dinsdag 28 augustus 2012

Trakteren

Vandaag was het zover: Jan en Henk mochten allebei trakteren op school, omdat ze in de vakantie jarig geweest zijn. Ik had vorige week al een beetje hardop nagedacht over wat ik nu eens zou klaarmaken. Jan wist het wel: gewoon een egel. Je weet wel: satehprikkers met kaas, worst en augurk enzo, in een halve kool gestoken. Ach ja, die trakteert hij al twee jaar achter elkaar en dat bevalt kennelijk prima :-). Maar nee, twee keer achter elkaar hetzelfde trakteren is wel genoeg. Ik vond het tijd om eens met wat anders op de proppen te komen. Ik vind het altijd leuk om een beetje creatief te zijn bij het maken van traktaties. Verder wil ik het altijd betaalbaar houden en liefst niet al te ongezond. Mijn hersens hebben even gekraakt en floep! dit kwam eruit:

Jan trakteerde heel simpel op appels met een chocoladedip. Voor de meesters en juffen had hij een al even simpel schijfje grillworst met een augurkje erop geprikt. Vooral aan het begin van het schooljaar worden de juffen en meesters overladen met traktaties en daarom leek het me goed om een niet al te grote en al te vette hap aan te bieden.



Voor de klas van Henk maakte ik muizen van eierkoeken. Je snijdt hiervoor een eierkoek doormidden. Je smeert er wat jam op (zelfgemaakte aardbeienjam in mijn geval), plakt de helften tegen elkaar, waarbij je een  snoepveter als staart naar buiten laat piepen. Dan knip je oortjes van bakouwel en die steek je in de bovenkant. De oogjes waren stippen chocodip van de appels van Jan. Omdat er nog genoeg chocolade over was heb ik nog een serie appels met chocodip gemaakt. Die mocht Henk de meesters en juffen trakteren.




Henk was helemaal verguld met de prachtige hoed, die de juf voor hem had gemaakt. ¨Mag ik die echt meenemen,¨ vroeg hij, toen de school uitging :-). Waar je een kind toch maar blij mee kunt maken!


donderdag 23 augustus 2012

Genoeg

Voordat we op vakantie gingen struinde ik bij de plaatselijke Kringloop op zoek naar een stapeltje vakantieboeken. In de maand juni werd er op de toch al lage prijzen nog eens extra korting gegeven en dat maakte die strooptocht extra leuk.
Behalve leesboeken (voor mezelf en voor de kinderen) nam ik ook ingebonden maandberichten van de ¨afdeling Overschie der Nederlandsche Vereeniging van Huisvrouwen¨ uit 1935/6 mee. Achteraf vind ik het jammer, dat ik maar twee van die bundels meenam, want er staat veel leuks in. Veel nog bruikbare informatie, tips en geweldige recepten. Hier en daar is het wel hilarisch, hoor :-). Zo heb ik samen met Ellen in het zwembad in Steg dubbel gelegen toen ik haar een stukje voorlas met praktische wenken om op vakantie te gaan. Zo werd de tip gegeven om van een oude jurk speciale overhemdzakken te maken, waar de (uiteraard netjes gestreken) overhemden en dassen (!) van je man keurig gevouwen in opgeborgen konden worden. En als je hem helemaal wilde verrassen, maakte je er ook een zakje in voor de boordknoopjes :-). Ja, daar kregen we toch wel de slappe lach van :-).

Tussen verslagen van uitstapjes, mededelingen, bezuinigingstips etcera, staat hier en daar ook nog een gedicht. Dit vind ik wel een mooie om hier te delen:

Wenschen

Die NIETS heeft dingt naar IETS met wenschen en gebeden
Die IETS heeft, haakt naar MEER, naar VEEL, die meerder heeft
Die VEEL heeft is nog  minst tevreden;
Maar had graag ALLES wat de wijde wereld geeft.
Zoo blijft een rustloos menschdom jagen
En troost zich zorgen en gezwoeg,
In plaats van naar  geluk te vragen
Dat in dat woordje schuilt ¨GENOEG¨

Nic. Beets

woensdag 22 augustus 2012

Einde en begin

Zaterdag kwam een einde aan de zomervakantie hier. Althans, voor wat betreft de basisschoolkinderen. De VO-ers hebben nog een weekje respijt. Zoals te doen gebruikelijk wilden we de vakantie enigszins in stijl afsluiten. Dat had nog wel even wat voeten in aarde. Het was namelijk de wens, om op die mooie zomerdag nog even met z´n allen van de zee te gaan genieten. Maar om dat te realiseren moest er eerst een heel programma afgewerkt worden.
Om te beginnen was ik al een paar dagen van te voren druk bezig om alle was en strijk weggewerkt te krijgen en de boel zo veel mogelijk aan kant te hebben. Als we op zaterdag weg gaan, wil ik al het werk gedaan hebben om op zondag onze rustdag te kunnen houden.
En dan stonden er ook nog eens twee ritten op de planning: ik had om 11.00 uur samen met Maria een afspraak in Hoek van Holland bij het CNLS en om 12.15 zou Trijnie op Schiphol landen en die moest daar opgehaald worden. Dat zou Willem dan op zich nemen. Omdat er flinke drukte op de wegen naar de kust voorspeld was, had ik het plan om om kwart voor 10 weg te rijden naar Hoek van Holland. Ik stond daarom om kwart over 5 op om brood te bakken, nog 3 wassen te doen, de bakken op mijn moesdak voor twee dagen van water te voorzien en de laatste rommeltjes op te ruimen. Precies op tijd reden Maria en ik van huis weg en ook precies op tijd kwamen we in Hoek van Holland aan! Terwijl Maria op het Centrum haar oefeningen deed speerde ik naar de plaatselijke Lidl om de weekendboodschappen in te slaan en meteen alles in te kopen voor ons uitstapje naar zee. Ook dit lukte allemaal precies en ik was blij, dat het strakke schema niet in de soep liep. We reden naar huis en daar maakte ik de bedden van de langslapers op en pakte samen met Maaike alles in wat we naar zee wilden meenemen: badpakken, zwembroeken, strandlakens, parasols, stoeltjes, kleden, speeltjes en niet te vergeten: de braaipaal (Skottelbraai) en veel proviand en heel veel koud drinken!
Het was fijn om Trijnie na twee weken weer gezond en gebruind terug te zien. Maar veel tijd voor vakantieverhalen was er niet. Trijnie heeft, zodra ze thuis kwam, haar bagage boven neer gezet, haar bikini eruit gevist en is ingestapt :-). We haalden Hans z´n vriendinnetje nog op en daar gingen we met twaalf man richting Ouddorp.
Het was al zo´n beetje rond half 5 toen we in Ouddorp arriveerden. Wat ons betreft de ideale tijd om naar het strand te gaan. Het is dan niet meer zo bakheet als midden op de dag en het wordt per kwartier rustiger. Rond die tijd houden veel mensen het voor gezien en voor je het weet heb je het hele strand zo´n beetje voor jezelf ;-).
Het was een heerlijke afsluiter van de vakantie, die paar uurtjes aan zee. De kinderen speelden in het zand, er werd lekker gespetterd en gezwommen, we bakten hamburgers en worstjes op de braaipaal en ik genoot van m´n haakwerkje. We zijn gebleven tot de zon onderging en, o, wat was dat een prachtig gezicht! Daar wordt je gewoon stil van. Het zijn van die gouden herinneringen, zulke ontspannen gezinsmomenten! Maar zo was daar dan ook het einde van de vakantie. En daar word ik altijd erg treurig en weemoedig van :-(










En nu? Nu is er weer een nieuw begin gemaakt. De eerste dag nog wat onwenning, maar de tweede dag al wat geroutineerder, plooide ik mijn werk weer rond het brengen en halen van de kinderen. Gewoon weer wassen en afwassen en ramen zemen en wc´s boenen. Zucht. Maar zo saai als dit klinkt is het toch weer niet. Want er zijn nog grote kinderen thuis en het is dan zomaar even zó gezellig om samen lekker aan de picknicktafel koffie te drinken met een zelfgebakken roomboterkoekje.



En als dan je vader belt dat de groentenman op de markt nog aardbeien over heeft van zaterdag waar hij vanaf moet en hij maakt je blij met 24 kilo aardbeien voor een tientje, dan ga je gewoon gezellig jam koken en siroop maken. En als er dan een brugsmurf nog aan zijn schoolspulletjes geholpen moet worden, dan ga je gezellig met twee kinders spulletjes kopen en -want dat hoort er helemaal bij- koffie drinken bij de Hema. Met wat lekkers erbij natuurlijk ;-).  En als
- je dan lekker in de tuin kunt eten en
- je man nog weer een hoop kachelhout voor de winter hakt en
- je je verbaast over twee enorme rupsen en je je afvraagt tot wat voor vlinders die zullen uitgroeien en
- Henk zo´n mooie tekening op school heeft gemaakt en
- Maria zo blij is, dat rekenen zo goed ging en
- Jan en Maaike zo fijn samen hebben gezwommen in de Alblas en
- de kippen weer zo trouw hun eitjes leggen
- en er nog zo heel veel meer is om blij over te zijn
dan zijn er toch geen woorden voor te vinden om uit te drukken hoe rijk gezegend je bent?

donderdag 16 augustus 2012

Niets verspillen

Briketten maken van oud papier deed ik al veel langer. Gewoon zoals dat beschreven staat in het boek ¨Leven van het land¨ - niets verspillen en gezond blijven van John Seymour. Daarin las ik hoe je een oude krant nat maakt, stevig oprolt en vervolgens laat drogen. Zo kan hij nog als briket dienst doen. En het is verbazend hoe lang zo´n opgerolde krant nog brandt!

Ik wist wel, dat er speciale apparaatjes voor te krijgen zijn om op een gemakkelijke manier kranten tot briketten te persen. Maar dat leek me niet nodig. Lekker eigenwijs, he :-)

Toch raakte regelmatig de klad in dat brikettengedoe. Ik vond het gewoon geen fijn werkje. Toen ik een aanbieding in mijn mailbox vond van zo´n brikettenpers voor nog geen twee tientjes ging ik overstag. Ik besloot mezelf een kadootje te geven en kocht zo´n pers.

Vandaag vond ik het een perfecte dag om eens fijn aan de tuintafel briketten te gaan persen. Eerst deed ik de opgespaarde oude kranten in een grote ton en liet die vollopen met water uit de regenton. Na een paar uur, toen de kranten helemaal doordrenkt waren, ging ik aan de slag met de pers. Ik vulde het apparaatje steeds met stroken en stukken natte krant, deed het bovenstuk van de pers erop en perste heel simpel de kranten tot briketten. Het is handig om zoiets buiten te doen, want je perst er meteen een plens water uit. De briketten moeten nu minimaal 14 dagen drogen voordat ik ze gebruik. Dat gaat helemaal goedkomen, want voorlopig was ik nog niet van plan de kachel te stoken ;-).





Briketten maken op deze manier vind ik nog wel te pruimen. Ik ga maar weer een volgende stapel oude kranten opsparen.

woensdag 15 augustus 2012

Groei en bloei en een nieuwe oude kast

Het is lekker groeizaam weer en dat betekent, dat er iedere dag even getuinierd wordt. De bakken op mijn moesdak moeten elke dag water. Verder wordt er een paar keer per week iets gezaaid of uitgeplant. En elke dag rommel ik wat in mijn bloementuintje. Zomaar wat onkruid wieden en wat dode bloemen verwijderen enzo. Op deze manier probeer ik de zomer in de tuin nog even vast te houden. Je merkt wel, dat de zomer over de top is. Sommige planten hebben hun beste tijd al gehad.



De pepers gedijen prima bij de hoge temperaturen van de laatste dagen. Ze hebben flink wat zon en warmte nodig. Ik ben benieuwd of het me lukt om straks een mooie oogst pepertjes binnen te halen. Het is het tweede jaar dat ik pepertjes probeer te kweken. Vorig jaar bleef het bij een poging. Toen het zaad was ontkiemd en opgegroeid tot kleine, uit te planten plantjes, gingen de ze één voor één dood. Dit jaar heb ik een paar weken eerder gezaaid en is het me gelukt.


Alhoewel er wel een flink verschil is per ras. Ik heb ook peperplantjes waar nog geen enkel pepertje aan te bekennen valt. Die staan nog vrolijk in bloei. 



Eigenlijk kun je pepertjes beter in een kas kweken. Net als tomaten. Daarom heb ik bij het kiezen van de zaden erop gelet, dat ik rassen nam die er zo kort mogelijk over doen om van zaad tot oogst te geraken. Vorig jaar is het me goed gelukt om tomaten te kweken op m´n moesdak. En ook dit jaar lijkt het goed te gaan. De tomatenplanten hangen mooi vol. En nu maar wachten totdat de tomaten gaan kleuren!



Courgettes doe ik dit jaar voor het eerst. Ik heb twee planten staan. Ze produceren allebei redelijk goed. Alleen is de ene plant al behoorlijk over de top. De bladeren worden al helemaal geel. Deze week wil ik een courgettegerecht klaarmaken. Nog even een lekker receptje googlen.


Vorige week was ik bij de Boerenbond om dierenvoer te kopen. Ik heb toen meteen drie koolplantjes meegenomen. Voor die paar koolplanten die ik op mijn moesdak kwijt kan is het niet de moeite om ze te zaaien. De koolplantjes kosten 20 cent per stuk. Ik kocht één rode kool


en twee boerenkolen. Ik ben erg benieuwd of het gaat lukken om ze op mijn moesdak op te kweken tot eetbare exemplaren.


De uitgeplante preien zien er goed uit. Het is een experiment, preien in een bak. Als het lukt wil ik er D.V. volgend jaar meer zaaien. De pas gezaaide Rucola ontkiemt waar je bij staat!




De aardappels zijn ook een experiment. Het is eigenlijk meer voor de fun dat ik er een aantal heb gepoot. Het ziet er in elk geval leuk uit, die bakken met grote groene planten. Ik ben erg nieuwsgierig of er een maaltje aardappels in de bakken groeit ;-).



Beneden geniet ik van mijn bloementuintje. Toen we terug kwamen van vakantie was alles behoorlijk overwoekerd met onkruid en moesten er nodig wat planten ingetoomd worden. Nu ziet alles er weer goed uit. Er zijn wat kale plekken waar Vlijtige Liesjes stonden. Die hebben de vakantie niet overleefd. Ik dacht erover om er nog wat nieuws in te zetten. Maar ik laat het toch maar zo. Er valt nog genoeg te genieten.
Ook in mijn bloementuintje heb ik dit jaar weer geëxperimenteerd. En elk jaar leer ik weer bij. Zo heb ik dit jaar voor het eerst Cosmea gezaaid. Ik had er niet op gerekend, dat die zó hoog zou worden. Als ik het nog een keer doe, moet ik ervoor zorgen, dat ik ze achteraan uitplant. Verder vind ik het tegenvallen dat er zo weinig bloemen in zitten. Maar misschien heb ik niet de juiste soort. 
Ik had dit jaar ook voor het eerst eenjarige stokrozen. Maar behalve flinke bladrozetten is er niets van terecht gekomen. Jammer hoor, ik kijk steeds met jaloezie naar die vrolijke stokken bij iedereen in de tuin. Maar wie weet komen ze volgend jaar opnieuw op en gaan ze het dan wél doen. Normaal gesproken zijn het ook twééjarigen.
De gezaaide papaver heeft ook alleen maar blad opgeleverd. Maar ook van de papaver heb ik goede hoop dat er volgend jaar wél bloemen zullen zijn. Spannend!
Tabaksplant was vorig jaar goed gelukt, maar dit jaar was ik, denk ik, te laat met uitplanten. De planten zijn nog best klein en er bloeit (nog) niets. Wie weet komt dat nog. 
Al met al ben ik heel blij met het resultaat van al het zaai-, plant- en wiedwerk. Ik houd van een lekker volle tuin met veel bloemen. En elk jaar lukt het me een beetje beter.

In huis ben ik ook hard bezig. Vorige week heb ik nog wat gelummeld, omdat Willem nog een paar dagen vakantie had. Verder had ik het druk met de vakantiewas en het opruimen van alle vakantierommel. Deze week probeer ik de gewone huishouddraad weer op te pakken. Ik zit sinds eind juni al zonder hulp en ik moet daarom een stapje harder lopen. Behalve al het gewone werk probeer ik ook steeds een extra klusje erbij te nemen. Ik kan merken dat ik de afgelopen maanden flink opgeruimd heb. Maar het kan zéker nog een stuk beter!
Deze week heb ik de servieskast onder handen genomen. Daar zit een heel verhaal aan.
Toen wij trouwden kochten we twee antieke kastjes. Het ene is een Hollandse Bonheur. Het is een prachtig kastje en ik ben er nog steeds helemaal weg van. Mijn vader kocht het voor ons, zoals je een koe koopt: handjeklap. Toen de teller op 2700 gulden stond, gaf mijn vader de verkoopster zo´n enthousiaste klap, dat ze volgens mij van schrik ´verkocht´ riep :-). Toen we het kastje kochten was hij ongeveer 150 jaar oud. Nu inmiddels dus 175! Ik kan er vaak over mijmeren waar die kast nu allemaal gestaan heeft, wat er in lag en wie hem afgestofd en opgewreven heeft in die 175 jaar. Bij mij staat er nu al 25 jaar serviesgoed in. In het bovenste deel mijn ´goede´ servies van Wedgewood Edme en onderin mijn ´goede´ glasservies van Zwiesel. Ja, ja, zo ging dat 25 jaar geleden nog. Ik had dat soort dingen in tweevoud toen we trouwden: één voor dagelijks gebruik en één voor zon- en feestdagen :-).

Het andere antieke kastje is een zogenaamde meidenkast. Dit was een minder dure kast. Als ik me het goed herinner kochten wij het voor 1700 gulden, maar het kan ook wel minder zijn. Dit kastje heeft jarenlang dienst gedaan als linnenkast. Maar toen we na een jaar of 9 verhuisden naar een huis met inbouwkasten op de slaapkamer, verhuisde het kastje naar de woonkamer. Na een jaar of 8 verhuisden we opnieuw en het kastje verhuisde mee. Het ging een blauwe maandag dienst doen als servieskastje. Het kastje had intussen wel wat averij opgelopen. Dat was al gebeurd toen het nog op onze slaapkamer stond als linnenkast. Op een dag had Wim de sleutel uit het deurtje gepakt en daarmee had hij een ´prachtige´ tekening in de kast gekerfd. Die krassen had ik er nooit uitgepoetst gekregen. Op een dag stelde zwager J. voor om dat kastje voor mij eens onder handen te nemen. Dat leek me een goed idee. Het kastje verdween naar J. en het servies werd zolang in een grote secretaire opgeborgen. Al met al is die opknapperij een ´beetje´ vertraagd :-). Maar nu ik zo aan het opruimen was en ook wat kasten wilde veranderen trok ik de stoute schoenen maar eens aan en vroeg J. of hij ooit nog aan het opknappen van mijn kastje was toegekomen. Nu, eigenlijk was J. dat hele kastje een beetje vergeten, maar hij ging het eens opzoeken en zou het netjes voor me fixen. Nog diezelfde dag kreeg ik een mailtje: het kastje was klaar! Jippie! Het duurde toen nog wel een paar weken voordat we zover waren dat we met de aanhanger naar J. gingen om het op te halen. Wat is het mooi geworden!! Echt een prachtig kastje, om zo weer verliefd op te worden. 
Voor de vakantie had ik geen tijd meer om de kastenverandering door te voeren. Maar nu heb ik toch die koe eens bij de horens gevat. Ik heb samen met Leendert het kastje op zijn plaats gezet. Daarna ben ik naar de winkel gegaan om kastpapier: nergens te krijgen :-(. Ik heb uiteindelijk maar een rol van dat ´damasten´ papieren tafelkleed gekocht en daar stukken van op maat geknipt. Maar het is niet helemaal wat het moest zijn. Het papier is (ook dubbelgevouwen) niet stevig genoeg. Voor nu is het even goed zo, maar ik wil binnenkort op de markt tafelzeil aan de meter kopen en dat op maat knippen voor op de planken. 
Toen de planken netjes bedekt waren zette ik het serviesgoed erop. Leuk om een kastje ´in te richten´! Het ziet er allemaal weer pico bello uit. Om de boel af te maken waste en stijfde ik de kastrandjes, die mijn moeder 25 jaar geleden allemaal voor me heeft laten haken en prikte die met punaises aan de planken. Willem mopperde waar dat nu allemaal goed voor was. Die is niet zo van de frutsels. Maar ik? Ik ben er gewoon  zo blij mee als een kind :-). Het is een feestje om borden uit zo´n kastje te pakken, toch?


vrijdag 10 augustus 2012

Naaimachine

Ik heb een Husqvarna naaimachine. Ik kreeg hem van mijn ouders voor het behalen van m´n VWO-diploma.  Hij is inmiddels al 26 jaar oud. Vooral de eerste jaren dat ik hem had heb ik hem vaak gebruikt. Ik volgde een half jaar naailessen en naaide eerst voor mezelf en later voor de kinderen. Ik ben niet een heel goede naaister. Als ik naai moet ik rust om me heen hebben, anders maak ik fouten. Ook ben ik tamelijk perfectionistisch en daardoor nooit helemaal tevreden met mijn creaties. Ik zie er altijd wel iets aan.

Gisterenochtend pakte ik mijn naaimachine uit de kast om er een knuffeltje mee in elkaar te zetten voor mijn pasgeboren achternichtje. Ik had een leuk patroontje gevonden bij De Droomfabriek. Ik had gecombineerd met lapjes uit de lappenmand tot ik een vrolijk geheel gevonden had. Een stukje uit een hoeslaken, een stukje uit een oud overhemd en twee stukjes uit oude Oilily halsdoekjes. Ik werd er helemaal vrolijk van :-). Ik had nog maar net de eerste twee lapjes aan elkaar gezet toen ik een plof hoorde en er rook uit mijn naaimachine kwam. Nee hè! Zo snel ik kon rukte ik de stekker eruit. Wat nu? Ik schroefde de klep van het motorhuis en zag dat de condensator verbrand was. Wat jammer. Nu moest mijn naaimachine naar de reparateur en ik kon niet verder :-(.
Ik belde mijn zus of ik haar naaimachine mocht lenen. Zij heeft precies dezelfde en dat is wel zo gemakkelijk. En zodoende zat ik ´s middags voor een tweede poging achter de naaimachine.

Nu is het knuffeltje af. Nog even leuk inpakken en dan kan ik op kraambezoek. Ik moet mijn naaimachine maar zo snel mogelijk laten maken. Ik zag al struinend op internet zulke leuke naai-ideetjes dat ik spontaan kriebels heb. Bovendien heb ik een zwangere zus, zwangere schoonzus en zwanger nichtje en zou het wel handig zijn om wat kadootjes op voorraad te hebben.



De tweede lading hout ligt inmiddels ook keurig in het houthok. Het is een fijn gezicht. Ik was al vroeg in de morgen aan het stapelen en hoorde hoog in de lucht een koppel ganzen al gakkend over vliegen. Of het nu kwam doordat ik met dat hout bezig was, of dat het nu echt al zo is: ik kreeg ineens een herfstig gevoel, compleet met lonkende vlierbessen, struiken vol bramen en glimmende rozenbottels.

Ik heb gisteren ook een beginnetje gemaakt met het oppakken van de tuindraad. Ik ben zowel op mijn moesdak als in mijn achtertuintje bezig geweest. Op mijn moesdak heb ik nog maar weer wat gezaaid en ook de preien uitgeplant. Nu er een paar dagen mooi weer lijkt te komen wil ik elke dag weer wat aan mijn moesdak werken. Het is mijn streven om zo lang mogelijk iets te kunnen oogsten. Blijven zaaien dus maar!
In mijn achtertuintje heb ik vooral gewied en grote bossen bloemen wat bij elkaar gebonden. Wat is alles groot gegroeid! Er zijn al wat kale plekjes. De Vlijtige Liesjes hebben de vakantie niet overleefd. Jammer, want ik had nog geen zaad gewonnen. Ik denk erover om nog iets te halen om de kale plekjes op te vullen. Misschien wat chrysantjes ofzo.


donderdag 9 augustus 2012

Hout en hartige taart

Langzaam maar zeker wordt het hier weer gewoon. Gewoon weer wassen en strijken en eten koken en brood bakken enzo. Daar tussendoor krioelen de kinderen met hun vriendjes en vriendinnetjes in en uit. De grote lummels hebben ook nog vakantie. Die slieren met hun vriendengroep her en der en zitten ´s avonds met chipszakken op de bank. O, wat is dat toch gezellig allemaal!

Gisterenochtend heb ik als eerste werk het hout dat maandag in de tuin gestort was keurig in het hok gestapeld. Dat vind ik altijd zo´n leuk werkje. Als het dan af is loop ik er steeds even heen om te kijken. Ons middelgrote houthok kwam met die portie precies half vol.
Willem heeft gisteren zijn laatste vakantiedag ook besteed aan kachelhout. Jan heeft hem een groot deel van de dag geholpen. Om een uur of 4 kwamen ze voorrijden met weer een flinke portie. Nu ligt er opnieuw een flinke berg hout in de tuin om gestapeld te worden. Fijn! De portie van gisteren is droog hout en al stookklaar. Ik stapel het bovenop de portie vers (nat) hout, zodat het als eerste kan opgestookt worden. Ons kleine houthok zit ook vol droog hout.

...
Vuurtje zullen we stoken,
Papje zullen we koken,
...



Voor het avondeten stond er broccolitaart op het menu. Hartige taart is ideaal voor als je een grotere voorraad van een bepaalde groente in huis hebt. Om te voorkomen dat het weekmenu er saai uit ziet met op twee (of soms ook drie) dagen dezelfde groente, maak ik die groente gewoon op totaal verschillende manieren klaar. Hartige taart is dan een welkome variant. Niet alle soorten groente vind ik lekker om er hartige taart mee te maken. Maar broccoli (en o.a. bloemkool en prei) vind ik ideaal.
Voor de bodem neem ik bijna altijd bladerdeeg. Gewoon die vierkante plakjes uit de vriezer. Die heb ik altijd in huis, zijn voordelig en heel gemakkelijk in gebruik. Maar je kunt natuurlijk ook speciale hartige taartbodem gebruiken of zelf een bodem maken.
Als je bladerdeeg gebruikt leg je de plakjes eerst uit op het aanrecht. Je laat ze een beetje ontdooien, zodat je ermee kunt werken. Je strijkt de naadjes tegen elkaar, zodat je één grote lap krijgt. Daaruit snijd je een rondje wat precies in de taartvorm past. Vervolgens snijd je uit de rest repen om de rand van de taartvorm mee te bekleden. Ziezo, de bodem is al klaar.
Dan maak je de vulling klaar en daarbij laat je je leiden door wat je in huis hebt. De hoofdgroente was gisteren dus broccoli. Ik had die al schoongemaakt, in roosjes gesneden en er de kook even over laten gaan. Ik wilde uitgebakken dobbelsteentjes rookspek erbij gebruiken, maar bedacht gelukkig net op tijd, dat Koos zijn vriendje (die bij ons logeert) geen varkensvlees mag. Daarom heb ik twee varianten gemaakt. De ene taart maakte ik met broccoli, spek en ui, de andere variant was met broccoli, champignons en ui. In één pan bakte ik de spekjes met ui zachtjes uit, in een andere pan bakte ik champignons met ui (en peper en zout). Intussen maakte ik een ei/room-mengsel klaar. Heel simpel: per taart drie eieren klutsen en er één pakje houdbare slagroom doorroeren.  Je kunt natuurlijk ook kookroom, crème fraiche of iets dergelijks gebruiken. Maar die pakjes houdbare room heb ik standaard in huis en daar lukt het prima mee. Ik schepte de groentemengsels in de beklede taartdbodems en overgoot ze met het ei/room-mengsel. Ik schoof de taarten in de oven op 180 graden en na drie kwartier waren ze gaar en goudbruin. Zo simpel is dat.
Zo´n broccolitaart is ook lekker met bijvoorbeeld zalm of met kaas en mosterd. Gewoon je fantasie gebruiken. Hartige taart is koud ook heerlijk en kan zo dienst doen als hapje bij de borrel of als luxe onderdeel van de picknickmand.

Slechte foto van zoiets lekkers ;-)


Gisterenavond heb ik nog een poosje zitten haken aan de kussenhoesjes. Ik ben nu met de vierde bezig. Het gaat niet zo heel hard, want er komt nog weleens wat tussendoor. Zo heb ik gisterenavond ook nog even de stof voor een knuffeltje uitgezocht en het patroon geknipt. Vandaag wil ik het in elkaar naaien. Een kadootje voor mijn nieuwe achternichtje. En zo rommelen we lekker verder :-).

woensdag 8 augustus 2012

Henk zes jaar!

Gisteren was Henk jarig. Zes jaar werd hij, ons piepkuiken!

We hebben erg lang nagedacht over wat we hem kado zouden geven. Zelf wist hij niets. Henk is een echt scharrelkippie. Hij is zomaar de hele dag bij me in de buurt, verveelt zich nooit, maar is niet speciaal met iets bezig, zoals bijvoorbeeld spelen met Duplo of Playmobil. Het enige wat hij echt heel leuk vindt is spelletjes doen op de computer. Hij kan dat dan ook heel goed. Maar ja, in ons gezin is het de regel, dat de basisschoolkinderen alleen op zaterdag of in de vakanties achter de computer mogen. Henk heeft dan nog de mazzel dat hij ook weleens op vrijdag mag, als hij vrij heeft en de rest van de kinderen naar school is. Maar verder beperken wij bewust de computertijd, omdat er anders niet zoveel ´echt´ gespeeld wordt.

Bij het nadenken over een kado kwamen we toch wel uit op iets van een spelcomputer ofzo. Wij hebben daar geen ervaring mee, want we hebben zo´n ding nog niet in ons gezin. Dirk en Willem hebben samen uitgezocht wat het meest geschikt zou zijn voor hem en uiteindelijk kozen ze voor een PSP. We hebben op Marktplaats gekeken voor een exemplaar dat binnen ons budget paste en vonden er één in een Used Products winkel in Gouda. Maandagmiddag ben ik er samen met Dirk naar toe gereden. Dirk heeft er ´s avonds een paar spelletjes op gezet en het apparaat bestudeerd, zodat hij het allemaal aan Henk kon uitleggen. Ik was heel benieuwd naar zijn reactie.

Gisterenochtend was dan het grote moment daar. Henk mocht zijn kado uitpakken. En ja hoor, bingo. Het viel echt helemaal in de smaak. In no time had hij door hoe het werkte. Daarvoor hoef je blijkbaar niet te kunnen lezen ;-). Ik ben blij, dat we hem zo blij hebben kunnen maken.





Het is soms best zoeken naar een geschikt kado. Jan was twee weken geleden jarig en hij had maar één grote wens: een aquarium. Hij had al een jaar of twee een klein aquarium met guppen, maar nu wilde hij een écht aquarium. Je kon hem geen groter plezier doen dan hem mee nemen naar de Boerenbond of naar Hornbach. Dan was hij gebiologeerd door de aquaria. Ook Jan zijn wens ging via Marktplaats in vervulling. We kochten een aquarium van 80 centimeter lang, compleet met vissen, pomp, verwarming, voer enzovoorts voor 55 euro. Jan is er super gelukkig mee en ik stiekem ook. Wat is dat mooi, zo´n aquarium. Ik kan er uren naar kijken!



Gisterenmiddag kwam de verjaarsvisite. Niet alleen voor Henk, maar ook nog voor Jan. Ik had appeltaarten gebakken. Zomer of winter, dat blijft altijd lekker. Mmm! De jongens werden lekker verwend en het was heel gezellig. De middag vloog om.









Eigenlijk was ik van plan hartige taarten te bakken voor het avondeten. Maar ik kwam in tijdnood, want Willem moest om 7 uur al op Streefkerk staan om samen met Wim een ´hout-avondje´ te hebben. Ik veranderde snel van plan en maakte spaghetti klaar met de laatste ingemaakte tomatensaus van vorig jaar zomer. Een ijsje toe maakte het af. Snel maar wel lekker.

We genieten verder van in- en uitlopende kinderen. Gisterenavond heeft Maaike samen met een vriendin een taart gemaakt en daarna is ze bij die vriendin gaan logeren. Ook Koos is aan het logeren. Hij komt vandaag met zijn vriendje naar hier en dan logeert die weer twee nachtjes hier :-). Maria heeft gisteren bij haar nichtje gelogeerd en die slapen nu weer een nachtje hier. Iedereen vermaakt zich prima. Ik krijg een knoop in mijn maag als ik eraan denk, dat het volgende week alweer de laatste vakantieweek is voor de basisschoolkinderen :-((.

dinsdag 7 augustus 2012

Terug naar eenvoudig leven

Eén van de meest aansprekende dingen in een eenvoudige manier van leven is voor mij: hout stoken. Dat geeft mij zo´n basis gevoel. Wat dat betreft kwamen we in Zwitserland helemaal aan onze trekken, want daar moest gewoon de hele dag hout gestookt worden, omdat we er geen warm stromend water hadden en ook omdat we op hout moesten koken. Ik kreeg prompt heel veel zin om in Nederland mijn houtfornuis aan te maken :-). Maar mijn houtfornuis is  in de eerste plaats bedoeld als verwarming en dus stook ik alleen  in de winter. De houtvoorraad rondom ons huis is nog lang niet op peil. Ik wil altijd alle hokken bomvol hebben  voordat het winter wordt. Met een niet al te strenge winter komen we dan aardig uit. Wanneer er een vorstperiode is gaat het hout zó hard, dat we nog wel één of twee hokken voor een tweede keer moeten vullen.
Vorige week had ik al aan Willem gevraagd, of hij een zaag- en kloofdagje wilde inlassen tijdens zijn vakantie. En gisteren vatte Willem de koe maar meteen bij de horens. Samen met Leendert heeft hij de hele middag gehakt, gezaagd en gekloofd.



Dat kan fijn bij onze houtopslag achter een boerderij, waar niemand last heeft van de brullende motorzaag. Aan het eind van de middag kwamen ze met een mooie portie thuis. Vijftien kruiwagens vol houtblokken liggen er nu achter op het terras gestort. Vandaag of morgen hoop ik alles netjes in het houthok te stapelen.
Vanavond staat er een tweede houtronde op het programma. We konden de aanhangwagen van Leendert z´n baas lenen en maken daar even dankbaar gebruik van.

Gisterenavond zat er een mailtje in mijn mailbox van Nuon. De jaarafrekening stond klaar. Ik verwachtte een teruggave van 600 euro. Maar toen ik zwart op wit zag staan, dat we 592,15 terug krijgen, voelde ik me toch wel heel erg blij!! Het zit hem vooral in ons lagere gasverbruik. We verbruikten 627 kuub gas in 11 maanden tijd. Een extra stimulans om ervoor te zorgen dat er voldoende houtvoorraad is voor de hele winter. Ons nieuwe maandbedrag gaat nu naar 123,04 en dat is voor een gezin van 11 personen volgens mij best laag. Daar komen nog wel de transportkosten bij die we aan Eneco moeten betalen. Totaal betalen vor nu voor electriciteit en gas 157 euro per maand. Wat betreft ons electriciteitsverbruik zie ik nog wel wat besparingsmogelijkheden. Daarvoor moet ik vooral alle kinderen scherp houden op onnodig sluipverbruik. Ze laten nogal eens hun telefoonopladers e.d. in de stopcontacten zitten.

Zoals ik al had aangekondigd begon ik gisteren ook weer met eenvoudig koken. Lekker met verse ingrediënten. Mmm. We aten stamppot rauwe andijvie met spekjes en daarbij een restje rundvlees.



Als toetje was er een grote schaal fruit. Dat geeft me altijd zo´n bijzonder rijk gevoel! Vooral in de zomer kun je het op de markt nog weleens treffen met lekker goedkoop fruit van het seizoen. Mijn seizoensfruit kwam bij van Os vandaan. Behalve de aardbeitjes. Die kreeg ik van mijn pa.



We aten buiten aan de picknicktafel. Het ulieme zomergevoel! Soms moet je zo´n momentje gewoon tussen de buien door zoeken :-)


maandag 6 augustus 2012

Ritme

Ik ben nog hard op zoek naar mijn ritme. Heeft iemand dat misschien ergens gezien? Graag terugbezorgen dan :-).

Vanmorgen heb ik uitgeslapen tot 8 uur. Niemand hoeft vandaag nog naar zijn werk. Willem is de eerste die weer aan de slag moet en dat is lekker pas donderdag. We genieten daarom nog even van gezellige rommeldagen. Maar dat hindert me wel om in het ritme terug te komen. Dingen die toch nu weer opgepakt moeten worden: wassen, strijken, brood bakken en ´fatsoenlijke´ prakkies koken enzo. Vrijdag heb ik vast 5 wassen gedraaid en zaterdag 6. Nu vandaag 4 en dan ben ik weer helemaal bij. Ik het kantoor staan nog dozen en tassen om uit te pakken. Niet heel veel en ook niets wat ik direct nodig heb. Ik pak daarom elke dag 2 dozen of tassen uit en dan is aan het einde van de week alles weer weg.

Ook financieel ga ik weer even in een strak regime. In de vakantietijd ben je toch wat losser. Dat kon ook wel, want we hadden er vanaf januari voor gespaard. Maar nu is het weer tijd om ´normaal´ te doen.  Er zijn nog wat dingen buiten de normale uitgaven: een kostuum voor Hans, een nieuwe kloofbijl, een kado voor Henk die morgen jarig hoopt te zijn, schoolspullen voor Koos, fietsreparaties enzovoorts. Maar verder ga ik zoveel mogelijk en zo snel mogelijk weer terug naar de basis. Zaterdag ben ik daarom eerst gaan inslaan bij van Os. Aardappelen, appels (om zo te eten, maar ook voor appelmoes en appeltaart) en verder heel veel groenten en fruit. Ik heb een eetplan gemaakt om niets te hoeven weggooien en alles optimaal en creatief te gebruiken. Gisteren aten we heerlijke runderlappen uit de voorraad, met gestoofde witlof, gebakken champignons, gekookte aardappels en een grote schaal vers fruit toe. Dan voel je je toch zo rijk als een koning? Vandaag staat er stamppot rauwe andijvie op het menu. Met uitgebakken spekjes en een restje rundvlees van gisteren. En ook weer fruit toe. De rest van de andijvie (ik heb een paar kilo) ga ik vandaag vast schoonmaken en even opkoken. Dan kan ik het wel een paar dagen in de koelkast bewaren. De broccoli die er zaterdag bij zat moet ook snel verwerkt worden. De minder mooie stronken heb ik apart gehouden voor de cavia´s. De rest maak ik vandaag schoon en snijd ik in roosjes. Ook daar gaat even de kook over. Ik ga er een hartige taart mee maken en gebruik dan meteen de twee doosjes champignons die ik nog heb staan. Ik kreeg zaterdag ook een flinke voorraad prei mee. Daar heb ik het groen vanaf gesneden. Ze liggen in de koelkast en blijven zo nog wel een tijdje goed. Ik ga nog bedenken hoe ik al die prei ga verwerken. Ik ga in elk geval niets invriezen, want de vriezer zit bomvol.

Mijn vader kwam zaterdag met een doos vol luxe brood aan. De raven vlogen meteen alweer! Ik hoef pas morgen voor het eerst brood te gaan bakken. Dat komt mooi uit, want raar genoeg snap ik nog steeds niet hoe ik dat allemaal voor de vakantie deed ;-).

Ook kwam er zaterdag een kreeft en een zak kokkels binnenvliegen. Wat een verrassingen! Wat dat betreft val ik toch elke dag van de ene verwondering in de andere en kan ik het vaak niet bevatten.

zaterdag 4 augustus 2012

Verslag van onze vakantie

Vorige week maandag om 0.00 uur liep mijn wekker af. Nou, dat was alleen maar voor de vorm, want hoewel de kinderen allemaal voor een paar uur naar bed gegaan waren, was iedereen wakker. De opwinding van het op vakantie gaan was té groot om te kunnen slapen ;-). Het was één opgewonden gekrioel van kinderen waartussen ik de van tevoren al uitgebreid besproken afspraken ratelde. En op de één of andere manier kwam iedereen in de (klaarliggende) kleding, werden de zorgvuldig gevulde dakkoffers op de auto´s gezet, werd Willem zijn auto-achterbak volgeladen, stopte iemand koelkastspullen in een koelbox, maakte ik snel de bedden op enzovoorts enzovoort. 

Om een uur of half 1 arriveerde Frank. We hadden Frank, noch zijn familie ooit eerder ontmoet. We kenden elkaar alleen van elkaars blog. Poehpoeh, dat was me de kennismaking wel in die georganiseerde chaos :-). Tijd om me er druk om te maken wat voor indruk deze mensen wel van ons zouden moeten krijgen had ik gelukkig niet ;-). Tussen de bedrijven door zette ik snel koffie. De klik was er meteen en ik had er een gerust hart op dat alles helemaal goed zou komen. En zo voelden Frank zijn ouders het ook en zij durfden hem daarom best aan ons mee te geven.

Om 1 uur wilden we wegrijden en met een minuut of 10 vertraging geschiedde dat dan ook. Willem voorop, daarna kwam ik en achteraan reed Trijnie met Frank. Hij zou bij Moerdijk overstappen in de auto van familie M. die ook met ons meeging op vakantie.

We reden urenlang in het donker. Wat rijdt dat lekker rustig zo in de nacht! Alleen in de auto´s was het niet rustig. Je gelooft toch echt niet dat de kinderen gingen slapen, hè :-). Eindelijk werd het licht. We reden inmiddels in Frankrijk en, o, wat een prachtig landschap trok aan ons voorbij. Zeg nu zelf: van zo´n plaatje ga je toch vanzelf dromen?


Hoe zou dat zijn, om daar te wonen?
Af en toe hielden we een korte stop om de benen te strekken, te tanken, wat te eten, te plassen of even een tukkie te doen. En na een voorspoedige reis kwamen we in Zwitserland aan.


Het was daar nog een heel stuk rijden, maar dat was geen straf. O, wat is het toch prachtig daar. Vooral het laatste stuk van de reis, met uitzicht op de hoge bergen met hun sneeuwtoppen, was adembenemend. Toen we in Steg aankwamen en volgens de navigatie er bijna moesten zijn vielen onze communicatiemiddelen uit. De telefoons hadden geen bereik en ook de TomTom hield het voor gezien. O, heerlijk, we waren dan ook echt in the middle of nowhere beland :-)). Dirk had via Google Earth al een complete studie van de omgeving gemaakt en daarom ging onze auto (hij zat bij mij op de passagiersstoel) voorop de berg op. We moesten vanaf de weg nog een kilometer of twee over een gravelpad. Hoger en hoger gingen we en na iedere bocht waren we benieuwd of we het huis zouden zien. En ja hoor, eindelijk!! Daar was het sprookjeshuis waar we vakantie zouden vieren!!


Ons sprookjesvakantiehuis

Het huis was versierd met oranje vlaggetjes en de Zwitserse en Hollandse vlag hingen in top aan de vlaggenmast.



 Marco en Ellen stonden al op de uitkijk. Wat was het heerlijk om elkaar weer te zien! Alles was met Zwitserse precisie voorbereid. Het houtfornuis in de keuken brandde, de pasta stond klaar en de  huisregels waren al opgesteld. Onze slaapplaatsen werden aangewezen en al snel voelde het helemaal thuis. Vooral het overdekte terras met enorme bbq voelde als een tweede woonkamer. Wat geweldig!


Vanaf het terras hadden we een prachtig uitzicht op een schapenweide en het geluid van de klingelende schapenbellen maakte het helemaal af. Joehoe! We zijn écht in Zwitserland :-)))



Ellen had één wens die ik kon vervullen: ze wilde leren haken. Oké dan. Ik had wat katoen en een haaknaald voor haar mee genomen en ook een heel oud, maar geweldig handwerkboek en daar gingen we aan de slag. En kijk! Het lukt! (Ik had niet anders verwacht hoor :-) ).


Marco kon zijn grote hobby (lekker fikkie stoken) helemaal uitleven. In het huis was geen warm stromend water en ook geen verwarming. Maar er was wel een prachtig houtfornuis en een stokoude (1852!) speksteenkachel. Marco was echt dé stoker. Hij zorgde er voor dat er continu grote pannen water op het fornuis stonden te koken (voor het eten, de afwas, de koffie en thee en voor poetswerk) en ´s morgens was zijn eerste werk: kijken op de thermometer in de kamer. Als het frisjes was maakte hij ook de grote speksteenkachel aan. En buiten...daar was de enorme, houtgestookte, bbq die elke dag met groot enthousiasme door Marco werd aangestoken. Super!





Van zulke houtstapels kunnen wij alleen maar dromen :-)
 Na een eerste wendagje waarop we vooral het huis en de omgeving verkenden volgde al meteen een feestdag. Marco was jarig! Ellen had al van tevoren bij de plaatselijke bakker een enorme taart besteld. Die werd netjes bezorgd, evenals het verse brood. Stel je voor: elke dag vers brood van de bakker en dan ook nog eens thuis bezorgd. Helemaal super! We vierden Marco zijn verjaardag met kadootjes en het zingen van ¨Lang zal hij leven¨. Ook Jan kwam aan bod, want die was zondag jarig geweest en dat vierden we meteen gezellig mee.



Het werd een genoeglijke dag. Het weer was geweldig en de kinderen stonden al vroeg in de startblokken om te gaan zwemmen. In het dorp was een zwembad en daar is in onze vakantie veelvuldig gebruik van gemaakt. Elke dag werd er geïnventariseerd wie er zin had om te zwemmen en maakten we een plan wie er wanneer ging zwemmen, wie er reed, wie er thuisbleef. Dat is het leuke met zo´n grote groep. Je hoeft niet altijd hetzelfde te doen. Er ging die eerste dag een heel groepje zwemmen, maar ook een groep wandelen. Echt genieten zeg! Willem en ik waren bij het wandelgroepje. Fijn wandelschoenen aan en gaan met die banaan. De pahahaden op, de lahahanen in. Zoiets dan, want lanen waren er natuurlijk niet :-).

Elke morgen stonden Marco en Ellen al om 6 uur op. Zij vonden het heerlijk om dan een uurtje samen in de keuken bezig te zijn en zorgden voor het ontbijt. Meestal stond ik zo´n beetje tussen 7 en 8 uur op en zo was dat ook op woensdag. Nauwelijks had ik mijn hoofd buiten gestoken of Ellen haakte bij me in. Ga je mee, dan gaan we even lopen. Oké. In badjas liep ik samen met Ellen het pad langs ons huis verder omhoog. Ellen had toch wel schokkend nieuws. De andere Nederlandse familie had besloten naar huis terug te gaan. Ze sliepen niet, konden zich niet ontspannen, kortom: het ging niet. Hoewel ik natuurlijk wel gemerkt had, dat het niet goed ging, was ik toch wel verrast door dit bericht. Jammer! Het had fijner geweest als het allemaal goed gegaan was. Maar we konden het toch wel begrijpen en hebben deze keuze gerespecteerd. Om een uur of 11 was de familie M. klaar met inpakken en konden ze aan de terugreis beginnen. Het heeft toen nog wel een hele dag geduurd voordat het een plekje had. We hebben die dag niets bijzonders meer ondernomen. De hele meute ging naar het zwembad, want het was alweer prachtig weer. Ellen en ik hebben het huis wat opgeruimd en de natte ruimte en de keuken gepoetst.

Op donderdag smoesde Ellen met me: wat denk je? Zullen we vandaag dat boottochtje over de Zürichsee gaan maken? Het is tenslotte nu mooi weer en, wie weet, regent het volgende week. Oké, leuk!! Ellen had al eerder kaartjes voor dit tochtje kunnen regelen. Zij had echter nog meer plannetjes gesmeed ;-). Het werd een dag vol verrassingen.

Na het ontbijt vertelde Ellen aan iedereen, dat er een verrassing zou komen. Iedereen moest snel zorgen dat hij/zij klaar stond voor een dagje uit. We stapten in de auto´s en reden naar de Zürichsee. De kinderen wisten niet wat ze zagen toen er een prachtige boot kwam aanvaren en ze mochten opstappen!


De tocht over het meer was heerlijk. Het uitzicht was werkelijk adembenemend.



We voeren een uur en stapten uit. In optocht liepen we achter Ellen aan totdat we bij een dierentuin aan kwamen. Wat een verrassing! We gingen naar binnen en Ellen stelde voor om eerst met de hele meute wat te gaan eten. Het was al lunchtijd en iedereen was hongerig en verhit. We smulden van patat met knakworst en knapten daar helemaal van op.



Intussen hadden we de infofolder van de dierentuin bestudeerd en hadden gezien dat er om 2 uur een Zeeleeuwenshow zou zijn. Dat was iets wat niemand wilde missen en dus stekkerden we eerst naar het Zeeleeuwentheater. Vol verwachting zaten we op de bankjes. Vooral Henk wist niet wat hij meemaakte, want hij had zoiets nog nooit gezien. Wat heerlijk om dat genietende koppie te zien!


De show was geweldig. Altijd weer indrukwekkend om te zien wat ze die dieren allemaal kunnen aanleren.


De rest van het programma zouden we in kleinere groepjes doen. Iedereen had twee muntjes gekregen waarmee je van alles kon doen. Eén ding wilden bijna alle kinderen meemaken: een ritje op een olifant! Ik liep met een groepje kinderen naar de olifanten. We stonden er juist even te kijken toen er al een enthousiast geroep klonk: Joehoe, kijk eens?! Hoe ze het zo snel voor elkaar kregen weet ik nog steeds niet, maar Frank en Koos zaten al prinsheerlijk op een olifantenrug :-).


Zie ze lekker schommelen die twee knapen!


Maaike, Maria en Henk gingen ook in de rij staan voor een ritje en na een poosje kwamen ook zij voorbij gehobbeld. Ze hadden de grootste lol.



Jan had geen zin in een ritje op zo´n ´stinkolifant´. Hij genoot meer van de betonnen walvis, waar van tijd tot tijd water uit spoot. En ook Svenja vond deze walvis leuk ;-)



Het was inmiddels 35 graden en dus bloedheet. Eén voor één streken de volwassenen neer op stoelen en bankjes. De kinderen wilden echter alles meemaken: pony rijden, kameel rijden, met een treintje mee, kijken naar het voederen van sommige dieren. Het was zó leuk!


Tot een uur of 5 hebben ze zich prima vermaakt. Daarna ging de reis weer in omgekeerde volgorde terug. Wat was dit een geweldig dag!

We hoefden echt niet steeds op stap om ons vermaak te hebben. Vrijdag was weer een gewoon thuisdagje. We volgden het inmiddels bekende programma: wie wilde kon naar het zwembad. De rest bleef om het huis. Frank en Koos waren echte maatjes geworden en bleven samen thuis. Zij scharrelden wat in de omgeving en gingen ´s middags met hun blote handen vissen in het beekje wat langs het huis stroomde. Ik geloof dat hun triomfkreet tot mijlen in de omtrek te horen was, toen ze het echt voor elkaar kregen een vis te pakken :-). Volgens Frank was het een forelletje en ze vonden dat het beestje geslacht en gebakken moest worden. Met een ferme klap werd de vis onthoofd. Brr wat griezelde Ellen hier vreselijk van! Ze vroegen aan mij hoe het verder moest en ik gaf aanwijzingen hoe ze de vis moesten opensnijden om hem schoon te maken.



Het lukte allemaal prima en de vis werd gebakken en opgegeten. Echte jongens hoor ;-). Ze moesten natuurlijk de rommel netjes opruimen en Ellen wilde maar één ding: die vissenkop en dat bloed weg. Vol overtuiging gooide Frank de kop in de beek en spoelde de snijplank en het mes schoon. Ellen kon opgelucht ademhalen. Voor de schrik schok Frank heel lief een glaasje cola voor haar in. Maar hé wat dreef daar in het glaasje? O, zei Frank, dat is een ijsklontje. Ellen was meteen gealarmeerd, want hoe kun je nu ijsklontjes hebben als er geen vriezer is. Nee hè! Die smeerlappen hadden stiekum de vissenkop in het bekertje cola gedaan!

´s Avonds kregen we bezoek. Maaike en Maria zaten op de bank onder het afdakje toen ze iets hoorden ritselen. Hé wat was dat nu? Dat leek wel een eekhoorntje. Maar nee, dat kon het niet zijn. Het diertje was kleiner en witter. Wat een grappig beest!


We maakten een foto om aan Marco en Ellen te vragen wat voor beestje dat zou kunnen zijn. Het bleek om een Siebenschläfer of Relmuis te gaan. We vonden het een erg leuk diertje, maar kregen daar later andere ideeën over. Toen bleek dat het nest met jonge vogeltjes dat daar onder het dak was en waar we steeds zulk leuk gepiep uit hoorden leeg te zijn. Die ...muis heeft daar heerlijk zitten peuzelen :-(. Later die week kregen we de gelegenheid om zo´n beestje nog eens goed van dichtbij te bekijken. Marco zette namelijk elke dag twee muizenvallen, omdat er muizen in huis waren. En in plaats van een kleine huismuis zat er op een avond zo´n relatief grote relmuis in de val!



De zaterdag begon zoals gewoonlijk met een bezoekje van de bakker. Elke morgen kwam hij lekker vers brood brengen. Maar vandaag bracht hij ook het brood voor zondag mee. Ellen had echt zondags brood besteld: prachtige Zwiserse vlechtbroden (Butter Zopf). Wat een ongelofelijk verwennerij toch, he?


Willem en ik maakten een vroege wandeling en genoten van bloemen en van wilde aardbeitjes en frambozen. We verbaasden ons over de enorme slakken die we op ons pad tegenkwamen.





Wat bijzonder om dan op de terugweg het huis beneden je te zien, waar de rook van het vuur in het fornuis al omhoog kringelt. Je kunt mij gerust drie maanden op zo´n berg zetten, hoor!!


Bij thuiskomst waren er al wat kinderen aan het spelen.


De grote knullen vonden uitslapen een beter plan :-)


Maar nu moesten ze toch heus allemaal opstaan, want er stond weer een hele verrassing op stapel. We zouden die dag naar Sankt Gallen gaan, de woonplaats van Ellen en Marco. Ellen, Marco, Svenja en Frank hadden we er de avond ervoor al gebracht. Ellen had alle was meegenomen. We hadden wel elke dag wat op de hand gewassen, maar zo midden in de vakantie even gebruik maken van wasmachine en droger bleek toch wel erg handig.

Terwijl Ellen aan de was was ging Marco met ons naar Ikea. We werden daar getrakteerd op patat met de bekende gehaktballetjes. Mmm, wat een feest!

Na het eten wees Marco ons de weg naar .... een heus Seilpark!! WOW! Ellen had mij al van deze verrassing op de hoogte gebracht. Zij had dit uitstapje al eerder bedacht en al gereserveerd maar kwam er pas later achter, dat rokjes bij het klimmen niet waren toegestaan. En tja, onze meisjes dragen alleen maar rokjes :-). Geen nood. Maaike kreeg een broek van Svenja te leen en Maria paste in een joggingbroekje van  de dochter van Fränzi. Zelf zou ik niet gaan klimmen, maar meegaan als ´cameravrouw´



en om Henk te helpen op de speciale kinderklimbaan.

De groep werd ontvangen en kregen eerst uitgebreid instructie hoe ze met de materialen moesten omgaan en hoe ze veilig konden klimmen.




Wat hadden ze er allemaal zin in en wat was dit gaaf! Iedereen kwam volop aan zijn of haar trekken. Je kon beginnen met een eenvoudig klimroute en zo steeds een beetje moeilijker gaan. Het was een heuse ervaring van grenzen voelen, teambuilding en pret. Maaike bleek hoogtevrees te hebben. Ze heeft heel dapper een poos geklommen, maar Willem moest haar steeds vaker over haar angsten heen helpen. Totdat ze ineens geen stap meer durfde te doen. Als aan de grond genageld bleef ze op een plateautje daar hoog in de bomen staan. Gelukkig kwam er hulp. Iemand van de klimbaan heeft haar uit haar benarde positie bevrijd en met behulp van een speciaal soort stoeltje werd ze naar beneden getakeld. Poeh, poeh!





De rest genoot gelukkig met volle teugen. En toen wisten ze nog niet van het geweldig avondprogramma wat hun te wachten stond :-).

Terwijl Ellen met Frank naar een voetbalwedstrijd ging, ging Marco met ons mee de stad in naar een muziekavond. Wat leuk was dat!! Op een plein in de stad waren allemaal banken neer gezet. Het was inmiddels gaan regenen, maar dat was niet erg. Er werden plastic regencapes uitgedeeld en ook zitmatjes. We zochten een lege bank en zetten ons in afwachting neer. Vlakbij ons was een groot scherm en daarop zagen we wat er allemaal op het podium ging gebeuren. Een groot deel van de avond werd gevuld met veel gepraat over de geweldig stad Sankt Gallen, met de geweldige, beroemde Sankt Galler Bratwurst en de geweldige beroemde inwoners. Dat vinden we toch altijd zo grappig hoe trots de Zwitsers zijn op hun land, hun stad, hun cultuur! Veel van wat er gezegd werd konden we jammergenoeg niet volgen, want het was allemaal in het Zwitserduits. Maar muziek spreekt gelukkig alle talen! Het hoogtepunt van deze avond was voor ons een optreden van twee mannen die muziek toverden uit afval. Het podium was vlakbij onze tafel opgesteld en zag er grappig uit. Toen die mannen aan de slag gingen wisten we werkelijk niet wat we hoorden! Wat bijzonder was dat! Echt heel geweldig knap!


Na hun optreden was het inmiddels donker geworden en al 10 uur. Tijd voor ons om naar ons vakantiehuis te gaan. Ellen, Marco en Frank bleven in Sankt Gallen en zouden maandag weer naar het huis komen. De zondag waren we dus als gezin bij elkaar. Dat was ook erg gezellig en speciaal.

En zo waren we in een zucht in de tweede vakantieweek beland. We zetten deze week op eenzelfde manier voort: veel zwemmen, wandelen, barbecuen. Steeds waren er hoogtepunten. Op een avond is er een groep om een uur of 8 naar de top van de Hörnli gegaan. Dat was een tochtje van zo´n anderhalf uur en dus kwamen ze in het donker thuis. Ze hadden zak- en hoofdlampen meegenomen op hun wandeling. Wat een ervaring was dat! Wandelen/klimmen in het donker!

Een andere keer ging Marco met een stel grotere kinderen klimmen om de zonsopgang te zien. Deze vroege wandeling begon al ´s nachts om 3 uur. Daarvoor hadden de deelnemers op matrassen geslapen onder het afdak. Om half 5 waren ze op de plaats van bestemming. Het was heel bijzonder om daar hoog in de bergen de zon te zien opkomen. Leendert had prachtige foto´s gemaakt maar helaas is hij in de vakantie zijn i-foon kwijtgeraakt. Gelukkig heeft Marco ook foto´s gemaakt en Dirk heeft gefilmd. Zulke ervaringen zijn zó geweldig! Fijn als die vastgelegd zijn.

Ook 1 augustus (woensdag) was een bijzondere dag. In Zwitserland is 1 augustus de Nationale Feestdag waarop de stichting van Zwitserland wordt herdacht. Deze feestdag wordt afgesloten met vuurwerk. Ellen en Marco hadden een mooi punt uitgezocht om naar het vuurwerk te kijken. Tegen dat het donker werd reden we naar een prachtig plekje boven de Zürichsee. We keken in de diepte over een stadje waar in de vallende avond steeds meer vreugdevuren verschenen en steeds meer vuurwerk werd afgestoken. Het was een prachtige, warme zomeravond en heel speciaal om zo mee te maken. Een soort Oudejaarsavond in zomersfeer!









Tja, en dan is het ineens donderdag. Tijd om te gaan inpakken. De kinderen werden naar het zwembad gebracht en de groten begonnen aan de inpakklus. ´s Middags gingen ook Ellen en Marco naar het zwembad, zodat het helemaal stil in huis was en Willem en ik wat konden slapen. In de nacht zouden wij aan de terugreis beginnen. We sliepen niet erg lang. Het was warm en de vliegen zoemden om onze oren. Maar toch probeerden we wat te rusten. Totdat we het niet meer in bed uithielden. We hadden allebei onrust in ons lijf. Die auto´s moesten ingepakt worden! We waren flink gevorderd toen de hele meute thuiskwam. Ellen had heerlijk afscheidseten bedacht: kaasfondue. Onder het afdak zaten wij in de vallende avond enigszins weemoedig te smullen van de kaasfondue. De maaltijd werd afgesloten met een lekker stuk taart. En daar zaten we dan. Ellen en Marco hadden hun ogen zowat dicht van moeheid. Willem en ik hakten de knoop door. We zouden gaan instappen. Eerder dan bedoeld, maar het was goed zo. Die laatste uurtjes zouden onze vakantie niet mooier of bijzonderder maken. Om kwart over 10 was het zover: we gingen weer op reis! Dag Ellen, dag Marco, dat Svenja, dag Yannick, dag Bleu......

Moe van het zwemmen en van het eten vielen de meeste kinderen één voor één in slaap. Willem en ik reden in de donkere nacht. Kilometer na kilometer. Eerst Zwitserland uit, dan Frankrijk door en ja, tegen de tijd dat het licht werd herkenden we het landschap van de heenreis weer. Mooi!

Af en toe stopten we om te tanken of voor een turboslaapje en voort ging het weer. Om half 10 reden we onze straat weer in. Wat fijn om weer heelhuids en met zoveel mooie herinneringen thuis te mogen komen. We waren blij om Trijnie weer te zien. Wat zag alles er spic en span uit! Genieten hoor! Als snel zaten we aan een echt Nederlands bakkie koffie. We tetterden en taterden en waren zó hyper. Frank was nog bij ons. Hij zou door zijn ouders weer bij ons opgehaald worden. Omdat hij meteen doorging naar een volgende vakantie had ik afgesproken dat ik snel zijn vuile was zou wassen en drogen. Dus hup, er gingen meteen twee wasmachines aan. Toen Frank zijn ouders kwamen gingen we gezellig op voor een tweede koffieronde. Ook deze ronde was vol met enthousiaste verhalen en vrolijkheid. Het kon niet op. Maar toen was toch het moment daar. We gingen afscheid nemen van Frank. Wat hadden wij genoten van deze knul! Van zijn originaliteit en zijn streken. Nou ja, vermoeiend was het soms ook. Eerlijk is eerlijk. Maar dat was vooral zo heel herkenbaar! Zo´n heerlijk stoer puberjoch met adhd :-)


Toen Peter en Francine met Frank de straat uitreden was mijn grootste wens: eerst in bad! Wat voelde ik me vies na twee weken flodderen bij de wasbak en na een rit van bijna 12 uur. Ik waste me lekker van top tot teen en hoorde Willem roepen dat Geertje en kleine Willem er waren. Gezellig! We gingen vrolijk verder met vakantieverhalen. Na de lunch kropen Willem en ik nog even in bed voor een broodnodig middagdutje. Lekker slapen in ons eigen bed. Thuis is het ook weer goed. Met een weelderige tuin (inclusief te wieden onkruid). Met een moesdak met courgettes en tomaten. Met lijnen vol wasgoed. Met drukte. Met familie die langkomt of belt. Het is goed.