De bruiloft van Hans en Thirza komt nu toch wel heel snel in zicht! Ze hopen op 27 maart te gaan trouwen.
Nu de datum nadert, begint het steeds harder te gonzen van de activiteiten. Het brengt een gezellige drukte met zich mee. De grootste drukte geeft de verbouwing van hun huis. Dat is gewoon een monsterklus, zéker omdat Hans zoveel mogelijk zelf doet. Er is al enorm veel gedaan. Maar ... er moet ook nog heel veel gebeuren. Het is wel het léukste werk, wat nu nog moet gebeuren. Er wordt druk gestuct (dat is één van de weinige klussen, die Hans en Thirza door vakmensen laten doen), vandaag werden éindelijk (na weken vertraging!) de kozijnen geplaatst, de keuken moet nog gezet worden, de badkamer moet nog gerealiseerd worden, er moet nog een trap naar de eerste verdieping komen en een voordeur is ook wel handig :-). En dan natuurlijk nog verven en vloeren leggen en inrichten. Echt veel werk dus nog. Hans is dan ook echt 6 dagen per week van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat bezig.
Gisteren was hij jarig. Maar ik heb hem alleen ´s morgens drie minuten gezien. Net genoeg om hem te feliciteren en hem een pakje brood in z´n handen te duwen :-).
´s Avonds kregen we nog wel een fotootje van de jarige in de familie-app:
Toch nog een gebakje voor de jarige, schreef Thirza.
Tja en dan zijn er nog al die andere voorbereidingen, waar we van mogen mee genieten en waarin we meeleven. Vorige week mocht ik mee, toen Thirza haar trouwjurk ging afpassen. Echt zo leuk om mee te maken! En deze week komt, als het goed is, Hans z´n pak aan in de winkel, waar hij het gekocht heeft. Dus binnenkort zal er nóg wel een pas-sessie volgen, maar dan voor de bruidegom. Het huwelijksgesprek met de dominee is geweest, de benodigde gegevens om te mogen getuigen zijn naar de gemeente gestuurd, vorige week heeft het stel op een hol en een draf ringen uitgezocht, de bloemen zijn uitkozen enzovoorts enzovoorts. Ik zei het al: het is hier een gezellige drukte.
Binnenkort gaan we zelf ook maar eens voor kleding op stap. Ik heb bedacht om eerst met de mannen mee te gaan en dan later voor mezelf iets te gaan shoppen. Wellicht gaan Maria en ik samen op pad. Zij heeft er al net zoveel zin in, als ik. Maar niet heus. Wij zijn allebei niet echt fan van kleding kopen. Maar ja, het zal vast goedkomen.
Nou ja en verder zijn we gewoon lekker bezig, zeg maar. Vorige week hebben Maria en ik samen de inpaktafel/-hoek helemaal opgeruimd en schoongemaakt. Normaal doen we dat in de week van voorraden tellen. Maar nadat alles geteld was, zijn Willem en ik een paar dagen naar Texel geweest. En zodoende was er nog niet van gekomen. Het was echt een rommeltje. Op de tafel, maar vooral ook ónder de tafel, waar we alle soorten en maten tassen en brievenbusdoosjes en enveloppen bewaren. En waar ook bakken met lintjes en plakkers enzo staan. Ook waren er rommeltjes in de vensterbank terecht gekomen. Tijd om het even grondig aan de pakken, dus.
Dat het nu echt niet langer mocht wachten, was ook, omdat ik vrijdag weer de eerste workshop ´Bak je eigen brood´ gaf. De deelnemers voelen als gasten en die wil je toch niet in de rommel ontvangen?! De eerste workshop was trouwens erg leuk. Het was een erg leergierige groep. Direct zaterdag kreeg ik al verschillende trotse foto´s van eerste zelf gebakken broden en broodjes toegestuurd. Zo leuk!
Zaterdag hadden Willem en ik een klein uitstapje op het programma staan. Het had trouwens wel een minder leuke aanleiding. Nadat een paar weken geleden al één van m´n kippetjes doodgegaan was, lag vorige week ook een tweede kippetje dood in het hok. Ik had het al wel zien aankomen, want ze zat steeds zo in elkaar gedoken. Ze at echter wel nog steeds goed en ik hoopte maar, dat het snel lente zou worden en dat ze zou opknappen. Maar nee.
Nu was er nog maar één kip en dat is zielig. Ik had naar
Hoogendoorn in Stolwijk gemaild om advies. Zij hadden op dat moment geen Bielefelder krielen, maar hadden wel andere rassen, die goed samen konden met het overgebleven Bielefeldertje. En zo togen we zaterdagochtend naar Hoogendoorn. Wat we niet wisten, was, dat het zó´n prachtig en zó´n groot bedrijf is! We keken er onze ogen uit! Eerst ben ik naar de winkel gegaan, voor nieuwe kippen. Toen ik aan de beurt was, vertelde ik, dat ik gemaild had en dat ik kwam voor twee kippen die bij een Bielefelder kriel konden. Het meisje liep meteen met ons naar buiten en liep langs de hokken. Als eerste wees ze Dresdener krielen aan. Ze hadden daar nog precies twee kippen (en een haan) van. Daarna wees ze ons ook nog andere mogelijke rassen. Maar ik was eigenlijk wel meteen verkocht bij die Dresdener krielen. Mooie roodbruine kippen, niet te klein, redelijk wat eitjes per jaar, nauwelijks broeds, goed tam te krijgen. Dat was precies wat ik graag wilde. Het werden dus de Dresdener krielen.
Het meisje haalde een doos en pakte één voor één de kippen uit het hok. Ze keek ze na op snot en bekeek de borst, de vleugels, het poepgat, de poten...Ze werden goedgekeurd. Even later zette ik blij de doos met de kippen op de achterbank. Maar we reden echt nog niet meteen weg!
We liepen langs ik-weet-niet-hoeveel soorten eenden, ganzen en andere watervogels, langs hokken met allerlei soorten kippen, langs hokken met pauwen, fazanten enzovoorts. Maar ook langs hokken met geiten en ezels en alpaca´s. Echt zo leuk om te zien! Willem video-belde eerst een heel poosje met Naomi en daarna ook met Julian. Die kinders keken ook hun ogen uit. Ze hopen daar binnenkort zeker ook eens te gaan kijken :-).
Uiteindelijk reden we weer terug naar huis. Daar wachtte het zaterdagwerk immers nog op me. De kippen heb ik pas ´s avonds in de schemering bij m´n Bielefelder gezet. Ik zag er tegenop, dat die beestjes eerst zouden gaan vechten om de pikorde vast te stellen. En dat is ook wat er zondag gebeurde en wat nog steeds aan de gang is. De nieuwe kippen nemen m´n oude kipje te grazen. En dat is echt niet leuk. Ik heb ze dus nog maar even apart gezet. Wel in één hok, maar van elkaar gescheiden. Over een paar dagen probeer ik ze weer bij elkaar te zetten. Hopelijk komt er snel rust in het hoenderhok...
Natuurlijk was ik vorige week ook weer lekker in de keuken bezig. Dat is nu eenmaal werk, wat ik graag doe. Het lijk me een regelrechte ramp, als je niet van koken houdt en als dat dan toch je taak is. Het is tenslotte toch iets wat elke dag terug komt.
Ik kookte als ontbijt een keer gierstepap. Dat was lang geleden. Eigenlijk zijn Willem en ik vooral verzot op havermout of kwark met muesli. Maar gierst is heel gezond en sowieso is het heel goed om voor afwisseling te zorgen. Het werd dus gierstepap. Toch ook wel heel lekker!
Op de twee dagen per week die Willem buitenshuis werkt, maak ik altijd zijn lunch klaar. Ook daarbij vind ik het leuk om te variëren. Maandag maakte ik een potje pickled eggs open. Ik had die eieren ongeveer een maand geleden ingelegd en ze waren dus prima op smaak. Echt lekker, zeg! Binnenkort zal het recept in Terdege komen. Maar nu kreeg Willem zo´n lekker ei in plakjes op z´n brood. Met peperpaté eronder en basilicumkiemen eróp. Wel ja, zo´n verwennerijtje moet kunnen, toch?
Schoonmama had de griep gehad. Ik kook nu af en toe een extra portie, wat dan in diepvriesschaaltjes meegaat, als we haar bezoeken. Zo hoeft ze niet meer (altijd) zelf te koken en kan ze een maaltje naar keuze opwarmen. Ik maakte o.a. wortelstoemp met vis. Dat is een eenvoudig receptje uit
mijn kookboek.
En natuurlijk genoten we ook weer van de kleinkinderen. Esther wordt zo´n gezellig grietje!
En vandaag is Sem jarig. Hij is één jaar geworden en dus officieel baby-af. Het was een erg gezellig dreumes-feestje vanmiddag!
