Werkdag

Gisteren had ik de eerste normale werkdag van het jaar. Echt zo'n dag waarop je voor je gevoel bergen verzet. Heerlijk is dat. Ik hoef gelukkig deze week niet zo vaak de deur uit. Ik hoop dan ook, dat ik veel in huis kan doen aan opruimen en schoonmaken. Ik heb een behoorlijk vol schema gemaakt. Op maandag is het niet moeilijk om achter elke opdracht triomfantelijk een kruisje te zetten als hij is volbracht. Maar gaande de week gaat vaak de fut er een beetje uit, of er komt van alles tussen. Maar goed. Wat gedaan is is gedaan en ook vandaag gaan we met frisse moed aan de slag. Het is sowieso al een beetje inproviseren, doordat ik rond etenstijd op bezoek ga bij mijn moeder in het ziekenhuis. Gisteren ging ik even over zessen de deur uit en stond pas om 7 uur in haar kamer. Half 8 is dan het bezoek afgelopen en dan ben ik kwart over 8 weer thuis. Er gaat veel reistijd in zitten, omdat ze in een academisch ziekenhuis ligt, wat hier wat verder weg is. Bovendien ligt ze geïsoleerd, waarom je je eerst moet omkleden. Gelukkig gaat het redelijk met haar. Wie weet, is het van korte duur. Toen ik gisterenavond thuiskwam, heb ik eerst koffie gedronken en de was weggevouwen. Daarna heb ik een goed voornemen uitgevoerd: Willem zover gekregen, dat hij mee ging voor een wandeling. Willem heeft een zittend beroep en beweegt echt veel te weinig. En 's avonds, als het donker is, heeft hij ook niet echt zin om nog aktief te zijn. We hebben ons dik ingepakt, want er stond een gure wind. Het was heerlijk! Als je dan lekker buiten bent en tegen de wind inloopt, begrijp je niet, dat je dat niet gewoon vaker doet. Vanavond willen we weer. Als je dan thuiskomt en op de bank zakt, word je zo lekker rozig. Willem moest nog een presentatie in elkaar draaien voor zijn werk. Die pakte z'n laptop er nog even bij. Ik heb nog een flinke pan appels zitten schillen voor de appelmoes. Ik heb alvast 2 literpotten klaar. Stelt natuurlijk nog niets voor. Maar het begin is er. We gingen voor ons doen vroeg naar bed: kwart voor 12. Ik ben als een blok in slaap gevallen, totdat ik de telefoon hoorde gaan. Het was midden in de nacht en dan betekent een telefoontje doorgaans weinig goeds. Omdat wij 2 hoog slapen en de telefoon beneden is, duurde het even, voordat Willem de telefoon te pakken had. Zelf stond ik een paar stappen achter hem te bibberen. Ik hoopte maar, dat het niets met m'n moeder zou zijn. Was het een oen, die een verkeerd nummer had getoetst!! Eerst was ik boos, daarna blij, dat het niets bijzonders was. Snel kropen we weer onder de dekens. Nu ga ik vlug aan de slag. Eens kijken of ik m'n agenda weer vol kruisjes krijg ;-).