

Het werd tijd om Henk weer op te gaan halen. Hij moet morgen gewoon naar school. Jan ook, trouwens. De rest van de week is het gewoon buffelen geblazen. Ook voor mij staat er het nodige op het programma. Maar als de druk even van de ketel geweest is en je weer opgeladen bent, is het fijn om lekker de draad op te kunnen pakken.

Het was een fijne dag.

Inspiratie

Vandaag gaf ik de workshop DIY persoonlijke verzorging. En, eerlijk is eerlijk, op het moment dat ik alles aan het klaarzetten ben, denk ik weleens: ¨Waar ben ik toch aan begonnen? Waarom doe ik dit?¨ Het is altijd een klus, die náást allerlei andere klussen gedaan moet worden. Zo sloop ik vanmorgen om 5.00 over de workshopzolder om de tafeltjes van de deelnemers te voorzien van een kookplaatje, pannetje, au bain marie pannetje, maatlepeltjes, baksoda, maizena, kokosolie, olijfolie, etherische oliën, potjes, kop en schotels, gebaksbordjes, koffiemelkcupjes, suikerklontjes. O ja, en dan heb ik eerst al een Wonderpan op de kookplaat gezet met beslag voor kruidkoek met een pindamix (mmm, heerlijk!), want ja, er moet ook iets voor bij de koffie zijn.

Oeps, daar valt per ongeluk toch iets om en ik hoop maar dat de jongens, die een verdieping lager liggen te slapen, daar niet van wakker worden!

Ik ga verder: handleidingen, check! Inspiratiemateriaal, check! Materiaal voor een bonusproduct, check! Koffiezetapparaat met koffie en filterzakjes, check! Theepot, check! Fles water in de koelkast, check!

Ik loop naar beneden om ook nog even de puntjes op de ´i´ te zetten in de webshop en nog een doekje door het toilet te zwieren.

En ja, tussen de bedrijven door slinger ik snel een was aan, dek de ontbijttafel, roep jongens uit bed en bedenk van we vandaag gaan eten.

Na het ontbijt mezelf wassen en aankleden en terwijl ik daar mee bezig ben, bedenk ik, dat Henk misschien wel even een filmpje op wil nemen. Henk heeft vandaag thuisonderwijs, omdat de juf in quarantaine zit. Ik ga snel naar hem toe, geef hem instructie voor zijn schoolwerk en vraag of hij een filmpje wil maken. Dat wil hij wel. En hij doet het nog verrassend goed ook! Hij houdt de camera keurig stil. Dat ik op een gegeven moment erg in de zon sta, wat een wittig beeld oplevert, daar kan hij ook niets aan doen. Ach, we zijn ook maar amateurs, hè :-).

Het filmpje was nèt klaar toen de deelnemers arriveerden. En eigenlijk was het meteen gezellig en was ik al mijn twijfels snel kwijt. Het is zó leuk, om mensen van alles te mogen doorgeven! En wat ik dan ook zo leuk vind: zelf doe ik automatisch ook weer kennis op. Zo leer je van elkaar. Ik mag anderen inspireren en tegelijkertijd kríjg ik inspiratie. Dat noem ik dan win - win!

Aan het einde van de workshop was er nog 20 minuten tijd over en ik vroeg de deelnemers, of ze het leuk vonden om nog een extra product te maken. Ze mochten kiezen: wasmiddel of desinfecterende handspray. De keuze was unaniem: desinfecterende handspray ging het worden. Eén van de dames merkte op: ¨Dat had je een jaar geleden toch ook niet kunnen denken, dat je voor desinfecterende handspray zou kiezen! Dan had je gedacht: wanneer gebruik je zoiets ooit!¨ Inderdaad! Maar nu weten we niet beter en is het best handig om te weten, hoe je zoiets heel eenvoudig zelf maakt. 

En zo gingen de deelnemers na afloop van de workshop naar huis met hun zelfgemaakt tandpasta, deodorant, basiszalf en desinfecterende handspray. En hopelijk met veel inspiratie om zelf verder te gaan met deze materie.

De dag vloog om. Vanmiddag moesten alle bestellingen voor de webshop klaargemaakt worden, want daar had ik natuurlijk vanmorgen geen tijd voor gehad. En vanavond hebben Maria en ik nog een poosje Wonderpannen staan schoonmaken en assembleren. We hadden gezellig de Terdege Live uitzending aangezet. En al luisterend lieten wij onze handen gaan. Maar om half 10 hielden we het echt voor gezien. We hadden allebei zere benen van het staan bij de werktafel. ¨Stalpoten¨ zei mijn moeder dan altijd. Niet echt een net woord misschien :-).

Om uit te rusten ben ik heerlijk in mijn bed gaan zitten. Nog even een blogje tikken, een zakje nootjes naast me en wie weet brei ik zometeen nog een paar naaldjes. Zo niet, dat houd ik dat heerlijk voor morgen. Dan hebben Willem en ik een tochtje door Nederland voor de boeg. Helemaal niet erg, hoor. Willem rijdt en ik brei. Mooi verdeeld. Ha, ha.

Voorjaar in natuur, huis en (moes)tuin

Langzaam maar zeker wordt het warmer en kwam er ook een einde aan een nachtvorstperiode van maar liefst een hele week. Ondanks dat er in februari extreem warme dagen waren, is het voorjaar over het geheel genomen echt koud. Maar gisteren en vandaag konden we toch weer fijn buiten koffie drinken. 

De houthokken aan de randen van ons terras zijn echt een toevoeging. Het maakt het terras zo gezellig en knus. Vorig jaar om deze tijd zaten we nog in een zandbak. Er is in een jaar tijd toch heus nog wel het één en ander geklust. Zaterdag is zelfs eindelijk de nieuwe dakgoot aan de schuur gemaakt. De materialen hadden we allang liggen. Maar het kwam er maar niet van, om die klus te klaren. Totdat Wim, die zaterdagmiddag bij ons was, ineens zei: ¨Pa, zullen we die goot eens samen op gaan hangen?¨ Dat was precies het zetje wat er nodig was :-). Aan het einde van de middag hing hij! Er moeten alleen nog wat naadjes dicht gesoldeerd worden, geloof ik. En de aansluiting met de goot van de buren moet nog aangebracht worden. Maar het ziet er een stuk beter uit en bij een flinke regenbui spoelt het terras niet meer weg, door de waterval vanwege een ontbrekend stuk goot....

Intussen rommelde ik lekker wat in de moestuin. Willem en Hans hadden een stuk gaasbeton voor me op de tuin gezet, waar ik de peulen tegenaan wil laten groeien. Het gaasbeton is echter te wijd en Willem en ik hebben er kippengaas tegenaan gespannen.

De peulenplanten zijn pierig en slungelig. Maar dat komt vast goed. Ze zijn goed beworteld. Ik heb alle planten een flinke slok water gegeven en zowel in het plantgat als rondom de planten een schep compost gedaan. Hopelijk slaan ze snel aan en kunnen we over niet al te lange tijd lekker verse peultjes eten. Mmmm.

Ook de rabarberplanten kregen een schep compost en ze krijgen regelmatig een flinke slok water. Ik kíjk die planten zo ongeveer de grond uit :-).

En vandaag zag ik het eerste aardbeienbloemetje :-).

Elke dag ben ik nu wel eventjes met de tuin bezig. Zowel binnen als buiten, trouwens. Binnen ben ik namelijk nog steeds regelmatig aan het voorzaaien. Ik heb aardig wat moestuintjes van AH toegestoken gekregen. Daar zaten ook echt wel leukerds bij. Van sommige dingen heb ik teveel. Maar dat geeft niet. Als de zaadjes mooi opkomen, kan ik de plantjes altijd nog weggeven of langs de weg te geef zetten. Het zaaien op zich is al een feestje.

In de natuur valt er ook elke dag weer zóveel moois te zien. Bijvoorbeeld baltsende futen. Wat een prachtig schouwspel! Vandaag keek ik naar een meerkoet op haar nest. Met voorbedachte rade kunstig gebouwd in het opkomende riet. Als de jonkies er straks zijn, is het nest mooi verstopt!

Vorige week vond ik nog zomaar een meerkoet-ei langs de kant van de weg. Geen nestje te bekennen en het ei was helemaal koud. Je vraagt je af, hoe dat daar zomaar terechtkomt. Hoe dan ook, ik heb het ei maar mee naar huis genomen om te kijken, of er iets in zat.

Er zat in geen vruchtje in en toen heb ik het eierstruif maar in een schaaltje gedaan en aan Ciara gegeven. Die vond het heerlijk en zo is dat ei toch niet voor niets gelegd ;-).

Een paar honderd meter voorbij het waterhoen-nest, stond ik even stil, om te kijken bij een broedende fuut.

Prachtig, dat kopje weerspiegeld in het water!

En dan het bloemenfeest, wat elke dag anders is. Vorige week zag ik nog haast geen paardenbloemen. Vandaag stonden ze ineens óveral in bloei. En ook de smeerwortel krijgt al bloemknoppen. Ciara weet de smeerwortel haarfijn te vinden. Ze eet vaak van de bladeren.

In huis genoten we ook van bloemen. Van een simpel bosje gele rozen van de Aldi. Dat geel is zó vrolijk. We zeiden gisteren tegen elkaar, dat het best leuk zou zijn om de boel een beetje op te vrolijken met hier en daar iets geels.

Kijk, Henk z´n gele vest kleurt er ook al zo mooi bij. Ha, ha.

Maaike was vandaag met Jaap bij Ikea om aankopen te doen voor hun huisje. Als verrassing nam ze gele kussensloopjes mee. En ook een gebloemde sloop. Wat staat dat gezellig!

Zo hebben we met een paar fleurige kussens het voorjaar óók in huis. 

Verkeersslachtoffers

Wij wonen langs een smalle weg, tussen twee dorpjes in. Het is een vrij drukke weg. Samen met de nog smallere weg aan de overkant van het riviertje voor ons huis, is het de meest gebruikte weg om tussen de dorpen heen-en-weer te rijden. De weg is nu geasfalteerd. Lang geleden was het een zandweg. Ik kwam er een foto van tegen op de fb-groep ´oud-Bleskensgraaf´. Kijk, dit is de molen vlakbij ons huis en de weg langs ons huis in oude tijden:

Als ik ga wandelen met Ciara valt het me op, dat ik elke dag doodgereden dieren langs/op deze weg tegenkom. Dat is vooral in het voorjaar, als de dieren minder opletten, doordat ze druk zijn met de voorplanting. Dode duiven, dode eenden, dode waterhoentjes, dode merels ... Ook onze kat Arie is op deze weg doodgereden. 

Ik vind het altijd een sneu gezicht, zo´n aangereden dier. Ciara wil er vaak even aan snuffelen. Maar bah, dat vind ik niet fijn. 

Een dag of drie geleden zag ik vlakbij een nèt aangereden mannetjes-eend op de weg liggen. Ik liep met Ciara en kon niet anders dan met een grote boog erom heen lopen. Het was nog maar net gebeurd, denk ik, want de eend was nog niet plat gereden. Wel was hij echt morsdood. Z´n ingewanden lagen op het asfalt :-(. Zoals ik er omheen liep, reden de auto´s er ook omheen. Maar op de terugweg zag ik dat een taxi-busje vlak voor de eend stopte. Er stapte een meneer uit en die pakte de dode eend op en legde hem respectvol in de berm. Ik was zó blij, dat die man dat deed!

Gisteren gaf ik een workshop ´Bak je eigen brood´ en had ik geen tijd om met Ciara te wandelen. Nu is vrijdag de dag, dat Willem voor de webshop werkt en de tijd dus aan zichzelf heeft. Hij nam daarom de ochtendwandeling met Ciara voor zijn rekening. Toen hij terug kwam, zei hij, dat er even verderop bij het bruggetje een aangereden eend lag. Wéér een. Ongeveer op dezelfde plaats. Maar al snel kwamen we erachter, dat dit een voor ons speciale eend was. Sinds twee dagen genoten we hier namelijk van een moeder-eend met wel 10 jonkies. Ze zwommen hier steeds voor ons huis. Af en toe stopten er auto´s, als het hele koor de weg overstak, naar een boerenslootje. 

Het bleek mis gegaan te zijn. Moeder-eend was dood gereden en de kindjes zwommen moederziel alleen in de Graaf. Toen Maaike het zag, waren het er nog zes. En ach, ja, de ooievaars cirkelen hier ook boven het water. Die broeden op de dorpskerken. Jonge eendjes zonder oplettende moeder zijn een gemakkelijke prooi. Ik vrees dus dat van het hele eenden-gezinnetje snel niets meer over zal zijn :-( Jammer, hoor.

Grillige april

Wat een bijzonder grillige aprilmaand beleven we dit jaar! Het is vooral toch wel erg koud. Maar ondanks de kou, gaat het in de natuur echt wel door. Zaterdagochtend kwam Maaike helemaal opgetogen naar beneden gedraafd: ¨De zwaluwen zijn terug!¨ Oh, wat geweldig! We renden naar boven om bij haar uit haar slaapkamerraam naar de nestjes te kijken. En jawel, hoor! Helemaal uit Afrika vandaan zijn ze weer naar hun nestje teruggevlogen. Hoe bijzonder!

Ook zie ik steeds nieuwe bloemen verschijnen, als ik Ciara uitlaat. Het eerste Fluitekruid staat aarzelend in bloei.

En ook spotte ik mini-sigaartjes. Ze groeien hard. Zullen die straks uitgroeien tot dikke knoeperts: Grote Lisdodde? Of is het Oeverzegge of Moeraszegge? In dat geval moeten de stengels driehoekig zijn, vertelde een lezeres me. Morgen ga ik eens aan de stengels voelen! En anders zullen we er de komende weken achter komen, wat het precies is. Zo leuk allemaal!

Vandaag kreeg ik een flinke sneeuwbui op mijn pet, toen ik Ciara uitliet. Poeh! 

Toen ik thuiskwam had ik zin in warme chocolademelk. Ik had geen cacao in huis en dus werd het een lekker bakkie koffie. Met een stukje overgebleven appelplaatcake. Mmmm. De koffiebeker was in stijl ;-).

Elke dag ben ik even bezig met al m´n zaaisels. Ik pot wat op, besproei jonge plantjes, zaai weer wat nieuws. Ook wat dat aangaat gaat het voorjaar zeker verder. Zodra de kou weg is, kan ik langzamerhand het één en ander gaan afharden en/of buiten uitplanten. De peulen schreeuwen om een plekje in de volle grond. Maar met nachtvorst lijkt me dat net nog te heftig. Wie weet lukt het eind van deze week wel. Ik heb al bedacht, dat ik peulen voortaan niet meer binnen voorzaai. Volgens mij win je er amper iets mee. En ik zit nu al een paar weken met die lange slungels in de vensterbank op onze slaapkamer. Maar ja. Alles moet je leren, hè. 

Zaterdag kreeg ik een leuk aantal AH-moestuintjes toegestoken van Maria en Geertje. Zo leuk! Dit jaar zit er in elk setje een potje met groentenzaden en een potje met bloemenzaden. Ik had twee potjes met cosmea. Dat heb ik eerder weleens gezaaid en was toen een succes. Hopelijk lukt het nu net zo goed.

Tussen de bedrijven door probeer ik af en toe een opruimklus of een schoonmaakklus te doen. Vorige week lukte dat niet echt, doordat we een werkdag minder hadden (Tweede Paasdag) en we ook de drukte van de bruiloft van ons nichtje hadden. Toch heb ik onverwachts op zaterdag nog een klusje ter hand genomen. Ik maakte onze XXL-frituurpan schoon. Willem had het vrijdagavond al gevraagd. Toen had ik het een beetje afgewimpeld. De zaterdag is meestal al druk genoeg. Maar ik was zaterdag lekker vroeg opgestaan en had meteen de sokken erin gezet. En om een uur of half 9 besloot ik, dat ik die frietpan toch maar moest doen. Des te lekkerder zijn dan de frieten :-).

Mmmm. Het is élke week weer lekker. En élke zaterdagavond schuiven de kinderen weer hongerig aan tafel. Dat is toch wel echt zo´n familiemoment, wat kostbaar is! Daar draag ik graag m´n steentje aan bij, door regelmatig die frietpan te poetsen ;-)

Een bruiloft in corona-tijd

Vandaag trouwde een nichtje (dochter van mijn zus) en maakten we voor het eerst van dichtbij een bruiloft in corona-tijd mee. Wie weet was dit een voorproefje voor de bruiloft van Maaike en Jaap, die in september hopen te trouwen.

Aanvankelijk leek het erop, dat de maatregelen rond deze tijd versoepeld zouden zijn. Maar tijdens de laatste persconferentie werd duidelijk, dat de strenge lockdown-regels nog zouden gelden. Dat vergde de nodige creativiteit om er toch een feestelijke dag van te maken. Iets wat zéker goed gelukt is!

Het leuke was, dat het zo onderhand een heel familie-gebeuren was. Vanmorgen vroeg kwamen er al de eerste berichtjes in de brussen-app. Onze Trijnie was namelijk al sinds 5.00 uur bij mijn zus bezig om daar 5 personen van een feestelijk kapsel te voorzien. Op datzelfde tijdstip liep onze Maria slaapdronken de trappen naar de workshopzolder op. Daar was ze al 2 dagen bezig geweest (samen met haar vriend) om maar liefst 13 taarten te bakken. De taarten moesten nu allemaal aangesneden en de punten per stuk in een doosje verpakt worden. Ja, ook de taart moest uiteraard corona-proof!

Mijn zus Maaike zou de koffie en de lunch verzorgen en appte, dat de koeken en salades klaar stonden en de auto geladen was.

Broer Jan had intussen gezorgd voor vers gesneden ham.

Wat gezellig om zo met elkaar mee te leven, als één van onze kinderen trouwt! Ik vond het echt speciaal.

Om 11 uur zijn Maria en ik de 130 stuks taartpunten naar de locatie van de drive-thru gaan brengen. Bij thuiskomst hebben we hier nog snel de boel aan kant gemaakt en vroeg in de middag reden we met z´n vieren naar Dordrecht, naar de Julianakerk. 

De dominee had een toepasselijke trouwtekst uitgezocht, zo vlak na Pasen. De tekst was uit de geschiedenis over de Emmaüsgangers:

En het geschiedde terwijl zij samenspraken en elkander ondervraagden, dat Jezus Zelf bij hen kwam en met hen ging. (Lukas 24:15)

Het thema was: ¨Samen op de weg¨

Na de dienst was de receptie, die als drive-thru was vormgegeven. Maar voordat we naar de locatie van deze receptie gingen, haalden we eerst Jan op van school. Hij zit middenin de laatste toetsperiode voor zijn eindexamen.

Met z´n vijven reden we naar De Paradijshoeve in Ridderkerk. Daar stond een aardige file opgesteld. Eén voor één reden de auto´s met gasten langs de tent, waaronder het bruidspaar en de beide ouders stonden. Met iedereen maakte het bruidspaar een praatje en daardoor duurde het wachten best lang. Maar dat was helemaal niet erg. We werden namelijk voorzien van een heerlijk flesje biologische appelsap en konden kiezen voor een zakje patat of een saucijzenbroodje erbij. Het leek McDonalds wel. Alles werd zo door het raam van de auto aangereikt en al smikkelend was het wachten op onze beurt zó voorbij.

Bij het tentje aangekomen feliciteerden we het bruidspaar en overhandigden de kado´s en maakten ook een praatje met zus en zwager en ouders van de bruidegom. We kregen een mooie foto van het bruidspaar als aandenken.

Daarna reden we langs een tafel, waar we konden kiezen uit koffie/thee/fris en daar kregen we allemaal de ons welbekende taartpunt uitgereikt. 

Al met al vonden we het heel geslaagd. En onze Maaike? Die verlangt er steeds harder naar om ¨De Bruid¨ te zijn :-).

Tegenstelling (2)

 Mijn vorige logje begon ik als volgt:

´Dood en leven. Dat is toch wel de grootste tegenstelling, die je kunt bedenken.´

Laat nu de preek van vanmorgen als thema juist deze tegenstelling hebben! 

Vanmorgen hebben Maria en Jan-Hendrik Openbare Geloofsbelijdenis afgelegd. De tekst die ze meekregen was Galaten 2 vers 20a:

Ik ben met Christus gekruist; en ik leef (...)

De dominee schreef boven zijn preek:

Een vrijmoedige belijdenis van dood en leven

En had als gedachten:

1) gekruist met Christus

2) levend door Christus

Het is toch altijd weer heel speciaal om zoveel jonge mensen hun ja-woord te horen geven. We waren erg blij, dat we daar getuige van mochten zijn.

Na de dienst hebben Willem en ik bij Jan-Hendrik thuis koffie gedronken. Maria en Jan-Hendrik zijn -geheel volgens traditie- overladen met boeken. 

Intussen waren de andere kinderen vast naar huis gegaan. Wat denk je? Onderweg naar huis komt Hans een pechgeval tegen. Bleek z´n bloedeigen broer daar langs de N214 te staan. Ha, ha. Gelukkig had Hans een werkbroek in z´n auto liggen. Die heeft hij over z´n kostuum heen aangetrokken om onder de kapotte auto te kunnen kijken. 

Het einde van het liedje was, dat Koos z´n auto met een boomband achter Hans z´n auto werd vastgemaakt en hij zo naar huis werd gesleept. Het was op z´n minst een lachwekkend gezicht :-).

Later deze middag zijn Maria en Jan-Hendrik naar ons thuis gekomen en hebben ook daar boeken en een boekenbon kado gekregen. Ze kunnen wel vast gaan sparen voor een boekenkast :-).

De dag vloog om. Vanwege het superkoude weer was er niet veel meer te doen, dan koffie drinken en bij de kachel kruipen. Brrr. Zelfs een wandeling zat er niet in. Natte sneeuw en hagel.

Al met al zijn de Paasdagen weer omgevlogen. Er ligt maar een korte werkweek voor ons. Met op donderdag ook nog eens een vrije middag, want dan hoopt een nichtje te trouwen.

Met Willem z´n herstel gaat het gelukkig heel goed. Hij mag al halve dagen werken. Echt super fijn!

Tegenstelling

Dood en leven. Dat is toch wel de grootste tegenstelling, die je kunt bedenken.

Gisteren was mijn dag gekleurd door juist deze tegenstelling.

Die eerste zomerse lentedag, met een temperatuur van boven de 20 graden, zinderde van nieuw leven. Alle vroegbloeiers staan er in één keer op z´n mooist bij. Mijn ogen deden zeer van het kijken, tijdens mijn rondje met de hond.

dotterbloemen

En weet je nog, dat ik pas schreef over paarse, pluimvormige bloemen, waar ik de naam niet van wist? Van alles kanten kreeg ik het te horen: het was het Groot Hoefblad. Ik heb de bloei van deze bloemen gevolgd. Zo gaaf!

22 maart, in de knop

29 maart, beginnende bloei

nu, bijna uitgebloeid

Je ziet nu ook die grote bladeren komen. De bloei is al bijna voorbij. Prachtig!

Maar ´s avonds reden Willem en ik naar goede vrienden, waar plotseling rouw gekomen was. Zondagavond overleed een geliefde man en vader. Er was slecht één zucht tussen leven en dood...

Ach wat heb ik sinds het telefoontje van zondagavond veel herinneringen opgehaald. Ook heb ik weer extra veel aan mijn ouders moeten denken. Ze zijn al bijna 5 jaar geleden overleden. Maar als je zegt, dat het vorig jaar gebeurde, geloof ik het ook. De herinneringen voelen nog zo vers. Ik geloof niet dat verdriet slijt. Verdriet wordt wèl anders. Althans, zo ervaar ik dat. Is het verdriet aanvankelijk vol pijn en heel rauw, later wordt het vermengd met de glimlach van goede herinneringen.

Zo moesten wij vanavond aan tafel zomaar even aan Arie, onze eerste kat, denken. Die werd op zo´n mooie lente-avond dood gereden. Ik heb het even nagekeken. Dat was vorig jaar op 14 april. En Muck is deze maand dus ook alweer een jaar bij ons. Hopelijk mogen we nog lang van haar genieten!