En toen deed ik mee!

Gelukkig ben ik niet vaak ziek. Maar vorige week deed ik dan toch maar mooi mee met de griep-epidemie. Nou ja, mooi? Er is niet veel moois aan, om ziek te zijn natuurlijk :-(.

Ik was eigenlijk al best een poosje flink verkouden. Maar dinsdagavond was ik ineens snip, snip, snípverkouden. Toch voelde ik me niet ziek. Dat volle hoofd was alleen maar lastig. En ik hoorde mezelf praten, alsof ik achter een dichte deur stond.

Woensdagochtend was de situatie onveranderd. Maar kom, ik was níet ziek, dus ik stond gewoon om 5 uur op. Ik was van plan om de gerechten, die ik voor de culinaire rubriek van Terdege bedacht had, te maken. Normaal komt zo eens in de drie, vier maanden de fotograaf hier, om de gerechten te fotograferen. Maar omdat ze nog niet zo heel lang geleden bevallen is, zou haar man deze keer de gerechten komen ophalen, zodat ze er thuis, in haar eigen tempo, foto´s van kon maken. 

De gerechten, die ik voor de culinaire rubriek maak, test ik altijd één en, al het nodig is, twee keer. Soms moet er toch nog iets bijgesteld worden aan het recept. Dan klopt de oventijd niet helemaal, of er moet nog wat extra smaak aan toegevoegd worden, of wat dan ook. Als het helemaal naar mijn zin is, schrijf ik het recept uit en op de dag dat de fotograaf komt, maak ik fluitend die vier gerechten klaar. Maar nu werd het een drama! Ik kon gewoon niet helder denken. Ik vergat dingen, deed dingen verkeerd en kwam er ook nog eens achter dat ik van twee gerechten een ingrediënt miste. Dat is niet handig om een uur of zes in de ochtend :-(.

Mijn mooie plannetje om de gerechten vóór het ontbijt klaar te hebben staan, viel helemaal in duigen. In plaats daarvan, parkeerde ik om even over achten mijn auto bij de Jumbo, om daar de ontbrekende ingrediënten te gaan halen.

En daarna? Nou, gewoon één en al drama.

Ik presteerde het om één baksel VIER keer te moeten bakken, omdat het DRIE keer mislukte!!

Daar knapte ik natuurlijk ook niet echt van op. Ik was erg blij, toen ik na veel bloed, zweet en tranen toch eindelijk vier gerechten klaar had staan en Maria kon gaan helpen in de webshop.

Intussen voelde ik me dan toch wél echt ziek. Ik besloot samen met Maria om alleen alle bestellingen van die dag klaar te maken en verder geen voorraden in te gaan pakken. Wat was ik blij, toen om 15.00 uur alle pakketten klaarstonden en Maria zei, dat zij ze wel naar de post zou brengen! Ik wist niet hoe snel ik onder de dekens moest kruipen. Het enige wat ik nog deed, was Willem instructie te geven voor het avondeten. Ik was (weer eens) mega-blij met m´n kelder vol weckvoorraad. De mannen hoefden enkel maar een pot met nasi op te warmen, de pindasaus uit de koelkast op te warmen en een ei te bakken. Er was zelfs een zak kroepoek in huis, om het diner áf te maken.

Ik maakte een kruik klaar, schoof 2 paracetamollen naar binnen, zette een muts op en kroop onder de dekens. Hè, hè, wat lag ik lekker!

Lang verhaal kort: ik heb 23 uur bijna aan één stuk door geslapen! Ongelofelijk zeg! Ik was compleet van de wereld.

Het was donderdagmiddag 15.00 uur, toen ik even een uurtje rond gescharreld heb. Precies genoeg om wassen te sorteren, er één aan te zetten, instructie te geven voor nóg een opwarmmaaltijd, een nieuwe kruik te maken en weer in slaap te rollen :-).

Vrijdag voelde ik me al een heel stuk beter. Toen Maria kwam werken, sprak ik af, om samen met haar weer alle bestellingen post-klaar te maken. Dat vond ik een prima klus om weer mee van start te gaan. En natuurlijk is dat ook de belangrijkste klus. We willen onze klanten niet laten wachten op hun spullen. Tenzij het echt niet anders kan, natuurlijk.

Ik heb op mijn gemakje gewerkt en ´s middags heb ik, heel luxe, een heerlijk oude-mevrouwen-dutje gedaan. Ik was zó blij, dat ik weer wat kon doen! ´s Avonds ben ik niet met Willem meegegaan voor het vrijdagavond-bakkie koffie bij schoonmama. Dat leek me nu niet zo verstandig, omdat ik nog wel steeds heel verkouden was. Willem ging dus alleen en ik dronk koffie met Hans en Thirza, die tegen achten binnen kwamen rollen.

Hans werkt elke avond en elke zaterdag en elk ander vrij moment in hun huisje. Alleen op vrijdagavond houden ze het rond koffietijd voor gezien. En zaterdags stoppen ze ook bijtijds. Het is nog een hele klus en ik ben benieuwd, hoe ver het af zal zijn, als ze bij leven en welzijn volgende maand zullen trouwen. Ze hebben hun plannen al wel wat bijgesteld. Als ze maar kunnen slapen, eten koken en liefst ook douchen, dan vinden ze het al geschoten. Nou, een poosje kamperen in je eigen huis is verder ook helemaal niet erg, hoor. Het wordt een prachtig huisje en dat ook nog eens op een droomplekje. Dan neem je graag het één en ander voor lief.

Dat het huisje echt mooi wordt, heb ik zaterdagmiddag met eigen ogen nog weer even kunnen zien. Ik had al een poosje geleden afgesproken om samen met mijn vriendin Wilma te gaan kijken. Het leek eerst niet door te kunnen gaan vanwege de griep. Maar ik voelde me zaterdagmiddag wel ver genoeg opgeknapt om een ritje heen-en-weer naar Mijnsherenland te maken. Wat heerlijk om het daar op dat prachtige plekje voorjaar te voelen worden! En wat is er veel veranderd in de weken, dat ik het niet gezien heb!

Nu is het maandag en alles lijkt weer gewoon. Hoewel Maria en ik toch een beetje een rare maandag hadden. Ik moest om half 10 bij de tandarts zijn om een lekke vulling te laten vervangen. En toen ik om 10.08 uur thuis kwam, stond Maria al met haar jas aan klaar. Zij moest namelijk om half 11 bij de tandarts zijn! Nou, dat was niet heel handig voor ons werk. Maar gelukkig kwam Maaike een paar uurtjes helpen. Zo kwam alles toch nog goed :-).

Nog even wat plaatjes van de afgelopen tijd:

De dagen lengen!
Pas rond zessen wordt het echt donker

.

Ik heb mijn kiemtorentje weer uit de kelder opgediept.
Gezondheid uit de vensterbank.
Ik kweek broccolikiemen en basilicumkiemen.

De broccolikiemen gaan het snelst.
Na een dag of twee zie je al echt iets gebeuren.

Wat een lucky shot van Esther met Muck!
Ze zijn ongeveer even groot :-).

Als er elke dag veel weg gaat uit de shop,
moet er natuurlijk ook voldoende binnenkomen.
Pallets passen niet door de deur, dus die worden altijd buiten gestald.
Ze moeten dan natuurlijk wel zsm uitgepakt worden.

Kijk dan, hoe leuk!

Ik trof Julian op de bank aan,
waar hij languit de nieuwe Terdege lag te ´lezen´.

Kijk, broccoli van zaadje tot kiem, duurt geen week.
Het gaat direct overal op en door.
Ik heb het hier op een boterham met honing.
Misschien geen voor de hand liggende combi, 
maar echt heel lekker!

Dit was zaterdagochtend. 
Wat is het mooi buiten met die vorst!

Vorst op m´n palmkolen

Rijp aan elk beukenblaadje!