Poeh, zeg! Dat is echt even schakelen: van temperaturen van meer dan 30 graden naar minder dan 20 graden in nauwelijks een week tijd! Gewoon van de zomer, ineens de herfst in gezakt. Tja, we zitten nu eenmaal in de tweede helft van september. Maar ik vind het echt wel even schakelen. De zomer is mijn lievelings-seizoen.
Vorige week kwamen er koetjes in de wei naast ons huis. Daar hebben we bij het koffiedrinken en buiten lunchen erg van genoten. Dat was nog heel zomer-achtig.
In m´n voortuin bloeien zonnebloemen. Dat zijn ook echt van die bloemen van tussen zomer en herfst.
En donderdag zijn de zwaluwen vertrokken. Jammer! Ze hebben niet eens gedag gezegd ;-). Hun nesten hangen verlaten onder de dakgoot. Ik mis hun opgewonden geroep terwijl ze hoog door de lucht scheren! Rest me het zemen van de ramen en het schrobben van de straat. Want ze hebben weer heel wat poepjes achtergelaten ...
Vandaag ben ik de hele dag bezig geweest met de herfst en de winter. De vaste lezers weten, dat ik al jaren de kookrubriek van Terdege maak. Althans: om de andere keer maak ik een bijdrage. In de praktijk komt dat er op neer, dat ik ongeveer eens per maand wat aan moet leveren. Het mag niet iets van taart, cake, koekjes zijn, want dat doet mijn collega Anna. Aan mij de taak om iets aan te leveren van soep, een rijstgerecht, een pasta, saus, salade of wat dan ook. Ik volg daarbij altijd het seizoen en maak iets van eenvoudige ingrediënten en wat voor iedereen haalbaar is om te maken.
In oktober bestaat Terdege 40 jaar en dat is dan weer zo´n moment, dat er van alles op de schop gaat. Ook mijn rubriek wordt anders. Of eigenlijk wordt vooral mijn werkwijze anders. Voortaan komt er hier eens in de vier maanden een fotograaf om foto´s te maken van de gerechten, die in de rubriek komen. En vandaag was dat de eerste keer. Het betekent wel, dat ik moest koken voor de nummers van oktober - januari en dat zijn dus echte herfst- en winterdingen. Ik zat daarom twee weken geleden, bij een temperatuur van 31 graden, winterse gerechten te bedenken :-).
Vorige weer donderdag heb ik die vier gerechten op proef gekookt. Alles wordt dan geproefd, getest, opgeschreven en waar nodig bij geschaafd.
Vandaag maakte ik alles ´voor het echie´ klaar en werd het gefotografeerd. Dat is beslist even schakelen. Al was het maar, omdat ik gisterenavond pas in de derde winkel de benodigde knolselderij vond. Het is gewoon nog niet echt knolselderij-tijd :-).
Ik had van tevoren al contact gehad, met de fotograaf die zou komen. Ze wist welke gerechten ik klaar zou maken en ook hoe die er ongeveer uit zouden gaan zien. Daarvoor had ik vorige week vast foto´s van mijn proef-kokerij naar haar geappt. Willemiene had al nagedacht over benodigde accessoires enzo. Zo vroeg ze gisteren, of ik misschien voor gedroogde citroenschijfjes kon zorgen. Geen probleem. Voordat ik gisterenavond naar bed ging, sneed ik een paar citroenen in mooie schijfjes en schoof die in m´n droogoventje. Ook zorgde ik voor de andere gevraagde accessoires en ingrediënten en vanmorgen was ik er helemaal klaar voor.
Ik moest weer erg terugdenken aan de foto-sessies met Niek Stam voor mijn kookboek. Ongelofelijk dat dat alweer meer dan een jaar geleden is! Oude tijden herleefden. Inclusief het 100 keer de trappen op en neer lopen. Nou ... 100 keer is overdreven hoor. Maar ik heb m´n gemiddelde toch wel flink overschreden :-). Net als Niek toen, heeft Willemiene nu op de workshopzolder foto´s gemaakt. Daar is alle ruimte met lekker veel tafels. Ook heb ik daar een flink rek vol borden, schalen, kopjes, glazen en doeken in allerhande kleuren. En nadat we eerst een bakkie koffie gedronken hadden, kon Willemiene daar lekker los gaan.
Super leuk om te zien, hoe mooi mijn gerechtjes gestyled werden!
Zelf was ik een groot deel van de dag in de keuken bezig. Maaike en Maria waren in de inpakruimte aan het werk. Zo halverwege de dag kregen ze echt wel trek van de lekkere geuren, die omhoog stegen. Kwam dat even mooi uit, dat er met de lunch lekker geproefd kon worden, van wat al gefotografeerd was :-).
Om een uur of half drie was Willemiene klaar. Had ik precies nog de tijd om de bestellingen van vandaag in te gaan pakken.
Ik werd goed in de gaten gehouden door Julian. Die zat ziekjes in de kinderstoel toe te kijken. Hij is al een paar dagen koortsig en kreeg vandaag ook vlekjes. Waarschijnlijk de zesde ziekte en dus niets ernstigs, maar wel zielig.
Nu maar hopen, dat hij snel beter is! En ook, dat ik maar snel gewend ben aan het idee, dat de zomer voorbij is ;-).
