woensdag 9 september 2009

Zelf doen en zonnebloemen

Het ontbijt is hier een gezinsaangelegenheid. Toen 8 jaar geleden onze oudste naar de Middelbare School ging, heb ik ingesteld, dat het tijdstip van het ontbijt zou aangepast worden aan degene die het eerst de deur uit moest. Vanaf dat moment begint op doordeweekse dagen het ontbijt hier ergens tussen half 7 en kwart voor 7. Ik hecht er veel waarde aan om de dag met elkaar in alle rust te kunnen beginnen. Ik dek de tafel. We hebben vers, zelfgebakken brood, thee en melk, allerlei soorten hartig en zoet broodbeleg. We beginnen met het zingen van de Morgenzang. Soms zorg ik voor een kleine verrassing bij het ontbijt. Vanmorgen had ik verse rauwkost gemaakt. Dat is zo lekker op een boterhammetje met kaas bijvoorbeeld. Ook voor de lunch, die door degenen die buitenshuis eten meteen wordt klaargemaakt. En hoeveel werk is het nu helemaal?



Ik schat 5 minuten: een bos radijsjes schoonmaken, een stuk komkommer in blokken snijden en 2 appels schillen en in stukken snijden. Dat alles in een handomdraai fijn snijden in de Tupperware Quickchef. Het hoeft geen betoog, dat deze zelfgemaakte rauwkost maar een fractie kost van de kant-en-klare verpakkingen uit de winkel. En onnodig afval geeft het ook al niet.

Zelf maken is bijna altijd lonend. Dat geldt ook misschien voor minder voor de hand liggende zaken. Daar liep ik vandaag aan te denken, toen ik voor de zoveelste keer Jan z'n snotneus aan het sprayen was. Ik heb geen idee wat neusspray uit de winkel kost. De mijne kost misschien 1 cent. Ik heb een navulbare sprayflacon (verkrijgbaar bij de apotheek) en vul die met een zoutoplossing. Je gebruikt 1 theelepel keukenzout op 1 kopje gekookt en afgekoeld water en je hebt de perfecte neusspray, die je zonder beperking mag gebruiken.

Gisteren hebben de kinderen de zonnebloemen gerooid. Wat zijn zonnebloemen toch leuk om in de tuin te hebben. Eerst het zaaien, het kiemen, het uitplanten en dan steeds de verbazing over de snelle groei. We hadden reuze zonnebloemen van zo'n 3 meter hoog en met enorme bloemen. Willem had het er over, dat hij ze haast drakonisch vond.




Die enorme bloemen hebben uiteraard een mega hoeveelheid pitjes voortgebracht. De bloemenkoppen liggen nu te drogen. Over een poosje schudden we de pitjes eruit. Een deel bewaren we om D.V. volgend jaar te zaaien. Een ander deel is om van de winter aan de vogels te voeren. Het laatste deel moet gepeld worden (wat zal dat een monnikenwerk zijn) en dan hebben we pitjes voor in of op het brood, voor door de sla, als snack en noem maar op. Leuk toch? Een heel jaar lang lol van de zonnebloemen!