Op vrijdag werkt Willem altijd mee in de webshop. Meestal ligt er een berg computerwerk voor hem klaar: nieuwe producten in de shop zetten, fouten in het systeem oplossen, software aanpassen en noem maar op. Maar afgelopen vrijdag liep het anders en gingen Willem en ik op stap voor de shop. Dat is weer eens wat anders.
Het was nog bijna niet door gegaan, want Willem was gammel en enorm snotterig. Maar ja, het was allemaal al lang afgesproken en het is lastig om dan een nieuwe datum te moeten gaan plannen. Dus schoof hij snotterig en wel achter het stuur.
Gelukkig kost autorijden Willem geen enkele moeite. We moesten namelijk heel wat kilometers vreten. Ik had al bedacht, dat ik maar zou rijden, om Willem z´n energie te sparen. Maar dat hoefde niet. Nou, prima. Ik vind autorijden best aardig, maar doe het verder niet per se voor m´n lol.
Afijn, we reden al om half 8 weg, want de planning stond aardig strak.
Ons eerste reisdoel was de fabriek, waar wij de wonderpannen laten maken. Al vóór corona hadden wij bij de fabriek gevraagd, of ze voor ons een kleinere versie van de pan wilden ontwerpen. De zogenaamde junior wonderpan dus. Maar goed, tijdens corona schoten de prijzen van aluminium enorm omhoog door een wereldwijd tekort. Dat was dus niet de goede tijd, om iets nieuws te starten. Daarna begon de oorlog in Oekraïne en nog steeds bleven de aluminiumprijzen torenhoog. Maar eindelijk is er beter aan te komen en normaliseert de markt! Zodoende kregen wij een verrassend mailtje van de pannenfabriek, dat ze er helemaal klaar voor waren, om met het nieuwe ontwerp aan de slag te gaan.
We gingen naar de fabriek om het plan verder uit te werken. Behalve met de directeur, zouden we ook praten met de ontwerper van de gereedschappen. Precies om 9.00 uur schoven we daar aan tafel en hadden een ´constructief overleg´, zoals dat dan zo mooi heet.
Onze volgende afspraak was een half uur rijden bij de pannenfabriek vandaan. We gingen praten op een maalderij om te kijken, of we daar biologische (hele) granen konden gaan inkopen. Hele granen zijn vooral interessant voor mensen die een graanmolen hebben en daarbij graag ook eens iets anders eten dan tarwe. Denk bijvoorbeeld aan gerst, rogge, sorghum, spelt, boekweit enzovoorts. Afwisseling in je voeding is super belangrijk voor een gezonde darmflora. De gemiddelde Nederlander eet bijzonder eenzijdig. Wat graan betreft is het bijna alleen tarwe wat de klok slaat. En dan ook nog eens vaak tarwebloem, in plaats van tarwemeel. Dat is behoorlijk ´arm´.
Bij de maalderij werd ik erg hebberig en enthousiast. Ik had enorm veel zin om al die fijne granen te gaan uitproberen. En dat is ook precies, wat ik de komende tijd wil doen. Ik neem altijd pas producten op in de webshop, als ik er zelf goede ervaringen mee heb. Ik zal dus overuren moeten maken in de keuken :-)
Met de achterbank vol zakken granen, begonnen Willem en ik aan de terugreis. We wilden om 12.40 thuis zijn. Dan komt op vrijdag Wim altijd bij ons lunchen. Vandaag zou ook Dirk van de partij zijn. Bovendien was Maria in de webshop aan het werk en de kleinkinderen Julian en Vesper waren er ook. We verheugden ons dus op die lunch. Volgens de navigatie zouden we om 12.37 uur thuis zijn. Ging dat even voorspoedig!
Nou nee, toch niet. Al snel belandden we in een enorme file! Er was een auto met aanhanger gekanteld en er kwam maar liefst anderhalf uur (!!) reistijd voor ons bij! Teleurgesteld lieten we het thuisfront weten, dat ze maar zonder ons moesten gaan eten.
Het naaien deed ik zaterdagochtend vroeg. Daar had ik vrijdagavond geen puf meer voor ;-).
Dacht ik dat ik een vrijdag een volle dag gehad had, het was zaterdag niet anders. Eerst dus achter het naaimachien. Daarna ben ik als een witte tornado door het huis gedraafd, om alles aan kant te krijgen voor de zondag. Ik moest m´n werk in een ochtendje proppen, want we zouden om kwart over 1 vertrekken.
Willem vroeg, of hij nog iets kon doen. ¨Nou,¨ zei ik, ¨het zou wel fijn zijn, als jij de benedenverdieping stofzuigt.¨ Dat vond Willem een prima plan. Maar hij was nog maar nét bezig, of hij zoog per ongeluk ´iets´ op. Hij wist niet was het was. Een hempje, een sjaaltje? Het zat zomaar ineens in de stofzuigerslang. Nou, ok, dan haal je het eruit. Toch? Maar zo simpel was het niet. Het ´ding´ zat ergens muurvast in die slang. Hè, dat konden we eigenlijk helemaal niet gebruiken. Maar gelukkig heb ik nog een oude stofzuiger op zolder. Daar ontbreekt weliswaar de stang van, maar de stang van de verstopte stofzuiger paste er op! Yes! (Maandag lukte het Hans om met een list de prop uit de slang te krijgen: door er water in te laten lopen. Het bleek om de afgeknipte strook van m´n jurk te gaan!) We werkten hier en daar maar een beetje met de Franse slag en keurig op tijd waren we klaar. Omgekleed en wel, want we zouden naar de verjaardag van Vespertje gaan!
Eerst zetten we Henk af bij de bushalte langs de Provinciale weg. Hij zou samen met een vriend naar Zeist reizen. De ouders van de vriend hebben daar een seizoensplaats op een camping en daar zou deze dag de verjaardag van vriend Simon worden gevierd. Simon zou een paar haltes eerder opstappen en dan zouden ze samen met de bus naar Utrecht CS reizen. De bus kwam 13.19 bij de Provinciale weg en Henk stond netjes op tijd bij de halte.
Intussen reden Willem en ik naar Dordrecht voor het feest van Vesper. We wilden er om 14.00 uur zijn, want dan zou de taart aangesneden worden. We waren al bijna in Dordrecht, toen Henk belde. De bus zat vol en de chauffeur was niet eens gestopt! Hij had naar Henk gebaard, dat hij vol zat en reed gewoon door! Echt zoooooo grrrrrrrr!!! Gewoon zo´n knul bij de halte laten staan, terwijl de volgende bus pas over een uur komt! En achteraf had Henk z´n vriend zelfs een plaatsje vrijgehouden voor Henk, dus hij had er prima bij gekund.
Nou ja. Lang verhaal kort: we zijn omgekeerd, hebben Henk bij de bushalte vandaan geplukt en zijn de route van de bus gaan rijden. We hadden intussen contact met Simon en zeiden tegen hem, dat hij bij de eerste halte de beste maar uit moest stappen. Dat was in Vianen. In Vianen pas (!) waren Henk en Simon weer samen en konden ze hun reis voortzetten. Maar Willem en ik waren natuurlijk prompt veel later dan gedacht op het feestje van Vesper.
Evengoed hebben we genoten van ons prinsesje!
