Het is lekker groeizaam weer en dat betekent, dat er iedere dag even getuinierd wordt. De bakken op mijn moesdak moeten elke dag water. Verder wordt er een paar keer per week iets gezaaid of uitgeplant. En elke dag rommel ik wat in mijn bloementuintje. Zomaar wat onkruid wieden en wat dode bloemen verwijderen enzo. Op deze manier probeer ik de zomer in de tuin nog even vast te houden. Je merkt wel, dat de zomer over de top is. Sommige planten hebben hun beste tijd al gehad.
De pepers gedijen prima bij de hoge temperaturen van de laatste dagen. Ze hebben flink wat zon en warmte nodig. Ik ben benieuwd of het me lukt om straks een mooie oogst pepertjes binnen te halen. Het is het tweede jaar dat ik pepertjes probeer te kweken. Vorig jaar bleef het bij een poging. Toen het zaad was ontkiemd en opgegroeid tot kleine, uit te planten plantjes, gingen de ze één voor één dood. Dit jaar heb ik een paar weken eerder gezaaid en is het me gelukt.
Alhoewel er wel een flink verschil is per ras. Ik heb ook peperplantjes waar nog geen enkel pepertje aan te bekennen valt. Die staan nog vrolijk in bloei.
Eigenlijk kun je pepertjes beter in een kas kweken. Net als tomaten. Daarom heb ik bij het kiezen van de zaden erop gelet, dat ik rassen nam die er zo kort mogelijk over doen om van zaad tot oogst te geraken. Vorig jaar is het me goed gelukt om tomaten te kweken op m´n moesdak. En ook dit jaar lijkt het goed te gaan. De tomatenplanten hangen mooi vol. En nu maar wachten totdat de tomaten gaan kleuren!
Courgettes doe ik dit jaar voor het eerst. Ik heb twee planten staan. Ze produceren allebei redelijk goed. Alleen is de ene plant al behoorlijk over de top. De bladeren worden al helemaal geel. Deze week wil ik een courgettegerecht klaarmaken. Nog even een lekker receptje googlen.
Vorige week was ik bij de Boerenbond om dierenvoer te kopen. Ik heb toen meteen drie koolplantjes meegenomen. Voor die paar koolplanten die ik op mijn moesdak kwijt kan is het niet de moeite om ze te zaaien. De koolplantjes kosten 20 cent per stuk. Ik kocht één rode kool
en twee boerenkolen. Ik ben erg benieuwd of het gaat lukken om ze op mijn moesdak op te kweken tot eetbare exemplaren.
De uitgeplante preien zien er goed uit. Het is een experiment, preien in een bak. Als het lukt wil ik er D.V. volgend jaar meer zaaien. De pas gezaaide Rucola ontkiemt waar je bij staat!
De aardappels zijn ook een experiment. Het is eigenlijk meer voor de fun dat ik er een aantal heb gepoot. Het ziet er in elk geval leuk uit, die bakken met grote groene planten. Ik ben erg nieuwsgierig of er een maaltje aardappels in de bakken groeit ;-).
Beneden geniet ik van mijn bloementuintje. Toen we terug kwamen van vakantie was alles behoorlijk overwoekerd met onkruid en moesten er nodig wat planten ingetoomd worden. Nu ziet alles er weer goed uit. Er zijn wat kale plekken waar Vlijtige Liesjes stonden. Die hebben de vakantie niet overleefd. Ik dacht erover om er nog wat nieuws in te zetten. Maar ik laat het toch maar zo. Er valt nog genoeg te genieten.
Ook in mijn bloementuintje heb ik dit jaar weer geëxperimenteerd. En elk jaar leer ik weer bij. Zo heb ik dit jaar voor het eerst Cosmea gezaaid. Ik had er niet op gerekend, dat die zó hoog zou worden. Als ik het nog een keer doe, moet ik ervoor zorgen, dat ik ze achteraan uitplant. Verder vind ik het tegenvallen dat er zo weinig bloemen in zitten. Maar misschien heb ik niet de juiste soort.
Ik had dit jaar ook voor het eerst eenjarige stokrozen. Maar behalve flinke bladrozetten is er niets van terecht gekomen. Jammer hoor, ik kijk steeds met jaloezie naar die vrolijke stokken bij iedereen in de tuin. Maar wie weet komen ze volgend jaar opnieuw op en gaan ze het dan wél doen. Normaal gesproken zijn het ook twééjarigen.
De gezaaide papaver heeft ook alleen maar blad opgeleverd. Maar ook van de papaver heb ik goede hoop dat er volgend jaar wél bloemen zullen zijn. Spannend!
Tabaksplant was vorig jaar goed gelukt, maar dit jaar was ik, denk ik, te laat met uitplanten. De planten zijn nog best klein en er bloeit (nog) niets. Wie weet komt dat nog.
Al met al ben ik heel blij met het resultaat van al het zaai-, plant- en wiedwerk. Ik houd van een lekker volle tuin met veel bloemen. En elk jaar lukt het me een beetje beter.
In huis ben ik ook hard bezig. Vorige week heb ik nog wat gelummeld, omdat Willem nog een paar dagen vakantie had. Verder had ik het druk met de vakantiewas en het opruimen van alle vakantierommel. Deze week probeer ik de gewone huishouddraad weer op te pakken. Ik zit sinds eind juni al zonder hulp en ik moet daarom een stapje harder lopen. Behalve al het gewone werk probeer ik ook steeds een extra klusje erbij te nemen. Ik kan merken dat ik de afgelopen maanden flink opgeruimd heb. Maar het kan zéker nog een stuk beter!
Deze week heb ik de servieskast onder handen genomen. Daar zit een heel verhaal aan.
Toen wij trouwden kochten we twee antieke kastjes. Het ene is een Hollandse Bonheur. Het is een prachtig kastje en ik ben er nog steeds helemaal weg van. Mijn vader kocht het voor ons, zoals je een koe koopt: handjeklap. Toen de teller op 2700 gulden stond, gaf mijn vader de verkoopster zo´n enthousiaste klap, dat ze volgens mij van schrik ´verkocht´ riep :-). Toen we het kastje kochten was hij ongeveer 150 jaar oud. Nu inmiddels dus 175! Ik kan er vaak over mijmeren waar die kast nu allemaal gestaan heeft, wat er in lag en wie hem afgestofd en opgewreven heeft in die 175 jaar. Bij mij staat er nu al 25 jaar serviesgoed in. In het bovenste deel mijn ´goede´ servies van Wedgewood Edme en onderin mijn ´goede´ glasservies van Zwiesel. Ja, ja, zo ging dat 25 jaar geleden nog. Ik had dat soort dingen in tweevoud toen we trouwden: één voor dagelijks gebruik en één voor zon- en feestdagen :-).
Het andere antieke kastje is een zogenaamde meidenkast. Dit was een minder dure kast. Als ik me het goed herinner kochten wij het voor 1700 gulden, maar het kan ook wel minder zijn. Dit kastje heeft jarenlang dienst gedaan als linnenkast. Maar toen we na een jaar of 9 verhuisden naar een huis met inbouwkasten op de slaapkamer, verhuisde het kastje naar de woonkamer. Na een jaar of 8 verhuisden we opnieuw en het kastje verhuisde mee. Het ging een blauwe maandag dienst doen als servieskastje. Het kastje had intussen wel wat averij opgelopen. Dat was al gebeurd toen het nog op onze slaapkamer stond als linnenkast. Op een dag had Wim de sleutel uit het deurtje gepakt en daarmee had hij een ´prachtige´ tekening in de kast gekerfd. Die krassen had ik er nooit uitgepoetst gekregen. Op een dag stelde zwager J. voor om dat kastje voor mij eens onder handen te nemen. Dat leek me een goed idee. Het kastje verdween naar J. en het servies werd zolang in een grote secretaire opgeborgen. Al met al is die opknapperij een ´beetje´ vertraagd :-). Maar nu ik zo aan het opruimen was en ook wat kasten wilde veranderen trok ik de stoute schoenen maar eens aan en vroeg J. of hij ooit nog aan het opknappen van mijn kastje was toegekomen. Nu, eigenlijk was J. dat hele kastje een beetje vergeten, maar hij ging het eens opzoeken en zou het netjes voor me fixen. Nog diezelfde dag kreeg ik een mailtje: het kastje was klaar! Jippie! Het duurde toen nog wel een paar weken voordat we zover waren dat we met de aanhanger naar J. gingen om het op te halen. Wat is het mooi geworden!! Echt een prachtig kastje, om zo weer verliefd op te worden.
Voor de vakantie had ik geen tijd meer om de kastenverandering door te voeren. Maar nu heb ik toch die koe eens bij de horens gevat. Ik heb samen met Leendert het kastje op zijn plaats gezet. Daarna ben ik naar de winkel gegaan om kastpapier: nergens te krijgen :-(. Ik heb uiteindelijk maar een rol van dat ´damasten´ papieren tafelkleed gekocht en daar stukken van op maat geknipt. Maar het is niet helemaal wat het moest zijn. Het papier is (ook dubbelgevouwen) niet stevig genoeg. Voor nu is het even goed zo, maar ik wil binnenkort op de markt tafelzeil aan de meter kopen en dat op maat knippen voor op de planken.
Toen de planken netjes bedekt waren zette ik het serviesgoed erop. Leuk om een kastje ´in te richten´! Het ziet er allemaal weer pico bello uit. Om de boel af te maken waste en stijfde ik de kastrandjes, die mijn moeder 25 jaar geleden allemaal voor me heeft laten haken en prikte die met punaises aan de planken. Willem mopperde waar dat nu allemaal goed voor was. Die is niet zo van de frutsels. Maar ik? Ik ben er gewoon zo blij mee als een kind :-). Het is een feestje om borden uit zo´n kastje te pakken, toch?
